นิทานที่ 6 จาวกัน

 

 

ตัณหา กวามโลกกว้าง         มวลมนุษย์ทั้งหลาย

     ทั้งหญิงชาย                  ต่างมีโดยด้าม

ท่ว่า ฝังแฝงไว้                    ในใจแตกต่าง

บางเทื่อ อำเงื่อนไว้              หากเห็นส้นค่าวา

 

นิทาน เลยเล่าไว้                 หญิงหนุ่มโฉมงาม

เข้าป่า หาผลผัก                 หน่อบงเลาพร้อม

ขุดหัก หามาได้                  จนเต็มคานหาบ

จึ่งแว่ ซ้นฮ่มไม้                  เอาพร้าปลอกหน่อนาง

 

มือปลอกใจคิดพ้อ              ลูบคำหน่อ พอดีกำ

ตัณหา พามือบอน              ป่อนสอดของในซิ่น

ยักหยอก หลับตาเซ่อ         ละเมอคางอ้อยอิ่น

หน่อหัก คาเสียบค้าง          ฮูแน่นหว่างขา

 

นางก็ พิถอนถิ้ม                 แนวหน่อตัณหา

      ดนนานเลย                 หนุ่มซายมาพ้อ

นางจึ่ง ขอวอนให้               ซายดึงถอนซ่อย

      ถอดหน่อไม้                คาค้างอยู่ฮู

 

ได้ท่า ซายจึ่งตั้ง                คำขอดขอคืน

หลังจาก ถอนของเทียม      ให้สอดของชายแท้

นางจึ่ง ตกลงด้วย               แฮงงานตอบสนอง

ซายหนุ่ม ถอนหน่อไม้         ของก็ขึ้นเมื่อเห็น

 

ถอนแล้ว นางจึ่งต้าน           ขอต่าวคืนเฮือน

เมืออาบ ไลกายยา             สิต่าวมาแบให้

ชายหนุ่ม อดใจถ้า              ตัณหาหน้ามืด

แข็งข่อ อดบ่ได้                  เห็นฮูไม้จึ่งทั่งแทง

 

ในฮู มีกับแก้                      แม่ลูกอ่อนนอนเว็น

     เห็นหัวงู                       มาก่อกวนบุตรน้อย

กับแก้ เลยกัดไว้                งูจังไฮหาเหตุ

ท้าวกวัดขวาแกว่งซ้าย        หวังให้ปากคาย

 

กับแก้ ยิ่งคาบแน่น             หวังหนีบให้งูตาย

     ดนนานนาง                  จึ่งคืนมาพ้อ

ท้าวก็ ขอนำน้อง                บีบคอให้สัตว์ปล่อย

กับแก้ คายปากอ้า             หัวงูซ้ำใค่พอง

 

ตัณหา ยังมืดกลุ้ม             ยังหวังสอดฮูจริง

       ตามตกลง                 ก่อนนางคืนบ้าน

นางจึ่งไขขานต้าน             จาวกันแล้วเด้อพี่

ว่างกี้ น้องซ่อยอ้าย           หวิดตายย้อนแหย่ฮู แล้วเด่!

(18 เมษา 2010)