ดวงอาทิตย์ขึ้นทางเก่า แล้วความเศร้าก็กลับมา

ในทางพระพุทธศาสนา

อะไรก็ตามแต่เกิดขึ้นมาก็ย่อมหายไปทุกอย่างไม่มีทางคงอยู่แม้แต่ดวงอาทิตย์

 

ในวันข้างหน้าอีกหลายร้อยล้านปีมันก็จะดับลง แต่วันนี้ในขณะที่เรามีชีวิตอยู่ ดวงอาทิตย์ก็หมุนวนรอบเราวันแล้ววันเล่า ผ่านไปจากตะวันออกไปตะวันตก เป็นไปอย่างนี้เรื่อยๆ แต่เราเองใช้ชีวิตอย่างไร รอวันแตกสลายอย่างนั้นหรือว่าเราได้พยายามทำอะไรให้มันดีหรือยัง แต่บางทีพยายามทำดีแล้วไม่สำเร็จ ความผิดหวังมาหา แน่นอนความเศร้า ย่อมเป็นสิ่งที่คู่กันอยู่แล้วเราจะรับกับมันอย่างไร หากเป็นคนที่สามารถเผชิญปัญหาได้ก็จะมีทางออกและผ่านมันไปได้พร้อมกับการนำประสบการณ์จากการผิดหวัง มาสอนตนเองให้แก้ปัญหานั้นๆ

 

และถ้าไม่ย่อท้อยอมแพ้ต่อปัญหาที่มีมากมายก็จะประสบความสำเร็จสักวัน แต่หากไม่สามารถเผชิญกันมันได้ก็จะกลายเป็นผู้เศร้าสร้อย ยอมแพ้ไปตลอด แน่นอนคนเรานั้นย่อมต้องเผชิญกับสิ่งต่างมากมายแต่หากเราปรับนำความผิดพลาดที่ทำให้เศร้ามาเป็นความรู้เพื่อแก้ไขในการข้างหน้าย่อมเป็นความสำเร็จของตนเองที่สามารตอบรับกับปัญหาได้ถึงแม้เราจะยังไม่ประสบผลสำเร็จในสังคมก็ตาม ถ้าหากยังมีชีวิต ดวงอาทิตย์ยังวนมาขึ้นอย่างเก่า ไฉนเลยความเศร้าจะหายไป ความเศร้าก็ตามมาเหมือนกันให้เราได้เผชิญอยู่ทุกวันๆ แค่นี้ละเหนาะ จุ๊บๆ

แมวซ่าส์

 

ภาพ search จาก google

 

 

[JJ]

พระอาทิตย์ ขึ้นทางเก่า แต่ เรื่อง เล่ามีดีดี อีกหลายด้านครับ

 

[นาย สมนึก (นายน้อยหรือนายเคี่ยม) โทณผลิน]

สวัสดีครับคุณแมวซ่าส์

          ข้อสำคัญเบื้องหน้าเรามีรอยเท้า และเบื้องหลังก็มีรอยเท้า ความสำคัญอยู่ที่ว่าเราจะเลือกเหยียบรอยเท้าใหน ขอบคุณมากนะครับ