แรงบันดาลใจ @เริ่มต้นเขียน blogได้อย่างไร@
เคยคิดที่จะเล่าเรื่องที่มาที่ไปของการเขียน blog และการเข้ามาเป็นสมาชิกของgotoknow บ้านแห่งการเรียนรู้และมิตรภาพที่ดี ๆ ที่ได้รับอย่างมากมาย อบอุ่น มีพี่ชาย พ่สาว มีน้องชาย น้องสาว มีเพื่อนรุ่นเดียวกันที่บางคนยังไม่เคยเห็นหน้า แต่เรารู้จักผ่านทางตัวอักษร ผ่านทาง gotoknow ที่ให้โอกาสในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นการเขียนเล่าเรื่องราวการเริ่มต้นเขียน blog
มูลเหตุจูงใจ ที่ทำให้อยกเขียน อยากมีพื้นที่เล่าเรื่องราวเป็นของตัวเอง
1. เริ่มจากหน่วยงานมอบหมายให้นำเรื่องเล่า เรื่องกิจกรรมความรู้มาถ่ายทอดและลงในบันทึกของ Blog หน่วยงานก่อน โดยได้รับมอบหมายให้แต่ละคนในหน่วยงานเขียนบันทึกเป็นรายเดือน และก่อนที่จะบันทึกหรือนำเรื่องลง blog หัวหน้าจะต้องตรวจสอบก่อนทั้งภาษาและเนื้อหาความถูกต้อง แล้วนำเนื้อหา รูปภาพ ไปให้ฝ่าย IT ของหน่วยงานขึ้นบันทึก เป็นเดือนไป ทำหน้าที่นี้ตามที่ได้รับมอบหมายเป็นอย่างดี ตลอดมา
2. ถ้าเป็น blogของหน่วยงานก็จะต้องมีผู้รับผิดชอบ การเขียนจะต้องเป็นทางการเท่านั้น จะใช้ภาษาเขียนของเราเองไม่ได้ จะทำให้หน่วยงานเสียหายได้
จึงเกิดคำถามในใจ ตามมาอีกหลายคำถามมากมาย เนื่องจากยังไม่เข้าใจระบบการแลกเปลี่ยนเรียนรู้จากการเขียน blog ไม่ได้เข้าอบรมในรุ่นแรก คำถามที่ถามในใจคือ
2.1 blog คืออะไร
2.2 gotoknow คืออะไร
2.3 KM คืออะไร
2.4 ใครที่มีสิทธิในการเขียน blog บ้าง
2.5 เขียนอย่างไร
2.6 นำข้อความขึ้นอย่างไร
2.7 จะสมัครเองได้ไหม ฯลฯ
คำถามที่ไม่มีใครให้คำตอบได้เพราะถามในใจ
จึงได้ศึกษาและอ่านวิธีการใช้ ทดลองการสมัครเป็นสมาชิกก่อน แล้วเปิดอ่านเรื่องราวคนอื่น ๆ ไป ยังไม่กล้าบันทึกในช่วงแรก ๆ เนื่องจาก ขึ้นบันทึก ลงรูป ทำอะไร ไม่เป็นสักอย่าง ไม่เคยอบรมหรือเรียนรู้วิธีการเขียน blog มาก่อน
3. ลองหัดเขียนบันทึก ลงรูป กดผิด กดถูกไปเรื่อยๆ ตามที่ระบบบอกว่าจะต้องทำอะไรต่อไป อ่านจากวิธีการใช้งานใช้ หลักในการเขียนบันทึก สิทธการเขียน ความรับผิดชอบต่อการเขียนบันทึก ต่อคำพูด ลิขสิทธิ์ของภาพ ลิขสิทธิ์ทรัพย์สินทางปัญญา
4. อยากทำเพราะมีแรงจูงใจ อยากเขียนบันทึก เล่าเรื่องราวการทำงาน เก็บไว้เป็นความทรงจำ เล่าชีวิตในครอบครัว นำรูปภาพที่มีอยู่จำนวนมาก สมาชิกในบ้านทั้ง 3 คน พ่อ แม่ ลูก จะชอบถ่ายภาพ ชอบคอมพิวเตอร์ IT กันทุกคน แล้วเราจะมีวิธีไหนที่จะนำมาแบ่งปัน มาถ่ายทอดให้คนอื่นได้รับรู้ มาร่วมเรียนรู้ด้วยกัน แบ่งปันความสุขจากการเล่า จากภาพที่มีอยู่ นำมาเขียนเป็นเรื่องราวเหมือนการเขียนนิยายได้ไหม
