คำว่า "พระเจ้าเหา" นี้ใช้อ้างอิงกันบ่อยมาก
ในกรณีที่ผู้พูดต้องการเน้นว่าเรื่องที่ตนพูดเป็นเรื่องโบราณเต็มที
แต่มักไม่ใคร่มีใครทราบว่า
"พระเจ้าเหา" นั้นมีองค์จริง หรือเรื่องราวปรากฎอยู่จริงหรือไม่
ซึ่งคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีความว่า
พระเจ้าเสียวเหา หรือ พระเจ้าเหา(น้อย)
เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าหว่างตี้ ราชวงค์ที่1 ปฐมกษัตริย์ของจีน
ครองราชย์ 2145-2055 ปี ก่อนพุทธศักราช
อยู่ในราชสมบัติ 100 ปี มีพระอัครชายา 5 องค์
พระนางชีเลงสี พระมารดาพระเจ้าเหา(น้อย) เป็นพระอัคนชายาที่1
มีพระโอรส 3 องค์ คือ
1. ชังฮี
2. พระเจ้าเหา(น้อย)
3. หล่งเมี้ยว
พระเจ้าเหา(น้อย)เป็นพระโอรส อันดับที่ 2
พระองค์ขึ้นครองราชย์เมื่อปีมะโรง 2045 ปี ก่อนพุทธศักราช
และสวรรคตเมื่อ ปีเถาะ 1971 ปี ก่อนพุทธศักราช
พระองค์เป็นต้นตระกูลไทย
ในบันทึกประวัติศาตร์จีน มีชัดแจ้งอยู่ว่า
เชื้อพระวงศ์พระเจ้าเหานี้ ได้รับพระราชทานตราตั้ง ราชกูล "ไทไท"
เป็นฐานันดรศักดิ์ประจำตระกูล
ฉะนั้นพระเจ้าเหาจึงนับว่าทรงเป็น ต้นตระกูลไทย
และว่าเป็น บรรพบุรุษของไทย
ดังที่บรรพบุรุษไทยแต่โบราณกาลมักอ้างเสมอว่า
“ คนไทยนี้เป็นลูกหลานพระเจ้าเหา ”
ที่น่าสังเกตคือ มีคำพูดอันหมายถึงเก่าแก่เหลือเกิน ติดปากคนไทยมาจนถึงทุกวันนี้ว่า “ โอ๊ย เก่าแก่ตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหาโน่น ”
|
