เรื่องเล่า......เมื่อจิตอาสาเพื่อนเบาหวานลงพื้นที่ 2.


บันทึกนี้ต่อจาก http://gotoknow.org/blog/krutoiting/402897 

การทำงานวันนี้ฉันได้รับความไว้วางใจจากคุณหมอจอย

ให้รู้จักเพื่อนผู้ป่วย สูงวัยอีกท่านหนึ่ง คุณป้าเป็นผู้ป่วยเบาหวาน

ซึ่งเป็นโรค 1 ในจำนวนโรคเรื้อรังไม่ติดต่อ คุณป้าเป็นคนรูปร่างสมส่วนของความอ้วน

เยื้องกายช้าๆ แต่มั่นคง ไม่พูดจาอะไรเลย ไม่ยิ้มด้วย อิอิ

 ฉันยกมือสวัสดีคุณป้าเมื่อคุณหมอแนะนำว่าฉันจะมาเป็นเพื่อนคุณป้า

คุณป้าหันมามองแล้วสีหน้ามีกังวลและสงสัยเล็กน้อย

คิ้วเริ่มผูกโบว์แบบหลวมๆค่ะ คุณหมอบอกคุณป้าว่า...เอาเพื่อนมาให้คุยกับคุณป้า

 ฉันเอ่ยปากเชิญคุณป้าไปยังจุดที่คุณหมอบอกไว้

 สถานที่ที่เราจะทำความรู้จักกันนั้นปลอดจากผู้คนเดินไปมาเหมือนผู้ป่วยรายแรก 

ต้องขึ้นบันไดไปอีก 5-6 ขั้น เป็นอาคารชั้นบนของสถานีอนามัยบางโทรัด

เราอาศัยระเบียงชั้นบนนั่งคุย และแลกเปลี่ยน ทำความรู้จักกัน

คุณป้าเองก็งง และคิดไม่ออกว่าฉันจะมาเป็นเพื่อนเบาหวานยังไง..อย่างไร

เราสนทนากันโดยฉันเป็นผู้เล่าสั้นๆว่าฉันเป็นอาสาสมัครช่วยเพื่อนผู้ป่วย

มีอาชีพประจำเป็นข้าราชการครู ครูสอนเด็กประถม ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม

จึงอาสามาทำงานกับเพื่อนผู้ป่วย

มีอีกหลายๆคน หลายๆอาชีพ เรารวมตัวกันทำกิจกรรมต่างๆ ให้สนุกสนาน

และช่วยเพื่อนผู้ป่วยด้วยกัน รวมทั้งช่วยงานโรงพยาบาล

เรารับความรู้จากรพ..........และดูแลตัวเองให้มีสุขภาพดี

คุณป้ายิ้มน้อยๆ และเริ่มคุยเรื่องของตัวเองบ้าง

รวมไปถึงรสชาติ ความอร่อยของหมูย่างที่ลือชื่อในตำบลที่ป้าอาศัยอยู่

ดูเหมือนป้าจะค่อยๆยิ้มออก และเริ่มบอกว่ามันเหนื่อยมาก

บางวันหมดแรงถึงบ้านก็ล้มแผละๆ

แต่ก็ต้องลุกขึ้นมาทำ เพราะมันคืออาชีพ

ฉันยิงคำถามว่า....คุณป้าเหนื่อยบ่อยๆเคยเป็นลมไหมและใครช่วยพาไปหาหมอ

คุณป้าบอกว่าไม่มี ก็นอน แล้วก็กินยา ค่อยยังชั่วก็ลุกขึ้นมาทำ

บางวันมันเพลียมาก  นอนไม่หลับ

นอนไม่หลับก็กังวลว่าจะเป็นอะไร กังวล แล้วก็หิว ต้องลุกขึ้นมากินขนมหวาน

ให้ชื่นใจแล้วก็นอนหลับได้

มีอะไรบ้างหละที่ป้าชอบกินมากที่สุด .......

