ความรักของผม... 16 สิงหาคม 2553("The Greatest" is the song NOT me)
ผมเองยังไม่เคยได้ดูหนังเรื่อง My Blueberry Nights มาก่อนแต่ พอเข้าใจว่าหนังของ หว่อง กา ไว เรื่องนี้คงต้องออกแนวของพี่แกเช่นเดิม คือ เงียบเหงา เรื่อยๆ มาเรียงๆ
เคยคิดวางแผนไว้เหมือนกันว่า ซักวันหนึ่งผมอยากจะหยุดทุกอย่างไว้ เพื่อเข้าไปสัมผัสโลกของ หว่อง กา ไว ด้วยหนังของพี่แกเพียงคนเดียว เพื่อสัมผัสถึงความเหงา(แต่งดงาม)ในตัวของมนุษย์ทุกคน...
...วันก่อนผมได้เห็นตัวอย่างหนัง เรื่อง My Blueberry Nights จากแผ่น VCD แล้วก็มาสะดุดเข้ากับเพลงประกอบนี่แหล่ะ ที่ทำให้ฮอร์โมนในร่างกายผมพุ่งพล่านด้วยความอยากรู้ว่า เพลงที่เราได้ยินอยู่นี่เป็นเพลงของใคร ทำไมน้ำเสียงช่างบาดลึก ปนเศร้าและเหงา ช่างเหมาะกับหนังเรื่องนี้ และ หว่อง กา ไว เสียนี่กระไร
... หลังจากพยายามอยู่วันสองวัน ผมก็ได้เพลงนี้มาฟังสมใจ และรู้ว่าเพลงที่ตัวเองกำลังตามหา ชื่อเพลง The Greatest ของศิลปินหญิงอินดี้ชาวอเมริกันที่มีชื่อ(ไม่ค่อยอ่อนหวานเท่าไหร่)ว่า Cat Power...
... วันนี้ผมเลิกงานค่อนข้างเร็ว และกลับถึงห้องค่อนข้างเร็ว เพราะว่าวันนี้ไม่ได้ขึ้นรถเมล์กลับเหมือนทุกวัน แต่ติดรถกลับไปกับพี่ในออฟฟิศ เลยมีพอมีเวลาที่จะไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสันติภาพ อนุสาวรีย์
... หลังจากดื่มด่ำไปกับการฟังเพลงที่ตัวเองพึ่งหลงรัก และ วิ่งออกกำลังกายรอบสวนประมาณ 3 รอบผมก็กลับห้อง... และอืม... ตอนที่เดินผ่านผู้คนบนสะพานลอยของอนุสาวรีย์และฟังเพลง The Greatest ไปด้วยมันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าเหมือนว่าเพลงที่ฟังอยู่จะเข้าไปก่อกวนจิตใจ และประสาทการรับรู้มากเหลือเกิน ผู้คนที่เดินผ่านไปมามันทำให้ผมคิดว่าตัวเองกำลังเข้าไปที่จิตใจของพวกเขาและรับรู้ได้ถึงความเหงาที่ทุกๆ คนกำลังประสบอยู่ หลังจากนั้น มันก็ส่งผลต่อไปทำให้ผมอยากจะโทรไปหาคนที่ผมรัก... และผมก็โทรไปและบอกว่า... ผมคิดอะไรออกแล้ว... ผมดีใจที่ได้รักคุณ มันเป็นรักที่ไม่มีเงื่อนไข... แล้วผมก็วางสาย
... ถ้าจะโทษเรื่องราวทั้งหมด ก็คงต้องโทษ The Greatest ของ Cat Power นี่หล่ะว่ามั้ยครับ? ^____^
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น