สวัสดีค่ะพี่สุ
มาชวนไปเยี่ยมบันทึกที่พี่น้องGTKได้เจอกันค่ะที่นี่นะคะ...http://gotoknow.org/blog/0815444794/373325
มาตายี
สวัสดีค่ะพี่สุ
เห็นภาพชัดเจนของการติดเกมและเล่นคอมค่ะ เล่นมากก็เสพติดค่ะ
ขอบคุณที่นำมาฝากค่ะ
ง่ะ เอาจริง หรือเอาฮา อะครับพี่ สุ อิอิ
สวัสดีค่ะ
ขยันหาภาพ และเปรียบเทียบว่าได้เก่งจังเลย ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีคะ น้องครูกระแต
แวะมารับทราบกิจกรรมโรงเรียนเอกชน เขาร่วมกัน เพื่อการวางแผนและพัฒนาสถานการศึกษาและจัดทำระบบ ประกันคุณภาพในสถานศึกษา
-ซึ่งตามธรรมดา โรงเรียนเอกชนเขาก็มีระเบียบการสอนที่เคร่งครัด มีสื่อการสอนครบรูปแบบ สำหรับการพัฒนาเด็ก ซึ่งไม่ต้องรอให้หลวงสั่ง มีความพร้อมจัดทำได้เลย และสามารถสอนได้เทียบเท่าโรงเรียนรัฐบาล บางครั้ง นักเรียน สนใจการเรียนดีกว่า เพราะเขามีสื่อการสอน ที่ปรับเปลี่ยนไป เพื่อการจุงใจให้นักเรียนใฝ่เรียน และให้อยู่กัน เรียนกันไป จนจบชั้นสูงสุด เพราะโรงเรียนเอกชน ก็แข่งขันกับเอกชน แล้วก็มาแข่งขันกับโรงเรียนรัฐบาล จึงต้องรักษาระดับการเรียนการสอน ให้เด็กได้รับความรู้อย่างเต็มที่ ในทุกวิชาที่สอน เน้นแม้กระทั่งครูสอน ต้องให้จบสาขานั้นจริงๆ ถึงให้มาสอนตามความสามารถ ทุกวันนี้โรงเรียนเอกชน พัฒนาอยู่ตลอด และอยู่จังหวัดไหน อำเภอไหน ก็จะต้อง มีโรงเรียนใดโรงเรียนหนึ่งนำหน้าเสมอ เพื่อการชิงนักเรียน เพราะทุกวันนี้นักเรียนในโรงเรียนเอกชนมีค่าหัวจากรัฐบาล ครูก็มีเงินเดือนสนับสนุนตามวุฒิ จากรัฐบาล ก็สมควรแล้วที่โรงเรียนเอกชนรวมตัวกันเพื่อการพัฒนาคะ คงไปชมโรงเรียนตัวอย่างที่เขาประสบผลสำเร็จแล้วใช่ไหมคะ ความรู้ต่างๆ พร้อมประสบการณ์มาตกผลึกทางปัญญา สุดยอดคะ
-พี่สุเม้นท์ยาวจังเลย อ่านไหวไหมนี่ อิจฉาจังเลย ได้พบพี่น้อง คุณรินดา(ครูตูม) คุณกานดา น้ำมันมะพร้าวคนเก่ง ที่ทำหนังสือให้ความรู้เกี่ยวกับน้ำมันมะพร้าวแจกด้วย
สวัสดีคะ น้องถาวร
ขอบคุณที่นำเรื่องและวิธีคลายเครียด มาเล่าสู่กันฟังคะ ทุกวันนี้ ปัญหามากมาย ที่เข้ามาสุมในจิตใจของแต่ละคน ตามแบบฉบับของแต่ละคน ใครที่ไม่รู้จักผ่อนคลาย หรือคลายเครียด คนนั้น จะเหมือนคนบ้า เพราะหลายเรื่องราวมาสุมหัว ฉะนั้น การคลายเครียด จึงเป็นการหยุดการทำร้ายตนเอง และให้ตนเองอยู่และใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีสติคะ
-วิธีคลายเครียดพี่สุ ก็ดูหนัง CD ตลก ร้องเพลงที่ชอบ แต่ตามจริงแล้วพี่สุจะไม่ค่อยเครียดคะ ด้วยเหตุผลที่ว่า เครียดเมื่อไหร่ ก็อายุสั้นเมื่อนั้นคะ เรื่องร้ายๆๆหนัก ก็ทำให้มันเบาลง ไม่ด่า ไม่ว่า ไม่บ่น ใครจะทำอะไรก็ช่าง ขอให้เรารู้ตัวเราดีคะ
-ขอบคุณมากนะคะ ที่เข้าเยี่ยมพี่สุคะ คิดถึงเสมอนะคะ
จ๊ะเอ๋
น้อง นายนะ คงจะเป็นคนละรุ่นกับพี่สุแน่นอนคะ เอ..หรือจะรุ่นราวคราวเดียวกัน ไม่หนะ ให้เป็นน้องดีกว่า น้องคงพึ่งจะรู้ ว่าในคอมเครื่องเล็กๆๆนี่ เป็นศูนย์รวมความรู้มากมาย ที่เราหาได้ สุดแต่ใจจะไขว่คว้า พอรู้จักหาเป็นแล้ว หละทีนี้น้องเอ้ย อย่าเป็น เล่นคอม จนเป็นสิ่งเสพติดไป เหมือนเรื่องราวที่พี่สุ เขียนขึ้นมาใหม่ จะได้รู้ว่า คนที่ไม่เล่นคอม ก็เหมือนกบอยู่ในกะลาแหละคะ ตอนนี้ น้องนะ คงเปิดโลกทัศน์ จะสนุกหา เรื่อง หาภาพ หาความรู้ เนี่ยแหละ พี่สุถึงตั้งคำถามว่า ติดคอม ก็เหมือน เป็นสิ่งเสพติดหรือเปล่า แต่ก่อนพี่สุก็ด่าว่าลูก อย่าเล่นมาก ไปกินข้าว ไปนอน ไปพักผ่อน ออกกำลัง ตอนนี้ มาเข้าตนเองหมด ถ้าไม่ติดว่าเลี้ยงหลานนะ ภาพประกอบกลอน หละชอบมากเลยคะ น้องนะ
-โอย! ฟังชื่อหนัง ที่เขียนมา กระโปรงบานขาสั้น ให้เป็นรุ่นลูก รุ่นหลานไปเลยคะ แต่พี่สุไม่ยอม ให้เรียกพี่ได้ไหม 55555 คนแก่นึกสนุกสวัสดีค่ะพี่สุ
สวัสดีคะ คุณกานดา ผู้มีใจเผื่อแผ่ แบ่งปัน
-สุเข้ามาเยี่ยมแรงบันดาลใจคุณดา อ่านแล้วรู้ถึงความรู้สึกที่เป็นแรงบันดาลใจคะ คุณกานดาเป็นคนใจดี จริงๆๆ คะ สุก็เข้ามาเวียนอ่าน เรื่องราวที่เป็นประโยชน์ต่อสังคมมากเลย ย้อนรอยถ้ามีเวลาและนำไปเผยแพร่ ในการรักษาสุขภาพ การเอาน้ำมันมะพร้าวมาทาผม ผมดำงาม ทาผิวกันแตก ใช้แทนน้ำมันพืช เวลาปรุงอาหาร และใช้รักษาโรคเบาหวานให้ทุเลาลง ความหวานลดลง น่าสนใจ อื่นๆๆอีก ขอบคุณคุณดามากเลยนะคะ
-ขอให้แรงบันดาลใจนี้ จงเป็นพลังให้คุณดา นำมาเขียน มาให้คนอื่นอ่านแล้วได้ประโยชน์ ให้หมด เพื่อเก็บไว้เป็นวิทยาทาน เพื่อการสืบค้นหาความรู้ ของรุ่นลูกรุ่นหลานต่อไป สิ่งไหนที่เป็นประโยชน์เขียนไปเถอะคะ ไม่ต้องมาห่วงว่า ใครจะมาอ่านหรือไม่ ขอแต่เขียนคำหลักให้ตรงประเด็น จะมีคนเข้ามาสืบค้นหาคะ แบบของสุ ถ้าอยากให้คนอำเภอกระนวนเข้ามาอ่านบทความนี้ เขียนอำเภอกระนวน เข้าไปด้วย คนกระนวน เขาก็จะเข้ามาเยี่ยมอ่านคะ
-คุณกานดา ใช้คำหลักตรงประเด็นแล้ว เขียนคำหลักอำเภออะไร จังหวัดอะไรไว้ด้วย เผื่อคนบ้านคุณดา นักเรียนเขาเข้ามาสืบค้นคะ
สวัสดีครับ พี่สุ..