5. บันทึกแรกที่ลองเขียน ใช้เรื่องใกล้ตัวมากที่สุด เรื่องการทำงาน เราเป็นใคร มาจากไหน อาจารย์เจเจ พี่ไก่กัญญา มาต้อนรับ มอบดอกไม้ให้ดีใจมาก ๆ http://gotoknow.org/blog/kai-icnnurse/185704
ต่อมาก็เล่าเรื่องการปลูกบัว http://gotoknow.org/blog/kai-fower/190941 ใช้ประสบการณ์ที่เคยทำมาก่อนแล้วได้ผล นำมาเล่า บังเอิญว่าชอบถ่ายภาพมาก มีรูปภาพที่สวยงาม จะนำมาโชว์ได้อย่างไร ถามจากผู้รู้ ถามจากสมาชิก จำได้ว่ากว่าจะนำรูปขึ้นบันทึกได้ใช้เวลานานมาก ลดขนาดรูปไม่เป็น ได้อาจารย์ขจิต ช่วยเป็นกำลังใจ บอกวิธีการลงรูป วิธีการ Link มีสมาชิกเข้ามาแสดงความคิดเห็นและชมว่าดอกบัวสวยมาก เราก็ดีใจ ตอบกลับ และไปแสดงความคิดเห็นในบันทึกของสมาชิกคนอื่น จนได้น้องชาย หน้าตาเฉย คนพลัดถิ่น จะเป็นคนช่วยหา code เพลง ตกแต่งภาพสวยให้
พอทำอะไรได้ใหม่ ๆ เขียนอะไรได้ นำรูปขึ้นได้ ตกแต่ง blog ได้สวยแต่ละครั้งหรือใส่เพลง code จะดีใจมาก
ภาพแรกที่ขึ้นบันทึก
เรื่องที่สามที่นำมาเล่า http://gotoknow.org/blog/kai-fower/191922
6. ปัญหาและอุปสรรคในการเขียนบันทึก จะพบปัญหาในการนำภาพขึ้น การตกแต่ง blog ทำยังไม่เป็นไม่รู้วิธี ใช้วิธีถามหรืออ่านจากคนที่เขียนบันทึกมาก่อนและอุปสรรคอีกเรื่องคือ ไม่กล้าที่จะบันทึกอะไรมาก หรือข้อมูลด้านวิชาการ แก้ไขกันโดย
มีคู่หู มีเพื่อนมือใหม่ หัดเขียน
ในช่วงที่หัดเขียนบันทึกใหม่ มีคู่หู ที่ช่วยกันทำและให้กำลังใจกัน คือ ครูคิม ครูเดียว ถามกันไป ถามกันมา ทำอย่างไร ใครศึกษาได้ก่อนก็นำมาเล่าสู่กันฟัง จนได้เป็นพี่น้อง ที่สนิทสนมกัน มิตรภาพที่ยืนนานและสัญญากันว่า ถ้าไม่มีใครอ่าน ไม่มีใครมาแสดงความคิดเห็น เราสองคน ครูคิม กับไก่ จะเม้นท์กันเอง
7. ตั้งเป้าหมายไว้ว่า อยากเก่งมีวิทยายุทธ ในการเขียน ให้เขียนเล่าเรื่องราวที่น่าอ่านติดตาม มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นมาก ๆ เข้าไปอ่านบันทึกของแต่ละคนที่มีคนให้ความคิดเห็น ครูพักลักจำ นำข้อดีของแต่ละท่าน มาใช้ผสมผสานเป็นเรื่องราวของตัวเอง ๆ ยกตัวอย่าง พี่แก้ว อุบล ป้าแดง พี่ครูอ้อย พ่อครูบา อาจารย์เจเจ อาจารย์ small man เขียนบันทึกจนมีคนรู้จักมากมาย และไก่ รู้จักสมาชิกอีกมากมายในที่แห่งนี้ จำได้ว่าตอนไปร่วมงาน gotoknow forum พี่บังวอญ่า ทักเรียกเสียงดังมาก คุณประกาย ใช่ไหม
