วิทส์เนาในความทรงจำ
สายน้ำรินเอื่อยไหลไปสุดตา
วิทส์เนาในความทรงจำ
Vitznau in memory
เยือนวิทส์เนาในวันอันเหน็บหนาว
หมอกสีขาวกระจายกลุ่มปกคลุมถิ่น
ฝนปรายโปรยโรยละอองนองแผ่นดิน
สายน้ำรินเอื่อยไหลไปสุดตา
ริมฝั่งน้ำวิวเอ้อวาวด์สตรัสเซ่
เหมือนมีแรงแฝงเล่ห์เสน่หา
ระรอกริ้วลิ่วตรงฝั่งคงคา
หวังไว้ว่าคนจรได้ย้อนคืน
สองริมทางนั่งชมพรมสีเขียว
เหมือนเปล่าเปลี่ยวเพียงป่าหญ้าทั้งผืน
ดอกสีเหลืองชูช่อพอหยัดยืน
ประดับพื้นพร้อมกับประดับใจ
เรือลำน้อยลอยน้ำอยู่ลำหนึ่ง
คือภาพซึ้งในฝันอันเคยใฝ่
เงียบสงัดพลัดพรากลอยจากไป
มองแสนไกลสุดสุดเหลือจุดเดียว
บ้านบนเขาเรียงรายสุดปลายเขา
ถิ่นลำเนาตำนานการท่องเที่ยว
เขาสองข้าง กลางสายน้ำ เรือลำเดียว
หญ้าสีเขียวดอกสีเหลืองเรืองมลัง
รถแล่นผ่านวิทส์เนาต้องเหงาหงอย
ภาพยังคอยเตือนให้ดวงใจหวัง
ยามจากลาห่างไกลเหงาใจจัง
เก็บความหลังไว้เนาให้ยาวนาน
*บันทึกความทรงจำครั้งเยือนเมืองวิทส์เนา สวิทเซอร์แลนด์ 18 ตค.47
โสภณ เปียสนิท
สถาบันเทคโนโลยีราชมงคลวิทยาเขตวังไกลกังวล 39/3 เขาพิทักษ์ หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 77110
คำสำคัญ (Tags): #สายน้ำรินเอื่อยไหลไปสุดตา
หมายเลขบันทึก: 363876เขียนเมื่อ 5 มิถุนายน 2010 00:42 น. ()ความเห็น (8)
soponpearsanit
ใครกันหนอที่อ่าน
แสดงตัวด้วยครับ
ใช่ครับ ผมเคยเสนอหลายครั้ง....ควรแสดงตัวด้วยเพื่อความจริงใจ...บางคนพาลโกรธก็มี...
ก็จริงอย่างว่าครับ
โกรธไม่เป็นไร แต่ว่า ต้องทำให้มันหายไปเร็วๆ หน่อย ไม่งั้นคนโกรธก็แย่เอง โทรมครับ
ริมฝั่งน้ำวิวเออร์วาวสตรัสเซ่ นัยว่าน้ำละลายจากหิมะ ยามเช้าเช่นนี้ มีเรือหาปลาเพียงลำเดียวครับ
นำภาพใหม่มาฝากไว้ให้ชมกันครับ
หวนกลับมารำลึกถึงความหลังกันอีกครั้งหนึ่ง คิดถึงครั้งที่เดินทางถึงเมืองวิดเนาว์ประเทศสวิส ฝนตกพรำๆ หนาวเย็นจัด ใส่เสื้อหนาๆ ยังไม่หนายหนาวเลย
