คนตาบอดที่สอนให้รู้จักการมองเห็น

ช่วงนี้แมวซ่าส์เหนื่อยจริงๆ ทำงานไปบ่นไป

ทำงานไประวังหลังไป(เดี๋ยวมีอะไรปักหลัง) นั่งรับลมไปมาแถมด้วยการหิวข้าว

คิดไปคิดมาเลยคิดได้ว่า คนเราทั้งหลายแหล่ที่ทำงานให้โอกาสคนอื่นที่หลงทางผิดให้โอกาส ไม่ว่าจะเป็นคนติดยาเสพติด คนเร่ร่อนจรจัด เด็กเร่ร่อนขอทานไร้โอกาส และอีกมากมาย มันเป็น "คนตาบอด" นี่หว่าไม่ใช่ว่าดูถูกนะแมวซ่าส์ก็เป็นจำพวกนี้เหมือนกัน การช่วยให้โอกาสคนเหล่านี้มันแทบเหมือนคนตาบอดไม่รู้จะไปทางไหนจริงๆ ต้องลองคลำทางไปในความมืด เตะตอไม้ล้มบ้าง ชนผนังบ้าง ตกโคลนมอมแมมบ้าง ทำไมเป็นงั้นไป การทำอย่างนี้อาจไม่เป็นที่พอใจของใครหลายๆคน อาจหาทางเห็นผลสำเร็จได้ยาก และไม่รู้ว่าคนที่เราช่วยจะรักดีแก้ไขตนเองไหม และตนเองก็จะแปดเปลื้อนไปด้วยกับคนเหล่านั้น แต่ถึงแม้จะตาบอดอย่างไร ก็อาจทำให้คนเหล่านั้นบางคนตาสว่างมองเห็นคุณค่าของตนเองบ้างกลับไปเป็นคนดีของสังคม อย่างน้อยก็เป็นคนดีของครอบครัว และหากทำไปแล้วมีความอดทนกับแรงกระทบจากรอบข้างได้ ก็อาจจะทำให้คนอีกหลายคนที่เห็นว่าคนเหล่านี้ไม่มีค่า ได้นึกคิดเห็นว่าก็มีความดีอยู่ช่วยให้เขาได้ตาสว่างในการเห็นความเป็น "คน" ที่มี "ใจ"เหมือนกัน ในการหาความดีในชีวิตเพียงแค่เขาหลงไปหรือขาดโอกาส นี่ก็เป็นเหมือนการสอน อย่างไรก็ตามแต่แมวซ่าส์ก็ว่า ยังไง"ตาบอดแต่ยังรู้จักเดิน ดีกว่าขาดีเอาแต่นั่งๆนอนๆ"

แมวซ๋าส์

 

 

 

[บ.ก.กิ๊ก]

เข้าใจความเหนื่อย หลายครั้งอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ ตรูมาทำอะไรบนโลกนี้ว่ะ อารมณ์ประมาณนี้ล่ะ สิ่งที่ทำได้คือ อดทน และก็อดทน

[อรอุมา ทองผุด]

คำสุดท้าย โดนสุดๆค่ะ

เมื่อเราท้อเราเหนื่อยพักได้นะค่ะ แต่ อย่าถอยค่ะ สู้ต่อไป หง่าวเคชิ