ดอกไม้ในโลกมืด

เราสามารถทำสิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ให้เกิดขึ้นในใจของเราทุกคนได้

วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมมาทำงานตามปกติท่ามกลางผู้รับบริการที่มากมาย หน้าห้องบัตรมีผู้คนจำนวนมากบ้างก็ยืนรอ บ้างก็นั่งรอด้วยสายตาที่มีความหวังในการที่จะเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล หันมองไปที่ห้อง ER มีผู้ป่วยนอนเป็นจำนวนมาก มีทั้งผู้ป่วยที่ได้รับอุบัติเหตุ ผู้ป่วยที่นอนรอสังเกตอาการ และบางคนก็มีสายน้ำเกลือระโยงระยาง ขณะที่เดินมาที่ห้องยา เหมือนทุกเช้าผมจะต้องกล่าวคำทักทายเพื่อนร่วมงานและถามสาระทุกข์สุขดิบกับทุกคนที่พบกัน ทุกคนเตรียมความพร้อมในการปฏิบัติหน้าที่เหมือนเช่นทุกวัน

เวลาประมาณ ๑๐.๓๐ น. ผมได้เห็นผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวมอมแมมเดินคลำทางมาทางหน้าห้องยา เอาใบสั่งยามายื่นที่ตระกร้าใส่ใบสั่งยา เมื่อพิมพ์ใบสั่งยาผมรู้สึกแปลกใจว่าชื่อผู้รับบริการในใบสั่งยาเป็นสุภาพสตรี ผมจึงถามว่ามารับยาให้ใคร ชายผู้นั้นซึ่งตาบอดอาจจะมองเห็นเพียงเลือนลางตอบว่ามารับยาให้น้องสาว ผมจึงถามว่าแล้วน้องอยู่ที่ไหน เขาตอบว่าน้องสาวนอนอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน เมื่อตรวจสอบสิทธิการรักษาพบว่าไม่มีสิทธิใดๆในการรักษาผมจึงบอกว่าต้องชำระเงินค่ารักษาพยาบาลเป็นเงิน ๑๙๐ บาท ชายผู้นั้นได้ยินจึงเอื้อมมือล้วงกระเป๋านำเงินที่มีอยู่อย่างน้อยนิดผมแอบมองเห็นว่ามีอยู่ ๒๐๐ บาท ผมเห็นแล้วรู้สึกสงสารและเวทนายิ่งนัก ในใจจึงคิดว่าทำอย่างไรดีที่จะช่วยชายตาบอดผู้นี้ได้ จึงสอบถามเรื่องสิทธิการรักษาของน้องสาว ผมจึงเดินไปที่ห้องอุบัติเหตุฉุกเฉินเพื่อสอบถามหาบัตรประชาชนเพื่อตรวจสอบสิทธิการรักษาให้ พบว่าเคยทำงานและมีสิทธิบัตรประกันสังคม แต่ออกจากงานนานแล้วมีสิทธิการรักษาเป็นบัตรทองของโรงพยาบาลศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย ผู้ป่วยมารักษาที่โรงพยาบาลแก่งคอยด้วยอาการปวดศีรษะมากและอาเจียน ผมจึงเดินกลับมาบอกชายตาบอดผู้นั้นว่าทางโรงพยาบาลจะดำเนินการเรียกเก็บในกรณีฉุกเฉินโดยที่ผู้ป่วยไม่ต้องชำระเงินเอง ชายผู้นั้นมีรอยยิ้มขึ้นมาทันที

ในใจของผมยังนึกเวียนวนอยู่กับเงิน ๑๙๐ บาท สำหรับพวกเราที่อยู่ในโรงพยาบาลมันอาจเป็นเงินที่ไม่มาก แต่สำหรับชายตาบอดคนนี้ เงินจำนวนนี้อาจจะมีค่ามาก ผมจึงพาชายตาบอดพร้อมนำยาไปจ่ายให้กับน้องสาวของเขาที่ห้องอุบัติเหตุฉุกเฉิน และอธิบายวิธีการใช้ยาโดยที่ชายตาบอดฟังอย่างตั้งใจ หลังจากนั้นสิ่งที่ผมได้ยินจากปากเขาก็คือ

"คุณหมอครับคุณหมอเป็นคนที่ใจดีมากและ โรงพยาบาลก็ให้การดูแลอย่างดี ขอบคุณคุณหมอมากครับ" เขากล่าวคำขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำอีก ผมจึงบอกว่าไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ของพวกเราทุกคนที่ต้องให้บริการผู้ป่วยทุกคนด้วยความเสมอภาคและความเต็มใจ ผมจึงอวยพรให้เขาและน้องหายป่วยเร็วๆ เขาเอื้อมมือมาจับแขนผมและบีบมือเบาๆ ก่อนที่ผมจะเดินกลับมาที่ห้องทำงานด้วยความรู้สึกที่ดี ในการให้บริการครั้งนี้แก่ชายตาบอดและน้องสาวของเขา ผมได้บอกกับน้องๆทุกคนในห้องว่า "เราสามารถทำสิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ให้เกิดขึ้นในใจของเราทุกคนได้ และสิ่งเล็กๆนี้อาจยิ่งใหญ่มากสำหรับใครบางคน เพียงเท่านนี้เราก็สามารถสร้างคุณค่าให้กับตัวเราเองและงานที่เราทำอยู่ เพื่อให้ผู้รับบริการมีความสุขและเกิดความประทับใจ" และบอกว่าเรื่องนี้เป็นครูสอนให้เรารู้ว่าในโลกมืดก็มีแสงสว่าง โลกใบนี้ไม่ได้โหดร้ายเกินไปนักหากเราทุกคนมีน้ำใจแก่กัน และเราสามารถปลูกดอกไม้ที่อยู่ในใจของพวกเราทุกคนได้ด้วยตัวเราเอง ที่จะมอบให้กับผู้รับบริการให้เกิดความประทับใจ

ภก.ธานินทร์ สุขเสงี่ยม

เขียนใน GotoKnow โดย sha-รพ.แก่งคอย จังหวัดสระบุรี
ใน SHA-รพ.แก่งคอย จังหวัดสระบุรี

คำสำคัญ (Tags): #sha-รพ.แก่งคอย#บริการด้วยหัวใจ

หมายเลขบันทึก: 407536เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2010 12:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 23:36 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

PHATCHA

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2010 14:08 น. ()

ใช่เลยค่ะบางอย่างเราคิดว่าแค่เล็กน้อยเท่านั้นเอง แต่สำหรับบางคนแล้วคือเรื่องใหญ่หลวง ถ้าเราสามารถแก้ปัญหาให้เขาในเรื่องที่เราคิดว่าเล็กน้อยนี้ได้ เขาจะรู้สึกว่าเราได้ทำอะไรให้เขาอย่างใหญ่หลวงเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