สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นเสมอจากการเดินทางคือการมีโอกาสได้ "พบปะ" สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ ทั้งผู้คน บ้านเรือน ประเพณี วิถีชีวิต รวมถึงต้นไม้ ใบหญ้า ตลอดเส้นทางของการเดินทาง ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ย่อมสะท้อนให้เราได้เรียนรู้ถึงความเป็นอยู่ ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในสถานที่นั้น ๆ หากแต่เราคงต้อง "เปิดใจ" ของเราให้กว้างเพื่อพร้อมที่จะ "เปิดรับ" กับการ "เรียนรู้" ที่จะเกิดขึ้นนะครับ...
ยิ่งเป็นการ "เรียนรู้" เพื่อที่จะ "เข้าใจ" และ "เข้าถึง" สิ่งนั้นจริง ๆ ยิ่งต้องใช้การเปิดใจของตัวเรามาก ๆ ครับ และ การเปิดใจนี้ อาจต้องใช้การละวาง และละทิ้งบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในจิตใจเราบ้างนะครับ เพราะสิ่งเหล่านี้แหละครับที่มันจะบดบังตัวเราจากการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ครับ...
โอกาสแห่งการ "พบปะ" และโอกาสแห่งการ "เรียนรู้" เกิดขึ้นเสมอในชีวิตของทุก ๆ คนในทุก ๆ วันนะครับ ขึ้นอยู่กับแต่ละคนครับว่าพร้อมสำหรับการเรียนรู้เหล่านั้นมากน้อยแค่ไหน สำหรับการเรียนรู้บางอย่าง เราอาจมีโอกาสได้เรียนรู้กับมันซ้ำหลาย ๆ ครั้ง แต่ก็มีการเรียนรู้บางอย่างที่หากเราพลาดการเรียนรู้ในครั้งนั้นแล้ว เราอาจไม่มีโอกาสที่จะได้เรียนรู้มันซ้ำอีกเลยก็ได้นะครับ...
คนเราทุกคนมีโอกาสแห่งการ "เรียนรู้" มากน้อยต่างกันนะครับ แต่หากเราเป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสแห่งการเรียนรู้ที่มากกว่าคนอื่น แต่เราไม่ได้พยายามสร้างการเรียนรู้เหล่านั้นให้เกิดประโยชน์ขึ้นทั้งกับตัวเราและคนรอบ ๆ ข้าง หรือสร้างประโยชน์นั้นให้เกิดขึ้นกับชุมชนและสังคมก็เป็นสิ่งที่น่าเสียดายนะครับ...
มาลองถาม "ตัวเรา" กันนะครับว่า เราได้พลาดโอกาสแห่งการ "เรียนรู้" จากการ "พบปะ" ของตัวเราไปมากน้อยแค่ไหนแล้ว ถือว่าให้โอกาสตัวเราได้ทบทวน "บทเรียน" ที่ผ่านมาในชีวิตของเรานะครับ เพราะชีวิตของคนเรายิ่งก้าวเดินไปไกลเท่าไหร่ โอกาสแห่งการกลับมายังจุดเดิมย่อมเป็นไปได้ยากขึ้นเท่านั้นนะครับ...
เปิดเท่าไหร่ไหลเข้าเท่านั้นครับ ส่วนจะกรองได้แค่ไหน แล้วแต่ศักยภาพของแต่ละคน
มาเรียนรู้ค่ะ สบายดีไหมคะ
ครับ... พี่แก้ว แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช
การเดินทางครั้งนี้ผมมีโอกาสได้เรียนรู้อะไรหลาย ๆ อย่างเลยครับ...
ยังคุยถึงพี่แก้วกับคุณพนัสเลยครับ...
ผมสบายดีครับ แล้วพี่แก้วหล่ะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ถ้าเราเข้าใจชีวิต เราจะทำปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด
สวัสดีค่ะ
วันก่อนยายคิมรอเก้อเลยนะคะ น้องเอกบอกว่าดิเรกและแผ่นดินจะไปแวะหายายคิม
ขอเป็นกำลังในการค้นพบและการเรียนรู้นะคะ
ครับ... น้อง ราชิต สุพร
การเข้าใจตัวเราในสภาวะปัจจุบันเพื่อการกระทำที่ดีสำคัญที่สุดนะครับ...
ขอบคุณมากครับ...
ครับ... พี่คิม ยายคิม
วันนั้นไปถึงพิษณุโลกดึกแล้วครับ เกรงใจไม่อยากโทรไปรบกวนครับ...
ไว้โอกาสหน้าฟ้าใหม่นะครับ...
เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับผม...
ขอบคุณมากครับ...