8. ตั้งเป้าหมายอีกข้อ ว่าจะต้องเป็นที่แลกเปลี่ยนเรียนรู้ทางวิชาการ ในเรื่องของการป้องกันควบคุมโรคติดเชิ้อ และโรคติดต่อ จึงได้เปิดบันทึกที่สอง ที่สามตามมา บันทึกเล่าเรื่องราวเรื่อย ๆ เติมภาพให้เห็นชัดเจน อ่านค้นคว้ามาเล่า และนำประสบการณ์จริงมาเล่าต่อยอดกันไป เปิดหลย blog ดูแล ตามบันทึกไม่ทันตอบข้อคิดเห็นไม่ทัน จึงรวบรวมเรื่องราวต่าอง แยกออกเป็น 2 blog เป็นเรื่องราวส่วนตัว ที่บ้าน เพื่อน ชุมชน ที่อยากจะเล่าแบบสบาย ๆ พร้อมข้อคิดเห็น blogที่สองเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับวิชาการ งานอาชีพที่ทำ เป็นการป้องกันโรคและภัยสุขภาพ การติดเชื้อ โรคติดต่อ บางครั้งเรื่องราวเหล่านี้จะไม่ค่อยมีใครนำมาเล่ามาบันทึก อาจจะมีการปกปิดข้อมูล คิดว่าน่จะเป็นประโยชน์กับสมาชิก G2K
9. ข้อนี้สำคัญ อยากมีเพื่อน มีคนที่รู้จักที่หลากหลายอาชีพไม่ใช่เฉพาะวงการแพทย์ พยาบาลเท่านั้น อยากมีเพื่อนที่เป็นครุ เป็นวิศวกร นักวิชาการเกษตร นักธุรกิจ เพื่อที่จะได้มีมุมองที่กว้างขึ้น เรียนรู้ในโลกที่กว้างขึ้น
สรุปว่า การเขียนblog ครั้งแรกอาจจะยากแต่เมื่อได้เริ่มต้นแล้ว ทำได้ จะทำให้เกิดพลังมากมาย เกิดความภาคภูมิใจที่เรื่องราวต่าง ๆ ที่จะนำมาถ่ายทอด มีคนสนใจและนำไปใช้ประโยชน์ได้ทั้งในชีวิตประจำวันและการทำงาน
ในที่แห่งนี้คือการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ด้วยใจจริง ๆ ถ้าวันไหน ใจไม่อยากเขียน ไม่อยากเล่า ก็จะไม่เขียนบันทึก เพราะจะทำให้เนื้อหาออกมาแบบไม่มีชีวิต ไม่มีความรู้สึก
ขอขอบคุณทีมงานและสมาชิก G2K ทุกคนนะคะที่ทำให้ไก่มีความสุขทุกครั้งได้เขียนบันทึกหรือเมื่อเศร้า เหงา เบื่อ ที่แห่งนี้ก็เป็นที่พักพิง มีคนคอยปลอบโยน ให้กำลังใจ จนมีแรงสู้ต่อไป
ความเห็น (25)
ถ้าไม่มีใครอ่าน ไม่มีใครมาแสดงความคิดเห็น เราสองคน ครูคิม กับไก่ จะเม้นท์กันเอง
คิดเหมือนพี่เลย ถ้าไม่มีใครมา ลปรร เราถือว่าได้สรุปงานไว้และเป็นบันทึกช่วยจำ
สวัสดีคะพี่แก้ว
ขอบคุณนะคะที่มาช่วยเติมเต็มให้ ถ้าไม่มีพี่แก้ว ไก่คงจะไม่ได้ไปต่อ คงจะหยุดเขียน พี่ให้กำลังและเป็นแบบอย่างที่ดีมาก ๆคะ
พี่ไก่ขาาาา
หนู update บันทึกเรียบร้อยแล้ว ได้อ่านบันทึกนี้เห็นความตั้งใจอันแรงกล้ามากๆ ของการตั้งใจจะแบ่งปันความรู้ในวิชาชีพที่พี่ทำอยู่
อย่างนี้แรงบันดาลใจเกิน 100% เลยนะคะ
สาวขอนแก่นคนที่ 1 เขียนแล้ว กำลังรออ่านจากสาวขอนแก่นที่เหลืออีก 2 ท่านนะคะ :)
สวัสดีค่ะ
มีคู่หู ที่ช่วยกันทำและให้กำลังใจกัน คือ ครูคิม ครูเดียว ถามกันไป ถามกันมา ทำอย่างไร ใครศึกษาได้ก่อนก็นำมาเล่าสู่กันฟัง จนได้เป็นพี่น้อง ที่สนิทสนมกัน มิตรภาพที่ยืนนานและสัญญากันว่า ถ้าไม่มีใครอ่าน ไม่มีใครมาแสดงความคิดเห็น เราสองคน ครูคิม กับไก่ จะเม้นท์กันเอง
