หากเราทุกคนนึกย้อนกลับไปว่าเวลาไหนสนุกที่สุดของชีวิตก็คงเป็นวัยเรียน
อะไรก็ไม่ต้องรับรู้ ลำบากก็ไม่ รับผิดชอบก็ไม่ ตื่นมาก็กิน แบมือขอตัง เล่นไปวันๆ มีอย่างเดียวคือเรียนให้จบ
หากคนไหนนอกลู่นอกทางมากไปก็อาจเสียดายเวลาที่ได้เรียนแต่เกเร แต่ยังมีหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้เรียนแต่อยากเรียน ช่วงเวลานั้นบอกตามตรงคนเขียนนี่ก็สนุกสุดๆหากนึกได้เหมือนวันนี้ว่า ไอ้ที่เราสนุกนะ พ่อและแม่เราแลกมาแทบทุกอย่างในชีวิตนอนก็น้อย กินก็ไม่อิ่มอะไรดีก็เก็บให้ลูกก่อน หาได้เท่าไรก็ให้ลูกก่อน
ยังจำได้สมัยพ่อยังอยู่ทำงานรับเหมาก่อสร้างเล็กๆไม่ได้รวยเป็นเสี่ยกับเขาหรอกหมุนหน้าหมุนหลังตลอดแต่พ่อเก่ง ตอนนั้นพ่อมีเงินติดตัว 8,500 บาทค่าเทอมลูก 8,000 บาทต้องจ่ายวันนี้ อีก 3 วันถึงจะเบิกงวดได้พ่อก็ให้ก่อน ก็บอกว่าจ่ายทีหลังก็ได้เสียค่าปรับเอา พ่อก็บอกลูกจำเป็นที่สุด อย่างอื่นเดียวก็หาได้ก็จริงพ่อก็หมุนเงินได้ตามประสาคนเหมางาน หรือแม้แต่ลูกน้องพ่อก็ให้ก่อนตัวเอง พ่อบอกว่าลูกน้องเป็นกำลังให้เราเลี้ยงเขาให้ดีกินอิ่มแค่ไหนก็ให้กินแล้วงานจะตามมา
นอกจากจะได้เรียนมีความรู้ตามโรงเรียนแล้ว หลายสิ่งหลายอย่างจากพ่อ และแม่นั้นเป็นความรู้ดิบๆที่มีค่ามากในชีวิต ทุกวันนี้คนเขียนเองมิได้เก่งเท่าพ่อ อดทนเท่าแม่แต่ก็สามารถอยู่มีชีวิตอย่างมีราคาได้จากพ่อและแม่ พ่อและแม่นี่และพระในบ้านของลูกๆ เป็นพระอรหันต์ที่ประเสริฐที่สุด เป็นครูที่ดีที่สุด ทุกวันนี้พ่อไม่อยู่แล้วแต่บารมีพ่อยังคุ้มกะลาหัวจนวันนี้ หากทำสิ่งใดเป็นบุญเป็นกุศลก็แล้วแต่นึกอุทิศให้แต่พ่อและแม่ ความสามารถที่มีอยู่แทบทุกด้านเป็นของพ่อและแม่แทบทั้งสิ้น
"จากลูกน้อยของพ่อและแม่เสมอ "
แมวซ่า!!!
ภาพแมว...searchได้จาก google แต่จำชื่อ web ไม่ได้
ร่วมรำลึก...ถึงผู้มีพระคุณด้วยครับ..
ลมหายใจพวกท่านมิเคยห่างหายไปใหน..อยู่กับตัวเรานี่แหล่ะ...
สิ่งอันเป็นพื้นของจิตที่ดีนั้น ได้รับจากพ่อและแม่ล้วนๆ
มันฝังรากในขั้วหัวใจมาตั้งแต่เกิด...แทบไม่รู้ตัว
บางเวลาจิตอาจคิดถึงแม่...โดยไม่เลือกเวลาและสถานที่ "...คิดถึงแม่...ท่ามกลางงาน HA National forum 11th"
ขอบคุณที่มาอุดหนุนเมนู
แมวซ่าส์