...คนละทาง คนละอย่าง คนละอุดมการณ์ แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน... ข้อคิดดีๆ จาก ไผ่แดง สู่คนไทยวันนี้ ^__^
...ไผ่เป็นลำเป็นกลุ่มเป็นกอ ไผ่จะล้อเล่นลม ไปตามทางที่เหมาะสม ไปตามทิศทางลม ไผ่ต่างพันธ์ ต่างเผ่า ต่างกอ ไผ่ก็ยังต่างสี ดังผู้คนในสังคมเรานี่ ใยจะไม่ต่างกัน คนละทาง คนละอย่าง คนละอุดมการณ์ แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน เป็นเรื่องราวของชาวไผ่แดง บ้างก็รู้กันอยู่แก่ใจ บ้างก็ฝันกันไป แต่จงจำไว้ก่อนจะสาย อย่าให้ใครมาสนตะพาย ..เพลง ประกอบ ละคร เรื่อง ไผ่แดง โดย เทียรี่ เมฆวัฒนา
จากเพลง ไผ่แดง สู่คนไทยในวันนี้ค่ะ
ที่มาเนื่องจากเห็นความคิดคนไทยตอนนี้
ช่างแตกต่างกันไปมา เกิดความขัดแย้งกัน
รุนแรงมากบ้างน้อยบ้าง
ตามกระทู้ต่างๆ พันธุ์ทิพย์ เฟคบุค
และโดยธรรมชาติความเป็นมนุษย์ปุถุชนถ้าคิดเห็นเหมือนที่ตนเองเชื่อ
ก็ว่าถูกอ่ะค่ะ
เลยทำให้นึกถึง ละคร
เรื่องไผ่แดง
ที่มีบทสนทนาอันเต็มไปด้วย อุดมการณ์ ระหว่าง ไอ้แกว่น กับ
สมภารกร่าง
ที่ต่างก็มีอุดมการณ์อันแรงกล้า เพื่อจุดหมายเดียวกัน ที่จะรักษาให้คนไผ่แดงอยู่ดีกินดี
และทำให้ นึกถึง เพลง ประกอบละคร ไผ่แดง
ท่อนหนึ่งเขาร้องว่า
.. คนละทาง คนละอย่าง
คนละอุดมการณ์
แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน...
สำหรับตัวเองว่าจริง นะคะ
ถ้าตามละคร เขาว่าจุดหมายเดียวกัน หมายถึง ล้วนแต่อยากให้ชาวไผ่แดงได้อยู่ดีกินดี
แต่ สำหรับตัวเองว่า ลึกลงไปแล้วมนุษย์ทุกคนก็มีจุดหมายเดียวกันๆจริงๆแหละค่ะ
ที่ยิ่งใหญ่ และ ผลักดันมนุษย์เราอย่างแท้จริงๆยิ่งกว่าทำเพื่อชาติ(อย่างที่หลายคนมักอ้างกัน)
นั่นคือทำเพื่อให้ตนเองรู้สึกเติมเต็มค่ะ
+++ ถ้าจะวิเคราะห์
ทางจิตวิทยา แบบ satir model (เป็นจิตวิทยาแขนงหนึ่ง)
จุดหมายเดียวกัน นั้นคือ
แรงปรารถนา(Yeraning)
ที่คนทุกคนๆล้วนอยากได้เหมือนกันหมด
นั่นคือ
ทุกคนต้องการ การยอมรับ
ทุกคนต้องการรัก ต้องการเป็นที่รัก
ทุกคนต้องการ ความมั่นคง
ทุกคนต้องการ ความสุข
ทุกคนต้องการ ความปลอดภัย
ทุกคนต้องการ ความอิสระ
จะเป็นชาวไผ่สีไหน หัวใจของทุกคนล้วนต้องการสิ่งเหล่านี้เหมือนกันหมด
โดยเฉพาะการเป็นการยอมรับ เป็นที่รัก ช่างเป็นแรงปรารถนาที่รุนแรงเหลือเกิน
หลายคนทำทุกสิ่งอย่างจริงๆๆ เพื่อให้ได้มา
ขอย้ำว่าทุกสิ่งอย่างจริงๆๆ
บางคนจึงบ้าอำนาจมาก บางคนต้องการความสำเร็จมาก บางคนต้องการร่ำรวยเงินทองมากๆ บางคนพยายามเอาชนะใจคนด้วยวิธีการต่างๆนานา
และ บางคนก็ทำอีกหลายๆอย่างๆ ที่ไม่สุจริตได้
ถึงกับต้องทำร้ายกัน ใส่ร้าย แก่งแย่ง แข่งขันกัน หรือ แม้กระทั่ง ฆ่ากัน ก็มี เพียงเพื่อให้ได้รับการตอบสนองแรงปรารถนา(Yearning) ในใจเรานี่เอง
หลายที ถึงกับยอมสังเวยทุกสิ่งทุกอย่าง !!!
