บล๊อกสุดท้ายแว๊วววววว
หลังจากกลับมาจากบ้านกร่ำ พวกเราก็หอบความทรงจำดีๆกลับมาเพียบ
พี่ๆอสม.น่ารักมาก คืนสุดท้ายพี่ๆก็มาปิ้งอาหารทะเลกินกันที่บ้าน มีร้องคาราโอเกะ นิสิตแพทย์ก็โดนเรียกออกไปร้องเพลง ออกไปเต้น
เป็นค่ำคืนที่น่าจดจำจริงๆค่ะ^^
รุ่งเช้า ตื่นกันแต่เช้าเพื่อไปขอบคุณนายกเทศมนตรีต.สุนทรภู่ ที่ให้การสนับสนุนโครงการของพวกเราเป็นอย่างดี
หลังจากนั้นก็เดินทางกลับจันทบุรี ง่วงนอนกันมาก แต่ก็ต้องมาเตรียมงาน present กันต่อ แต่ยังไงพวกเราก็สู้ๆอยู่แล้วว
มาถึงวัน present กลุ่มเราได้ present เป็นกลุ่มที่ 2 เห็นกลุ่มแรก present แล้วสุดยอดมากกกกกกกกก
ชื่นชมความสามารถของเพื่อนๆกลุ่มแหลมสิงห์จริงๆ เห้อๆๆ แล้วกลุ่มเราล่ะ
เราใช้ powerpoint ในการ present เป็นหลักค่ะ มีวีดีโอเสริมบ้างเล็กน้อย (เล็กน้อยจริงๆ -0-)
เนื้อหากิจกรรมเยอะมาก จริงๆพวกเราก็อยากสื่อให้เพื่อนๆและอาจารย์ทราบมากกว่านี้ เห็นภาพกิจกรรมต่างๆมากกว่านี้ แต่ด้วยเวลาที่ค่อนข้างจำกัด
ทำให้ present และพูดกันค่อนข้างเร็ว เพื่อนๆและอาจารย์อาจจะงงๆไปบ้าง ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ
ซ้อมเต้นเพลงที่พวกเราแต่งกันด้วย แต่..ก็ไม่ได้เต้นน (เสียใจ T.T)
ปิดท้ายการ present ด้วยการโชว์นวัตกรรม "ปฏิทินหนูน้อย" หวังว่าคงเป็นที่ถูกใจของใครหลายๆคนนะคะ
สุดท้ายนี้..ต้องขอขอบพระคุณอาจารย์สมบูรณ์เป็นอย่างสูง ที่อยู่เคียงข้างพวกเรามาตลอด อาจารย์เป็น Coach เป็นที่ปรึกษาที่ดีมากๆค่ะ
ถ้าไม่มีอาจารย์ กลุ่มพวกเราคงไม่ได้ทำกิจกรรม และตั้งโครงการนี้ขึ้นมา ขอบคุณมากจริงๆค่า
ขอบพระคุณอาจารย์อุไร ที่จัดรายวิชานี้ขึ้นมาทำให้พวกเรารู้จักรับผิดชอบ และได้รับประสบการณ์การทำงานที่ดีมากๆค่ะ
ขอบพระคุณอาจารย์ที่เข้าฟัง present และความเห็นของอาจารย์ทุกท่านนะคะ
สุดท้ายนี้..สวัสดีปีกระต่าย สุขสันต์ สดใสกันตลอดปีนะคะ
ความเห็น (6)
อยาก summarizeให้ครบถ้วนที่สุด
ยังทำไม่ได้ในครั้งแรก
ขอ response ก่อนนะครับ
"เนื้อหากิจกรรมเยอะมาก จริงๆพวกเราก็อยากสื่อให้เพื่อนๆและอาจารย์ทราบมากกว่านี้"
ตรงนี้ผมไม่มีโอกาสเพียงพอที่จะทำให้ทีมทราบว่า
ไม่จำเป็นต้องนำทุกสิ่งทุกอย่างที่ไปทำ ไปพบ ไปเห็น มานำเสนอในวันสุดท้าย
อาจารย์ไปเห็นในระหว่างนิเทศและเพื่อนสามารถเห็นผ่าน blog อยู่แล้ว
ความพยายามจะทำอย่างนั้นจึง
"ทำให้ present และพูดกันค่อนข้างเร็ว เพื่อนๆและอาจารย์อาจจะงงๆไปบ้าง"
