การช่วยเหลือตัวเองจากการจมน้ำ
เมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปส่งลูกศิษย์เรียนว่ายน้ำ หลายๆคนไม่กล้าลงน้ำ ซึ่งอาจจะอายหรือว่ากลัวน้ำจริงๆ ก็ได้แต่บอกไปว่าถ้าบังเอิญคุณตกน้ำไปแล้วจะรอใครมาช่วย ในเมื่อมีเวลาเตรียมตัวแล้วกลับไม่พยายามจะหาทางช่วยตัวเองก่อน สระน้ำก็มาตรฐานคือมีความลึกแค่ยืนถึง แต่ทำไมไม่เอาชนะความกลัวของตัวเองล่ะ และถ้าพลาดที่ตกน้ำตกท่าไปจริงๆ สิ่งสำคัญคือการลอยตัวต่างหาก ไม่ใช่เพียงแค่บอกตัวเองว่าว่ายน้ำเป็นแบบนักกีฬา
จากเว็บไซด์สมาคมเพื่อช่วยชีวิตทางน้ำ (http://www.thailifesaving.org/faq.html) ได้ให้ข้อมูลไว้ว่า
สามารถแบ่งระดับทักษะความสามารถในเรื่องว่ายน้ำเป็นกลุ่มๆได้ดังนี้
1. กลุ่มว่ายน้ำไม่เป็น ตกน้ำเมื่อไรก็จมน้ำตายแน่นอนภายใน 2 – 3 นาที
2. กลุ่มว่ายน้ำเป็น กลุ่มนี้หากตกน้ำก็จะไม่จม สามารถจะเอาชีวิตรอดได้ แต่หากจะต้องว่ายน้ำเข้าฝั่งระยะทาง 3 – 5 กิโลเมตร เขาจะว่ายได้หรือไม่ และหากจะต้องลอยตัวอยู่ในน้ำเพื่อรอความช่วยเหลือจะรอได้นานแค่ไหน 10, 20, 30 นาทีหรือ 1 ชั่วโมง
3. กลุ่มนักกีฬาว่ายน้ำ กลุ่มนี้จะต้องซ้อมว่ายน้ำวันหนึ่งประมาณไม่ต่ำกว่า 5 - 6 กิโลเมตร ซึ่งหากประสบอุบัติภัยทางน้ำก็อาจจะว่ายได้ 10 – 15 กิโลเมตร
แต่กลุ่มที่ 2 และ 3 นี้จะต้องเคยเรียนว่ายน้ำหรืออาจจะฝึกหัดด้วยตัวเองหรือว่ายเป็นเองก็ได้ แต่การที่จะว่ายน้ำได้ไกลๆ จะต้องฝึกซ้อมมาก ส่วนการลอยตัวที่ปกติเราจะฝึกการลอยตัวแบบตั้งตรงหรือที่เรียกว่า การลอยคอหรือการลอยตัวแบบลูกหมาตกน้ำ การลอยตัวท่านี้จะต้องฝึกทักษะการใช้ฝ่ามือ แขน ขา ฝ่าเท้าในการถีบผลักน้ำอย่างมากจึงจะลอยตัวในท่านี้ได้ดีและต้องใช้เวลาฝึกนาน อาจจะต้องเรียนว่ายน้ำเกินกว่า 50 ชั่วโมง
วิธีการที่จะเอาชีวิตรอดจากการจมน้ำที่ถูกต้องคือ การลอยตัวอยู่นิ่งๆ จะเป็นแบบนอนหงายให้ปากและจมูกโผล่พ้นน้ำหายใจได้ก็จะไม่จมน้ำ หรือแบบนอนคว่ำลำตัวจะลอยปริ่มน้ำสามารถจะเงยหน้าขึ้นมาหายใจได้ ที่สำคัญคือ ให้ลอยอยู่ที่ผิวน้ำโดยใช้กำลังให้น้อยที่สุดจะได้ไม่เหนื่อย ไม่หมดแรงการยิ่งดิ้นรนให้ตัวพ้นน้ำเป็นการใช้กำลังที่ผิด ในที่สุดก็จะหมดแรงดิ้นรนนำไปสู่การจมน้ำตาย
การลอยตัว มี 3 แบบ ได้แก่
1. การลอยคอหรือลอยตัวแบบลูกหมาตกน้ำ การลอยตัวท่านี้จะช่วยให้มองเห็นทิศทางและสิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบๆ ตัว ท่านี้ลำตัวจะอยู่ในแนวตั้งตรงหรือเอนไปข้างหน้าเล็กน้อย ศีรษะตั้ง ปากและจมูกจะพ้นระดับน้ำเพื่อหายใจ มือทั้งสองจะสลับกันพุ้ยน้ำลงข้างล่าง ฝ่าเท้าและขาจะถีบน้ำสลับกันแบบขี่จักรยานหรืออาจจะใช้วิธีเตะเท้าสลับกัน (Flutter kick) แต่เปลี่ยนทิศทางผลักดันให้น้ำลงไปด้านล่างเพื่อดันให้ร่างกายลอยขึ้นมา ท่านี้เปลืองแรงเหนื่อยง่าย แต่ทำได้ง่ายในคนที่ว่ายน้ำไม่แข็ง เพราะมีความกลัวเป็นแรงกระตุ้นให้พุ้ยน้ำได้ไวอยู่แล้ว
2. การลอยตัวแบบนอนคว่ำ (ปลาดาวคว่ำ แมงกะพรุน) ท่านี้ฝึกง่ายและคนส่วนใหญ่จะลอยน้ำท่านี้ได้ โดยการหายใจเข้าเต็มปอดแล้วกลั้นเอาไว้ จากนั้นให้นอนคว่ำหน้าลงในน้ำปล่อยตัวตามสบาย ลำตัวอาจจะตรงหรือโค้งเล็กน้อย แขนและขากางออกปล่อยตามสบายไม่เกร็ง เมื่อใกล้จะสุดกลั้นลมหายใจให้หายใจออกด้วยการเป่าลมออกทางปากแล้วเงยหน้าขึ้น หายใจเข้าทางปากแล้วคว่ำหน้าลงไปในน้ำอีก ต้องควบคุมการหายใจให้ดี อย่ารอจนลมหมดปอดเพราะอาจจะทำให้รีบร้อนในการหายใจ ทำให้สำลักน้ำได้ กะว่าให้เหลือลมในปอดสักเล็กน้อยก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าไปใหม่
3. การลอยตัวแบบนอนหงาย (แม่ชีลอยน้ำ) ท่านี้จะเหมือนกับการนอนหงายอยู่บนที่นอน ที่สำคัญคือ ลำตัวต้องเหยียดตรง เงยหน้า แขนแนบอยู่ข้างลำตัว ขาเหยียดตรง การที่เราลอยตัวแบบนอนหงายได้นั้นเป็นไปตามกฎของอาร์คิมิดิสและการแผ่กระจายน้ำหนัก แต่ถ้าทำได้แล้วจะใช้แรงน้อยที่สุดและทำให้ไม่เหนื่อย ทรงตัวรอการช่วยเหลือได้นาน
การเอาชีวิตรอดในลักษณะนี้เข้ากับคติที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนแท้ๆ ศิษย์ทั้งหลายเอ๋ย
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะ
มาชวนไปเยี่ยมบันทึกที่พี่น้องGTKได้เจอกันค่ะที่นี่นะคะ...http://gotoknow.org/blog/0815444794/373325
มาตายี
เมื่อวานนี้เพิ่งจะหัดว่ายน้ำ ได้ทำท่าปลาดาวเป็นครั้งแรก
วันนี้มาเล่าให้เพื่อนๆ ที่ออฟฟิศฟังไม่มีใครรู้จักท่าปลาดาวเลยค่ะ
ก็เลยมาหาข้อมูลเพิ่มเติมจึงได้ web นี้มาเป็นความรู้
ขอขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ
ข้อมูลที่ศึกษาเยี่ยมมาก ขอบคุณในความรอบรู้และความามารถ
อดีตนักกีฬาว่ายน้ำ
หวนคิดถึงบรรยากาศการแข่งขันแบบเก่า ๆ
ยินดีที่ข้อมูลเป็นประโยชน์ ถ้ามีท่าลอยตัวใหม่ๆก็ลองมาแบ่งปันกันดูสิคะ post เพราะว่าเคยมีเพื่อนต้องจมน้ำไปหลายชีวิต T-T จึงอยากเตือนให้หลายๆคนเห็นความปลอดภัยด้วยการ "เตรียมพร้อมและเอาชนะความกลัว" กันนะคะ
แนะนำ VDO วิธีช่วยเหลือตัวเองตอนใส่กางเกงยีนส์ แล้วตกน้ำด้วยคะ