ความสุขของหมออนามัย
ผมมีนัดกับพี่ ๆ อสม. เพื่อไปเยี่ยมบ้านผู้พิการครับ
ไปตอนแรก ไม่นึกว่า จะมีความสุข เพราะต้องเจอความทุกข์จากคนพิการแน่นอน
แต่ครั้งนี้ ทำให้ผมเปลี่ยนมุมมองความคิดใหม่
คุณตาอายุ 88 ปี พิการเป็นอัมพาตมาเกือบ 18 ปี โดยมีคุณยาย อายุ 82 ปี
ดูแลความเป็นอยู่ทุกวันสองคนตายาย มีลูก ๆ 3 คน แต่ไปทำงานต่างบ้าน
และส่งเงินประจำสม่ำเสมอไม่เคยขาด
ภาพการปรนนิบัติคุณตาด้วยความรัก รอยยิ้มที่เปี่ยมล้นของคุณยาย
ช่างเป็นคู่แท้ สมคำโบราณที่กล่าวไว้
ผมเดินพ้นประตูบ้าน ด้วยร่างที่เบาลอยด้วยความสุข
และพบแผ่นกระดาษ แปะอยู่หน้าประตูยิ่งสุขใหญ่
มีกลอน "ความสุข" ของท่านพุทธทาส
จึงรีบจดลงสมุด และอยากส่งมอบความสุขให้ทุก ๆ คน
ความสุข
ความเอ๋ย ความสุข
ใคร ๆ ทุก คน,ชอบเจ้า เฝ้าวิ่งหา
"แกก็สุข, ฉันก็สุข, ทุกเวลา"
แตดูหน้า ตาแห้ง ยงแคลงใจ
ถ้าเราเผา ตัวตัณหา ก็น่าจะสุข
ถ้ามันเผา เราก็ "สุก" หรือเกรียมได้
เขาว่าสุข สุขน้อ! อย่าเห่อไป
มัยสุขเย็น หรือสุกไหม้ ให้แน่เอ๋ยฯ
ใครว่าคนพิการ หรือคนดูแล จะอมทุกข์
แต่ภาพที่เห็น คือ ความสุขที่เปี่ยมสุขจากหัวใจต่างหาก...
ความเห็น (3)
ขอบพระคุณมากครับ
และจะเป็นน้ำหล่อเลี้ยงในการเขียนเรื่อย ๆ ครับ
อ่านบันทึกนี้ของน้องหมออนามัยแล้วพลอยชื่นใจไปด้วย
ธรรมะนำสุขมาให้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