ป้าบอกว่าพวกขนมพวกเต้าส่วน บัวลอย ขนมหวานๆที่มีน้ำชอบกิน

แล้วทองหยิบ ฝอยทองป้าชอบไหม ก็กินได้แต่ไม่บ่อยชอบขนมน้ำๆ

ที่มันหวานๆ ถึงจะนอนหลับ นี่แต่อย่าไปบอกหมอนะ เดี๋ยวแกเอ็ดเอา ..ฮา

คุณป้ากินข้าวเยอะไหม ข้าวขาวเหรอ ..อื้อ...ไม่เยอะหรอก กินนิดเดียว

แต่กินอะไรๆจุ๊กจิ๊กมากกว่า ข้าวกล้องกินไม่เป็น

แล้วหมูย่างหละ ป้ากินไหม บางคนเขาบอกว่าไม่กินของที่ทำเองนะ เพราะมันเบื่อ

คุณป้าแกร้องโอยเสียงดัง ........ฉันไม่อย่างนั้น....

แล้วเป็นอย่างไหนหละป้า ...

ก็ต้องชิมซิ ถึงจะรู้ว่าอร่อย รสชาตเป็นไง

แล้วคุณป้าชิมครั้งละกี่ไม้ค่ะ

ก็ ไม้ ..สองไม้เอง

บ่อยไหมป้า...ป้าส่ายหัว ฉันหยอกว่าแต่ทุกวันใช่ไหมคะ......

คุณป้ายิ้มอาย และพูดว่าก็งั้นๆแหละ...

ฉันจึงถามว่า...ก็งั้นก็ต้องติดมันใช่ไหมป้าถึงจะอร่อย

คุณป้าหัวเราะหึๆ และพยักหน้า ท่าทางแกจะเป็นมิตรกับฉันแล้ว

ฉันจึงเล่าเรื่องเบาหวานของฉัน

คุณป้าแกบอกว่าเอ้าเป็นเหมือนกันรึ......ป้าไม่ค่อยกลัวหรอกเบาหวานนี่

ทำไมไม่กลัวจ๊ะป้า ...

ก็ใครๆก็เป็นกันทั้งนั้น..อิอิ..มีเพื่อนเป็นไม่กลัว...แป่วววว.

หลังจากนั้นก็สอบถามอาหารอื่นๆเช่น ปวดขาบ้างไหม วิงเวียนศรีษะบ่อยไหม

มีอาเจียนไหม ฉี่บ่อยไหม ฉี่คืนละกี่ครั้ง เยอะไหม นอนกี่ชั่วโมง กินกี่มื้อ

และกินอะไรเป็นหลัก ป้ากินยาแก้อะไรบ้าง....กินยาตรงเวลาไหม ครบทุกมื้อไหม

กินข้าวเช้ากี่โมง กินข้าวอะไร ข้าวกล้องกินได้ไหม ถ้ากินข้าวไม่ครบมื้อก็กินยาไม่ครบ

แล้วทำไงกินยาไม่ครบ.......ก็กินเข้าไม่ตรงเวลา บางทีเช้าไม่ว่างก็ไม่ได้กิน

บางทีมันไม่หิวก็เลื่อนไปกินสาย กินเที่ยงเลย

คุณป้ากังวลใจใช่ไหม

ใช่..ป้าอยากหายไวๆ เบื่อเหมือนกันมันเพลียๆ แล้วมึนๆหัว

ฉี่กลางคืน 3-4 ครั้ง....ไม่อยากลุก

เราคุยกันถึงอาการเบาหวาน ความรู้สึก และลึกลงไปถึงครอบครัว

ฉันบันทึกข้อมูลต่างๆเก็บไว้

ข้อมูลเหล่านี้ อาจไม่จำเป็นสำหรับแพทย์

แต่เมื่อฉันทำกิจกรรมกับคุณป้าเสร็จแล้วพาไปหาคุณหมอ พร้อมข้อมูลดิบที่สนทนากัน

คุณหมอจึงทราบว่า ป้ากินยาไม่ครบ ไม่ตรงเวลา เพราะกินข้าวไม่ตรงมื้อ

และกินขนมหวานก่อนนอน รวมทั้งชอบกินอาหารมันๆ

คุณหมอบอกฉันว่าผู้ป่วยเกือบทุกรายจะไม่ค่อยเล่ารายละเอียดอะไรให้หมอฟัง

จะบอกแต่อาการที่เกิด เช่นวันนี้ปวดหัว ไอ เจ็บคอ

ปวดท้อง ฯลฯ ผู้ป่วยจะมีความรู้สึกเป็นกันเองมากขึ้นหากคนถามไม่ใช่หมอ

เช่นคุณป้ารายนี้กับฉันนี่แหละ

คุณหมอจึงแนะนำการรับประทานอาหารให้ป้าใหม่ โดยให้ป้ากินข้าวครึ่งหนึ่ง

และส่วนข้าวที่หายไปให้กินขนมหวานแทน กินผักบ้าง เยอะได้ดี ดื่มน้ำบ่อยๆ

กินยาตามเวลา มื้อไหนไม่หิวก็ต้องหานมดื่ม ผลไม้สักเล็กน้อย

 

คุณหมอทำการวิเคราะห์ข้อมูล และแจ้งให้คุณป้าท่านนี้ทราบอย่างช้าๆ และชัดเจน

ดูสีหน้าและสังเกตอารมณ์ของคุณป้าคลายความเครียดไปมากทีเดียว

อมยิ้มน้อยๆแล้วค่ะ และกล้าพูดกับคุณหมอมาขึ้น

ข้อมูลที่ฉันเก็บได้จากการสัมภาษณ์จึงมีประโยชน์และ

นำไปสู่การวิเคราะห์พฤติกรรมผู้ป่วย ซึ่งมีผลกับการดูแลติดตามผู้ป่วยเบาหวาน

ให้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการรับประทานอาหาร รวมทั้งควบคุมไขมัน ออกกำลังกาย

ฉันจดบันทึกน้ำหนัก และส่วนสูงของผู้ป่วย แล้วหามวลกาย

 สรุปผลตามตารางพบว่าคุณป้ามีน้ำหนักเกินมาก

ส่งผลให้คุณป้ารายนี้มีอาการปวดหัวเข่า และเสียวขาเวลาเดิน

คุณป้าพึงพอใจการมารับการรักษาครั้งนี้ ระหว่างรอรับยา อดที่จะเล่าให้เพื่อนฟังไม่ได้

แล้วก็ถึงเวลาที่คุณป้าจะต้องไปรับยา

ฉันขอไปยืนใกล้ๆเพื่อสังเกตคุณป้า ..ฮามากเลย

Large_mv520

คุณอี๊ดพยาบาลใจดีของรพ.สมุทรสาครได้มาช่วยในเรื่องการจัดยาให้ผู้ป่วย

และให้ความรู้แก่ผู้ป่วย และเป็นมือขวาของคุณหมอจอยในการลงพื้นที่เกือบทุกครั้งค่ะ

  

เมื่อหมออนามัยถามว่าป้าจำยานี้ได้ไหม แก้อะไร กินอย่างไร

ยาอะไรกินคู่กับอะไร กี่มื้อ สังเกตว่าคุณป้าตอบไม่ค่อยถูก

คุณหมออนามัยสงสัยจึงขอดูซองยา

ปรากฎว่าคุณป้าได้แบ่งยาเบาหวานมาใส่ในถุงยาเก่าที่ไม่ใช่ถุงยาเบาหวาน

เพื่อง่ายแก่การพกพา เวลาไปขายหมูย่าง

ซึ่งสลากยาได้เขียนวิธีกินยาต่างจากยาเบาหวาน

ดีนะ.....ที่คุณหมอท่านมีประสบการณ์การทำงานกับผู้สูงอายุมาก

มิน่าคุณหมอจึงย้ำแล้วย้ำอีก ทวนแล้วทวนอีก 

 

ฉันคิดว่าฉันจะทำหน้าที่คอยเตือนคุณป้าทางโทรศัพท์

แต่คุณป้าไม่มีโทรศัพท์ จึงต้องรบกวนคุณหมออนามัย หาเบอร์ลูกหลาน

ได้เบอร์มาแล้ว แต่ต้องรอให้ลูกเข้าบ้านก่อน ซึ่งก็เสี่ยงต่อการรบกวนเวลาหลังเลิกงาน

