รับการอบรมหรือ ปลูกมะกรูด-มะนาวฯ แล้ว
เชิญ ร่วมปลูกต้นไม้เพื่อ พระองค์และประเทศไทยของเราด้วยนะคะ
http://www2.egat.co.th/treeforking
ขอบคุณพี่กานดา มากครับ รักษาสุขภาพน่ะครับ
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/367199
จากท่านนงนาท สนธิสุวรรณ
ทำไมวันนี้อยู่ดึกได้จ๊ะ...
วันนี้ขลุกอยู่กับเด็กทั้งวัน เสร็จพิธีไหว้ คุณๆ ทั้งหลายก็เฮโลมาให้ผูกข้อมูล จนไม่ได้กินข้าว จนบ่าย 3 โมงแน่ะ... ถึงได้กินข้าว ช่วงที่ผูกข้อมือ เด็กๆ เอามาลัยมากราบ เอากุหลาบมาให้ เอาขนมและแอปเปิ้ลมาให้ทาน ฮ่าๆๆๆ จากนั้นประชุมเรื่องเยี่ยมบ้านนักเรียน 15.30-18.00 น. ไม่ได้เข้าบล็อก
เปิดเครื่อง 4 ทุ่มแล้ว หลังจากรับน้องนนท์จากสนามบาส...
ตอนแรกว่าจะเขียนเรื่องไหว้ครู แต่รูปไม่ได้ไปเอาที่ฝ่ายโสตฯ และมือถือของเด็ก
เลยบันทึกการบ้านส่งน้องมะปรางเปรี้ยวก่อน ให้ความร่วมมือกัน... ตัวเองเขียนมั่งดิ อยากอ่านนะ...
ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะจ๊ะ... กลัวจะไม่เสร็จ กลางวันไม่มีเวลา.... จ้ะ
ยังไม่นอน รอดูบอลหรอ...น้อง...
ฝันดีนะจ๊ะ
พรุ่งนี้มีบรรยายด้านการเกษตรครับ ไม่อยากให้พลาด สงสัยคงอีกนาน แต่ก็เปิด TV ดูฟุตบอลไปด้วยครับพี่ ฝันดีครับ
จะเปลี่ยนจากปลูกมะนาว มะกรูดมาเป็นเลี้ยงหมูหรอ ก๊ากๆๆๆๆ
ดีค่ะช่วยกันขับเคลื่อน การนำปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในการดำเนินชีวิต
ช่วยเหลือคนได้กุศลสูงสุด ช่วยกันพัฒนาคุณภาพชีวิตของชาวบ้าน ประเทศชาติจะได้ไม่ล่มสลาย..
* เห็นว่าน้องพอลล่า มา น้องมาดได้เจอหรือเปล่า?...
* อ.ขจิต mail บอกว่าพรุ่งนี้จะไปสุราษฎร์... ไม่ตามท่านไปบ้างหรอจ๊ะ...
* เสื้อตัวนี้ เป็นตัวเก่งหรืองัย... ใส่บอยนะ.. อ๋อ อ๋อ ใส่แล้วหล่อมากกกกกก....
* ไปละ ง่วง ๆๆๆ
* ฝันดีอีกแหละ...
* บายจ้า!....
ตัวเก่งครับ มีอยู่ตัวเดียว เก่งมากครับ แหมมีแซว ใครจะสวยเหมือนพี่ได้ทุกวันล่ะครับ วันนี้ผมออกพื้นที่ได้แจ้งให้ท่านอาจารย์ขจิต ทราบแล้วครับ พรุ่งนี้บรรยาย 1 วันเต็มครับ งานนี้มีเป็นลมแน่ ช่วงนี้บริหารเวลาตัวเองได้ไม่ดีเลยครับพี่ ส่วนภาพที่พี่อิงไหล่ลูกศิษย์น่ะครับ ลองกลับหันไปดูด้านหลังบ้างครับ ดูน้องเขาน่าสงสาร ฮ่าๆๆๆๆ
เด็ก 2 คนนี้เป็นดีมากๆ ที่อิงไหล่ นะชื่อเจมส์ เจ้าคนยืนน่ะเจ้าต๊ะ อภิสิทธิ์ หมอนี้ความคิดอ่านลุ่มลึก นี่แหละที่นั่งถกประเด็นต่างๆ ทั้งปรัชญา ความเชื่อ อุดมการณ์ กับพี่ 3 ชั่วโมงไม่จบ มีความมุ่งมันสูง และเขาก็ทำได้ด้วย ชอบอ่านหนังสือ เราแลกหนังสือกันอ่านตลอด
"ผมต้องทำให้พ่อแม่และพี่ชายไว้วางใจ เชื่อใจว่าผมดูแลตัวเองได้ แล้วพ่อแม่ก็เชื่อใจผม"
"อาจารย์ครับ ความสุขของคนเราอยู่ที่ไหน?... "
"ทำไมถึงไม่คิดนอกกรอบบ้าง?"
"สมองกับอารมณ์ ต่างกันยังงัย... ทำไม่เราต้องทำตามที่ใจสั่ง... ให้มันเป็นไปตามวิถีของมันไม่ได้หรือครับ..."
* อยากให้มาดได้คุยกับเค้าจัง... ท่าทางจะเข้าท่านะ...ยาวแน่ หรือจะวางมวยกันไม่รู้นะ..ฮา..
* บ้านต๊ะอยู่อำเภอทองแสนขัน มาเรียนที่นลับแล ก็เช่าหอพักอยู่ หน้า ม.ราชภัฎ น้ำใจ & หัวจิตหัวใจ ใช่ได้เลย
* ถ้าน้องสามารถ ได้อ่านเม้นท์ที่บันทึกต่งๆ ของพี่ น้องจะทึ่งในความคิดของเด็กคนนี้...
* ไม่ใช่แค่ 2 คนนี้ เด็กพวกนี้ดีทุกคน เจ้าที่เคยจะแย่ที่เคยแย่ๆ เกหน่อยๆ พี่จัดการละลายพฤติกรรมหมด... ครูทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เด็กห้อง 2 ดีกว่า เด็กห้อง 1 เสียอีก เรียกว่ามีทั้ง IQ + EQ (ไม่เก่งมาก แต่มีน้ำใจ สามัคคี และรักผิดชอบสูง) ดีใจที่เห็นเข้าเป็นคนดี พี่เลี้ยงพวกนี้ด้วยความรักและเอาใจใส่ค่ะ
* โอ๊ยๆๆๆ จะได้นอนมั้ยเนี่ย เธอนี่ชอบเปิดประเด็นอยู่เรื่อย คุยยาวเพลงจะครบ 5 รอบแล้ว...
* ไปแล้ว....
กวนนะอยู่หลังสุด ดูมันทำดิ..
ถ้าพรุ่งนี้ยังมีชีวิตอยู่คงได้เจอกับน้องครับพี่
มาทักทายครับ ท่าน ช่วงนี้ เตรียม จัดอบรม
การเยี่ยมบ้าน ให้ 180 pcu ของขอนแก่นครับ
ได้ ทีมไม้เลื้อยและ อาจารย์ คณะเภสัช มข. มาช่วย
ปล. ชาวอีสาน ถึงถดูทำนาแล้วครับ
1-2 กค. 53 ไปร่วมงาน มูลนิธิ รณรงค์การไม่สูบบุหรี่
** ยังมีชีวิตอยู่อีกนาน นะเราน่ะ ต้องอยู่ช่วยเหลือเกษตรกรอีกนานนนนนน.....
** ส่งกำลังใจมาให้นะ วิทยากรคนเก่ง
** อย่าลืมทานข้าวกลางวันล่ะ... เอาน้ำพริก มาสมทบมื้อเที่ยง (อีกรอบ) ดูซิคราวนี้จะท้องเสียอีกมั้ย ฮ่าๆๆๆๆ (รู้แล้ว ว่าเธอแกล้งกำ... ทำเอาต๊กใจ...)
** พี่แก้ไขข้อความในบันทึกนะ นึกได้ว่า จำผิด..(ผลจากการผ่าตัดสมอง...กากๆๆๆๆ)
เรารู้จักกันเพราะพี่ถามน้องเรื่อง มะนาวที่บ้านไม่ยอมออกลูก น้องก็ให้คำแนะนำ เริ่มทักทาย บ่อยขึ้นในบันทึกที่ครูใจดีเขียนเรื่อง "เข้าค่ายหุ่นยนต์ฯ" และภาพยนตร์สั้นของลูกศิษย์ “วันที่ไม่มีจริงของช้าง....”
** แล้วพบกันใหม่เมื่อชาติต้องการ.....
อืม......งานเข้าเยอะจริงๆ
แต่ก็ดูท่าทางมีความสุขมากนี่ แสดงว่าไม่เดือดร้อน
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
ทำงาน ทำงาน ไม่ได้กลับบ้านเลย..นิ
เจ้าสีดำ..ลืมกลิ่นเจ้าของแล้ว..
กลับมาจะฟัดให้เลย
พี่เล่นเปิดประเด็นบ้านอีกแล้ว ยิ่งคิดถึงอยู่ครับ วันก่อนไปบรรยายเรื่องเศรษฐกิจพอเพียง เรื่องการทำงานของพ่อน้ำตาแทบไหล พาพ่อยก แม่ยก เศร้าไปด้วย