ไม้ใหญ่จะยืนทะนง ต้านแรงลมช้างสารอยู่ได้ ก็ด้วยรากที่หยั่งลึกและมั่นคง
...
.
....
.
.
ความพอดีนี้ คือรากของแผ่นดิน รากฐานของชีวิต เมื่อชีวิตมีการเจริญเติบโตจากรากของความพอเพียง ชีวิตจะดำรงอยู่ด้วยความเจริญ ความเจริญที่กล่าวถึง คือความเจริญที่เป็นของจริง ที่มองเห็นสัจจะ ตามความเป็นจริง ไม่มองเห็นสิ่งปรุงแต่งเป็นสิ่งที่มีคุณค่าจนเกินความเป็นจริง ไม่มองเห็นสิ่งสวยงามเกินความจริง เพราะใจมีความจริงหล่อเลี้ยง มีสัจจะดำรงอยู่ มีรากที่เป็นชีวิตเป็นเครื่องเตือนจิต รากไม้ใหญ่ยืนทะนงต้นนี้ พ่อของแผ่นดินได้ให้ความเพียรบ่มเพาะ ให้เกิดการขยายพันธ์ไม้งามไปทั่วทุกหัวระแหง ในผืนแผ่นดินงาม.....
...
....
ใน วันพ่อปีนี้ ขอทำความดีเพื่อแผ่นดิน โครงการจักรยานให้ลูกรัก ครั้งที่ 2
ความเห็น (18)
ยืนหยัดยืนหยัดต้านแรงลมฝนทนต่อโลกแร้นแค้นมาได้ เพราะรากแก้วที่หยั่งลึกลงดินสู่น้ำดินจากธรรมชาติ เมื่อรากหยั่งลึกลงสู่น้ำดิน หมายถึงการดำดิ่งสู่จิตที่เป็นธรรมชาติ จิตที่เป็นธรรมะ ธรรมมะ คือธรรมชาติ นี้คือสัจจะ นี้คือความจริง การหยั่งลึกลงสู่ผืนแผ่นดินดีแล้ว ต่อให้ไม้ใหญ่ขาดน้ำหล่อเลี้ยงนานนับสิบปี หรือเกิดความแห้งแล้งภัยพิบัติจากโลกวัตถุดิบจากภายนอก ต้นโพธิ์ทองต้นนี้ยังคงทนอยู่ได้ เพราะรากแก้วได้หยั่งลึกลงสู่ผืนดิน หยั่งลึกลงสู่น้ำในดิน อันเป็น น้ำ ที่หล่อเลี้ยงจิตใจให้ดีงาม ให้คงอยู่ ให้รู้สึกนึกรักแผ่นดิน ให้รู้จักรากของแผ่นดิน ด้วยน้ำ ธรรมะ ธรรมชาติ ที่เกิดดจากสัจจะจากความพอเพียง....
''.....รากที่หยั่งลึกและมั่นคง....''
..
คือรากของแผ่นดิน คือรากของความเป็นมนุษย์ที่มีการอบรมบ่มเพาะความพอเพียง มีความพร้อมในการดำรงชีวิต ด้วยการใช้ชีวิตที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความ พอเพียง ทำให้ความเป็นชีวิต การมีชีวิต คือการรู้จักชีวิต ได้มีอยู่และเป็นอยู่ อย่างต้านแรงลมพายุโหมกระหน่ำได้ ด้วยคำว่า พอเพียงนี้ ทำให้รากฐานของชีวิต รู้จักการทานอาหารที่พอดี รู้จักการเลี้ยงปากเลี้ยงท้องด้วยเศรษฐกิจพอเพียง รู้จักการใช้ที่พอดี รู้จักการให้ที่ขึ้นเหนือผลสิ่งตอบแทน รากของชีวิต ไม่นำต้นไม้งามไปเปรียบเทียบกับวัตถุปรุงแต่ง เพราะชีวิตรู้จักว่านั้นคือวัตถุ มีอยู่ ตั้งอยู่ ได้ใช้ ได้เดินทาง ก็ด้วยความจำเป็น แต่ไม่ใช่สิ่งที่เลอเลิศเกินขอบเขต เพราะการเห็นจริงตามความเป็นจริง ว่าชีวิตดำรงอยู่ได้เพียงพอแค่สี่ปัจจัย ไม่มีอะไรที่นอกเหนือจากนี้ นี้คือความพอเพียง.....
