43รัก กลับมาเถิดที่รัก
ได้โปรดกลับมาเถิดที่รัก
น้ำนัยน์ตาหยดลงบนก้อนหิน พื้นดินสั่นสะเทือนเพื่อนจ๋า
มนุษย์เราเปราะบางร้างอุรา ก้อนหินไร้ค่าต้องจากจร
ก้อนหินแท้จริงเจ้าอ่อนไหว แข็งไม่เท่าเพชรเกษร
ละอองหยาดน้ำค้างมาตัดรอน กัดกร่อนหินเพชรแต่ปางใด
เสียงสะอื้นโอดครวญรวนจิต ใจน้อยนิดคิดไปใครรู้ไหม
หินสีเพชฌฆาตมีบาดแผลใจ ใครปาทิ้งปาขว้างอ้างว้างอาดูร
ใจหินนักเลงไม่ยอมแพ้ จะกู้แก้กลับคืนที่เคยสูญ
โอ้เพื่อนเอยสร้างบาปกรรมพอกพูน รักเสียศูนย์ใช่สูญเสียทุกสิ่งไป
...ขอให้รักจงกลับมา ที่ตรงนี้มีเธออยู่เสมอ...
หมายเลขบันทึก: 361300เขียนเมื่อ 25 พฤษภาคม 2010 16:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม 2012 12:27 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
เพื่อนจ๋า เข้มแข็งไว้ โลกมีที่ให้คนจิตใจดีๆ อยู่สุขสโมสรเสมอค่ะ
รักเสียศูนย์ใช่สูญเสียทุกสิ่งไป ชอบจังค่ะ อิ อิ มีความสุขเสมอนะคะ 
"รักเสียศูนย์ใช่สูญเสียทุกสิ่งไป"
เกิดเป็นคน "ต้องสู้"
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันนะคะ
มีรัก ย่อมขมๆหวานๆเปรี้ยวๆ เผ็ด ร้อน เย็น เป็นธรรมดา
หากรู้จักปรับตัวเข้าหากัน รู้ใจกันอย่างสมดุล ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งให้มากไป หรือรับมากไป
ก็คงประคับประคองกันไปได้ตลอดอย่างมีความสุข
"รักเสียศูนย์ใช่สูญเสียทุกสิ่งไป"
เกิดเป็นคน "ต้องสู้"
สู้ตายค่ะ อิอิ