สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก
ผมได้ให้คำปรึกษากับน้องคนหนึ่ง เธอบอกว่าเธอไม่มีความสุขเลยที่ได้อยู่กับแม่ เธอเคยหนีออกจากบ้าน ๒ครั้ี้ง และถูกส่งกลับมา เธอต้องทนทุกข์ และเครียดเวลากลับบ้าน อะไรทำให้เธอเป็นเช่นน้ัน ตามผมมาดูชีวิตของเธอคนนี้ น้องแก้ว (นามสมมุติ)
น้องแก้ว เป็นเด็กผู้หญิงที่กำลังย่างก้าวผ่านจากเด็กเป็นผู้ใหญ่ วัย ๑๕ ปี ครอบครัวเธอไม่สมบูรณ์ พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เธอยังเป็นทารก พ่อเลือกไปมีชีวิตใหม่กับหญิงอื่นโดยไม่ได้ให้ความช่วยเหลือ ส่วนแม่ ปู่กับย่าไม่ชอบ เพราะความประพฤติส่วนตัว แม่เลือกที่จะไปใช้ชีวิตส่วนตัว โดยทิ้งเธอให้อยู่ กับปู่ย่า โดยมี อาเป็นผู้ดูแลอบรมสั่งสอน เธอเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่มีท้ังพ่อและแม่ แต่เธอก็ได้รับความอบอุ่นที่ได้จากคนในครอบครัว เธอได้เข้าเรียนโรงเรียนที่ดี เธอเรียนเก่ง มีประกาศเกียรติคุณหลายใบ ชีวิตเธอน่าจะไม่มีอะไรให้หนักใจเลย ถ้าวันเวลาหยุดอยู่แค่นั้น
อาเป็นหญิงสาวโสดหน้าตาดีคนหนึ่ง เป็นหญิงเก่ง ที่รับผิดชอบน้องแก้วและให้ความรักจนหมดหัวใจ จนวันหนึ่งอาแต่งงานมีครอบครัว ช่วงแรกก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พออาผู้หญิงตั้งท้องมีน้อง ความคิดของอาผู้ชายก็เปลี่ยน และทั้งสองก็ตกลงกันว่ามื่อเธอเรียนจบ ม.๓ จะส่งกลับไปอยู่กับแม่ที่ต่างจังหวัด
เธอเสียใจที่ต้องจากครอบครัวที่อบอุ่น แต่เธอก็ตื่นเต้นที่จะได้พบกับแม่ สิบกว่าปีเธอจำได้ว่าแม่มาเยี่ยมตอนเรียน อนุบาล และตอนป.๓ และครั้งนี้เธอก็จะได้มีโอกาสไปอยู่กับแม่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไฝ่ฝันมาโดยตลอด
ช่วงปิดเทอม เดือนเมษายนที่ผ่านมาอาพาเธอมาส่งบ้านแม่ที่ต่างจังหวัด พบแม่และยายรออยู่ เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมาที่เธอและแม่ได้มีโอกาสมาพบกัน ทั้งคู่แสดงความรักกันหลายนาที โดยที่อายืนน้ำตาไหลอยู่ข้างๆเธอด้วยความปิติ ยินดี
ช่วงเวลาปิดเทอมทั้งสองได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างแสดงความเป็นตัวเองออกมา อยู่บ้านอา ไม่ต้องทำอะไรมีหน้าที่เรียนอย่างเดียว อยู่กับแม่ต้องทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องส่วนรวมในบ้าน ส่วนแม่เป็นคนปากว่ามือถึง อารมณ์รุนแรงโมโหง่าย ถ้าทำไม่ได้ ไม่ถูกใจ และชอบสรุปทุกอย่างเองโดยไม่ถามความจริง แต่แม่ก็มีความจริงใจ สอนให้ลูกได้รู้จักรับผิดชอบช่วยเหลือตัวเอง แม่เธอเป็นแม่ค้าขายของในตลาด ทำงานรวดเร็ว พูดเก่ง ใช้คำหวานไม่เป็น
แม่กับญาติทางพ่อมีเรื่องในใจกันอยู่ เวลาที่โมโหแม่ก็มักจะโยงเรื่องให้เกี่ยวพันธ์ เป็นเช่นนี้ซ้ำไปซ้ำมา จนทำให้แก้วเครียดและหนีออกจากบ้านไปอยู่กับอา แก้วหวังว่าจะได้กลับไปอยู่กับอาอีกคร้ัง แต่ก็ได้รับการปฏิเสธและอามีเงื่อนใขว่าให้เรียนจบ ม.6 ก่อนแล้วกลับมาอยู่ได้ แก้วถูกส่งกลับบ้านและเรื่องราวก็สงบลงได้ไม่กี่วัน ปัญหาเดิมก็ผุดออกมาอีก คราวนี้หนักกว่าเดิม ขณะที่แก้วกำลังซักถุงเท้าอยู่แม่โมโห เรื่องกลับค่ำ เพราะวันนี้ช่วยงานอาจารย์ที่โรงเรียน เมื่อแก้วชี้แจงเหตุผลแม่กลับบอกว่าเป็นการเถียงคำไม่ตกฟาก และเดินปรี่มาเอามือยีผมและกดหัวลงมาทีกะลังซักผ้า และยังหยิบถุงเท้ายัดเข้าที่ปากแก้ว โดยที่แก้วไม่ได้ตอบโต้อะไร เธอวิ่งหนีเข้าห้องไปด้วยความเสียใจ คิดอยากจะหนีไปให้ไกลแต่ก็ไม่รู้จะไปไหน
รุ่งเช้าเธอไปโรงเรียแต่เช้าด้วยความด้วยสีหน้าที่เป็นทุกข์ จนครูสังเกตุเห็นและได้ซักถามจึงรู้ว่าเกิดปัญหากับแม่ ครูเองก็เคยเชิญแม่มาคุยแต่ก็เหมือนเดิม ครูจึงขอความร่วมมือมาเพื่อให้ไปช่วยคุยให้
ผมได้เดินทางไปพบเด็กและแม่ที่โรงเรียนและเข้าร่วมในการพูดคุยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น และได้ให้ทั้งสองทำกิจกรรมร่วมกัน และทั้งคู่ได้เปิดใจคุยกัน พูดถึงความรู้สึก ความคาดหวัง ของแต่ละคน แม่เคยแต่เป็นผู้พูด และเชื่อมั่นว่าตัวเองทำถูก โดยไม่ชอบที่จะฟังใคร แต่วันนั้นเมื่อแม่ได้ฟังถึงความในใจของลูกและฟังอาจารย์ว่าเด็กเป็นเด็กอย่างไรถึงได้รู้ว่าลูกไม่ได้เป็นอย่างที่แม่คิด และยังได้รู้อีกว่าลูกคิดอย่างไรกับแม่
แก้วพูดว่า"หนูไม่ต้องการอะไรจากแม่เลย นอกจากความรัก แม่ฟังหนูบ้างเวลาที่หนูพูด"แม่เองก็รู้สิึกผิดที่ไม่เคยฟังเหตุผลของลูก แม่เองเกือบจะต้องเสียลูก ถ้าเขาหนีหายไป ทั้งคู่ได้เข้าใจกันมากขึ้นและพร้อมจะปรับตัวเข้าหากัน แล้วทั้งคู่ก็โผเข้ากอดกันโดยมีน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองคน เวลาจะช่วยเยียวยาคนทั้งสองเอง ยาขนานเอกคือ ความรักที่ทั้งสองมีอยู่ในใจอยู่แล้วแต่ไม่เคยบอกให้รู้ เกือบสายเกินไปแล้วไหมละครับ
นี่แหละความรัก ถึงแม้จะเป็นสิ่งเล็กๆ ธรรมดา แต่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด สำหรับสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ และ ความรักก็ยังสามารถเข้ามาแก้ปัญหาให้เรื่องร้าย กลายเป็นดีได้ ..
"นอนกอดลูกวันนี้ ก่อนที่เขาจะหนีมานอนข้างถนน"
ปัญหาทุกอย่างไม่อาจแก้ไขได้ด้วยวิธีคิดเดียวกับที่สร้างมันขึ้นมา
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ kruton
อ่านบันทึกแล้ว ซาบซึ้งในน้ำใจของครูเหลือเกิน ที่ได้ช่วยเด็กคนหนึ่งที่
กำลังจะจมน้ำให้รอดพ้นจากเหตุการณ์คับขันได้ เป็นการทำความดีที่ได้บุญกุศล
ยิ่งใหญ่มาก และเด็กคนที่ว่าตอนนี้เธอคงอาศัยอยู่กับแม่ด้วยความเข้าใจและมี
ความสุขตามสมควรแล้วนะคะ
สวัสดีครับ KRUDALA
ผมได้โทรศัพท์ไปพูดคุยอาจารย์ที่ปรึกษาของแก้ว ทราบว่า แก้วกับแม่เข้าใจกันมากขึ้น เมื่อก่อนแก้วไม่เคยไปช่วยแม่ขายของในตลาด แต่ปัจจุบันแก้วจะไปช่วยแม่ขายของในทุกวันหยุดเลย แก้วเองก็มีสุขภาพจิตดีขึ้นครับ
นำเรื่องดีดีแบบนี้ เสนอให้มากๆ ทำให้ได้รู้ว่าสังคมยังมีความหวังและความหมาย
ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ 2554 ครับ
ขอให้มีความสุขตลอดปี 2554 นะครับ
ขอบคุณครับ