และทำให้อาจารย์อดดูสิ่งสำคัญที่จนแล้วจนรอดไม่ได้ดูใน
"ซ้อมเต้นเพลงที่พวกเราแต่งกันด้วย แต่..ก็ไม่ได้เต้นน (เสียใจ T.T)"
ส่วนเรื่อง"ปฏิทินหนูน้อย" หวังว่าคงเป็นที่ถูกใจของใครหลายๆคนนะคะ"
ถูกใจครับแต่ต้องถือเป็น ต้นแบบสำหรับพัฒนาต่อไปเพื่อใช้งานจริง
ขอเวลาตกผลึกต่อนะครับ
ตก ไม่ได้ผลึกเลย response ต่อนะ
เรื่อง Coaching จะทำได้ดีจาก อายุงานและการฝึกใช้
เบื้องต้นคงเพื่อเปิดมุมมองเรื่องนี้ไว้ เมื่อหมั่นฝึกใช้ก็สามารถทำได้เอง ไม่ยาก
"ขอบพระคุณอาจารย์อุไร ที่จัดรายวิชานี้ขึ้นมา"
เวชศาสตร์ชุมชนที่ไปลงพื้นที่จริงแบบนี้
แทบจะไม่มีโรงเรียนแพทย์ใดจัดให้อีกแล้ว
เพราะต้องการพลังงานในการนิเทศค่อนข้างมาก
ข้อนี้ต้องชื่นชมอ.อุไรและทีมงาน
ประการที่ 2 ต้องอาศัยความร่วมมือของรพช.ในการจัดหาพื้นที่
ซึ่งถ้าไม่ใช้พื้นที่ซ้ำจะดีกับนิสิตกว่าลงพื้นที่เดิมๆ
ที่นี่รับนิสิตมาเป็น สิบปี พื้นที่ชอกช้ำหมดแล้วจ๊ะ
:) โครงการจบแล้ว.....แต่ความทรงจำที่ดียังมีอยู่ค่ะ...พี่ๆ อสม น่ารักมาก.มีนำใจกับ น้องๆ นสพ.มาก ..........
ปฎิทินหนูน้อย น่ารักจริงๆ เชื่อว่าคงถูกใจ คุณพ่อคุณแม่ของ....ด....ขอบคุณพี่น้องชุมนบ้านกรำ และ..ด..ที่ต้องดูแล
ขอขอบคุณ อาจารย์อุไร และอาจารย์สมบูรณ์ มากที่สุดที่สละเวลาอันมีค่าไปดูแล และให้คำแนะนำที่มีคุณค่ากับ นสพ.
ซึ่งประสบการณ์ในครั้งนี้ เป็นพื้นฐานที่สำคัญในวิชาชีพแพทย์ค่ะ
ขอบคุณจริงๆ :) YOU'LL NEVER WALK ALONE!!!!
รายวิชานี้เป็นหลักสูตรของคณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สถาบันร่วมผลิตแพทย์ทั้งหลายไม่ว่า โรงพยาบาลภูมิพล ชลบุรีและพระปกเกล้า
จะรับประมวลรายวิชานั้นๆมา ส่วนการจัดการเรียนการสอน สามารถจัดตามบริบทของพื้นที่โดยต้องบรรลุวัตถุประสงค์ตามประมวลรายวิชา (ประเด็นนี้ต้องขอขอบคุณอาจารย์จากภาควิชาเวชศาสตร์ป้องกันและสังคม ของจุฬา ที่เปิดโอกาสให้มีรูปแบบการสอนที่หลากหลายตามศักยภาพของพื้นที่)
การจัดการเรียนการสอนของศูนย์แพทยศาสตรศึกษาชั้นคลินิกโรงพยาบาลพระปกเกล้า ในปัจจุบันจัดทางแนวทางที่อาจารย์รุ่นบุกเบิกได้วางรากฐานไว้ โดยยึดกระบวนการแก้ไขปัญหาอนามัยชุมชนเป็นหลัก ส่วนรายละเอียดกิจกรรม กลวิธีในการแก้ปัญหาก็เป็นไปตามปัจจุบันโลก โดยทุกปีก่อนจัดการเรียนการสอน จะมีการระดมสมองจาก อาจารย์จากโรงพยาบาลชุมชนในจังหวัดจันทบุรีและโรงพยาบาลแกลง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นศิษย์เก่าจากพระปกเกล้า เพื่อให้การเรียนการสอน สามารถตอบโจทย์ทางด้านการทำงานชุมชนในปัจจุบันได้
