เกิดมาในโลกจะมาให้คนอื่นเข้าใจเราทุกขั้นทุกตอนได้อย่างไร! | บางส่วนจากการเสวนากับอ. เสกสรรค์ ประเสริฐกุล
จงระวังกับดักของความต้องการที่จะทำความดี
ทุกข์เพราะยึดความดีความถูกต้อง
ถือว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่นจนไม่สามารถเป็นมิตรกันได้
คุณจะทุกข์และเริ่มเป็นคนไม่น่ารัก
คุณต้องเลิกปวดร้าวกับการที่โลกเป็นเช่นนี้
คุณต้องก้าวข้ามมันไปให้ได้ ไปอยู่เหนือความดีความชั่วที่เป็นสัจจะสมมติ
ทุกครั้งต้องเตือนตัวเองว่า "เราอาจจะผิดก็ได้"
แต่ถ้าแน่ใจและรู้สึกแท้ๆว่าเราทำในสิ่งที่เราไตร่ตรองแล้วว่าดี
จงกล้าที่จะยืนในที่ที่คนอาจจะยังไม่เข้าใจ อาจจะถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว ถูกใส่ร้าย ถูกประนาม
จงเข้มแข็งที่จะเจออะไรแบบนี้ จงมีเมตตาในการสื่อสารกับคนที่ไม่เข้าใจเรา
ไม่ต้องไปทะเลาะ แต่ต้องมีวิธี มีขั้นตอนที่มากกว่า
อยู่ๆจะไปชนเลยโดยตรง ไปเคลียร์โดยตรง
บางทีต้องปล่อยให้ค่อยเป็นค่อยไป
อ. เสกสรรค์ ประเสริฐกุล บอกว่าไม่ต้องเอาท่านเป็นตัวอย่าง แต่ให้เป็นอุทาหรณ์
แต่ก่อนโดนใครรังแกก็ชกกลับเลย ทะเลาะกับเค้าไปทั่วเพราะคิดว่าตัวเองทำในสิ่งที่ถูกต้อง
ถ้าเป็นคอนนี้ก็คงไม่ชนเลย ต้องมีขั้นตอนมากกว่านั้น
นอกจากนี้อ.ยังยกตัวอย่างวรรณสิงห์ว่าน้องเป็นคนเดียวในห้องเรียนที่ไม่ยอมลอกข้อสอบ
ถ้าเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ถูกก็จงเข้มแข็งที่จะเจอปฎิกิริยาของสังคม
ถ้าเราถูกจริงดีจริงเราต้องมีเมตตา
ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งหมดเป็นปรากฎการณ์ชั่วคราว เป็นเรื่องสมมุติ
เราต้องไม่่สนอง ego ของเรา แต่ให้พยายามพิสูจน์สัจธรรม
ความจริงเกิดจากหลายเหตุปัจจัย อยู่อย่างเกี่ยวโยง แล้วก็แปรรูปไป อย่าไปยึดติด
ถ้าเค้าไม่พร้อมก็ stand by ไม่ตัดสิน เมื่อเค้าพร้อมเราก็สื่อสารอย่างมีเมตตา
ศีลธรรมเป็นบันได สัจจะสมมติทำให้คนอยู่ร่วมกันได้ แต่เราต้องปีนขั้นแล้วข้ามมันไปให้พ้น
ตวามดีมันกำกวม มันมีทั้งลึกซึ้งและผิวเผิน ทำบุญ 9 วัด ให้เงินขอทาน เป็นต้น
หรือการที่เป็นคนเรียบร้อยมาก เจออ. ไหว้วันละ 10 ครั้ง
เป็นคนดีดี แต่อย่าดีแบบงีเง่าไปวันๆ ต้องมีกลยุทธ มีความสามารถ
แต่ไม่ใช่ว่าเอาแต่ตัวเอง เอาตัวรอดอย่างไร้ศักดิ์ศรีไร้เกียรติ
แล้วซักวันนึงคุณจะรังเกียจตัวเอง
ในชีวิตนี้จะเสียโอกาสในชีวิตไปบ้างก็ไม่เห็นจะเป็นไร
ผมใช้ชีวิตอย่างสมถะ แต่แบ่งเวลาให้เลี้ยงชีพพอดูแลตัวเองได้
ต้องเป็นคนจริง คือต้องจริงใจกับตัวเอง วิพากษ์ตัวเอง
จุดหมายสูงสุดที่พยายามไปเราไม่ได้จะเอาไปอวดใคร
อย่างความสงบนิ่งข้างใน มีคุณเท่านั้นที่รู้อยู่คนเดียวว่าจริงหรือไม่จริง
ถ้าอายุ 40 แล้วยังงงๆ นั่งทำงาน 5 โมงเย็นแล้วคิดถามตัวเองว่า ชีวิตคืออะไร โลกคืออะไร นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ผมว่ามันยังไงอยู่
แต่จะให้อยู่ดีๆทุกคนหันมาพยายามเข้าใจทั้งหมดก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ละคนต้องผ่านขั้นตอน ผ่านประสบการณ์ตัวเอง
ผมมาถ่ายทอดประสบการณ์ อาจจะย่นระยะเวลา ย่นความทุกข์ใครไปได้บ้าง
แต่ให้ทุกคนงอกงามมาจากความเป็นตัวของคุณเอง ผมไม่ได้มีไว้ให้ copy
อ. ตบท้ายการเสวนาวันนั้นว่า
"สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม กรรมใครกรรมมันด้วย" เหอๆ
ความเห็น (4)
รัตรวี แก่นศักดิ์ศิริ
สุดยอดมากเลยค่ะ!!!!อาจาร์ยเสกสรรค์นี่........
(แต่หนูอายุแค่19ค่ะยังไม่ถึง40 ที่กำลังพยายามเข้าใจโลกมนุษย์และบทความ บางทีอาจจะยังไม่เข้าใจซะหมดก็ขออถัยด้วยค่ะ ส่วนบทความนี้มันได้ออกมาจะเครื่องปริ้นที่บ้านหนู หวังว่าครูจะไม่สงวนลิขสิทธฺ์น่ะค่ะ)
รัตรวี แก่นศักดิ์ศิริ
สุดยอดมากเลยค่ะ!!!!อาจาร์ยเสกสรรค์นี่........
(แต่หนูอายุแค่19ค่ะยังไม่ถึง40 ที่กำลังพยายามเข้าใจโลกมนุษย์และบทความ บางทีอาจจะยังไม่เข้าใจซะหมดก็ขออถัยด้วยค่ะ ส่วนบทความนี้มันได้ออกมาจะเครื่องปริ้นที่บ้านหนู หวังว่าครูจะไม่สงวนลิขสิทธฺ์น่ะค่ะ)
19 เริ่มเร็วดีมากๆค่ะ ยินดีด้วยจริงๆ : )