• วันนี้เราจะคุยกันด้วยภาษานามธรรม (abstract) สุดๆ เลยนะครับ เพื่อจะทำความเข้าใจเรื่อง เคล็ดลับของการเป็น “คุณเอื้อในดวงใจ” ของลูกน้อง คือ “คุณอำนวย” “คุณลิขิต” “คุณกิจ” และอีกหลายๆ “คุณ”
• ผมคิดว่า “คาถา” หรือ “อาวุธวิเศษ” ของ “คุณเอื้อ” คือ “ลูกบอล” “คุณเอื้อ” ต้องเป็น “นักบอล” แต่ไม่ใช่นักเตะฟุตบอลนะครับ ต้องเป็น “นักโยนบอล”
• ในภาษาของโตโยต้า (ซึ่งผมเอามาใช้ด้วยความชื่นชม) “โยนบอล” หมายถึงทดลองเสนอสิ่งที่ท้าทายมากๆ ในระดับที่ไม่คิดว่าจะทำได้ ให้ทีมงานลองช่วยกันคิด ว่า “หัวปลา” นี้น่าจะคุ้มกับการปลุกปล้ำไหม การ “โยนบอล” ในความหมายของผมเป็น Future Management หรือการจัดการอนาคต ก่อนที่อนาคตจะมาจัดการเรา (องค์กร)
• “ลูกบอล” คือสิ่งที่ท้าทาย ความท้าทาย (challenge) ที่ในมุมมองหนึ่งจะเป็นต้นเหตุของความเครียด แต่ในอีกมุมมองหนึ่ง จะเป็นเส้นทางสู่ปิติสุข – ความสุขจากการได้บรรลุความสำเร็จ
• “คุณเอื้อ” มีหน้าที่ทำให้ผู้ร่วมงานทุกคนมีความสุข หรือรู้สึกตื่นเต้นว่าความสุขกำลังรออยู่ข้างหน้า ไม่ใช่มีความทุกข์เพราะเครียด
• เมื่อตกลงรับ “ลูกบอล” มาแล้ว ศิลปะของ “การจัดการอนาคต” ก็คือ ให้ผ่า “อนาคต” ออกเป็นหลายๆ ส่วน เพื่อไม่ให้ “อนาคต” หนักเกินกำลัง
• “คุณเอื้อ” จึงต้องจัดกระบวนการ “แบ่งลูกบอล” ออกเป็น “ลูกบอล” เล็กๆ หลายๆ ลูก แบ่งหน่วยย่อย / ทีมงาน ไปรับผิดชอบ และอาจมีการแบ่ง “ลูกบอล” ย่อยลงไปอีก จนในที่สุดทุกคนมี “ลูกบอล” อยู่ในมือ
• “ลูกบอล” อาจเป็นของร้อนก็ได้ เป็นของเย็นก็ได้ เย็นในที่นี้น่าจะหมายความว่าอุ่นนะครับ เพราะความท้าทายที่เย็นเฉียบคงจะไม่มี คือร้อนพอทนที่จะถืออยู่ในมือ
• ทีนี้ก็มาถึงเคล็ดลับของ “คุณเอื้อ” ละครับ “คุณเอื้อ” ต้องแสดงความเอาใจใส่ การ “เลี้ยงลูกบอล” ของเพื่อนร่วมงาน และคอยแนะ “วิธีชู๊ตลูกบอล” สู่ความสำเร็จของเพื่อนร่วมงานแต่ละคน นี่คือรูปธรรมหนึ่งของ empowerment
• ย้ำอีกที เคล็ดลับของ คุณเอื้อ คือการมีกุศโลบายให้เพื่อนร่วมงานทุกคนมีความท้าทายในการทำงานอยู่ตลอดเวลา และเป็นเจ้าของความท้าทายนั้น คุณเอื้อเข้าไปช่วยให้เพื่อนร่วมงานได้บรรลุความสำเร็จต่อความท้ายนั้น โดยที่เพื่อนร่วมงานเป็นเจ้าของความสำเร็จ และทุกคนในหน่วยงาน/องค์กร ร่วมกันชื่นชมเฉลิมฉลองความสำเร็จนั้น
วิจารณ์ พานิช
๙ พค. ๔๙
ระหว่างนั่งรถไปบ้านผู้หว่าน
พยายามอยู่ค่ะ พอเราโยนไปให้แล้วก็ถูกโยนกลับ ก็ถือครองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วโยนกลับไปใหม่ บางคนไม่อยากถือ อ้างว่าไม่มีเวลาหรือเสียเวลา บางคนก็ยินดี เราในฐานะคนเชียร์บอลต้องคอยให้กำล้งใจ หรือพูดอย่างไรให้เขาอยากเล่นค่ะ หรือปล่อยเขาไปถ้าเราโยนไปหลายๆครั้ง แล้วเขาไม่เล่นค่ะ