วันไหนน้องไก่ไม่เข้าบล็อกพี่คิมก็ไปตามให้มาเม้นท์กัน...จริงไหมคะ มีการขอสัญญากันด้วยว่า "อย่านอกใจกัน" นะคะ ฮา ๆ ๆ ๆ ๆ
จำหน่ายเสื้อ "ค่ายจิตอาสา GotoKnow" เพื่อจัดหาทุนสร้างค่าย
ระวังเดี๋ยวจะว่าพี่คิมนอกใจ ไม่ยอมบอกและจะไม่มีเสื้อใส่นะคะ
สวัสดีคะน้องมะปราง
ขอบคุณคะที่ชม อยากเล่า อยากเขียน อยากเจอ blogger ตัวเป็น ได้เจอ ได้ไปหาดใหญ่มาแล้ว
ถ้ามีนัดรวมพล กิจกรรม แลกเปลี่ยนเรียนรู้จะตามไปร่วมกิจกรรมแน่นอนนะคะ
ทีมงานดีคะ ทำให้พวกพี่ ๆ ได้มีพลังในการเขียน พลังในการทำงานนะคะ ขอบคุณอีกครั้งคะ
สวัสดีคะพี่คิม
ไก่หายไปนาน ภาระงานมาก คะ
เพิ่งจะมีใจที่อยากจะเขียนบันทึกวันนี้นะคะ ได้ข่าวดี 2 เรื่อง โรงพยาบาลผ่านการรับรองคุณภาพ เรื่องที่ 2 ผลงานวิชาการที่เสนอไป ได้รับการพิจารณา ผ่าน ให้ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพยาบาลชำนาญการ 8 รอคอยมา 2ปี กว่าๆ คะพี่คิม
สวัสดีค่ะ
ขออนุญาตขึ้นบันทึกชื่นชมยินดีนะคะ ดีใจด้วยค่ะ ปรบมือให้ดัง ๆ ทั่วบล็อกเลยนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ประกาย
แวะมาเยี่ยม อ่านเรื่องราวแรงบันดาลใจ...
สบายดีน่ะค่ะ คิดถึงค่ะ
สวัสดีครับคุณประกาย
ได้เข้ามาอ่าน ได้เข้ามาเขียน
ได้เข้ามาเรียน ได้เข้ามารู้
ได้เดินไปสู่ ประตู KM
มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันเรื่อยๆนะครับ
ขอบคุณมากคะพี่คิม
พี่คิมเล่าเรื่องได้น่าอ่านดี และมีบทสรุปส่งท้ายให้คิดต่อ
ช่วงหลังไก่ไม่ได้นอกใจนะคะ เวลามีจำกัด เลยไม่ได้ไปอ่านติดตาม
ขอโทษคะ แล้วเราจะเจอกันอีกคะ
สวัสดีคะน้องหนูรี
พี่ไก่สบายดีคะ อ้วนท้วนสมบูรณ์ดี น้ำหนัก 60 กก. พอดี
ไม่ลดน้ำหนักแล้วคะ ไม่ได้ลดแบบต่อเนื่อง น้ำหนักเลยพุง
แต่ขอออกกำลังกายให้ดูดี ๆ แล้วกัน ไม่ให้มีพุงก็พอ
คิดถึงขนมหนูรีคะ และหนูรีสบายดีเช่นกันไหมคะ
ขอบคุณมากคะท่านรอง แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ใช้วิธีการของครู ไปใช้สอนกับเจ้าหน้าที่นะคะ
ดอกบัวนี้จำได้ เคยเม้นต์ไว้เป็นตอนหนึ่งว่า หมาอยู่ไกล้กระถาง
คือบันแรกของคุณไก่ ที่เป็นจุดเริ่นต้นแห่งมิตรภาพในบ้านแห่งพระพร
ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ผ่า gotoknow
สวัสดีค่ะพี่ไก่
อุ้มชอบอ่านบันทึกพี่ไก่นะค่ะ หลากหลายเรื่องราวน่าอ่าน อยู่ใกล้แต่ไม่พบกันนักเลยทักทายพี่ในG2Kค่ะ
สวัสดีครับพี่ไก่..
