ชีวิตความเป็นอยู่ของเด็กนักกีฬาจักรยาน จากบ้านศูนย์ฝึกจักรยานกองบิน 46 พิษณุโลก
ความเห็น (31)
เริ่มต้นจากน้องเล็กแต่ตัวใหญ่ เด็กชายภาณุพงษ์ ฟักแฟง ครับ...พรุ่งนี้เช้าจะตามไปดูพี่ ๆ เขาออกซ้อมทางไกล นั่งหลังท้ายรถกระบะ คอยเป็นพี่เลี้ยง คอยส่งอาหาร น้ำ ระหว่างทางการฝึกซ้อมครับ...
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาชมความน่ารักของเด็ก ๆ กับชีวิตความเป็นอยู่ของเด็กนักกีฬาจักรยาน เป็นกำลังใจให้อาจารย์ และเด็ก ๆ ทุกคนนะค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
ขอบพระคุณมากครับ คุณบุษรา กัลยาณมิตรที่สวยงาม มาเติมพลังใจให้กันตลอดเส้นทางการเคลื่อนไหว ดีใจมากครับ ขอเรียนเชิญท่านได้ติดตามเรื่องราวชีวิตความเป็นอยู่ต่อไปครับ........
......
....
ณ บ้านหลังนี้ ไม่มีเงินเดือนหรือปัจจัยส่งเสริมมาจากส่วนใด ไม่มีเงินสนับสนุนจากองค์กรณ์อันใด แล้วท่านก็คงสงสัยว่า เขาอยู่กันได้อย่างไร นี้คือสิ่งที่กระผมจะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปขอรับ ว่าชีวิตที่แท้จริง ชีวิตที่อยู่ได้ กิจกรรมต่าง ๆ นี้นั้น เกิดขึ้นได้โดยปราศจากการเรียกร้องหรือหาเงินทดแทน หรือตั้งค่างบประมาณ ในสิ่งที่เราทำได้ คืออาศัยใจในการเดินทางขอรับ
....
.
ตามมาขอบคุณมากครับ ท่าทางเด็กๆๆชอบนะครับ
สวัสดีครับคุณเพิ่ม
- เเวะมาให้กำลังใจครับ
- เด็กดูมีความสุขน่าดูเลยครับ ที่มีคนมาให้ความสำคัญกับพวกเค้า
- เด็กที่เราสร้างในวันนี้เเหละครับ จะเป็นอนาคตของชาติในวันข้างหน้า
- เอาดอกไม้มาฝากครับ
ชอบพระคุณมากครับ อาจารย์ขจิต เช้านี้ขอสวัสดีครับ อีกสักครู่กระผมต้องพาเด็กไปออกกำลังกาย วันนี้จะไปฝึกซ้อมประเภทถนน ระยะทางประมาณ 100 ก.ม.ครับผม ....
ดอกไม้สวยงามครับ คุณพีธากร ดีใจครับ ที่แวะเวียนมาหาให้กำลังใจกัน ขอบพระคุณมากครับ โอกาสหน้าเรียนเชิญเข้ามาเยี่ยมกันใหม่ครับ
ผู้ปกครองเด็กได้ให้พลังใจกับข้าพเจ้า บอกว่าทำไปเถอะเนิ่ม....อย่างน้อยที่สุดเราได้เห็นผลของความเพียรแล้ว เด็กไม่ไปเล่นเกมส์ เขารู้สึกได้ถึงพลังที่มีอยู่ในตัวเด็ก และมีความเชื่อมั่นว่าเป็นโอกาสอันดีงามอย่างยิ่ง ที่ทางเลือกของจักรยานบนเส้นทางของศูนย์ฝึกนี้นั้น เดินทางมาได้อย่างถูกที่ถูกทาง เด็กได้มีความฝันในการที่จะเรียนและเริ่มต้นเปลี่ยนตัวเองใหม่ ข้าพเจ้ามาทราบภายหลังว่า เขาอยากเป็นทหาร อยากสอบเข้าเรียนโรงเรียนทหารให้ได้ นั้นเป็นสิ่งที่ตนเองเกิดความรู้สึกได้ถึงความเพียรของเด็ก ๆ และการเปลี่ยนฐานรากแห่งการดำรงชีวิตของตน ที่อดีตนั้นแม่ถึงขนาดต้องให้เจ้าหน้าที่ ๆ รู้จักกันไปดึงตัวออกมาจากร้านเกมส์ ....
