AI...สอนให้มองข้ามปัญหา...ยั่งงี้ก็ประมาทสิ

Appreciative Inquiry

AI สอนให้มองข้ามปัญหา..ไม่ต้องสนใจมันเลยเหรอ..ยั่งงี้ก็ประมาทสิ

ครับนี่เป็นคำถามที่ได้ยินบ่อย..ในทุกการอบรม ทุกชั้นเรียน เวลาเปิดโอกาสให้ถาม..

คำตอบคือ..ไม่ได้มองข้าม ไม่ได้ไม่สนใจ ไม่ได้ไม่ประมาทครับ..

ทำไมหรือ เพราะทำ AI ทำให้เรามองเห็นทั้่งปัญหา และทางออกในเวลาเดียวกัน..

ยกตัวอย่างนะครับ..

คุณครูคนหนึ่งที่เป็นลูกศิษย์ของผม นอกจากเป็นครูแล้ว ยังช่วยน้องชายขายผ้าไหมอยู่ที่ชัยภูมิ..วันหนึ่ง.เธอบอกผมว่า "เธอขายของไม่เป็น..ทำธุรกิจไม่เป็น..ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี จบครูมา ทำการตลาดก็ไม่เป็น"

เอาล่ะครับ..ผมเลยลองกระตุ้นให้เขาคิดว่า.."คุณเคยขายผ้าไหมได้ไหม..ได้ค่ะ.." เข้าเค้าแล้ว.."ลองนึกสิวันที่คุณขายได้ ในเร็วๆนี้..คุณพูดอะไร คุณทำอะไรที่ไม่เหมือนกันวันปรกติที่ขายไม่ได้.."

 

เธอค่อยๆไล่ ในที่สุดก็พบครับ..ปรกติแล้วน้องจะเป็นนักออกแบบ..ชอบออกแบบเสื้อ แล้วก็จะให้น้องสาวใส่..เธอก็ใส่ไปโรงเรียน..ได้เรื่อง..ใส่ไปทีไรได้ Order ทุกทีครับ..

 

ผมเลยบอกเขาว่า นี่แหละ นี่ไง คุณขายของเป็น..ผมมีลูกศิษย์ของผมแถวสยามก็ทำแบบเดียวกัน..ร้านเสื้อผ้าที่ขอนแก่นก็ทำแบบเดียวกัน..ทำขนาดตอนนั้นขายเสื้อผ้า แต่เธอมี I-phone แล้วใช้  ลูกค้าเกิดเห็น ยังขอให้ช่วยหาให้ครับ..

 

เธอถึงบางอ้อ..นี่คือการขาย เธอพูดไม่เป็น แต่เธอใส่ให้คนอื่นเห็น..คนเห็นก็เกิดชอบ

ถ้าคุณดูตำราเรื่องจิตวิทยาการ Shopping  จากหนังสือ Why we buy 

จะบอกอย่างนี้เลยครับคือ วงจรการซื้อ คือ

มอง รู้สึก สัมผัส ซื้อ ครับ

ชัดเลยครับ ถ้าเธอใส่ชุดใหม่ไป เท่ากับเธอทำให้ให้วงจรการซื้อนี้เกิดขึ้นได้ไม่ยากนัก ครับ

.....................................................................................

เพราะฉะนั้น..เราจึงขยายผลครับ..ใส่ชุดใหม่ไปที่อื่นๆบ้าง..ในที่สุด...ถึงกับได้ลูกค้าเป็นคุณนายผู้ว่า...

 

เป็นยังไงครับ..ทำ AI ไม่ได้ทำเพื่อหนีปัญหา..กรณีนี้เราเจอทั้งปัญหา..และทางออกในเวลาเดียวกันครับ...

แต่อย่าทำอย่างเดียวพอนะครับ..ทำ Discovery (ถาม หรือสังเกตว่าสิ่งที่ดีที่สุดคือะไร) เยอะๆ คุณจะเห็นทางออกและปัญหาในเวลาเดียวกัน..

