สิ่งดีมีอยู่ : จิตอาสาโกทูโน เยียวยาผู้ป่วยโรคไต ร.พ.หนองคาย ตอน เดินทางกลับ

กิจกรรมจิตอาสาที่ ร.พ.หนองคาย สิ่นสุดราว ๑๕.๓๐ น. เลยเวลาที่กำหนดมาราวครึ่งชั่วโมง

กว่าจะร่ำลากันเสร็จทั้งในห้องประชุมและด้านล่างอาคาร ก็ปาเข้าไปเกือบจะ ๑๖.๐๐ น.

ผม พี่คิม และไก่ จะต้องเดินทางไปขอนแก่น สำหรับผมกับพี่คิมจะต่อรถกลับบ้าน ส่วนพี่ไก่ – ประกาย บ้านอยู่ที่นั่น

มีรถที่จะผ่านไปทางขอนแก่นหลายคัน ทั้งรถมะเดี่ยว และรถตู้จากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม

รถมะเดี่ยว เต็ม เพราะมีพี่ไก่ – กัญญา และกุ้งนางพร้อมลูกชายตัวโต รวมทั้งต้องแวะส่งพอลล่าที่สนามบินอุดรหลังจากพาช้อปปิ้งที่นาข่าซึ่งเป็นทางผ่าน

ส่วนรถตูเจากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ก็เกรงใจเพราะถ้าอาศัยรถไปด้วยเด็ก ๆ ที่นั่งรถมาไกลก็จะเสียโอกาสไปเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ

เราสามคนจึงตัดสินใจนั่งรถพี่สุเข้าขอนแก่น ทั้งสี่คนนั่งเบียดกันอยู่ในรถจิ๊บคาริบเบียน โดยผมเป็นโชเฟอร์แทนเจ้าของรถ ตามคำบัญชาของพี่คิม

ออกเดินทางจากหนองคายราว ๑๖.๐๐ น. ถึง ขอนแก่น ๑๘.๑๕ น. มีเวลาถมเถสำหรับการแวะกินข้าวเย็น ผมกระเซ้าพี่สุขอให้เลี้ยงข้าวเย็น ซึ่งก็ไม่ขัดข้อง จากนั้นแกค่อยดูตังค์ในกระเป๋าพบว่าพอมีเลี้ยงข้าวเย็นได้โดยไม่ต้องไปกดเอทีเอ็มเพิ่ม... ผมนั่งขำในใจ (กรู ทำบาปหรือเปล่านี่...)

พี่คิมรู้ว่าพี่สุจะเลี้ยง ก็ขู่ว่าจะกินสักสามพัน...

เราแวะกินข้าวเย็นที่ร้านแซบนัว

โหย...อร่อย ทุกอย่างเลย สมชื่อร้าน “แซ่บนัว” จริง ๆ

ปลาเผา+ผักดิบ ส้มตำไท-ปู ส้มตำลาว แกงเห็นเผาะ ลาบปลาคัง อ่อมปลาคัง และข้าวเหนียวสามกระติบ คือรายการอาหารที่สั่งมา

ปลาเผา และก่อมปลาคังเหลือ พี่สุขอให้เด็กเสริฟนำไปใส่ถุง บอกว่าจะเอาไปให้หมา แล้วบอกเด็กว่าเอาน้ำจิ้มด้วย... (ฮิ ฮิ...)

อิ่มแปล้จากร้านแซบนัวแล้ว พี่สุขับรถไปส่งที่สถานีขนส่งผู้โดยสารขอนแก่น ที่เดียวกันกับที่ที่ผมขึ้นรถเมื่อตอนตีสามกว่าไปหนองคาย

ระหว่างนั่งรอรถผมนั่งอัพเดทเรื่องราวใน G2K กับพี่คิมเกือบสองชั่วโมง พี่คิมหมดไอศรีมไปโคนนึง ส่วนผมหมดไปสองแท่ง

ผมกับพี่คิมนั่งรถทัวร์สายมุกดาหาร-แม่สอด ตอนสามทุ่ม พี่คิมลงรถที่พิษณุโลกตอนใกล้จะตีสาม ส่วนผมนั่งต่อมาลงปากทางเข้าบ้านที่ดอยมูเซอตอนตีห้าครึ่ง แล้วเดินเท้าต่ออีกราว ๑ ก.ม. เข้าบ้าน

ระหว่างเดินเท้าเข้าบ้าบ แสงเงินแสงทองเริ่มจับขอบฟ้า นกกาเริ่มโบยบินจากรังออกหากิน

เหลือบมองไปฟากฟ้าด้านทิศตะวันออกเฉียงไปทางใต้ เห็นจันทร์เสี้ยวกับดาวดวงน้อยอยู่บนเหนือทิวไผ่ที่ล้อเล่มลมอ่อน งดงามเหลือจะเอ่ยคำบรรยายใด ๆ

เขียนใน GotoKnow โดย หนานเกียรติ
ใน จิตอาสา

คำสำคัญ (Tags): #จิตอาสาโกทูโน#ร.พ.หนองคาย#เยียวยาผู้ป่วยโรคไต#จิตอาสา gotoknow

หมายเลขบันทึก: 357320เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2010 09:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 14:03 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (26)

คิม นพวรรณ

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2010 09:29 น. ()

สวัสดีค่ะ

พี่คิมกลับถึงบ้าน อาบน้ำเสร็จแล้วหายง่วง ดื่มกาแฟ
เขียนบันทึกต่อนิดหน่อย
เออเหอ.....นึกขำอะไรบางอย่าง...สงสารคุณสุเหมือนกันกลัวอาหารที่สั่งมาจะเกินลิมิต
วันนี้ร่างกายเต็มที่แล้ว จะออกไปซื้อสิ่งของมาทำน้ำพริกสำหรับทริปดอยมูเซอ
พี่คิม...คิดว่าจะงดการเดินทางไกลได้ไหมหนอ สงสารตัวเองเหลือเกิน กลับเข้าบ้านคุณหมา ๆ วิ่งแย่งชิงกันมาหาหกคะเมนตีลังกา เพราะทิ้งไปหลายวัน
ส่วนที่"เปียงซ้อ" มุ่งมั่นค่ะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2010 11:06 น. ()

เดินทางแบบทรหดมากๆๆๆๆ อดเจอพี่ๆน้องๆเลย เป็นเพราะติดงานแท้ๆๆๆ ไม่ได้แกล้งพี่สุเลย ผิดหวังๆๆ ฮ่าๆๆ

จำเนียรวดี

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2010 12:22 น. ()

สวัสดีค่ะ..

เสร็จสิ้นอีกครั้งสำหรับ..พี่น้องโกทูโนจิตอาสา
ขอให้มีความสุขกับการได้แบ่งปันความสุข...
รักษาสุขภาพนะคะ..

krusorn

เขียนเมื่อ 10 พฤษภาคม 2010 14:41 น. ()

สนุกสนานไปกับการเดินทางของน้องและพี่คิมด้วย
มิตรภาพนี้กระชับแน่นไปทุกวันกลายเป็นการผูกพันเหมือนญาติมิตร
ดีใจด้วยที่ค่ายจิตอาสาประสบผลสำเร็จ
ฝากบอกพี่คิมว่าอย่ากลัวการเดินทางไกล อย่างน้อยต้องล่องใต้อีกรอบ
เดือนตุลาคม นี้ เชิญน้องหนานเกียรติ แม่น้อง และ หลานเฌวา ด้วยค่ะ
เมาท์ กิน เที่ยว ไม่มีวิชาการ ได้ บ่ 555555