เฮ้อ...
แต่พฤติกรรมที่แต่ละคนคิดว่าจะได้มาล้วนแตกต่างกัน
จาก ประสบการณ์ การเรียนรู้ชีวิต มาแตกต่างกัน
บ้างก็ใช้วิธีดีๆ เพื่อให้ได้มา
เพราะ เรียนรู้มาว่า ต้องเป็นคนดี ถึงจะเป็นที่ยอมรับ เป็นที่รัก
ขณะที่บางคน ก็ ใช้วิธีฉ้อฉล เพราะ
เรียนรู้มาว่า ทำยังไงก็ได้ ขอให้ได้ซึ่ง ความมีอำนาจมากๆ
ซึ่งความร่ำรวย ซึ่งความสำเร็จ ขอให้มีคนนับหน้าถือตาเป็นพอ
คนจะยอมรับเราแล้ว
คนจะรักเราแล้ว
ดังมีคนกล่าวว่า ผู้ดี หรือ โจร ล้วนต้องการความสุขเหมือนกัน เพียงแต่ ลงมือทำเพื่อให้ได้มาด้วยวิธีแตกต่างกัน
จึง ทำให้เกิด คนละทาง คนละ อย่าง คนละ
อุดมการณ์
จนเป็นที่มาของความขัดแย้งทั้งหมด ...
ทั้งที่จุดหมายเดียวกันแท้ๆ
แต่ มนุษย์
ก็ยังขัดแย้งกันร่ำไป
เพราะ เข้าใจผิดว่าสิ่งที่ตนอยากได้นั้น ต้องแย่งเอามาจากคนอื่น
ต้องเอาชนะคนอื่น จึงได้มา
ทั้งที่ความจริง
ความสุข แรงปรารถนา ความยอมรับ ความรัก ต่างๆที่เราอยากได้นั้น เพียงแค่เรา
เติมเต็มด้วยตัวเราเองได้นั้น
เราอิ่มในใจเราได้เองนั้น ไม่ต้องไปงอนง้อจากใครเลย
สำหรับมนุษย์ปุถุชน ทำได้ขนาดนี้ ก็สุขขึ้นมากมาย
เพราะ ไม่ต้องไปปั่นป่วน วุ่นวายใจกับคนอื่นๆด้วยค่ะ
+++ถ้าวิเคราะห์ทางพุทธ
จุดหมายเดียวกันนั้นคือ
ความสุข
มนุษย์ทุกคนต้องการ ความสุข
สำหรับ ในมนุษย์ผู้ยังไม่รู้แจ้งในอริยสัจ
ความสุขนั้นคือ การได้ตามที่กิเลสต้องการ
ดังนั้นมนุษย์ปุถุชนทั่วไป จึงวิ่งวน ตามหานู่นนี่นั่น เพราะ เข้าใจว่าได้มาแล้วจะสุข
ถ้ามองแบบพุทธ มนุษย์เราทั้งหลายก็วิ่งตามรับใช้กิเลสในใจเรานี่เอง
จึงเหนื่อย จึงทุกข์ ได้มาเท่าไหร่ก็สุขได้ไม่นาน สักพักก็วิ่งไปคว้าไปหาต่อ
ตกเป็นทาสของกิเลส
ส่วนในมนุษย์ที่รู้แจ้งในอริยสัจแล้ว