 

และัไม่ได้ทำให้คุณประมาทมากขึ้นหรอกครับ...

 

คุณล่ะคิดยังไง

 

[อาร์ซี]

ใช่ ๆ ค่ะ อาจาร์ย

ไม่ใช่ทำให้ประมาทชะหน่อยแต่ทำให้ชนะความประมาทต่างหาก

ทำให้สมองเปิดอีก

[small man]

       ประมาณว่า  มองข้ามฉอ็ท  ใช่ไหมครับอาจารย์  

       มองข้ามฉอ็ท   ไม่ใช่มองข้ามปัญหานะครับ    แต่มองข้ามปัญหาไปยังจุดที่ต้องการพัฒนาเลย   เพียงแต่ว่า  ปัญหา เราก็คงมองอยู่    แต่อยู่ในเรื่องของการพัฒนานั่นแหละ

      ยกตัวอย่างครับ  ตอนนี้ ผมทำเรื่อง "วินัยเชิงบวก" ในโรงเรียนอยู่  โดยบวกว่าวินัยเชิงบวก เป็นเรื่องของการพัฒนาเด็ก   เรื่องจริงในโรงเรียนหนึ่ง  คือ   เด็กที่มีปัญหาเรื่องการเรียนภาษาอังกฤษเพราะท่องศัพท์ไม่ได้   ไม่ชอบท่องศัพท์อังกฤษ  ให้ท่องก็ไม่ท่อง  คุณครูก็ใช้วินัยเชิงบวกในการพัฒนาเด็กคนนี้  โดยบอกว่าใครมาท่องศัพท์ 3  คนแรก  ให้ 10 คะแนน  3  คน ลำดับที่สอง  9 คะแนน   ......

      พอใช้วินัยเชิงบวกอย่างนี้  เด็กขี้เกียจที่มีปัญหาไม่ได้ศัพท์   ก็รีบท่องศัพท์และมาท่องกับครู เพื่อเอาคะแนน   นอกจากได้ศัพท์เก่า  คุณครูก็ให้ท่องศัพท์ใหม่เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ   ได้ทั้งแก้ปัญหา  และ  ได้ทั้งการพัฒนาเด็กขี้เกียจท่องศัพท์ไปคราวเดียวกันครับ

      เห็นไหมครับว่า คุณครูท่านนี้  มองข้ามปัญหา  มุ่งไปที่การพัฒนาเลย  โดยใช้วินัยเชิงบวก  การพัฒนาก็ได้   การแก้ปัญหาก็พบทางออกในคราวเดียวกัน

[ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์]

ตอบคุณ RC จริงๆเลยล่ะ ขอบใจที่แวะมานะ

ตอบท่านอาจารย์ Small Man ใช่เลยครับอาจารย์ มองข้มช๊อตไปเลย แต่ก็ยังเห็นครบทุกอย่าง ไม่ติดหล่มครับ เรื่อง วินัยเชิงบวกนี้น่าสนใจมากครับ กำลังศึกษาอยู่เช่นกันครับ จะเอาไปดูแลลูกสาวด้วยครัล

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีค่ะ อาจารย์ภิญโญ

ตามมาอ่านบันทึก ชอบใจมากๆ ค่ะ เวลามีปัญหาบางทีก็ลืม....มัวแต่มองอะไรเดิมๆ มาอ่านบล็อกอาจารย์ได้เปิดหูเปิดตา ได้มุมมองใหม่ๆ ที่ทำให้มีกำลังใจขึ้นเยอะ เพราะศักยภาพมีอยู่ในตัวเรา เพียงแต่เราจะมองเห็นหรือไม่ 

ขอบคุณค่ะ

[ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์]

ตอบคุณมะปรางเปรี้ยว ยินดีมากๆครับ ที่บทความของผมเป็นประโยชน์ คนทุกคนมีแง่มุม มีความเข้มแข็งซ่อนเร้นอยู่ครับ ผมเจอทุกคนจริงๆ ไม่เคยไม่เจอเลยครับ

 

 

 

[แผ่นดิน]

ตอนนี้ผมทำงานภายใต้วาทกรรม หรือแนวคิดว่า "ปัญหาเก่าห้ามเกิด..ปัญหาใหม่ไม่ว่ากัน"

บางคนอาจมองว่า มองโลกในแง่ร้าย ทำงานแบบเอาปัญหาเป็นตัวตั้ง  แต่จริงๆ มันไม่ถึงขั้นนั้นหรอกนะครับ เพียงแต่ว่า ก่อนลงมือทำงานใหม่  ผมย้ำทีมงานให้เรียนรู้จากบทเรียนที่ผ่านมา และต้องนำสิ่งที่ผ่านมามาเป็น "ทุน"  แห่งการงานให้จงได้..

แต่ทั้งปวงนั้น ผมก็ไม่ละเลยต่อความสำเร็จที่จะต่อยอดหรอกนะครับ เพียงแต่เริ่มจากวาทกรรมนั้นเท่านั้นเอง..

ขอบพระคุณครับ

[ฺBy Jan]

ปัญหาเป็นทั้งอุปสรรคและโอกาส แล้วแต่เราจะเลือก

[ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์]

ตอบคุณแผ่นดิน >>> ขอบคุณมากครับ น่าสนใจมากๆ สำหรับแนวคิดเรื่องนี้ครับ อย่างน้อยเป็นการสื่อสารกับทีมที่ดีมากๆครับ

ตอบคุณ Jan >>>> ได้ทั้งสองมุมครับ

[มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)]

ขอบคุณอาจารย์ค่ะที่นำมุมมองดีๆมาฝาก

AI เป็นเรื่อง ที่เน้นให้เรามองหาแต่สิ่งดีๆที่มีในตัวคนอยู่แล้ว

[มนัสดา]

เรียนท่านอาจารย์ภิญโญ

• เป็นการขายที่มีแต่ได้นะคะ เพราะถึงไม่มีใครสั่งซื้อ เราก็ได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ ซึ่งเราต้องใช้อยู่แล้ว
• ตอนที่ดิฉันทำงานที่ห้องคลอด คนที่มาคลอดส่วนมากจะไม่เตรียมของใช้มาเพราะคนโบราณเค๊าถือ ร้านค้าก็ปิด ต้องใช้ผ้าโรงพยาบาลห่อเด็กจนถึงเช้า พอดีดิฉันมาที่ห้างแมคโคร เห็นของใช้เด็กถูกก็เลยซื้อกลับไปด้วย ไม่เคยค้าขายมาก่อนเลยค่ะแรกๆเพราะอยากช่วยชาวบ้านที่มากลางคืน ไม่ได้กำไรอะไรมาก แป๊บเดียวของหมดก็เลยออกเงินกันคนละ 100 บาท (อยู่กัน 9 คนค่ะ)ใครว่างก็ซื้อมา ทำกันเล่นๆ เผลอแป๊บเดียวผ่านไป 1 ปี นำเงินมาแบ่งกัน ได้คนละหลายพันบาททั้งๆที่เราขายแบบถูกสุดๆ ปีเดียวคืนทุนให้ทุกคนแล้วเหลือแต่กำไรที่นำมาลงทุนต่อค่ะ สิ้นปีก็มีตังค์เที่ยวปีใหม่แบบสบายๆเลยค่ะ ตอนนี้ก็ยังทำอยู่ค่ะ

[ดร. ภิญโญ รัตนาพันธุ์]

ขอบคุคุณมนัญญาครับ

ขอบคุณคุณยายครับ เรื่องของคุณยาย สามารถนำมาเขียนเป็น Case study ด้าน AI ได้เลยครับ