อนุบาลบ้านเรา สอนเด็กเรื่องคอมพิวเตอร์แล้ว...
นั่นคือปรากฎการณ์สำคัญครับ...
ใช้ให้ถูก...ใช้ให้เป็น...
คือโจทย์ใหญ่ของสังคม
...
สบายดีนะครับ.
สวัสดีคะ น้องนก นักเขียนตัวน้อย
ไอ้หยา ! หมอไม่รับเย็บ ทำไมถึงทำกับฉันได้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เป็นอุทาหรณ์ได้ว่า ก่อนที่จะเพิ่มลิมิต ความเร็วจะต้องดูความพร้อมของตนเองก่อน ใช่ไหมคะ ดูแล้วก็ช่างน่าสงสาร ขำก็ขำไม่ออก แต่ได้ข้อคิด ขอบคุณน้องนกมากเลยนะคะ คนดี
-น้องนกติด GOTOKNOW เหมือนพี่สุเลยคะ ทำไงได้หละ มันเป็นไปแล้ว นี่ขนาดไม่ค่อยจะมีเวลานะคะ ขอบคุณน้องนกมากนะคะ ช่วงนี้พี่สุก็ตอบเม้นท์คนที่มาเยี่ยมในบล็อคก่อน และไปเยี่ยมคืน ส่วนคนที่ไม่มาหา ก็ปล่อยก่อน เพราะเวลาจำกัดคะ
ขอบคุณคะอาจารย์แผ่นดิน พี่สุเข้าไปเยี่ยมอ่าน วาทะ 3 โต แล้วนะคะ
-และขอขอบคุณมากที่ได้ร่วมเม้นท์คะ ประเทศไทยก็พัฒนาเกี่ยวกับเรื่องคอมพิวเตอร์ เด็กอนุบาลก็เล่นคอมได้ โรงเรียนเอกชน เขาสอนกันแล้วคะ เป็นปรากฏการณ์ ที่สำคัญ นั่นคือป้องกันเด็กเล่นคอมเป็นแล้วติดเกมส์ ไม่กินข้าวกินปลา อาการน่าเป็นห่วงจริงๆๆคะ
-ใช้ให้ถูกเวลา แล้วก็ใช้ทำประโยชน์ ค้นหาความรู้ แต่อนาคตเกรงว่า มันจะไม่ใช่ดั่งที่คิด เพราะเด็กติดเกมส์งอมแงม ติดแช๊ทด้วยคะ
-เป็นโจทย์ใหญ่ของสังคม ใครหละจะเข้ามาดูแล คงเป็นดูแงครอบครัวตนเองให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
-ขอบคุณคะ
สวัสดียามดึกค่ะ....
ก่อนจะนอนต้องเข้ามา ฮา... กับบันทึกนี้ก่อน ยอมหน้าแก่ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
ไม่รู้ว่าภาพเหล่านี้ เป็นภาพที่เค้าไปถ่ายจากสถานการณ์จริงๆ หรือว่าจัดฉากเอาให้ขำนะคะพี่สุ แต่มันฮา ได้ใจจริงจริ๊ง....
* แต่มันแฝงข้อคิดจากภาพที่สื่อออกมานะ... ทำอะไรก็แล้วแต่ จะเล่นเกมส์ จะแชท ฯลฯ ต้องทำอย่างพอเหมาะพอควร พอดี พอประมาณ รู้ว่าควรทำเวลาไหน เท่าไร ใช้อย่างมีขอบเขต รู้เท่าทันไม่ตกเป็นทาสของมัน พูดง่ายๆ ก็มีสติหน่อยน่า...อย่าให้มันครอบงำเอาได้.... ฮิ ฮิ..