ความสุข คือ การพ้นทุกข์แล้วอันเนื่องมาจากการดับสิ้นกิเลสในใจเรานี่เอง
ไม่ตกเป็นทาสของกิเลสในใจอีกแล้วอย่างสิ้นเชิง
จึงไม่ต้องเหนื่อย ต้อง ทุกข์ กับอะไรต่ออะไรมากมายนัก
จึงพบความสุขสงบในใจได้อย่างแท้จริง
โดยไม่ต้องง้องอน ให้ใครเขารัก เขายอมรับ เราด้วย
เพราะ ความสุขที่เกิดจากการเต็มอิ่มในใจเราได้เองนั้น ไม่ต้องไปงอนง้อจากใครเลย
สำหรับมนุษย์ปุถุชน ทำได้ขนาดนี้ ก็สุขขึ้นมากมาย ไม่ต้องไปปั่นป่วน วุ่นวายใจกับคนอื่นๆด้วยค่ะ
และ ยิ่งเป็นสุขที่เกิดจากการเป็นอิสระจากกิเลสในใจเราได้
ซึ่งเป็นความสุขระดับแท้ๆนั้น (สำหรับผู้มีดวงตาเห็นธรรม)
ยิ่งยิ่งใหญ่นัก ไม่ต้องงอนง้อใครมาทำให้เราสุข
แม้กระทั่งกับตนเองก็ไม่ต้องมาง้องอนให้มาเติมเต็มตนเองด้วย
เพราะ ใจรู้แจ้งแล้วว่า สุขใด ไม่มีอะไร ยิ่งใหญ่ กว่า สุขอันเกิดจากการหลุดพ้นจากกิเลส(ในใจเราเอง)ทั้งปวง
ขอให้ทุกคนพบกับความสุขจากภายใน(ใจเราเอง) ยิ่งๆขึ้นไปนะคะ
สำหรับตัวเอง ก็จะพยายามที่จะเป็นทาสของแรงปรารถนา ทาสของกิเลสในใจตัวเองให้น้อยลงไปบ้างอ่ะค่ะ
และ สำหรับเนื้อเพลงนี้
ชอบประโยคสุดท้ายของเพลงนี้มากค่ะ
"แต่จงจำไว้ก่อนจะสาย
อย่าให้ใครมาสนตะพาย"
บ้านเมืองเราตอนนี้ป่วยๆ เอ้ย ป่วนๆ อยู่
จะ อยู่ไผ่สีไหน
ก็ ด้วยสติ ด้วยปัญญาของเราเองนะคะ
อย่าให้ใครมาสนตะพายค่า
^__^
"ไผ่เป็นลำเป็นกลุ่มเป็นกอ
ไผ่จะล้อเล่นลม
ไปตามทางที่เหมาะสม ไปตามทิศทางลม
ไผ่ต่างพันธ์ ต่างเผ่า ต่างกอ
ไผ่ก็ยังต่างสี
ดังผู้คนในสังคมเรานี่ ใยจะไม่ต่างกัน
.. คนละทาง คนละอย่าง คนละอุดมการณ์
แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน...
เป็นเรื่องราวของชาวไผ่แดง
บ้างก็รู้กันอยู่แก่ใจ บ้างก็ฝันกันไป
..แต่จงจำไว้ก่อนจะสาย อย่าให้ใครมาสนตะพาย..