ไม่มีอยู่ ไม่มีใช้ ไม่มีเดินทาง ก็ยังคงรากแห่งชีวิตอยู่ นั้นคือปัญญาอันเกิดจากต้นไม้งาม ปัญญาจะพาให้พบกับสิ่งจริงแท้ได้ เนื่องจากดินที่ใช้ปลูกรากแก้วต้นนี้ เป็นดินเดียวในโลกใบใหญ่ ที่ไร้สารเคมีตกค้าง ไร้การพ่นฆ่าฉีดยาเร่งผล ไร้การทำลายมดหนูหมู่แมลง ต้นไม้งามต้นนี้ กลับให้แมลงมดหนูชอนไชอาศัยอยู่ อาศัยเกื้อกูลซึ่งกันและกัน จนไม้ใหญ่หยั่งรากลึกลงดิน สู่ฐานการดำรงชีวิตที่เรียกว่า สยามอาริยะ ดินแดนแห่งเมืองทอง ที่สนองต่อความเป็นเมืองสวยงาม โลกสวยงาม ดินแดนที่คนต่างบ้านต่างเมืองอยากเข้ามาอยู่ในร่มเงา ต้นไม้ใหญ่....
มองเห็น..ความมุ่งมั่นของคุณเนิ่ม ทำให้นึกถึงประโยคที่ว่า "แม้ทำคนเดียวก็จะทำ..." อันเป็นปณิธานของตนเอง ที่บอกต่อตนเองเสมอ ทำให้มีแรงอันเบิกบานต่อการก้าวย่างเสมอ...
ขอบพระคุณในความดีงามที่ท่านมีเพื่อผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่ไพศาลนี้
'' แม้ทำคนเดียวก็จะทำ......''
.......
ตรงใจจริงมากครับ แม้ทำคนเดียวก็จะทำ เดินคนเดียวก็จะเดิน เพราะใจกระผมมิได้หวั่นไหว เพราะกระผมตั้งใจอย่างแรงกล้า ตั้งใจอย่างมาก ความเป็นจริงที่เป็นจริงคือ ไม่ว่าเราจะตั้งใจกระทำสิ่งอันใด เมื่อมีองค์กรหรือการให้ที่เกี่ยวกับเรื่องผลตอบแทน ย่อมมีการหวังผลว่า สิ่งที่จะได้รับคืออะไร ได้กำไรไหม ได้มีคนรู้จักไหม ได้โฆษณาไหม คนที่ได้รับจะสามารถบอกต่อไปได้หรือไม่ว่า ที่นี่นะ ที่นั่นนะ มาให้ฉัน .......สิ่งที่ฉันให้ จะได้อะไร
.......
การให้ การมอบเช่นนั้น มิใช่การเดินทางของข้าพเจ้า มิใช่อย่างยิ่ง การให้นี้ ฉันอยากให้เธอ ด้วยใจของฉัน ฉันอยากบอกเธอว่า ฝันของเธอจะเป็นความจริงได้ ด้วยความมีมานะ บากบั่น ต่อสู้ ไม่ย่อท้อ ฉันอยากบอกเธอว่า ประเทศนี้ โลกนี้ บ้านเมืองนี้ มีคนใจดีอยู่อีกมาก มาก ฉันอยากบอกเธอว่า ต่อไปขอให้เธอเดินทางบนเส้นทางสายแห่งรักนี้ เพราะวันหนึ่ง ถ้าเธอเจริญเติบโตไปเป็นบุคคลผู้ปกครองคน เป็นครู เป็นคนรับจ้าง เป็นคนเก็บขยะ ฉันอยากให้เธอเป็นเพื่อนกับลูกของฉัน ลูกฉันก็เป็นเช่นเดียวกับเธอ อย่าแก่งแย่งกันเลย อย่าได้ทำร้ายกันเลย อย่าได้ทะนงตนเลย ขอให้เธอมีชีวิตอยู่ ด้วยความรัก ขอให้เธอมีภาพความรักที่เป็นความฝันของฉันและก็อีกหลายท่าน ขอให้เธอได้ซึมซับกับความทรงจำนี้ ถ้าเธอตระหนักรู้ในสิ่งที่ได้รับมอบด้วยใจ ฉันเชื่อว่า การตอบแทนของเธอ จะสามารถนำเรื่องดีงามสืบเนื่องต่อไปแทนฉัน ที่กำลังจะลาจากผืนแผ่นดินนี้
......
....