 คุณป้าเล่าว่าทุกคนต้องทำงาน มาถึงบ้านก็หมดแรงกันแล้ว

และจะพยายามกินยาตามที่หมอบอก ฉันจึงต้องย้ำว่า

หากคุณป้าลืมเรื่องการกินยาให้เดินมาถามคุณหมอใหม่อีกครั้งนะ

หรือให้ลูกอ่านให้ฟังอีกครั้งจะได้หายเร็วๆ

ก่อนส่งคุณป้าฉันย้ำเรื่องวันที่หมอนัด แนะนำให้คุณป้าหันมากินข้าวกล้อง

ย้ำให้คุณป้าบริหารกล้ามเนื้อขาที่ได้ให้คำแนะนำ และฝึกทดลองทำแล้ว

ให้กำลังใจ ว่าป้าทำได้ แล้ววันหนึ่งป้าจะรู้ว่าเบาหวานนี่เราควบคุมมันได้

หากเราเอาใจใสสุขภาพแต่เนินๆ ป้าจากไปพร้อมรอยยิ้ม

ก่อนกลับป้าไม่ลืมที่จะเก็บฝักมะรุมกลับไปเพาะที่บ้านด้วย

 ขอบคุณคุณหมอจอย คุณอี๊ด คุณหมออนามัยและจนท.

สถานีอนามัยต.บางโทรัดทุกท่านค่ะ

ที่ให้มีวันนี้...ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณข้อมูลโรคไม่ติดต่อ และอ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่นะคะ

http://www.panyathai.or.th/wiki/index.php 

                               http://kmncd.org/pages/1833/

             http://www.paktainews.com/bbs/viewthread.php?tid=1901

http://www.yimwhan.com/board/show.php?user=pong-za&topic=4&Cate=2

     

                                        ข่าวเด่นวันนี้

รพ.สมุทรสาครมีผู้ป่วยเบาหวาน กว่า 7,000 คนที่เข้ารับการรักษาแล้ว

และในจำนวนนี้มีผู้ป่วยเบาหวานที่มีอาการแทรกซ้อน เช่นโรคไต โรคหัวใจ โรคเครียด

ซึ่งหมายถึงรัฐจะต้องใช้งบประมาณในการรักษา สูงมากขึ้น ยังรวมหมายถึง

ผู้ป่วยที่ไม่ได้เข้ามารับบริการจากรพ.ประจำจังหวัด อีกมากกว่า 3,000 คน

แนวโน้มผู้ป่วยโรคเรื้อรังไม่ติดต่อจึงถูกคาดการณ์ว่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ

และถ้าพวกเราทุกคนหันมาดูแลสุขภาพตนเอง

ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการรับประทานอาหาร

ออกกำลังกายสม่ำเสมอ และรักษาสมดุลของอารมณ์ตัวเองให้ดี

ก็จะยืดอายุไปได้อีกนานๆ อย่างมีความสุข ไปนานๆทุกคน

ขอบคุณค่ะ

 

จำนวนผู้ป่วยเบาหวาน จากรพ.ประจำจังหวัด 44 แห่งของรัฐ

มีผู้ป่วยเบาหวานเข้ารับการรักษา 645,620 คน

หมายเลขบันทึก: 404736เขียนเมื่อ 26 ตุลาคม 2010 21:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน 2012 14:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (29)

สวัสดีค่ะพี่ครูต้อย

การทำงานจิตอาสาแบบนี้น่าภาคภูมิใจมากเลยนะคะ

อ่านบันทึกของพี่แล้ว รู้สึกดีมากเลยค่ะ ดีใจที่มีจิตอาสาดีๆอย่างนี้

กิจกรรมที่พี่ทำมีประโยชน์มากสำหรับผู้ป่วยและการรักษาของทีมแพทย์

ขอบคุณมากค่ะ

  • กลวิธีอันแยบยล หาเพื่อนให้คนไข้ ช่วยซัก ช่วนค้นหาสาเหตุ เมื่อข้อมูลมากขึ้น ละเอียดขึ้น แพทย์ก็หาวิธีรักษา แก้ไข ได้ถูกต้องยิ่งขึ้น..เยี่ยมไปเลยครับ
  • ขอบคุณประสบการณ์จิตอาสานี้ครับkrutoi