เก่งจังครับที่จำรูปแรก..บันทึกแรกได้..^^
สวัสดีคะพี่บังวอญ่า
ยังคิดถึงและอยากเจอกันอีกนะคะ จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้การทำงานในชุมชน ยอมรับว่าพี่บังวอญ่ามีความพยายามในการเขียนบันทึกและนำภาพขึ้นโชว์
สวัสดีคะน้องอุ้ม
ขอบคุณคะ พี่เขียนเล่าเรื่องแบบสบาย ๆ
อีกเรื่องวิชาการ และการนำประสบการณ์มาเล่า
มีแรงบันดาลใจในการเขียนคะ อยากฝึกการเขียน
เขียนรายงานการประชุมทีไร ถูกแก้ไขตลอด
และเวลาร่างจดหมายก็ถูกแก้ไข ไม่มีสักครั้งที่ไม่ได้แก้
ดีใจจังที่การเขียนบันทึก blog นี้ ไม่มีใครมาแก้งานเขียนของเรา
เป็นเรื่องราวที่เราเขียนเอง เขียนผิด เขียนถูก เราก็รับผิดชอบในเนื้อหา ในบันทึก และอย่าลืมแหล่งอ้างอิง ที่มาด้วยนะคะ
สวัสดีคะน้องปรีดา เกษตรอยู่จังหวัด จำได้แม่นและมีบันทึกช่วยจำ เลขลำดับการเขียน การนับของ web ไงคะ ไม่ยาก ค้นหาได้ง่ายมาก
สวัสดีครับ
blog เป็นส่วนหนึ่งของการบันทึกประจำวัน สรุปงาน และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เห็นด้วยครับ
ขอบคุณคะอาจารย์ต้อม
อาจารย์ต้อมก็เขียนเล่าเรื่องราว สรุปเนื้อหา ถอดบทเรียนได้ดีมากๆคะ
ต่อไปก็คงจะใช้บันทึกงานที่ทำ จะได้หาได้ง่าย ไวรัสเยอะมาก ข้อมูลใกล้จะหายหมดแล้วคะ
คุณประกายครับผมมายืนยันว่าสิ่งที่บรรจงเขียนอยู่ในบล็อกนี้มีประโยชน์จริงๆ
ขอบคุณมากคะท่านเบดูอิน
ยินดีมากเลยคะที่blogนี้ มีข่าวสารข้อมูลที่เป็นประโยชน์จริง ๆ
อ่านไปยิ้มไปตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ พี่ไก่ พอถึงตรงนี้รู้สึกเหมือนกันเป๊ะเลยเรื่อง
"ถ้าวันไหน ใจไม่อยากเขียน ไม่อยากเล่า ก็จะไม่เขียนบันทึก เพราะจะทำให้เนื้อหาออกมาแบบไม่มีชีวิต ไม่มีความรู้สึก"
ต้องหาเวลาไปแวะดูรูปสวยๆจากพี่ไก่บ้างแล้ว โอ๋ยังเสียดายที่เวลาน้อยไม่ค่อยได้ไปแวะเวียนที่ไหน ไม่เหมือนสมัยเข้ามา Gotoknow ยุคแรกๆเลยค่ะ แว้บอ่านอนุทินก็หมดเวลาทุกทีเลย
สวัสดีคะอาจารย์โอ๋
คิดถึงอาจารย์คะ อาจารย์ตัวเล็ก ๆแต่พลังใจผลักดันให้มีการเขียนบันทึกที่ดี เป็นแบบอย่างในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ให้ไก่ได้จดจำ ขอบคุณมากคะ