กระผมเดินทางมาพบท่าน สิ่งที่พบนั้น มันยากมากขอรับ ยากอย่างยิ่ง มิใช่อยากได้เงินบริจาค มิใช่อยากได้สิ่งตอบรับ มีเงินอยู่เท่านี้ก็ซื้อจักรยานได้ มีคันเดียวก็ไปมอบให้ได้ มีสิบคันก็มอบให้ได้ แต่เรื่องราวระหว่างทางที่เดินไปถึงใจของคนนั้น ตอนนี้ยังคงเป็นสองข้างทางที่มืดมิด เสียงกระซิบนี้ คงเป็นเสียงที่แผ่วเบามาก แผ่วเบา ..ดั่งเสียงของดวงดาว
.....
ความเพียรเท่านั้น ที่ยังคงทำให้กิจกรรมนี้ได้เดินทางไปอย่างไม่รีบร้อน เดินทางไปอย่างไม่เร่งรีบ นั่งชมนกชมไม้สองข้างทาง นั่งฟังเสียงน้ำไหล แวะนั่งบอกเล่ากับพ่อเฒ่าแม่ใหญ่ แวะบอกดอกไม้ดอกหญ้า เดินไปเล่าให้ไพรฟัง เดินไปร้องบอกว่าฉันผ่านทางมา ไปกันไหม ไปค้นหาดวงดาว ไปค้นหาเสียงกระซิบ ที่แผ่วเบา ....
.....
การเดินทางไปกับฉัน อย่าได้หยิบเครื่องขยายเสียงไปด้วยกันเลย เพราะเสียงมันดัง ดังเกินไป ฉันเกรงว่านกจะหนวกหู อย่าได้ไปตีเกาะเคาะกลองในตู้กระจกเลย เพราะเสียงมันดังเกินไป ไปกันเงียบ ๆ ไปบอกนกกันอย่างเงียบ ๆ ไปบอกแม่ไก่ ไปบอกต้นไม้ เงียบ ๆ เพราะว่าความเงียบนี้ จะเป็นความเงียบที่ดำรงอยู่ ในใจเธอ.....
มีความสุขในทุกเส้นทาง...ที่ก้าวเดินนะคะ
แวะมาทักทายค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ภาพสวยได้ใจทุกภาพค่ะ
- ภาษาก็งดงามในความคิด
- ตอนนี้กำลังดูแลต้นไม้สองต้น (ลูกชายสองคน)
- ให้รากหยั่งลึกเพื่อความมั่นคง และต้านแรงลมได้
- สังคมของเราทุกวันนี้ แรงลม แรงพายุร้าย มีมากมายเสียจนต้านไม่ค่อยอยู่
- ขอบพระคุณค่ะที่แวะไปเยี่ยมเยียน และฟังเพลงร่วมกัน ที่ อิงจันทร์ ณ เรือนปั้นหยา
- และก็ยินดีมากค่ะที่ได้รู้จัก ยินดีแลกเปลี่ยนเรียนรู้นะคะ
ขอขอบพระคุณมากครับ คุณอิงจันทร์ ณ เรือนปั้นหยา พลังหนึ่งที่เป็นพลังอย่างแท้จริง คือพลังใจ ดีใจครับ
ครูใจดีครับ
ที่บ้านเมืองพิษณุโลกฝนไม่ตก ปีหน้าคงได้ไปมืองลับแล ไปแข่งจักรยานครับ ไว้ขอเรียนเชิญคุณครูมาเชียร์จักรยานจากเมืองสองแควขอรับ ขอบพระคุณมากครับ มาให้พลังใจแด่กัน
สวัสดีครับ ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน ชีวิตและความเป็นอยู่ของเด็กบ้านหลังนี้ เป็นการเป็นอยู่ที่พึ่งพาตนเองเป็นหัวใจหลัก มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการพึ่งตนเอง มีข้าวกินข้าว มีเนื้อทานเนื้อ ไม่มีก็ข้าวกับน้ำพริก ไข่ดาว ไข่เจียว นี้คืออาหารหลัก ถ้าถามว่า แล้วอยู่กันได้อย่างไร หลักการสำคัญคือเราทานข้าวมีเหลืออยู่ทุกวันอยู่แล้ว แม่เด็กบางคนทำนา ให้ข้าวสารมาทานบ้าง กระผมหาขายของนำเงินมาจุนเจือกันบ้าง ไม่ยากเลยถ้าใจเรารัก ฉนั้น จึงได้ข้อสรุปอย่างชัดเจนว่า การกระทำสิ่งใดก็แล้วแต่ จะต้องเริ่มต้นด้วยความรัก รักที่จะทำ ไม่มีใครทำเราก็ทำได้