เพลง ประกอบ ละคร เรื่อง ไผ่แดง โดย เทียรี่ เมฆวัฒนา"
สนใจฟังเพลง ไผ่แดง ของ เทียรี่ เมฆวัฒนาค่ะ ตามเว็บข้างล่างนี้ค่ะ
นอกจาก เพลงความหมายดี ท่วงทำนองไพเราะ แล้วส่วนตัวยังชอบเสียงขลุ่ยของเพลงนี้ค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=ZIgVSDEkxEg
คำสำคัญ (Tags): #จุดหมาย#แรงปรารถนา#การเติมเต็ม#การยอมรับ#กิเลส#ความขัดแย้ง#ความรัก#ความสุข#บ้านเมือง#ไผ่แดง
หมายเลขบันทึก: 359137เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2010 15:46 น. ()ความเห็น (10)
สวัสดีค่ะ
มาอ่านบันทึกดีดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณคุณ Natcha Chalermklang นะคะ ที่เข้ามาอ่านกันคะ ^^
รักกันไว้เถิด ขอให้ไทยสงบสุข
เห็นด้วยนะคะ คุณ เพียงภาพฝัน
รักกันไว้ ดีกว่า ^^
- สวัสดีครับคุณหมอ
- ไม่ได้เข้ามาทักทายตั้งนานนนนนน
- เพลงนี้ผมจำได้ว่าเคยนั่งล้อมวง เล่นกีต้าร์ แสงไฟจากกองฟืนให้แสงที่ดูอ่อนแรง ในค่ำคืนแห่งความหนาว
- ผมหยิบกีต้าร์จากมือของน้อง ๆ แล้วบอกว่า "กูอยากเล่นเพลงนี้ให้พวกมึงฟังว่ะ"
- แล้วผมก็บรรเลงและร้องเพลงนี้ให้ทุก ๆ คนที่ร่วมชะตากรรมในค่ำคืนแห่งความหนาวด้วยกันฟัง
- ผมร้องเพลงนี้อยู่สามรอบ แล้วก็เน้นถ้อยจังหวะที่ว่า
- คนละทาง คนละอย่าง คนละอุดมการณ์ แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน แต่ก็มีจุดหมายเดียวกัน เป็นเรื่องราวของชาวไผ่แดง
- เพลงจบ รุ่นน้องของผมบอกว่าเพลงนี้เพราะจัง ไม่เคยฟังมาก่อนเลยและยังไม่เข้าใจและเข้าถึงเนื้อหาของเพลงเท่าที่ควร พร้อมทั้งคะยั้นคะยอให้ผมเล่นให้ฟังอีกหลาย ๆ รอบ หากแต่ผมปฏิเสธ
- คำพูดประโยคสุดท้ายของผมที่ทิ้งไว้ในตอนท้ายของค่ำคืนแห่งความหนาว ผมได้พูดออกไปตามสายลมว่า "ไผ่ต่างพันธ์ ต่างเผ่าต่างกอ ไผ่ก็ยังต่างสี ดั่งผู้คนในสังคมเรานี่ ใยจะไม่ต่างกัน"
- รึว่าเสียงของผมไม่ดังพอที่พวกเขาเหล่านั้นจะได้ยินด้วยหัวใจ
- เอาพลังใจและพลังกายมอบให้เพื่อประเทศไทยยืนยงครับ
- รักษาสุขภาพนะครับ
สวัสดีค่ะ คุณ นายสายลม อักษรสุนทรีย์
เพลงนี้ความหมายดีมากๆๆค่ะ
และ คุณ สายลม คงบรรเลงและร้องได้ไพเราะมากมายเลยนะคะ ^__^
อ่านที่คุณ สายลม เขียนมารู้สึกดีจังค่ะ
และ อยากให้เสียงหัวใจของคุณสายลมกระจายไปให้ชาวไทยได้ยินมากๆนะคะ
รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ
คุณหมอครับ หายไปนานมากๆๆจน งง งง สบายดีไหมครับ เคยดูเรื่องนี้ตอนเด็กๆๆ(ตอนนี้แก่แล้ว ฮ่าๆๆ) คนเราแตกต่างกันได้ แต่ไม่แตกแยกครับ ขอไปหาสมภารกร่างก่อนนะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ขจิต
สบายดีค่ะ
อาจารย์ เฮฮา สดใส เหมือนเดิมนะคะ ^^
คนเรา แตกต่างได้ จริงๆค่ะ (เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้นน )
ไผ่แดงในเรื่องเค้าจบลงได้ด้วยดีนะคะ
ก็หวังว่า ชาวไทยไผ่สีๆจะจบลงได้ด้วยดีเช่นกันค่ะ
แอบตามอาจารย์ขจิตมาห่าง ๆ ครับ คุณหมอ ;)
คุณหมอเขียนบันทึกเก่งมากเลย ;)
ขอบคุณ คุณ Wasawat Deemarn นะคะ ^^