* พี่สุบายดีนะคะ... หลานหลานแล้วเหรอคะคุณยายที่น่ารัก
* ฝันดีนะคะ คิดถึงค่ะ
นั่งคอมพ์นานๆ ลุกมาสะบัดเข้งสะบัดขากันหน่อยเร๊ว.... เดี๋ยวค่อนั่งต่อ 5555
หนูน่ารัก.....มั๊ยค่ะป้าสุ...
ภาพนี้น่ารักมาก
ต้องรู้เท่าทัน แล้วเราจะไม่ตกเป็นทาสมันคะ ภาพน่ารักจังเลย 5555
เอ้า! ยกแข้ง ยกขา หมุนซ้าย หันขวา หายใจออก หายใจเข้า นั่งเล่นคอมนานแล้วคะ
มาดูเรื่องดีๆค่ะ ตัวเองก็เกือบๆแล้วค่ะ ดึที่พี่สุมาเตือนสติไว้ก่อน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะ น้องครูดารา พี่สุไปเยี่ยมบทความ ใครไม่เคยหกล้มบ้าง ซึ่งหมายถึง ทุกเกิดมา มันจะต้องมีพลั้งหรือผิดพลาดกันทุกคน แต่ถ้าเป็นคนเพียบพร้อมอวัยวะครบ 32 ประการ ลุกขึ้นมาต่อสู้ใหม่ได้ อีกครั้ง และจะระวังตนไม่ให้ผิดพลาดซ้ำอีก เพราะถ้าผิดพลาดอีกถือว่าตนเอง โง่
-แต่สำหรับคนพิการ เขาต้องต่อสู้ ต่อความพิการ ความไม่สมประกอบ กว่าจะเข้มแข็งได้ ก็ล้มไม่รู้กี่ครั้ง น่าสงสาร และน่าเห็นใจ แต่เขาก็ยืนหยัดอยู่ได้
-พี่สุได้ดูคลิป ที่น้องครูบันเทิง เอามาให้ชมแล้วคะ 2 คลิป คนไม่มีขา กับคนพิการขาหนึ่งข้าง เต้น ชื่นชมความพยายามของคนพิการ และคนพิการ สามารถเป็นตัวอย่างของชีวิตยืนหยัด ต้องสู้ให้ได้คะ
-ชีวิตคนเรา การต่อสู้ บางครั้งต้องล้มบ่อยๆๆ แต่จะทำให้คนคนนั้นแข็งแกร่งขึ้นคะ และมีความมุ่งมั่นต่อไป ล้มได้ ต้องลุกได้เช่นกัน
-ห่วงแต่ลูกหลาน จะมีความอดทน ต่อความยากลำบาก รู้เท่าทันต่อการใช้ชีวิต เพื่อให้ตนเอง หยัดยืนได้ด้วยลำแข้งตนเอง ไม่ท้อแท้ไปเสียก่อนคะ
-ขอบคุณน้องครูดารา ไปเยี่ยมบทความ เล่นคอมพิวเตอร์ไม่รู้จักพักผ่อน
ขอบคุณครับ ที่สร้างสรรสิ่งดีๆขึ้นมาให้ดูครับ
สวัสดีครับ ทั้งคนบันทึกและคนเข้าเยี่ยมล้วนเปี่ยมสุขกันถ้วนหน้า ใครไม่ได้เข้ามาเยี่ยม ก็จะเสียใจ เอ้า....ช่วยกันประชาสัมพันธ์หน่อย
ไปเยี่ยมบทความคุณสมชาติมาแล้ว ดีมากเลยคะ ครูสมชาติ ที่อ่านแล้วนำมา เก็บไว้เพื่อเป็นข้อคิดและเตือนตน ทุกบทความ มีความหมายสื่อ และต้องการต่างกัน คนที่กำลังต้องการหาอะไรอยู่ พบแล้วก็จะชอบสิ่งนั้น แล้วก็เก็บมาบันทึกไว้ เพื่อเตือนความทรงจำ และให้ข้อคิดแก่ตนเอง
-ขอบคุณที่ไปเยี่ยมพี่สุนะคะ ทุกบล็อกของพี่น้อง GTK เรา ทั้งหลาย ที่คุณสมชาติ เขียนมาพี่สุ ได้อ่านมาหมดแล้วคะ ดีดีทั้งนั้นคะ
