บทเรียนชีวิต

ปีใหม่ การเดินทาง

เมื่อปลายปีที่ผ่านมาช่วงวันที่20-24ธค.53เราและคณะจนท.รพ.อุดรฯเดินทางไปศึกษาดูงานที่โรงพยาบาลทางภาคเหนือที่หมายคือโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์และโรงพยาบาลแพร่...การเดินทางไปยังจ.เชียงรายโดยรถทัวร์2ชั้น2คัน..จนท.ประกอบด้วยแพทย์ พยาบาลและเจ้าหน้าที่อื่นๆรวม100คนการเดินทางราบรื่น..วันต่อมาเราทั้งคณะเข้าศึกษาดูงานที่รพ.เชียงรายประชานุเคราะห์พบเห็นสิ่งดีๆที่เราจะไปปรับใช้กับโรงพยาบาลของเราเจ้าหน้าที่ต่างยิ้มแย้มแจ่มใสพูดจาไพเราะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่คณะเราเป็นอย่างดี..หลังจากอำลากันเราไม่คิดว่าจะได้มาดูงานด้วยชีวิต วันต่อมาก่อนเดินทางไปจังหวัดแพร่คณะเราได้ขึ้นไปชมธรรมชาติที่สวยงามของดอยแม่สลองนอกไปชิมชา..ที่ไร่ชา101และขึ้นไปต่อที่แม่สลองในโดยเปลี่ยนรถเป็นรถตู้พื้นที่เก่าบ้างใหม่บ้าง10คัน..จนท.แบ่งกันนั่งโดยไม่เช็ครายชื่อว่าใครนั่งคันไหน เพียงเพราะว่าขึ้นไปเที่ยวเดี๋ยวเดียวก็กลับมารับประทานอาหารกลางวันข้างล่าง...เราตื่นตาตื่นใจกับไร่ชาที่สวยงาม..ชิมชาที่หอมกรุ่นอย่างไม่รู้เลยว่าอะไรรออยู่ข้างหน้า...และไม่รู้เลยว่าเขาจะพากลับมาทางไหน..อนิจจาใครเลยจะรู้ว่ามาศึกษาดูงานแล้วจะเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่หุบเหว..หลังจากซื้อของฝากเสร็จคณะรถตู้ก็พาพวกเรากลับลงมาแต่มันเป็นคนละทางกับทางขึ้นมันน่ากลัวมากทางชันมากคนขับรถตู้ บอกว่าขับมาแล้ว20ปี ไม่ต้องกลัวแต่เราก็แอบหวั่นมองหน้ากับน้องที่ไปด้วยกันสิ่งศักดิ์สิทธิ์ถูกอาราธนามาช่วยบรรเทาความกลัว..ทางชันมากขึ้นลักษณะหัวทิ่มลง...โอยมันน่ากลัวมากสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น รถพวกเราถูกโบกมือให้จอดจากชาวเขาข้างทางซึ่งตัดไม้อยู่แถวนั้น..หน้าตาตื่นแจ้งว่ารถแบบนี้ตกลงไปข้างล่าง..คุณพระช่วยใจเราหายวาบ..ใจหนึ่งบอกว่าไม่จริงรถเราเป็นคันสุดท้ายมองไปด้านหลังมีหมวกที่ทัวร์แจกให้ตกอยู่ที่พื้น..แล้วจะเป็นรถของใครได้นอกจากพวกเรา...มัจจุราชเอื้อมมือมากระชากชีวิตเพื่อนของเราไปโดยไม่รู้ว่าเป็นใครบ้างแรกๆได้แต่ภาวนาขออย่าให้มีใครถึงแก่ชีวิต..ทีมเราเร่งรีบกลับไปที่เกิดเหตุจนท.บางคนอาสาลงไปช่วยโดยได้กำลังของชาวเขาชาวบ้านแถบนั้นช่วยอย่างเต็มกำลังความสามารถ ชาวเขาช่วยแบกพวกเราที่บาดเจ็บ3คนขึ้นมาส่งข้างบนก่อนที่รถช่วยเหลือจากจนท.ทางการจะมาถึงเขาเก่งมาก..พวกเราถูกลำเลียงขึ้นมาเรื่อยๆนำส่งรพ.แม่จัน...ช่วยเหลือเบื้องต้นก่อนนำส่งรพ.เชียงรายประชานุเคราะห์การช่วยเหลือผ่านไปเกือบ3ชม.พวกเราจึงรู้ว่าเพื่อนเราจากเราไปโดยไม่กลับคืนมา4คน..ความเศร้าโศกของคณะดูงานเกิดขึ้นโดยทั่วหน้ากันมันเป็นการศึกษาดูงานที่เศร้าโศก..ไม่คิดเลยว่าขบวนดูงานจะต้องกลับไปบ้านโดยที่เพื่อนเราบางคนจากเราไปโดยไม่ทันตั้งตัว..

..ขอขอบคุณชาวเขาและทุกภาคส่วนที่ช่วยดูแลพวกเราอย่างดีด้วยจิตใจความเป็นมนุษย์ที่บริสุทธิ์จนพวกเราและผู้บาดเจ็บได้กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย..ขอบคุณจริงๆ..

บทเรียนครั้งนี้คือเราควรตั้งอยู่ในความไม่ประมาท..

คนขับจะขับรถเก่งแค่ไหนเส้นทางที่ไม่ปลอดภัยและสมรรถนะรถที่ไม่ดีรถเก่ามากเราไม่ควรโดยสารขึ้นไปอย่างเด็ดขาด

ขอไว้อาลัยให้กับเพื่อนที่แสนดีทุกคน..ขอให้สุขสงบอยู่ที่สัมปรายภพด้วยเทอญ

น้องตุ๊ก พี่ตุ่น พี่เจียมและพี่นิด....

ชาวโรงพยาบาลอุดรได้ร่วมกันทำบุญตักบาตรปีใหม่และอุทิศส่วนกุศลให้เพื่อนผู้จากไปในวันที่6มค.54....

เขียนใน GotoKnow โดย nussa-udon
ใน ""เรื่องเล่าจากวัน..วาน.....

คำสำคัญ (Tags): #ดูงาน#การจากไป#ชีวิต#ประสบการณ์

หมายเลขบันทึก: 419252เขียนเมื่อ 9 มกราคม 2011 19:43 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤษภาคม 2013 22:29 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน