ความแตกต่างของระบบ

      ผมทบทวนเอกสารหลายชิ้นและนึกย้อนถึงเรื่องราวที่ได้มีโอกาสไปดูมาที่นอร์เวย์และเดนมาร์ก พบว่าความแตกต่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือการเลือกจุดเชื่อมต่อระบบของบริการสุขภาพ บ้านเราใช้โรงพยาบาลเป็นฐาน หมายความว่าด้วยการที่ให้ประชาชนมีสิทธิเลือกโรงพยาบาลหลักและเปลี่ยนได้ด้วยปีละสองครั้งถ้าต้องการ(ซึ่งคนไทยไม่ค่อยรู้สิทธินี้)ต่างจากประเทศดังกล่าวซึ่งประชาชนทุกคนต้องเลือกแพทย์ประจำตัว ซึ่งมีโควตาไว้ว่าสามารถรับได้ไม่เกินเท่าใด ทำหน้าที่สำคัญคือเป็นด่านหน้าของระบบบริการสาธารณสุข ( Gate Keeper ) หลักการนี้สะท้อนปรัชญาสามประการคือ

POWER 

TRUST

CAPACITY

                  ของแพทย์ปฐมภูมิของเขาที่เรียกว่า General Practitioner ซึ่งเขามีความภูมิใจว่าเป็นวิชาชีพที่ประชาชนส่วนใหญ่ให้ความชื่นชมจะเป็นรองก็แค่บรรณารักษ์ของห้องสมุดเท่านั้น(จากการทำการสำรวจประชาชนทั้งประเทศ...เขาว่างั้น) และที่สำคัญเขาถือว่า GP เป็นแพทย์เฉพาะทางสาขาหนึ่ง ต้องเรียนต่อหลังจบแพทย์อีก ๕ ปี

     เมื่อเช้าได้ยินข่าวผ่านทางสถานีวิทยุถึงการเปิดตัวโครงการความร่วมมือระหว่าง 4 หน่วยงานในการผลิตแพทย์เวชศาสตร์ครอบครัวเพื่อคืนถิ่นไปอยู่ในโรงพยาบาลที่อยู่ในเขตทุรกันดาร ฟังดูเหมือนจะมาถูกทิศแต่จะถูกทางหรือไม่คงต้องคอยดูกันต่อไป

[นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม]

เป็น ความรู้ที่น่าสนใจมากๆ ครับ แพทย์ประจำตัว บ้านเรา แพทย์ชนบท ย้ายบ่อยครับ

[หมอสีอิฐ]

บ้านเราคนยังไม่ค่อยรู้จักว่ามีแพทย์ประจำครอบครัว (Fammily Medicine) ซึ่งเกิดขึ้นแล้วครับ

[ป.]

ขึ้นอยู่กับการคัดเลือกคนเข้ารับทุนคะ

มีความเชื่อลึกๆ ว่า ถ้าไม่รีบร้อนเพิ่มจำนวน

มีระบบคัดสรรดีๆ เข้มๆ เอาตัวจรง

จะมีผลดีกว่าในระยะยาว