-แต่ละบล็อก จะมีทั้งรายงานการทำงาน ประสบการณ์ บางบล็อกก็คลายเครียดฉะนั้นพี่สุถ้าจะให้ คำว่าดี พี่สุว่าเขาเขียนดีหมดทุกๆๆคน และเอาใจเขียนด้วย เพราะกว่าจะได้เป็นเรื่องเป็นราวมา บางคนต้องค้นคว้า หรือไม่ก็อดหลับอดนอน เพื่อให้บทความตนเอง สมบูรณ์แบบที่สุด
-ส่วนคนอ่าน ส่วนมากก็มีแต่คนกันเอง ไปเยี่ยมเยียน กัน ได้ข้อคิด ได้สติ นี่แหละเขาถึงบอกว่าแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพราะทุกๆๆคนมีความตั้งใจกันหมดคะ
-คุณก็เป็นนักอ่านเหมือนกันนะคะนี่ ดีคะ อ่านมากรู้มากคะ เสริมทักษะชีวิตไป ตามแบบฉบับของตนเองคะ
-ถ้าอยากให้เยี่ยม ให้ไปเยี่ยมพี่สุก่อนนะคะ เพราะถ้าจะให้ไปเยี่ยมเลยก่อนคงจะไม่มีเวลา ตอนนี้ก็ตอบเม้นท์แค่ผู้ที่มาเยี่ยมแล้วเยี่ยมคืน ในแต่ละวันเท่านั้นเวลาก็หมดแล้วคะ มอบภาพสวย โบกทั้งใบ มาร่วมกันสร้างสรรปั้นแต่งแต่สิ่งที่ดีงาม กันคะ
มาเยี่ยมอ่าน เรื่องราวการต่อสู้ ของการเรียนในอดีต ที่ไขว่คว้า ล่าฝัน จนในที่สุดก็ได้เรียนวิทยาลัยครูสงขลาจนเกษียณ นับเป็นชีวิตที่ต่อสู้ของการศึกษาในสมัยก่อนนั้นไม่มีทุนเรียน ไม่มีสิ่งสนับสนุน ใครอยากเรียนต้องหาหนทางเอาเอง นับเป็นบุคคลต่อสู้เพื่อให้ได้มาเพื่อการศึกษาอย่างแท้จริง
-ในสมัยก่อน คนที่มีการศึกษาสูงคนจะยอมรับ และได้ทำงานที่ดี พ่อแม่จึงพยายามส่งเสริมให้ลูกๆๆเรียนสูงๆๆกัน และที่ฮิตฮอด ที่สุดพอที่จะเรียนได้ ก็คงเป็นวิทยาลัยครู ไม่ว่าวิทยาลัยครูมหาสารคาม อุดรธานี หรือสงขลา สมัยก่อนผลิตครูมากมาย เพื่อกระจายครูออกไปสอนในทุกพื้นที่ของประเทศไทย ถิ่นกันดาร ก็ให้เข้าไปสอน อาชีพครูมีเกียรติมาก ในสมัยนั้นใครจบครูมาดีใจมากๆๆๆ ส่วนทุกวันนี้ถือว่าธรรมดา
-อ่านประวัติ เรื่องการนำกลอนต่างๆมารวมเล่มพิมพ์ขายเพื่อเป็นทุนการศึกษา นับเป็นบุคคลที่ดิ้นรนและจริงจัง ที่จะเอาดีให้ได้ ทุกวันนี้คงสมใจแล้วนะคะ
-ส่วนจะนำกลอน ในสมัยก่อนๆๆ ที่แต่งมาแล้วจะมานำลงบล็อคดีคะ จะได้เก็บไว้ ให้คนรุ่นหลังได้อ่าน หรือได้ข้อคิดกันคะ เขียนตรงลิขสิทธิ์ไว้ด้วยนะคะ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของที่แท้จริง
-สำหรับสุ เขียนตามอารมณ์ ไม่ลิกขสิทธิ์หรอกคะ เพราะเป็นกลอนง่ายๆๆไม่ได้พลิ้ว หรือสละสลวย จนต้องลิกขสิทธิ์ แล้วจะกลับมาอ่านนะคะ
-เขียนเสร็จแล้วไปอ่านมาบางบทแล้วคะ สุดยอดคะ ขอเป็นหนึ่งกำลังใจนะคะ
-ขอขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยมบล็อกสุ