.................20 บาท................
..... 20 บาท.........
..
วันหนึ่ง ฉันเดินทางไปที่สถานีขนส่งอันเนื่องแน่นไปด้วยยวดยานพาหะนะ ชีวิตแต่ละชีวิตเร่งรีบ รุ่มร้อน กระสับกระส่าย บางคนอยากกลับบ้านแต่ต้องมานั่งเฝ้ารอคอยชะเง้อหา เมื่อไหร่รถยนต์จะมา เมื่อไหร่รถจะออก เป็นภาพที่พบเห็นได้เป็นประจำทุกสถานี
...
อีกภาพหนึ่ง ที่เราพบเห็นได้เช่นกัน ทุกคน แต่ภาพนี้ ได้นำทางเข้าไปเปิดดวงใจฉัน เป็นภาพที่แม่แก่ผมขาวโพลน ผิวเหี่ยวย่น เดินถือไม่เท้าค่อยพยุงกาย ไปหยุดนิ่งตรงหน้าร้ายขายของชำ ฉันมองภาพแม่แก่ยืนนิ่งเงียบเช่นนั้นอยู่นานในเวลาดวงใจมาก แต่เวลาที่เป็นเข็มนาทีนั้นผ่านไปไม่ถึงห้านาที เมื่อแม่แก่ไม่ได้รับการเหลียวแลจากบุคคลผู้อยู่ภายในร้าน แม่รู้ได้ด้วยญาณทัศนะของแม่ หันมองข้างเดินสาวเท้าย่างก้าวออกจากจร ฉันมองแม่ด้วยใจที่ถวิลหาอย่างยิ่ง อาวรณ์อย่างยิ่ง ซาบซึ้งอย่างยิ่ง เครื่องยนต์ที่รถฉันติดเครื่องจะออกจากท่ารถนี้ พลันความคิดว่า เราน่าจะทำอะไรสักอย่าง ที่จะช่วยพยุงกำลังใจให้แม่ที่เดินจากไป....
...
ฉันขับรถเคียงข้างแม่ความเร็วเท่ากับแม่เดิน เสียงแตรรถยนต์คันหลังบีบไล่ให้เร่งความเร็วเพราะฉันขับรถช้าเกินไป คันหลังเขารีบ แต่ใจฉันกลับไม่สะท้อนสะเทือนกับเสียงอึกทึกครึกโครม ฉันตะโกนเรียก แม่ แม่... แต่แม่แก่ของฉันยังคงเดินต่อไป เ พราะหูแม่ไม่ได้ยิน ชายคนหนึ่งเดินตามหลังแม่มา ได้ยินเสียงที่ฉันเรียก เขาตอบรับการช่วยเหลือการกู้ร้องดังกล่าว ด้วยการเรียก ยาย ยาย ให้หยุด ฉันยื่นธนบัตรที่ใช้หนี้ได้ตามกฎหมายจำนวน 20 บาท ฝากให้กับชายคนนี้ ช่วยส่งต่อให้กับแม่ ที่ยังไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างสองข้างทาง....
.....
เมื่อแม่รับเงินดังกล่าวแล้ว ฉันเคลื่อนรถยนต์ออกจากท่า ด้วยจิตที่ปิติอย่างเหลือล้ำ แม่ฉันยกมือท่วมหัว กราบพนมธนบัตรสีเขียวใบนี้ ฉันนี้น้ำตาคลอ ขับรถออกจากท่า ฉันสงสารแม่มาก แม่ฉันคือหญิงชราทุกคนบนพื้นแผ่นดินไทย...
......
อย่าไปต่อว่าแม่ฉันเลย ถ้าแม่ฉันสบายดี แม่ฉันคงไม่มาเดินอยู่ ณ ที่นี้หรอกกระมัง ใช่หรือไม่
...
อย่าไปว่าแม่ฉันเลย ถ้าแม่ฉันเป็นสุขดี แม่ฉันคงไม่พนมมือท่วมฟ้าเช่นนี้กระมัง ฉันสงสารแม่มาก ฉันไม่ได้ให้เงินกับแม่ แต่ฉันอยากให้น้ำใจกับแม่ เงินฉันนี้นั้น น้อยอย่างยิ่ง น้อยอย่างยิ่ง แต่เชื่อว่า ยิ่งใหญ่ใจใจของแม่ฉันทุกคน......แม่ของฉันคือแม่ขอทานะ แม่ที่ขอให้เกิดทานในดวงใจเรา ถ้าไม่มีแม่ที่ขอทานะ เราจะทราบได้ละหรือถึงจิตที่เกิดการให้อย่างสมบูรณ์ ใครสอนคุณว่าอย่าไปให้ทานกับคนขอทาน ฉันไม่เชื่อคุณหรอก คุณลองให้เขาดูสิ มหัศจรรย์พันลึกในดวงใจ ฉันบอกคุณไม่ได้หรอก.....คุณต้องให้เขาเอง ด้วยดวงใจ
ความเห็น (11)
สวัสดีค่ะ
ถ้าเราไม่ได้ให้สิคะ ความรู้สึกเป็นทุกข์กังวลจะกัดกินจิตใจของเราไปว่า...ไม่น่าเลยนะ แต่ถ้าหากได้แบ่งปันบ้างจะรู้สึกดีกว่าค่ะ
ให้ไปเถอะ เมื่อให้แล้วเขาก็มีความสุขกับการที่ได้รับ ย่อมดีกว่านะคะ
สวัสดีครับ
ตามพี่คิมมาครับ
เป็นบันทึกที่งดงามมาก ๆ ครับ
หลายคร้ังที่ผมมิได้ทำแบบในบันทึก ต้องกลับมานั่งเสียใจอยู่หลายคร้ัง
อ่านบันทึกแล้วจะได้ช่วยสะกิดใจใครๆอีกหลายคน
คราวต่อไปเห็นทีจะต้องใส่ใจรอบตัวให้มากขึ้น..
เพื่อจะได้มีความสุขกับการให้ที่ไม่ต้องคาดหวังสิ่งใด
ขอขอบพระคุณมากครับคุณครูคิม อาทิตย์หน้ากระผมว่าจะขึ้นไปสำรวจโรงเรียนแล้วครับ อยู่แถวบ้านแยงครับผม
ขอบพระคุณมากครับคุณหนานเกียรติ ที่ให้กำลังใจกันครับ
ขอบพระคุณมากครับคุณ
krugui Chutima
..
เรื่องราวจากความเป็นจริงนี้ คือการมีแม่เป็นทานะให้แก่ใจตนขอรับ
สวัสดีค่ะคุณเนิ่ม มาอ่านเรื่องราวดีๆ พบได้บ่อยมากๆ ละแวกสถานีรถไฟ ขนส่งแถวเหนือ อิสานค่ะ พ่ออุ๊ย แม่อุ๊ย ตาดำๆ ;)
หลังจากทีมจักรยานพิดโลก ได้รับรางวัลแล้วเป็นไงบ้างเอ่ยคะ ... ช่วงนี้ปูหนุกหนานกับการปั่นจักรยานสำรวจเส้นทางใหม่ๆ เมื่อสองวันก่อน ก็ไปพบวิวทะเลสาป ชอบๆ ... สุขสันต์กับการปั่น นะคะ ขอบคุณค่ะ
ขอขอบพระคุณมากครับคุณปู.....
....
มีความสุขมาก ๆ กับการปั่นจักรยาน ถ้าว่างมาปั่นจักรยานขึ้นไปบริจาคจักรยานกันไหมครับ แล้วเราจะพบกับโลกอีกโลกหนึ่ง ที่เป็นความสุขนิรันดรภาพ กระผมพบเช่นนี้ ครับ
....
ทีมจักรยานยังคงฝึกซ้อมอยู่เหมือนเดิม ซ้อมทุกวันครับ ....
...
กระผมเองก็เริ่มออกปั่นจักรยาน ด้วยว่าหนึ่ง ร่างกายตน คงต้องรักษาให้มีชีวิตที่ยืนยาวขึ้นจากโรคภัย เพราะกระผมขอมีชีวิตเป็นผู้รับใช้ รับใช้ลูก รับใช้ภรรยา รับใช้ครอบครัว รับใช้สังคม
....
จักรยานจะช่วยรักษาชีวิตให้แคล้วคลาดจากโรคต่าง ๆ ได้ในอันดับแรก
...
ขอขอบพระคุณ มาก ๆ ครับ ที่ให้พลังใจแด่กัน ขอพลังใจนี้สะท้อนกลับ สู่มหาชน สู่คุณปู มีความสุขตลอดกาลขอรับ
สวัสดีค่ะคุณเนิ่ม
- ได้เวลาแวะมาเยี่ยมเยียน
- เนื่องจากภารกิจเบาบางแล้ว
- ขอบพระคุณมากมายนะคะ
- ที่แวะไปส่งกำลังใจให้กัน ช่วงที่ครูอิงมีภารกิจสำคัญ
- ต้องขออภัยจริง ๆ ค่ะที่ไม่ค่อยได้มาเยี่ยมเยียนตอบแทน
- วันนี้ขอแวะทักทายพี่น้องผองเพื่อนให้ทั่วถึงก่อน
- แล้วค่อยย้อนมาเก็บรายละเอียดในบันทึก
- มีความสุขเสมอ ๆ นะคะ
ขอขอบพระคุณมากครับคุณครูอิงจันทร์ เช่นกันครับผม ต่างคนต่างติดภารกิจ พอเสร็จงานก็เข้ามานั่งชมความคิด มีความสุขที่ได้สื่อสารขอรับ