Learning Park Society

Learning Park Society

pigstation

เธอทั้งหลายถูกกวาดต้อนเข้าไปในกล่อง
แล้วกล่องนั้นก็บรรจุเธอด้วยวิชาการ

จนเธอเป็นหนึ่งในสายพานการผลิต
ออกมาสู่โครงสร้างเครื่องจักรนามสังคม

แท้ที่จริง
โบราณกาลนั้นไม่มีกล่อง
ทุกสถานนั้นคือสถานที่แห่งการเรียนรู้

ผู้เฒ่ายินดีเล่าขานตำนานซึ่งแฝงไว้ด้วยภูมิปัญญาล้ำลึก
ส่งผ่านมาตามแสงแดด – สายลม – น้ำฝน – รวงข้าว

รอบกองไฟคือมหรสพโรงเล็ก
เป็นลานเพลงกล่อมไพร
เป็นโรงละครเพลินใจ

ความลวงที่ถูกสร้างขึ้น
กล่องถูกสร้างขึ้นพร้อมหลักสูตรสำเร็จรูป
เธอจึงถูกกวาดต้องเข้าไปในกล่อง

แล้วออกมาพร้อมกับกล่องใบหนึ่งที่แน่นเต็มเอียด
จนไม่มีที่ว่างพอจะบรรจุอะไรอื่นใด

ลานรอบกองไฟมีแต่ขี้เถ้าเก่าแก่
ไร้แรงจูงใจเหมือนรายการโทรทัศน์
ซึ่งเป็นดังกล่องอีกใบที่แสนมหัศจรรย์

แต่สิ่งที่ถ่ายทอดออกมานั้น
เป็นการมอมเมาให้เธอโหยหากล่องอีกหลายใบ

จะเป็นกล่องสถาบันการศึกษา
จะเป็นกล่องจัดสรร
จะเป็นกล่องขับเคลื่อน 4 ล้อ
หรือกล่องสรรพสินค้า
อุทยานเพื่อการเรียนรู้อย่างท้องทุ่ง – ป่าเขา – ลำห้วย – ร่มไม้
ซมซบตัวอย่างหงอยเหงา
เพราะเธอคงสนใจกล่องมากกว่าโลกกว้างทั้งใบ

และโลกทั้งใบที่ถูกย้อมแมวอย่างโลกเสมือน
ก็ทำทีเป็นมิตรและนำเสนอโลกอีกใบให้เธอ

ไว้ที่ เม้าส์ คลิกส์
ไว้ที่ คีย์บอร์ด แป้นกดข้อมูล/คำสั่งลัดนิ้ว เสกได้ดังมีนิ้วเพชร
ไว้ที่ จอยสติ๊ก เพื่อบัญชาการ / พิฆาต ศัตรูไซเบอร์ของเธอ

อุทยานแห่งการเรียนรู้จึงรกร้าง
ฉันจึงค่อยเพียรไปถากถางวัชพืชแห่งอคติให้เตียนราบ
เผื่อว่า…
จะถึงวันแห่งการเปลี่ยนแปลง

แล้วพวกเราจะเรียนรู้ในโลกกว้างว่าแท้ที่จริง
เราเป็นหนึ่งเดียว
แม้เธอจะเหยียบเท้าฉันบ้าง
และฉันแอบเปิดกระโปรงเธอคืน

เสียงหัวเราะแท้ๆจะขานขับคู่กับเสียงนกจริงๆที่ก่อนเคยเหงามานาน
เพราะเธอมัวแต่ไปเพลินกับกล่องคาราโอเกะ

มาเถิดไม่มีอะไรสายเกิน หรือ ผิดพลาดจนยากแก้ไข
วิ่งไปในอุทยานการเรียนรู้ แล้วจะรู้ว่าเราถูกโอบกอดไว้อย่างนุ่มนวลและอบอุ่นเพียงไรด้วย อ้อมกอดแห่งมาตุภูมิ

ที่มา : http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem71352.html