ผลลัพธ์ คงดังที่ปรากฎในบล็อกของทั้ง 3 กลุ่ม ในผลที่ปรากฎนี้จะเห็นว่า นิสิตแพทย์ไม่เพียงแต่ได้เรียนรู้และฝึกปฏิบัติตาม กระบวนการแก้ปัญหาอนามัยชุมชนเท่านั้น นิสิตยังได้เรียนรู้ชีวิต การอยู่ร่วมกับเพื่อนๆ(อย่างใกล้ชิด) เรียนรู้วิถีชุมชน รับรู้ เข้าใจการทำงานของบุคลากรสาธารณสุขที่ทำงานในชุมชน ในการเรียนทั่วๆไป เรามุ่งเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ผู้เรียนมีความต้องการ คาดหวังอะไร ได้ตามนั้นหรือไม่ บรรลุวัตถุประสงค์ตามประมวลรายวิชาหรือไม่
แต่การเรียนแพทย์ (รวมหลายๆวิชาชีพหรืออื่นๆด้วย) นอกจากนิสิตแพทย์ได้อะไรแล้ว ชุมชนและบุคลากรสาธารณสุขในพื้นที่ ก็ได้ด้วย อาจารย์เองก็ได้มุมมองใหม่ๆทุกปี เพื่อเป็นปัจจัยนำเข้าในการปรับปรุง พัฒนาการเรียนการสอนในปีต่อๆไป
สิ่งที่ขาดในช่วงนี้คือ ขาดอาจารย์ใหม่ๆ มาเติมเต็ม
นิสิตแพทย์คนไหนสนใจติดต่อได้นะคะ 555
หมีพูห์มาแล้ว
แปลว่าเราควรสรุปได้แล้วล่ะ
หลายปีแล้วที่ไม่ค่อยอยากรับ นสพ.มาวช.นัก
แต่ปีนี้ไม่ได้อิดออด เพราะเห็นแก่ อ.อุไรที่ไม่ฟิต อิ อิ
ตอนที่เตรียมพื้นที่ก็ได้ฟังปัญหาน่าเบื่อว่าเบาหวาน ความดัน
ฮึ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
พอคุยเรื่องจัดการสอนกัน อ.อุไรก็ปรารภว่า
นอกจากคิดว่านิสิตแพทย์ได้อะไรแล้ว
ควรคิดว่าชุมชนและบุคลากรสาธารณสุขในพื้นที่ได้อะไรด้วย
ปิ๊งเลยว่าน่าจะลองให้
นสพ.เอาปัญหาเรื่องเลี้ยงดูเด็กที่เรา Concern ลงทำในพิ้นที่
หลายปีที่ผ่านมา นสพ.มีศักยภาพสูงเมื่อนำเรื่องนี้ลงพื้นที่ น่าจะได้เห็นอะไรดีๆ
พอลงมือเตรียมข้อมูลก็ท้อเพราะข้อมูลกระจัดกระจายมาก
มารู้สึกดีขึ้นอีกทีที่ได้รับความเอื้อเฟื้อจาก unicef
ที่จัดส่งคู่มือให้ชื่อว่า ความรู้เพื่อชีวิต โดยไม่คิดมูลค่า
เอาละ ลุย
เริ่มแรกนสพ.เมาจริงอย่างที่คาด และเกินคาดเมื่อให้อ่านคู่มือแล้วก็ไม่ get
( เพิ่งทราบเฉลยจากเปาว่าทำไมไม่get 555)
หลังจากตั้งหลักได้ จึงสร้างผลงานเยี่ยมยอดได้
ซึ่งก็ทำเอา นสพ.หอบแฮกๆไปตามๆกัน
ปีนี้บุคลากรสาธารณสุขในพื้นที่ ก็เลยได้อะไรไปเกินคาด อิ อิ
ขอบใจปุ้ย พลาย เปา ปั๊ป เอฟ อ้อ อ็อฟ ช็อป ปอย เและมุ้งมิ้ง
ศักยภาพระดับนี้ ผมคงไม่ต้องห่วงใครสักคน
แล้วจะติดตามชื่นชมความก้าวหน้าของพวกเราต่อไป
ขอบใจสคส.ด้วย
อ่านแล้วยิ้มแก้มปริ จ้า
