ใจซื้อใจ กับการเดินทางไปงานแต่งงานเพื่อน

            เพื่อนแต่ละคนมีบุคลิกที่แตกต่างกันไป บางคนพูดเก่ง บางคนพูดน้อย บางคนยิ้มแย้มแจ่มใส บางคนหน้าตาเคร่งขรึม หลายคนตัดสินคนอื่นจากสิ่งที่เห็น เมื่อเพื่อนบางคนไม่ค่อยพูด บ้างก็มองว่า เพื่อนคนนั้นไม่ชอบตัวเรา เกลียดเรา ทั้งที่นั่นเป็นบุคลิกลักษณะของเพื่อนคนนั้น

            หลายครั้ง เมื่อในกลุ่มเพื่อนๆ พูดถึงเพื่อนคนนั้นบ่อยครั้ง ก็เชื่อว่าเพื่อนคนนั้นเป็นอย่างที่พูดจริงๆ

            แต่ละคน จะมีกลุ่มเพื่อนของตัวเอง จะมีคนที่คุยกันได้สนิทใจ เมื่อคุยกับคนอื่น ก็พูดคุยได้ตามมารยาท แต่เมื่อถามกันตรงๆ เพื่อนคนที่ไม่ค่อยพูด บอกว่า ไม่ได้มีปัญหาคาใจอะไรกับเพื่อนกลุ่มนั้น เพียงแต่ไม่ได้สนิทสนมกันมากนัก

            เพื่อนหลายคนไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก เพราะรู้ดีว่า เป็นบุคลิกลักษณะส่วนตัวของเพื่อนแต่ละคน  แต่ก็มีเพื่อนบางคนที่คิดเล็กคิดน้อย พูดซะจนเพื่อนๆที่รับฟังก็ชักจะคล้อยตามคำพูดนั้น

            มีคนบอกว่า หากเพื่อนคนที่เราสงสัยว่า เขาไม่พอใจเราหรือไม่ ดูไม่ออก เพราะเขาไม่ได้แสดงท่าทีที่ชัดเจน เนื่องจากเป็นคนนิ่ง เงียบขรึม  ให้ลองเชิญมางานสำคัญของตัวเรา เช่น งานทำบุญ งานแต่งงาน งานศพของคนในครอบครัว ดูท่าทีของเพื่อนคนนั้นจะตอบรับอย่างไร


            ที่จริงแล้ว การที่เพื่อนคนไหนจะคิดอย่างไรนั้น เมื่อเรียนจบ แยกย้ายไปตามทางของแต่ละคนแล้ว เพื่อนๆไม่มีเวลาที่จะมาคิดเรื่องแบบนี้มากนัก  ... แต่ก็มีเพื่อนที่คิดเรื่องนี้จนได้


            นายบอนเป็นอีกคน ที่ไม่ค่อยพูดกับเพื่อนหลายคน พูดคุยแต่กับเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันจริงๆ  หลังจากเรียนจบชีววิทยามาไม่กี่ปี พิมพ์จันทร์จะแต่งงาน จัดงานที่บ้านของเธอ ที่ อ.ม่วงสามสิบ จ.อุบลราชธานี

            เธอโทรมาชวนนายบอน บอกว่า อยากให้มา มางานให้ได้นะ พิมอยากให้งานแต่งของเธอ เป็นงานที่เพื่อนได้มาเจอกันด้วย นายบอนตอบ โอเค

            เพื่อนที่เรียนด้วยกัน แม้จะมีหลายกลุ่ม แต่พิม เข้าได้ คุยกันได้กับเพื่อนทุกกลุ่ม เพียงแต่เพื่อนบางคนอาจไม่ชอบที่จะคุยด้วย เมื่อนายบอนไม่ได้มีปัญหาคาใจอะไรกับพิม ก็เลยจะไปงานแต่งงานของเธอ หากไม่ติดธุระอะไร จะต้องไปร่วมงานนี้

            เมื่อถึงวันแต่งงาน นายบอนทำธุระเสร็จช่วงเกือบเที่ยง ก็รีบมาขึ้นรถโดยสาร ขอนแก่น-อำนาจเจริญ ที่สี่แยก อ.ยางตลาด จ.กาฬสินธุ์ กะจะไปต่อรถที่ บขส. อำนาจเจริญ แล้วต่อรถไปยัง จ.อุบล ซึ่งจะมีรถวิ่งผ่านหน้าบ้านของเธอ

            แต่รถที่นั่งมา เป็นรถโดยสารธรรมดา วิ่งๆจอดๆบ่อยๆ แถมคนขับยังจอดพักกินข้าวเที่ยงตอนบ่าย 2 โมงแถว อ.โพนทอง จ.ร้อยเอ็ด กว่าจะออกเดินทาง ก็ขับช้าๆ มาถึง บขส. อำนาจเจริญ ก็ค่ำพอดี  ไม่มีรถไปบ้านพิม เพราะรถโดยสารหมดแล้ว ต้องโทรบอกพิมว่า ตกรถ ไม่มีรถไป เดือดร้อนเจ้าบ่าวต้องขับรถมารับที่อำนาจเจริญ

            เมื่อเจอเจ้าบ่าว เขาก็ทึ่ง ประทับใจที่เราอุตส่าห์เดินทางมาร่วมงานด้วยความยากลำบาก แถมตกรถอีกต่างหาก  ถ้าไม่เป็นเพื่อนกันจริงๆ ไม่มาก็ได้

            พอไปถึงบ้านพิม มีเพื่อน Bio21 มาร่วมงานแค่ 2 คน เอง รวมกับนายบอนเป็น 3  ผิดคาด เพราะนึกว่า เพื่อนๆ Bio21 จะมากันมากกว่านี้ แต่ก็ไม่มากัน อาจเพราะไม่สะดวก อยู่ไกล ติดงาน...

            แม้นายบอนจะไม่ได้พูดอะไรมากนัก แต่สิ่งที่เห็น ก็แสดงออกว่า มาด้วยความจริงใจ มาเพื่อเพื่อนนะ และได้ถ่ายรูปนี้มา



            กลับจากงานแต่งงาน ด้วยความรู้สึกที่ดี และตั้งใจว่า จะหาโอกาสไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนทุกคน เท่าที่จะสามารถไปได้

            ..แต่ต้องพลาดไปงานแต่งงานของเพื่อนรัก ที่จัดงานที่ศรีสะเกษ ทั้งที่ได้รับปากเขาไปว่า จะไปงาน แต่พอถึงวันแต่งงานกลับไม่สามารถที่จะเดินทางไปได้ ทำให้เพื่อนน้อยใจไปเหมือนกัน นายบอนเองรู้สึกผิดจนถึงทุกวันนี้ ที่อดไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนรัก