..............หนึ่งบาท........................?

มีเงินนับพันหมื่นแสนล้าน บาทเดียวให้ขอทานไม่ได้...

กระผมเดินไปหาซื้อข้าวของในตลาดสด  เดินไปเดินมาหลายที่  หลายแห่ง   เท้าก้าวย่างด้วยความระมัดระวัง  ด้วยถนนทางเดินนั้นลื่นเจิ่งนองด้วยน้ำคลำ   เดินไปมาสักระยะหนึ่ง  พลันสายตาแลเห็นเงินเหรียญบาทตกอยู่กลางถนนในตรอกซอยร้านขายของชำ.....

........

หยุดนิ่ง เฝ้ามองเหรียญบาทนี้  ดูว่า  มีคนสนใจจะเก็บเหรียญบาทกลางถนนนี้หรือไม่  

......

ผ่านมานานมีหลายคนที่เดินก้าวเท้าข้ามผ่าน  เหรียญบาทก็ไม่ถูกเคลื่อนย้ายไปไหน  ยังคงอยู่ที่เดิม  บ้างก็มีคนเห็นเหรียญบาทนี้  บ้างก็เดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ  แต่เหรียญบาทนี้ยังคงไม่มีคนเก็บ  

.....

หนึ่งบาทนี้  ไม่มีคุณค่าสำหรับคนที่ผ่านทางเลย  เพราะไม่มีใครก้มลงหยิบเก็บ  ยังคงเดินข้ามผ่านไปอย่างเฉยเมย

....

แต่หนึ่งบาทค่าเดียวกับเงินเหรียญที่ตกลงกลางพื้นถนนเหรียญนี้  กลับมีคุณค่าอย่างมหาศาล  ถ้าเราจะให้เงินใครสักคนหนึ่ง  เพราะมีค่าแก่การยึดครองทางจิตอย่างเหนียวแน่น  ว่าเป็นทรัพย์ของเรา  ว่าเป็นสิ่งที่หามาอย่างยากลำบาก  แต่ทำไมเราถึงไม่เก็บเงินบาทกลางถนน  บาทหนึ่งที่ตกอยู่กลางถนนแล้วเราไม่เก็บเพราะรู้สึกถึงการเสียเวลาก้มลงหยิบ    กับบาทหนึ่งที่เราจะหยิบยื่นให้กับขอทาน  เป็นคนละเรื่องกันอย่างสิ้นเชิง 

เพราะเราไม่สามารถให้เงินเพียงบาทเดียวกับขอทานได้  แต่เงินหนึ่งบาทที่ตกกลางถนน  เรากลับปล่อยทิ้งก้าวข้ามไปอย่างไม่สนใจใยดี  เพียงแต่ถ้าเราจะหยิบเงินค่าหนึ่งบาทนี้ให้กับขอทาน  ทำไมถึงให้ไม่ได้  ...  และทำไมเราถึงไม่สนใจเงินบาทที่ตกกลางถนนนี้  หรือเราเห็นเป็นเงินเพียงแค่บาทเดียว

.......

เช่นนี้แล้ว  เงินเพียงแค่บาทเดียวนี้   ทำไมถึงให้กับขอทานไม่ได้เลย  ทำไมเราถึงไม่สามารถหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ตนเองเพียงแค่บาทเดียวนี้  ให้ขอทานไม่ได้ 

.......

แต่เงินบาทที่นอนนิ่งอยู่กับพื้นดิน  กลับไม่มีใครสนใจ  

.........

อะไร ที่เรายึดครองอยู่  ทรัพย์สินเงินทอง  อะไรที่เรายึดครองอยู่  ลาภยศสรรเสริญ  อะไรที่เรายึดครองอยู่   จะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่อย่างมหาศาลเกินคุณค่ากำหนดได้  แม้นเพียงบาทเดียวที่เรายึดครองด้วยอัตตาทางการคิด  คิดว่าไม่ถูกต้องที่ฉันจะต้องให้เงินคุณ  ทำไมคุณไม่ทำงาน  ทำไมถึงมานั่งขอทาน  ล้วนแต่ถูกยึดครองทางการคิดทั้งสิ้น

......

คนขอทาน  ช่วยสร้างสรรค์โลกทางจิตคิดนึกได้อย่างดี  (ขอทานคือคนไร้ซึ่งโอกาสการประกอบอาชีพ  ที่กล่าวถึงนี้มิใช่คนที่มีอาชีพเป็นขอทาน)

......

เงินบาทนี้  คนขอทานสอนเราได้ถึงเรื่องการติดยึดในการยึดครองอย่างถ่องแท้

....

เพราะเรามิได้ยึดในคุณค่าของเงินบาท  แต่เรายึดครองในจิตตนเป็นที่ตั้ง 

.....

จนเงินเพียงบาทเดียวนั้น  เราก็ไม่สามารถให้ใครได้ด้วยใจที่สวยงามอย่างแท้จริง  

.....

มิต้องแปลกใจว่า  มีเงินมากมายมหาศาล  ถึงพันหมื่นแสนล้าน  แต่เพียงบาทเดียว  กลับให้ขอทานไม่ได้  

...

ขอทาน  คือคนขอทานะ  ที่ให้เกิดขึ้นในดวงใจเรา  ขอคาระวะด้วยความเคารพ 

...

คนขอทาน  ที่ช่วยให้ใจของฉัน  มองเห็นคุณค่าแห่งการให้ด้วยดวงใจ  ..เพราะฉันไม่ต้องการสิ่งใดจากขอทาน  เพราะฉันไม่ต้องการอำนาจอันใดจากคนขอทาน  เพราะฉันไม่ต้องการคำยกย่องอันใดจากคนขอทาน  ฉันให้เพราะใจฉันประสงค์จะให้ 

.....

ขอขอบพระคุณที่ช่วยให้ใจฉันใสกระจ่าง  จากการที่ฉันให้เงินเพียงบาทเดียวนี้ 

...

บาทเดียว