ถ้ามีใครมาถามว่า “ชีวิตคุณเหลืออีกกี่วันครับ” หลายคนคงสะดุ้ง และอาจถึงขั้นไม่พอใจ เหตุเพราะไม่ค่อยมีเวลานึกถึงความจริงในเรื่องดังกล่าว ทำให้คิดไปได้ว่าเป็นเรื่องไม่เป็นมงคล ทั้งที่ความจริงนั้นมันไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย
ความจริงที่ว่าก็คือ
ทีนี้หากมีคำถามว่า “คุณจะทำอย่างไรกับชีวิตที่เหลืออยู่” ท่านจะตอบตัวเองกันอย่างไรบ้างล่ะครับ สำหรับผม คิดทบทวน ตรวจสอบย้อนหลังด้วยแล้ว คิดว่า …
ขอบคุณสำหรับข้อสรุปที่เรียบง่ายและตรงใจจริงๆค่ะ ไม่ต้องถามเลยว่าจะเหลือชีวิตอยู่อีกกี่วัน เพราะจำนวนไม่สำคัญเท่ากับคุณค่าที่เราให้กับวันแต่ละวันในชีวิตของเราใช่ไหมคะ วันนี้ ปัจจุบันนี้คือวันของเราเองค่ะ พรุ่งนี้ไม่รู้จะมีไหม และเมื่อวานเราก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
สวัสดีค่ะ
” ชีวิต คือสิ่งที่ต้องใช้มันเพื่อแสวงหาความสุข ความพอใจมาใส่ตนให้มากที่สุด ด้วยการให้ และทำสิ่งที่เป็นประโยชน์เพื่อเกื้อกูลผู้อื่น
เมื่อเข้าใจความจริงแล้ว ก็ไม่หวั่นวิตกอะไรเลยนะคะ แต่เวลาที่เหลืออยู่ก็ทำดี เพราะการทำดีเป็นความสุขสมหวังในปัจจุบันที่สุดค่ะ
ขอขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
"ชีวิตที่เหลืออยู่"ของอาจารย์เยี่ยมจริง ๆ เพราะถ้าทุกคนคิดทำแต่สิ่งที่ดีแล้ว ความสุขของเราที่เหลืออยู่ย่อมเป็นความสุข
ที่เกินร้อยจริง ๆ อดีตคือวันที่ผ่าน ปัจจุบันคือวันที่เราทำดีที่สุด และอนาคตคงไม่ต้องนึกถึง
ขอบคุณค่ะ
อยากขอบคุณอาจารย์มากที่สอนให้หนูรู้จักกับ gotoknow ที่ทำให้ได้รับความรู้อย่างกว้างขวางนะค่ะ ในเรื่องของชีวิตของคนเราถือว่าทุกวินาทีเป็นสิ่งที่สำคัญเหลือเกินค่ะดังนั้นชีวิตนี้ถ้ายังมีแรงอยู่สิ่งใดที่อยากทำ สิ่งใดที่ยังไม่ได้ทำจงเร่งทำเสีย ก่อนจะไม่ได้ทำเพราะเวลาของเราจะหมดตอนใหนนั้นเรากำหนดไม่ได้ดังนั้นเร่งทำ แต่จงทำแต่ความดี เพราะนรกนั้นมีจริง ถึงไม่ตายเราก็มีนรกอยู่ตลอดเวลานั้นคือจิตใจของเรา เรารู้ว่าเราทำอะไรด้งนั้นจึงนึกไว้เสมอว่าพรุ่งนี้เราอาจจะไม่มีชีวติอยู่อีกก็ได้
ขออนุโมทนาข้อคิดดีๆ
มีผู้รู้กล่าวไว้ว่า " อายุที่ได้มา คือชีวิตที่เสียไป"
นี่แหละที่เขาเรียกกันว่า ชีวิต
สวัสดีค่ะ อาจารย์
สำหรับดิฉันคิดว่าชีวิตคือการเรียนรู้ และยังต้องเรียนรู้ต่อไป
(เป็นนักศึกษา ม.ราชภัฎสุราษฎร์ ป.บัณฑิต กลุ่มที่ 4 รุ่นที่ 11)
หากเรารู้ตัวเองว่าจะตาย และมีเวลาเหลืออยู่อีกไม่กี่วัน เราจะกลับไปหาครอบครัวที่เรารักมาที่สุด และบอกขอโทษลูกสาวที่แสนน่ารัก เราจะบอกกับลูกๆว่าเราไม่ได้ทิ้งลูกแต่เรามีความจำเป็นที่ต้องจากบ้านมาและต้องทิ้งให้ทุกคนลำบาก