เรื่องอันเป็นสิ่งที่เกิดความรู้สึกรับรู้ได้คงมิใช้เรื่องแห่งความที่เรารู้ว่าเขาเลิกเล่นเกมส์ หากแต่เป็นเรื่องที่ทราบได้ว่าตัวเด็กนั้นมีการเปลี่ยนแปลงได้อย่างแท้จริง โดยทางเลือกที่เขาได้มีโอกาสเข้ามาสัมผัส สามารถที่จะก่อเกิดให้เป็นประกายแห่งความฝัน และเลือกเดินไปบนเส้นทางของความเป็นจริงได้
มีคำพูดของผู้ปกครองเด็กได้กล่าวไว้ว่า ...... '' แม่ร้องให้ ไม่เคยให้ลูกเห็น '' ข้าพเจ้าฟังคำพูดนี้แล้ว สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของตัวบุคคลผู้เป็นพ่อแม่ ทุกข์อย่างไรก็ไม่เคยให้ลูกสะเทือนใจ คำนี้ยิ่งใหญ่มากนะครับ แม่ร้องให้...ไม่เคยให้ลูกเห็น ท่านสัมผัสได้หรือไม่กับคำ ๆ นี้ ข้าพเจ้าฟังคำนี้แล้วได้เกิดความเพียรที่เหมือนดั่งการก่อกองฟืนให้เชื้อไฟประทุ กิจกรรมนี้ยังคงดำเนินต่อไป บนท่ามกลางความรู้สึกเกรงใจต่อมิตรภาพทุกท่าน ขอบพระคุณมากครับ กับมิตรภาพบนอานจักรยานที่ได้ดูแลกัน ด้วยดวงใจ....
สวัสดีค่ะ
มาให้กำลังใจนักกีฬาจักยานค่ะ
เด็กๆ น่ารักค่ะ พวกเขาคงมีความสุขในบ้านหลังนี้ ที่มีผู้ใหญ่ใจดี ทำสิ่งดีๆ ให้กับพวกเขา
น้องฟักแฟง น่ารักจังเลย... สงสัยจะทานเก่งกว่าใครๆ นะคะ....
ขอบคุณ 
เนิ่ม ขมภูศรี มากๆ ที่ไปทักทายครูใจดีคะ
ขอเป็นกำลังใจให้คุณเนิ่น ในการสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้กับสังคมนะคะ
ขอชื่นชมในกิจกรรม ของความเพียรพยายามที่จะสร้างเด็กให้รู้จักการออกกำลังกาย โดยการเล่นกีฬาฝึกขี่จักรยาน สานฝันให้เด็กห่างไกลจากการเล่นเกมส์ ห่างไกลจากยาเสพติด เก่งอาจได้เป็นทีมชาติคะ รู้จักรับผิดชอบต่อตนเอง เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในทางที่ดีขึ้น คงต้องใช้เวลานะคะ สู้ สู้คะ
-ก็ขอเป็นคนหนึ่งที่คอยให้กำลังใจ และดูแลท่าน ด้วยดวงใจเช่นกัน
-จงสู้และเพียรพยายามนะคะ สานฝันให้เป็นจริงและยั่งยืนคะ
ครูใจดี....ชื่อนี้มีความไพเราะ สื่อถึงจิตใจที่ดีงาม เหมือนครูของกระผมในวัยเด็ก ที่ครูดีมักดุติติงสอนสั่ง กระผมชอบและรักคำว่าครูครับ ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกนึกคิดดีครับผม ขอขอบพระคุณมากครับคุณครู.....
มหาวิทยาลัยชีวิต ที่ไม่มีวันปิดทำการ....
....
เป็นมหาวิทยาลัยที่อยู่ในโลกกว้าง ไร้กาลเวลา ไร้การแก่งแย่ง ไร้ระบบ แต่มีวินัยในตนเองอย่างสูงส่ง มีความรักอย่างสูงยิ่ง มีความสวยงามพร้อมทางด้านจิตใจ นี้คือมหาลัยที่เริ่มต้นด้วยชีวิต เพราะชีวิตไม่มีปิดทำการศึกษา มหาวิทยาลัยนี้ ได้สอนบอกเล่าเรื่องความไม่รู้ให้กับผู้ใฝ่รู้ ผู้เดินทางได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเรื่องความสวยงามจากใจ อย่างแท้จริงขอรับ...
....
ขอขอบพระคุณมากครับ
- สวัสดีครับคุณเนิ่ม
- อาศรมก้ามกุ้งรู้สึกเป็นเกียรติและดีใจที่คุณเข้าไปทักทายครับ
- หวังว่า อาศรมของผมคงได้ต้อนรับคุณอีกนะครับ
- ขอบคุณหลาย ๆ เด๊อครับ
- ถ้าเด็ก ๆ ได้ทำในสิ่งที่เขาชอบ เขาสนใจ
- และมีผู้ใหญ่ให้การสนับสนุน แนะนำ ช่วยเหลืออย่างจริงจัง
- สังคมไทยในอนาคตก็คงไม่น่าเป็นห่วงครับ
- เอาใจช่วยครับ
อาศรมก้ามกุ้ง
เมื่อก่อนกระผมเคยใช้คำว่า อาศรมศิลป์และงานกวี พอมาวันนี้ ได้พบกับคำว่า อาศรม ใหม่อีกครั้งหนึ่ง ดีใจครับ ที่อาศัยอยู่ในอาศรมเดียวกัน แต่กว้างไกลมากยิ่งขึ้นขอรับ ขอบพระคุณมากครับ ที่ให้เกีรติกระผม จะขอเดินทางแสวงหาความรู้ ความงาน และร่วมบุญเดินทางขอรับ สวัสดีครับ
ชอบขี่จักรยานมากๆ ยินดีด้วยนะคะ กิจกรรมน่าสนุกค่ะ
ขอขอบพระคุณมากครับ คุณสายน้ำที่หวังดี ......ดั่งสายน้ำไหล ที่เข้ามาเยี่ยมชม ดีใจครับ
สวัสดีครับ ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ชีวิตและความเป็นอยู่ของเด็กบ้านหลังนี้ เป็นการเป็นอยู่ที่พึ่งพาตนเองเป็นหัวใจหลัก มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการพึ่งตนเอง มีข้าวกินข้าว มีเนื้อทานเนื้อ ไม่มีก็ข้าวกับน้ำพริก ไข่ดาว ไข่เจียว นี้คืออาหารหลัก ถ้าถามว่า แล้วอยู่กันได้อย่างไร หลักการสำคัญคือเราทานข้าวมีเหลืออยู่ทุกวันอยู่แล้ว แม่เด็กบางคนทำนา ให้ข้าวสารมาทานบ้าง กระผมหาขายของนำเงินมาจุนเจือกันบ้าง ไม่ยากเลยถ้าใจเรารัก ฉนั้น จึงได้ข้อสรุปอย่างชัดเจนว่า การกระทำสิ่งใดก็แล้วแต่ จะต้องเริ่มต้นด้วยความรัก รักที่จะทำ ไม่มีใครทำเราก็ทำได้
บ้านหลังนี้ จึงอยู่รวมพลกันได้ โดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยเงินหล่อเลี้ยงจากที่ใด หลายท่านอาจจะสงสัย ว่าเราเป็นอยู่กันอย่างไร เราเป็นอยู่ด้วยการพึ่งพาตนเอง มีชีวิตอยู่อย่างไม่เดือดร้อนเงินภาษีอาณาประชาราษฎ์ ฉนั้น การจะอยู่อย่างนี้ได้ ต้องมีความเข้มแข็งทางด้านจิตใจอย่างยิ่ง ในสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจคือ อยู่อย่างพอเพียง พอเพียงคือเราไม่นำใจเราไปเปรียบเทียบกับรถจักรยานที่ดีกว่า เปรียบเทียบกับทีมอื่นที่ดีกว่า หรือไม่ต้องการสิ่งอันใดนอกจากได้ประกอบกิจกรรมการปั่นจักรยาน
อยู่ได้ด้วยมีผู้ใจบุญช่วยเหลือบ้างในบางโอกาส อยู่ได้ด้วยการมอบอะไหล่จักรยานไม่ใช้แล้วมาให้กับเด็กได้ประกอบเป็นคัน จักรยานของเราราคาไม่แพง บางคนพ่อแม่มีเงินก็ซื้อรถดีได้ แต่รถจักรยานดีคือราคาพอขี่ได้เท่านั้น เพราะอะไหล่จักรยานมีราคาแพงมาก ฉันก็ได้แต่หาอะไหล่เก่า ๆ ที่คนมอบให้ ที่มีสะสมไว้เอง นำมาประกอบเป็นคัน ๆ ให้เด็กได้ซ้อม ได้ปั่นจักรยาน
เรื่องอาหาร ข้าพเจ้าก็ไปหาขายของนำเงินกำไรมาซื้อข้าวกินกันบ้าง ขายกางเกงจักรยานบ้าง ต่อไปจะทำเป็นบ้านศิลปะ หาไม้เก่า ๆ เศษไม้ผุ มาให้เด็กนั่งฝึกฝีมือ นั่งวาดภาพ นำออกไปขายตามงานต่าง ๆ
เพราะฉันต้องพึ่งพาตนเองอย่างสูง ทีมจักรยานทีมนี้ ไม่สามารถเดินทางไปขอสปอร์เซอร์ หรือเงินสนับสนุนจากที่ใดได้ เพราะฉันเคยไปขอแล้ว เขาถามว่า เด็กเก่งไหม ไปแข่งแล้วจะได้ติดอันดับหรือปล่าว
เมื่อถามเช่นนั้น มันก็จบลงตรงหน้าประตูทางเข้าอันโก้หรูนั้น เพราะฉันเดินคนละแนวทาง การที่ใจฉันทำเช่นนี้ ไม่ใช่เด็กจะต้องไปเป็นแชมป์โลกหรือแชมป์ที่ไหน ๆ เพียงแค่พาให้เขามาอยู่รวมกันในบ้านหลังนี้ เพียงแค่ไม่ต้องไปเล่นเกมส์ ไม่ต้องไปนอนใต้สะพาน ฉันเห็นว่า ผู้เป็นพ่อแม่ดีใจอย่างถึงที่สุดแล้ว ที่ลูกได้มาปั้นจักรยาน ลูกไม่ต้องเก่งหรอก เพียงลูกไม่ติดยา ติดเกมส์ ติดการพนัน ติดเพื่อน ติดสิ่งไม่รู้ แม่เขาดีใจอย่างมากแล้ว ข้าพเจ้าก็ดีใจมากเช่นกัน
เงินนะ ของนอกกายจริง ๆ ไม่มีใครช่วยฉันก็ทำได้ ไม่มีใครให้ฉันก็ทำได้ มีข้าวกินมีรถขี่ ตอนเย็นกลับจากโรงเรียน ได้ออกไปปั่นจักรยาน ได้ออกกำลังกาย กลับบ้านใต้แสงจันทร์หลังนี้ บางวันมานั่งคุยกัน หากุศโลบายให้อ่านหนังสือ หาหนังสือจักรยานให้เขาอ่าน ที่เป็นหนังสือจักรยาน เพราะเขาไม่ค่อยรักหนังสือตำรับตำรา แต่ให้เขาได้อ่านหนังสือที่เขารัก แล้วเขาก็ได้ทราบเองได้รู้บ้างในสิ่งที่ไม่รู้
นี้คือบ้านของฉัน บ้านที่ใจฉันรักอย่างยิ่ง ฉันปลูกต้นพริก ต้นมะกอ ต้นกล้วย รอให้โตออกดอกออกผล แล้วดอกผลที่เป็นผลผลิตของความเพียร คือผลที่หล่อเลี้ยงตนเองในบ้านหลังงามนี้ กล้วยหอมจะนำมาให้เด็กได้บิดกินได้ เม็ดพริกจะได้มาหั่นเหยาะใส่น้ำปลาทานกับข้าวสวยร้อน ๆ เราอยู่กันได้แล้ว เพราะฉันสร้างให้ใจเขามีความรัก รักในสิ่งที่เราร่วมกันทำ ฉันนั้นรักบ้านหลังนี้ บ้านจักรยาน บ้านใต้แสงดาว