นิทานที่ 29 นกพระอินทร์
สิ่งหนึ่ง เทิงแผ่นพื้น มนุษย์โลกคือตาย
หลายคนกลัว อยากหนีไกลเว้น
เว็นคืนซ้อน* ซอนแซมตั้งต่อ
ใผบ่ฮู้ วันเสี้ยงซีพตน
ชีวิต ในม่านฟ้า หรือว่าแดนสวรรค์
ตายคือกัน ดั่งเดียวฤาเว้น
เป็นธรรมแจ้ง แสดงในเสียวสวาด
บ่อาจแก้ แปลฟื้นจากตาย
เล่าว่า นกแขกเต้า ของเทพพระยาอินทร์
บินเพลินใจ ส่งเสียงในฟ้า
เวลาสิ้น ลมใจจรจาก
ยากสืบไว้ อินทร์ไท้ฮ่วนฮน
ก็จึ่ง เอานกน้อย ไปฮอดพระยายม
หวังว่า อาคมสูง สิช่อยซีวีชว้าน
มิควรให้ ความตายมาพราก
จรจากจ้อย คะนึงค้อยคลั่งครวญ
ยมก็ บ่อาจฟื้น ซีพนกคืนมา
อินทร์ไปหา ฮอดเวสสุวัณเจ้า
ขอเอาไว้ ซีวีสืบต่อ
พอเพื่อให้ มันได้เวิ่นขัน
พระอินทร์ ไปซู่ซั้น แดนด่านดาวดึงส์
หลิงหาใผ ซ่อยความตายฟื้น
ฝืนการแก้ กฎเกณฑ์ธรรมซาติ
สวรรค์บ่อาจปี้น ตายให้ต่าวคืน*
นกพระอินทร์อยู่ฟ้า ยังจากตายไป
อาลัยฮัก เมื่อยามตอนต้น
ดนไปหน้า จางหายฮูบกลิ่น
ดินและฟ้า มีสิ้นเสื่อมสลาย
สอนว่า ใผบ่เว้น หนีพ่ายความตาย
กายผุพัง บ่ยังเหลือไว้
ใผบ่ มองเห็นได้ วิญญาณไปพ้นฮ่าง
ต่างศาสนา ต่างกล่าวไว้ ผลสร้างสิส่งไป ว่าเด่!
(29 ธันวา 2010)
* เว็นคืน (ลาว) - วันคืน (ไทย)
* ต่าวคืน - กลับคืน, ย้อนคืน
ความเห็น (1)
ขอสอบถามได้ไหมครับว่าได้บทคัดลอกบทความนี้มาจากไหนครับ