บ้านหลังนี้ จึงอยู่รวมพลกันได้ โดยไม่ต้องพึ่งพาอาศัยเงินหล่อเลี้ยงจากที่ใด หลายท่านอาจจะสงสัย ว่าเราเป็นอยู่กันอย่างไร เราเป็นอยู่ด้วยการพึ่งพาตนเอง มีชีวิตอยู่อย่างไม่เดือดร้อนเงินภาษีอาณาประชาราษฎ์ ฉนั้น การจะอยู่อย่างนี้ได้ ต้องมีความเข้มแข็งทางด้านจิตใจอย่างยิ่ง ในสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจคือ อยู่อย่างพอเพียง พอเพียงคือเราไม่นำใจเราไปเปรียบเทียบกับรถจักรยานที่ดีกว่า เปรียบเทียบกับทีมอื่นที่ดีกว่า หรือไม่ต้องการสิ่งอันใดนอกจากได้ประกอบกิจกรรมการปั่นจักรยาน
อยู่ได้ด้วยมีผู้ใจบุญช่วยเหลือบ้างในบางโอกาส อยู่ได้ด้วยการมอบอะไหล่จักรยานไม่ใช้แล้วมาให้กับเด็กได้ประกอบเป็นคัน จักรยานของเราราคาไม่แพง บางคนพ่อแม่มีเงินก็ซื้อรถดีได้ แต่รถจักรยานดีคือราคาพอขี่ได้เท่านั้น เพราะอะไหล่จักรยานมีราคาแพงมาก ฉันก็ได้แต่หาอะไหล่เก่า ๆ ที่คนมอบให้ ที่มีสะสมไว้เอง นำมาประกอบเป็นคัน ๆ ให้เด็กได้ซ้อม ได้ปั่นจักรยาน
เรื่องอาหาร ข้าพเจ้าก็ไปหาขายของนำเงินกำไรมาซื้อข้าวกินกันบ้าง ขายกางเกงจักรยานบ้าง ต่อไปจะทำเป็นบ้านศิลปะ หาไม้เก่า ๆ เศษไม้ผุ มาให้เด็กนั่งฝึกฝีมือ นั่งวาดภาพ นำออกไปขายตามงานต่าง ๆ
เพราะฉันต้องพึ่งพาตนเองอย่างสูง ทีมจักรยานทีมนี้ ไม่สามารถเดินทางไปขอสปอร์เซอร์ หรือเงินสนับสนุนจากที่ใดได้ เพราะฉันเคยไปขอแล้ว เขาถามว่า เด็กเก่งไหม ไปแข่งแล้วจะได้ติดอันดับหรือปล่าว
เมื่อถามเช่นนั้น มันก็จบลงตรงหน้าประตูทางเข้าอันโก้หรูนั้น เพราะฉันเดินคนละแนวทาง การที่ใจฉันทำเช่นนี้ ไม่ใช่เด็กจะต้องไปเป็นแชมป์โลกหรือแชมป์ที่ไหน ๆ เพียงแค่พาให้เขามาอยู่รวมกันในบ้านหลังนี้ เพียงแค่ไม่ต้องไปเล่นเกมส์ ไม่ต้องไปนอนใต้สะพาน ฉันเห็นว่า ผู้เป็นพ่อแม่ดีใจอย่างถึงที่สุดแล้ว ที่ลูกได้มาปั้นจักรยาน ลูกไม่ต้องเก่งหรอก เพียงลูกไม่ติดยา ติดเกมส์ ติดการพนัน ติดเพื่อน ติดสิ่งไม่รู้ แม่เขาดีใจอย่างมากแล้ว ข้าพเจ้าก็ดีใจมากเช่นกัน
เงินนะ ของนอกกายจริง ๆ ไม่มีใครช่วยฉันก็ทำได้ ไม่มีใครให้ฉันก็ทำได้ มีข้าวกินมีรถขี่ ตอนเย็นกลับจากโรงเรียน ได้ออกไปปั่นจักรยาน ได้ออกกำลังกาย กลับบ้านใต้แสงจันทร์หลังนี้ บางวันมานั่งคุยกัน หากุศโลบายให้อ่านหนังสือ หาหนังสือจักรยานให้เขาอ่าน ที่เป็นหนังสือจักรยาน เพราะเขาไม่ค่อยรักหนังสือตำรับตำรา แต่ให้เขาได้อ่านหนังสือที่เขารัก แล้วเขาก็ได้ทราบเองได้รู้บ้างในสิ่งที่ไม่รู้
นี้คือบ้านของฉัน บ้านที่ใจฉันรักอย่างยิ่ง ฉันปลูกต้นพริก ต้นมะกอ ต้นกล้วย รอให้โตออกดอกออกผล แล้วดอกผลที่เป็นผลผลิตของความเพียร คือผลที่หล่อเลี้ยงตนเองในบ้านหลังงามนี้ กล้วยหอมจะนำมาให้เด็กได้บิดกินได้ เม็ดพริกจะได้มาหั่นเหยาะใส่น้ำปลาทานกับข้าวสวยร้อน ๆ เราอยู่กันได้แล้ว เพราะฉันสร้างให้ใจเขามีความรัก รักในสิ่งที่เราร่วมกันทำ ฉันนั้นรักบ้านหลังนี้ บ้านจักรยาน บ้านใต้แสงดาว
รากแก้วต้นไม้งามต้นนี้....
.
ได้มีการพยายามที่จะขุดเพื่อตอบสนองต่อความเจริญเติบโต บางต้นได้สนองและตอบรับสารอาหารที่ฉีดหล่อเลี้ยงเร่งผลอย่างง่ายดาย หลายต้นได้ล้มหายไปตามแรงกรรโชกของสายลม แต่ยังมี ร่มโพธิ์ทองร่มเงาต้นนี้ยืนหยัดอยู่ได้ เพราะรากแก้วหรือรากฐานในความเป็นมนุษย์ ได้หลักยึดบนผืนแผ่นดินแห่งความพอเพียง ความมีชีวิต ความเป็นชีวิต การดำรงชีวิต มีความปิติ เบิกบาน มีความงามในจิตใจ ในดวงใจ ด้วยน้ำที่หล่อเลี้ยงจากภายใน ด้วยน้ำที่เป็นธรรมะชาติ อย่างแท้จริง
ต้นไม้ที่โรงพยาบาลหนองม่วงไข่ สวนหย่อม เช้าๆก็พาผู้รับบริการมาออกกำลังกายค่ะ
ตอนเย็นคุณท้องฟ้าก็ปั่นจักรยานรอบหมู่บ้านค่ะ
ขอบพระคุณมากครับ คุณท้องฟ้า ท้องฟ้านี้ใหญ่นัก....ดีใจครับ ที่เข้ามาเยี่ยม
ช่วยกันรดน้ำพรวนดิน ให้รากไม้ใหญ่ยืนหยัดยักษ์ยืนทะนง ต้านแรงลมช้างสาร ด้วยรากไม้ที่มั่นคงและแข็งแรง
ต้นพริกที่บ้านกระผมกำลังเจริญเติบโต...........
ต้นพริกนี้ ไม่ได้ใส่ปุ๋ยใส่ยาเร่งการเจริญเติบโต ปลูกทิ้งไว้ คอยรดน้ำพรวนดินถอนหญ้าข้างโคนต้น นอกนั้นก็มิได้แทรกแซงอันใด ปล่อยให้ต้นพริกเจริญเติบโตขึ้นมาเอง ตอนนี้กำลังลงกระเพรา มะละกอ ต้นไม้ทุกต้น ได้รับการดูแลด้วยการลูบใบสัมผัสต้นด้วยมือ ที่ส่งถ่ายความรู้สึกเข้าสู่ในรากของต้นไม้ .............
ไม่รู้ว่าต้นพริก มะละกอ ต้นกล้วย กระเพรา โหระพา จะรับรู้หรือไม่ แต่ต้นพริกที่บ้านฉันออกดอกออกลูกเป็นเม็ดพริก สวยงามมาก กับความรู้สึกที่เกิดขึ้น จากการเฝ้าดูแลรดน้ำพรวนดิน....
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก ตรวจสอบมูลค่าเว็บ
........
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก ตรวจสอบมูลค่าเว็บ
........
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก ตรวจสอบมูลค่าเว็บ
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก ตรวจสอบมูลค่าเว็บ
......
Thanks: ฝากไฟล์รูปฝาก ตรวจสอบมูลค่าเว็บ
......