สำนึก รักบ้านเกิด
เอ๊ก อี เอ๊ก ๆ เสียงนาฬิกาปลุกชนบทดังขึ้นพร้อมกันทุกบ้าน นั่นหมายถึง ชีวิตวันใหม่ที่ต้องเผชิญกับบทบาทในแต่ละหน้าที่ของแต่ชีวิตที่ต่างกันออกไป ในกาลนี้ขอเล่าถึงการใช้ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าที่เติบโตมาท่ามกลางชนบทที่อยู่แบบเครือญาติ ซึ่งแทบจะเป็นต้นกำเนิดของคนอำเภอพะโต๊ะ จังหวัดชุมพร ชีวิตในวัยเด็กนั้นซุกซน เกเรตามประสาเด็ก ๆ เป็นที่รู้จักกันนามที่เรียกขานกันว่า “แหม่ม”.....
บัดนี้ชีวิตของแหม่มได้เปลี่ยนไปพร้อมกับกาลเวลาที่ผ่านมา จากวัยเด็ก วัยรุ่น กลับกลายเป็น วัยทำงานที่บทบาทชีวิตเปลี่ยนไป เหมือนประกายไฟที่กำลังลุกโชน ทุกเปลวไฟนั้นย่อมมีค่าต่อสิ่งแวดล้อมทั้งสิ้น หนึ่งเปลวไฟก็สามารถช่วยให้ไฟกองนั้นมีมวลความร้อนที่มากขึ้น จุดมุ่งหมายเดียวในชีวิต คือ พัฒนาบ้านเกิดให้ดีที่สุด จนชีวิตเดินทางมาถึงขั้นนี้ จุดมุ่งหมายสูงสุดของผู้ที่เป็นพ่อ แม่ คือ ลูกมีงานทำสามารถหาเลี้ยงตัวเองได้ แหม่ม วัย 20 ปี “ในตอนนั้น” คือ บุคคลแรกที่รับราชการในหมู่บ้าน อาชีพนี้คงเป็นอาชีพสูงสุดที่ พ่อ แม่ทุกคนชีวิตการทำงานกับชุมชนมองจากภาพรวมแล้วคงสบาย ๆ แต่ กลับกลายเป็นการสวนทางกัน ยอมรับว่าระยะแรกปรับตัวเองยากมาก ๆ ในขณะที่กำลังนั่งทำงาน รอให้บริการแก่ผู้ป่วย ด้วยความตั้งใจ ภายใต้จรรยาบรรณวิชาชีพแต่การทำงานในระยะแรกสังคมไม่ยอมรับ ความรู้สึกตอนนั้น “แหม่ม” ผิดอะไรหรือ ไม่ดีตรงไหน?
กี่ครั้งกี่หนที่คนไข้ปฏิเสธเลือกที่จะให้บริการ ความรู้สึกตอนนั้นคงจะเข้าใจดีว่าน้อยใจตัวเองขนาดไหน “แต่คิดทางที่ดี ปลอบใจตัวเอง” ตรวจ Pap Smear หรือการคัดกรองมะเร็งปากมดลูกเบื้องต้น ก็เข้าใจว่าทุกคนคงจะอาย แต่ไม่เป็นไร คงมีสักวันที่ทุกคนจะยอมรับ นั่นสินะ สิ่งที่ไม่คาดคิดในชีวิตก็เกิดขึ้นแล้วสิ ในวันหนึ่งขณะนั่งรอให้บริการผู้ป่วย ก็มีผู้หญิงร่างใหญ่ ผมสั้น เดินมา สวัสดีค่ะ คุณครู แหม่มยกมือไหว้ทักทายด้วยความเคารพ เพราะบุคคลผู้นั้นคือ คนที่สอน ก.ไก่ ของเรา เป็นคุณครูที่สั่งสอนมาตั้งแต่ชั้น ป.1 เพราะในสมัยนั้นไม่มีขึ้นอนุบาลเหมือนตอนนี้
: คุณครูมาเยี่ยมใครหรือค่ะ ลูกศิษย์ถาม
: ครูจะมาตรวจมะเร็งปากมดลูก พอดี ครบรอบตรวจ 1 ปี แล้วค่ะ วันนี้ครูเตรียมตัวมาพร้อมแล้ว
: ความรู้สึกในตอนนั้น เคารพและให้เกียรติมาก ถามว่าวันนี้งานให้บริการมีเพียงแหม่มคนเดียว คุณครูสะดวกมั๊ยค่ะ ที่จะให้หนูตรวจ คำพูดคุณครูตอบทันทีว่า
: ไม่เป็นไรหรอก คุณครูไม่เครียดอยู่แล้ว ตามสบาย
วันนี้ความรู้สึกได้กลับกลาย (โอ....พระเจ้า) ขนาดคุณครูยังไว้วางใจ เชื่อใจกันขนาดนี้ แล้วทำไมถึงทำให้คนอื่นเชื่อใจไม่ได้ จากวันนั้นเป็นต้นมา กลายเป็นกำลังใจสุดยอด บอกกับตัวเองตลอดเวลา ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จก็จะอยู่ที่นั่น จากการตรวจ Sap Smear เสร็จด้วยดี แต่คำพูด ความรู้สึกดี ๆ ยังคงมีติดใจอยู่ตลอดเวลา
จนทุกวันนี้แหม่มได้รับคำปฏิเสธจากคนไข้ลดลง ดีใจมากที่สามารถทำงานในพื้นที่ได้อย่างมีความสุข ทุกคนในชุมชนยอมรับ “แหม่ม” ได้ บอกกับตัวเองเสมอ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะพัฒนาบ้านเกิดของตัวเอง รับใช้แผ่นดินให้ทุกคนมีสุขภาพดีให้ได้
นางสาวนฤมล ปิ่นสังข์
เจ้าพนักงานสาธารณสุข
ความเห็น (12)
สู้ต่อไปครับ...คุณแหม่ม สู้โว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!