สวัสดีค่ะIco64

  •   การทำความดี ทำได้ทุกเมื่อ ไม่มีเบื่อนะคะ
  •   คุณยายเอาใจช่วยทั้งผู้ป่วยและผู้ให้บริการค่ะ
  •  ขอให้มีความสุขทุกๆวันค่ะ
  •  อนุโมทนา สาธุ ด้วยค่ะ

Ico32

ขอบคุณค่ะน้องมณีวรรณ ตั้งขจรศักดิ์

หลังจากนี้แล้วก็คือการติดตาม

อาจโทรศัพท์ไปก่อน

เมื่อคุ้นเคยกว่านี้จะขอไปเยี่ยมบ้านค่ะ

 

 

สวัสดีค่ะพี่ต้อย อ้าว เมนท์วันก่อนปูหายเลย ช่วงระบบแฮงค์ค่ะ มาทายทักและสอบถามว่า ทริปประจวบฯ เป็นไงบ้างเอ่ยคะ

ส่งกำลังใจการงาน และเชียร์เรื่องเดินทางอย่างสม่ำเสมอ ขอบคุณค่ะ ;)

  • สวัสดีค่ะ
  • แวะมาแลกเปลี่ยนรู้ เรื่องที่อยากรู้  "โรคเบาหวาาน"   ใกล้จะตรวจสุขภาพประจำปี กลัวเหมือนกัน กลัวเป็นเบาหวานค่ะ
  • ขอบคุณค่ะ

                                        

Ico32 ขอบคุณค่ะ

ใช้เทคนิคการเข้าถึงนักเรียนโดยเพื่อนช่วยเพื่อนค่ะ

เป็นแนวทางที่ทำให้ได้ข้อมูลรวดเร็ว

ช่วยให้การดูแลช่วยเหลือได้ตรงประเด็นค่ะ 

Ico32

ขอบคุณกำลังใจจากน้องคุณยายยังสาวสวยมากๆค่ะ

ขอให้สวยยิ่งๆขึ้นนะคะ

 

 

Ico32

น้องpoo เอ๋ย

เติมพลัง และความฝันได้อีกยาวเลยค่ะ

ขอบคุณมากๆคะ

เพิ่งเห็นว่าตัวเองมีไฝที่เท้าค่ะ  เอิ๊กๆ

 

Ico32

ขอบคุณค่ะ

เบาหวานเป็นภัยเงียบสมกับที่เขาเข้าใจกัน

คนจำนวนหนึ่งเป็นแล้ว แรกๆก็จะกลัวและกังวลใจมากจนพาลให้ป่วยซึมเศร้าๆ

อีกบางส่วนกลัวจนขวัญหายเพราะบรรพบุรุษเป็น

เห็นการเกิด การกำเริบ และการดับไปของโรคแทรกซ้อนขึ้นมา ...แล้วก็ยอมแพ้

อีกกลุ่มหนึ่งเป็นแต่ไม่กลัว  แต่ดูเหมือนบางครั้งที่เบาหวานขึ้นก็ผวา

เพราะมันหมายถึงความเสื่อมของร่างกาย ในไม่ช้าก็จากไปๆ

พี่เองขณะนี้ก็จัดอยู่ในประเด็นหลัง เวลาที่เหลือนี้จึงอุทิศให้งานนี้ค่ะ

อิอิ ...สุภาษิตจีนเขาว่าไม่เห็นโลงไม่หลั่งน้ำตา...

Ico32

ขอบคุณค่ะ ขอกุศลจิตที่เกิดขึ้นได้หนุนนำให้น้องมีความสุข ความเจริญยิ่งๆขึ้นค่ะ

พรุ่งนี้มีประชุมคณะทำงาน แต่พี่ต้องไปสอนหนังสือค่ะ เลยอดๆๆๆ

แต่วันเสาร์เต็มวันเรามีกิจกรรมพัฒนาแกนนำจิตอาสาต่อเนื่อง และวางแผนการลงพื้นที่

เยี่ยมเพื่อนผู้ป่วยรายใหม่ของจิตอาสาพร้อมติดตามรายเก่าค่ะ

สนุก และมีความสุขดีค่ะ

ประทับใจจังครับ

มาที่สถานีอนามัยของผมบ้างนะครับ

สบายดีนะครับ

สวัสดีค่ะ

มาส่งกำลังใจคนทำงานจิตสาธารณะค่ะ

วันนี้นั่งทานก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อน มีสาวรุ่นสวยคนหนึ่งเดินผ่านมาและพูดโทรศัพท์เป็นภาษาลาว ยายคิมได้ยินจนจุกลิ้นปี่ ว่า

"NO  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ NO.....I care you, care you. I miss you miss you. Now I am sick, sick sick. You can buy I every day.

Ha  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ Ha ka.  (รับรองสำเนาถูกต้อง)

Ico32

ด้วยความยินดีค่ะ

ว่าแต่ว่ามีงานให้พี่ทำแน่นะ อิอิ

งานจิตอาสาทำแล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นอิสระ..ฮา

หลังจากอยู่ในระบบมานานกว่า 25 ปี

แม้จะได้ไปทำงานนอกกรอบมานานพอๆกับอายุราชการก็ตาม

แต่เมื่อมาเจองานช่วยเหลือเพื่อนผู้ป่วยนี่ชอบมากค่ะ

และมีความสุขมากๆ

ขอบคุณค่ะ ไม่ต้องเกรงใจนะคะ

 

Ico32

ขอบคุณค่ะน้องครูคิม

สวยสดชื่นกว่าเดิมมากเลยค่ะ

ปีหน้าพี่คงจะสวยเหมือนน้องครูคิมแน่ๆเลย ...ฮาไหม

โลกมันเปลี่ยนไปแต่ความจริงไม่เปลี่ยนแปลง

คำสอนของพระพุทธองค์ทันสมัยทันเหตุการณ์

เด็กวัยรุ่นยุคนี้เขาขาดพ่อแม่เยอะค่ะ พี่คาดว่าอีก 10 ปีข้างหน้า

ปัญหาอย่างนี้มีเกลื่อนถนน.....ปัญหาครอบครัวที่ส่งผลกระทบต่อชุมชนสังคมโดยตรง

พรุ่งนี้พี่จะใส่เสื้อจิตอาสาGotoknowไปทำงานแลกเปลี่ยนความรู้

และประสบการณ์กับเพื่อนผู้ป่วยเบาหวานค่ะ แล้วจะเอารูปมาให้ดูนะคะ

ขอบคุณค่ะ

พี่ต้อยครับ ฝากตามเรื่องคุณยายท่านนี้ด้วยครับ เผื่อจะได้เบอรืหลานๆๆ เปิดเทอมแล้วเป็นอย่างไรบ้างครับ

Ico32

เรียนน้องอ.ขจิต

คุณยายไม่มีลูกสาว ...ฮา

เปิดเทอมแล้วงานสนุกค่ะ ทางโรงเรียนกำลังจะนำเด็กๆเข้าสู่กระบวนการแข่งขันวิชาการ

แต่ะฝึกทั้งชั้นเลย ใครจะแข่งไม่แข่งฝึกให้หมด หวังเพียงเด็กได้เผชิญประสบการณ์

ซึ่งก็หวังว่ามันจะเป็นกิจกรรมเสริมพลังความคิด ความรู้ แต่หากมันพลิกล็อกก็ยุ่งเลยทีนี้

ต้องตามแก้กันจนกว่าความกล้าหาญของเด็ฏจะกลับมา

พี่ไม่ชอบวิธีนี้เลยนะคะ แต่ผู้ใหญ่ข้างบนๆสูงๆๆๆๆมาก

เขายังนิยมจัดกิจกรรมแบบนี้กัน

ก็อีกปีหนึ่งที่จะต้องทำงานตามนโยบาย

ปีหน้าบ๊าย บาย ..ขอบคุณค่ะ



                                                         MySpaceAnimations.com

Ico32

น่ารักจังเลยค่ะน้องK.Pually

เทศกาลปีนี้ดุนะคะ

ฝรั่งก็มีผีเหมือนกัน อิอิ

ขอบคุณค่ะ

  • เอาดอกไม้มาฝากพี่ต้อยติ่งครับ
  • ฝันดีนะ

Ico32

ขอบคุณค่ะ

ดอกไม่สวยจังเลย

สีม่วงเป็นสีที่พี่ชอบมากๆค่ะ

วันนี้ดึกไปหน่อย

น้องสบายดีนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ.....แวะมาทักทายค่ะ