สวัสดีค่ะ
* ขื่นชมชมกับความมุ่งมุ่นและมานะพยายาม จนได้รับการยอมรับจากคนไข้
* ได้รู้จักโรงพยาบาลพะโต๊ะ จากบล็อกเบอร์ใน G2K ชื่นชมการพัฒนา และความก้าวหน้าโรงเรียนโรงพยาบาลพะโต๊ะ ค่ะ
* ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
* ร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ ในโอกาสวันแม่ที่จะถึงนะคะ
* ขอบคุณเรื่องราวที่แบ่งปันค่ะ
สวัสดีค่ะ แหม่ม
จนทุกวันนี้แหม่มได้รับคำปฏิเสธจากคนไข้ลดลง ดีใจมากที่สามารถทำงานในพื้นที่ได้อย่างมีความสุข ทุกคนในชุมชนยอมรับ “แหม่ม” ได้ บอกกับตัวเองเสมอ ทำทุกอย่างให้ดีที่สุด สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะพัฒนาบ้านเกิดของตัวเอง รับใช้แผ่นดินให้ทุกคนมีสุขภาพดีให้ได้
ดีใจที่แหม่มทำงานอย่างมีความสุข และขอให้มีความสุขตลอดไปนะคะ
จะเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ.....
- สวัสดีค่ะ
- "เศษแก้วมันบาดคน แต่คำพูดของคนมันบาดลึกถึงหัวใจ" ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด.....เพียงแค่ใจแหม่มสู้...ก็เข้มแข็งเกินพอแล้วค่ะ
- เป็นกำลังใจให้กันค่ะ
สวัสดีค่ะ นู๋แหม่ม ดีจัยด้วยนะ ที่สามารถถ่ายทอดสิ่งที่ต้องการบอกออกมาเล่าทุกคนได้ดี อือ... เข้าใจ...เห็นใจ...และพร้อมเป็นกำลังใจ แหม่ม...คนสู้ชีวิต
เป๊นกำลังให้น้องแหม่มนะ ทำงานให้มีความสุขนะ
รักนะจุ๊บๆๆ
นฤมล ปิ่นสังข์
จ้า....
ขอบคุณมากค่ะ . กำลังใจที่ไม่เคยลดลงตลอดเวลา
นฤมล ปิ่นสังข์
ขอบคุณมากจ้า...
สู้ สู้ ค่ะน้องแหม่ม
ชื่นชมและให้กำลังใจค่ะ
หนูดี เวชสถิติ
ความมุ่งมั่นที่จะทำในสิ่งที่ดีย่อมได้รับผลที่ดีตอบกลับมาเสมอ.....เป็นกำลังใจให้พี่แหม่มตลอดไปนะค่ะ
สมพัฒน์ ไชยขันธ์
ผมดีใจและขอเป็นกำลังใจให้คุณแหม่ม ที่มีโอกาส ได้ทำงานรับใช้บ้านเกิด
ผมเดินทางจากบ้านเกิดนานมากแล้วไม่ได้กลับมาเยี่ยมเลย
คิดถึงบรรยากาศเก่าๆเลยค้นเข้ามาดูเผื่อว่าจะพบคนที่รู้จักบ้าง
แต่ก็ผิดหวัง แต่ไม่เป็นไรผมก็ขอแสดงความยินดีกับคุณอีกครั้งที่ใด้ทำงานในพื้นที่ที่คุณรัก
อยากให้เด็กๆได้อ่านครับ http://gotoknow.org/blog/somdejmas/418627