Ico32

กำลังเป็นห่วงอยู่ค่ะว่าบ้านน้องปริมปรางน้ำท่วมไหม

ช่วงนี้งานเข้าเยอะค่ะ ตั้งใจจะขึ้นบันทึกใหม่หลายๆบันทึก

แต่ก็ไม่ได้ทำสักที น้องสบายดีนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

หนูกำลังตามหาแม่อยู่ค่ะจากกันมามากกว่า20ปี ทราบข่าวมาว่าแม่อยู่ละแวกนั้นแกน่าจะได้เข้ารับการรักษาบ้าง คุณหมอพอจะค้นประวัติได้ไหมค่ะ แม่หนูชื่บังอร นามสกุลงอนเพชร ชอบดื่มเหล้ามาก อาชีพขายพวงมาลัยนุ่งขาวห่มขาวอยู่ที่วัดเกตุม

Ico48น้องอัจฉรา ดีแสน

ครูต้อยรู้จักคนนามสกุลนี้นะคะ

แต่ไม่ทราบว่าเขาจะรู้จักคุณแม่ขอน้องหรือเปล่า

พรุ่งนี้ครูต้อยไปสอนหนังสือจะสืบถามให้นะคะ

ตรวจสอบชื่อนามสกุลอีกครั้งค่ะ

ชื่อบังอร นามสกุลงอนเพชร หรือสอนเพชรคะ นะคะ

ครูต้อยแนะนำให้น้องมาที่ศูนย์พึ่งได้ รพ.สมุทรสาครนะคะ

แจ้งความประสงค์เผื่อเราจะช่วยกันหา

ขอบคุณค่ะที่ไว้วางใจ

และอยากบอกว่าครูต้อยมีอาชีพเป็นครูสอนเด็กค่ะ

เพียงแต่ทำงานจิตอาสาช่วยผู้ป่วยเบาหวานไปด้วยค่ะ

พรุ่งนี้จะเช็คชืท่อผู้ป่วยที่มาเป็นสมาชิกของชมรมก่อนนะคะ

แม่หนูชื่บังอร งอนเพชรค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่ช้วยหนู

Ico48น้องอัจฉรา ดีแสนคะ

มีเวลาว่างวันไหนมาที่ศูนย์พึ่งได้ของโรงพยาบาลสมุทรสาครนะคะ

ถามจนท.ในนั้นก็ได้ว่าศูนย์อยู่ส่วนไหนของรพ.ไปถึงแล้ว โทรหาครูต้อยทันที

(ขอเบอร์จากคนที่ทำงานในศูนย์นั่นแหละค่ะ) คงเข้าใจนะคะ

เรื่องตามหาแม่ของน้อง ครูต้อยตรวจรายชื่อจิตอาสาในมือแล้ว

ไม่พบชื่อแม่ของน้องนะคะ  แต่อย่างเพิ่งท้อค่ะ

ยังมีรายชื่อของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาที่รพสต.บางโทรัด

ครูต้อยขอเวลาติดตามรายชื่อภายใน 1 สัปดาห์น้องติดต่อเข้ามาใหม่นะคะ

คุณอัจฉรา ดีแสน เราก็ตามหาแม่ ชื่อบังอร งอนเพ็ชร  เราไม่แน่ใจว่า ใช่แม่เดียวกันรึป่าว นามสกุลเขียนไม่เหมือนกัน แต่เราคลอดที่โรงพยาบาลศิริราช  ยังไงช่วยติดต่อกลับเบอร์โทเราทีนะคะ 09-2006-2369 กิ๊บ คะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท