๖๒.เปียงซ้อยามอรุณอุ่นไอรัก
คืนแรกผ่านไปด้วยความหนาวสุดขั้ว ฉันตื่นนอนก่อนใครเพราะหนาวมากและอยากเห็นหมอกในตอนเช้า เห็นทุกคนนอนหลับกันสบายหรือว่าหลบหนาวกันก็ไม่ทราบ แปลกใจที่เห็นท่านวอญ่าสามารถนอนอยู่ในถุงนอนเท่านั้น ไม่ยอมใช้ผ้าห่มคลุม ทราบภายหลังว่าใช้ผ้าห่มคลุมทับถุงนอน จึงทำให้ผ้าห่มหลุด เทคนิคที่พวกเราเคยใช้กันคือเอาผ้าห่มรองถุงนอนก่อน หรือนำผ้าห่มไปห่มในถุงนอนด้วย พวกเรามีเต้นท์ไปกันทุกคนแต่ขี้เกียจกางเต้นท์ หากกางเต้นท์ด้วยอาจป้องกันความหนาวได้ หนานเกียรตินอนฝั่งเดียวกับท่านวอญ่ายังไม่ตื่น ส่วนเทียนน้อยนอนข้างฉันก็ยังนอนหลับสนิทอยู่เช่นกัน ส่วนน้องออโต้เป็นเด็กตื่นง่าย เพราะอยู่ที่บ้านต้องตื่นนอนตีห้าไม่เช่นนั้นไปโรงเรียนไม่ทัน
ฉันตั้งใจจะไปอาบน้ำและชมบรรยากาศตอนเช้าของที่นี่ เมื่อเปิดประตูออกไปต้องชงักก้าวขาไม่ออกเพราะความหนาวเย็นมากๆ แทบประมาณไม่ได้เพราะนับว่าหนาวที่สุดในชีวิตที่เคยเจอ ครั้งหนึ่งเคยไปอยู่ที่ปักกิ่งในฤดูหนาวประมาณเดือนตุลาคมและพฤศจิกายนอากาศที่นั่นหนาวสุดแล้วเมื่อเทียบกันแล้วที่นี่ดูเหมือนจะหนาวกว่า
ที่ห้องน้ำบ้านพักครูพอมีน้ำให้ชำระล้างอยู่ไม่มากน้ำก็ไม่ไหล ที่นี่ใช้ประปาภูเขา ภายหลังทราบว่าครูใช้วิธีหิ้วน้ำมาจากแท้งค์เพื่อใช้อาบ วันนั้นฉันอาบน้ำพอลูบ ๆ คลำ ๆ เนื่องจากหนาวเย็นและมีน้ำไม่มาก แม้แต่ล้างหน้าก็สุดโหด และกลับมาโรยแป้งฝุ่นเยอะ ๆ
ความสำคัญที่อยากจะเล่าในบันทึกนี้ไม่เกี่ยวกับการหนาว การไม่อยากอาบน้ำ หรือเรื่องอื่น ๆ แต่อยากจะเล่าเกี่ยวกับ “ความประทับใจ” ต่อคือตอนแรกที่เปิดประตูออกไป มีเสียงทักทายมาจากด้านหลังว่า “สวัสดีครับ หนาวมากไหมครับ” เป็นเสียงจากนักเรียนชายคนหนึ่งที่เดินมาด้านหลังที่ฉันยืนอยู่หน้าประตู
ความรู้สึกที่ประทับใจในเช้าวันใหม่ที่เปียงซ้อ ทำให้เกิดความอบอุ่นขึ้นมาภายในใจ นี่คือความรักความหวังที่ฉันถวิลหามาเกือบตลอดชีวิต ที่อยากจะเห็นเด็กและเยาวชนไทย มีกิริยามารยาทงาม มีสัมมาคารวะอันเป็นส่วนหนึ่งของคุณลักษณะของผู้มีจิตสาธารณะ ฉันได้พบแล้วกับความงดงามของที่นี่ ที่เกิดกับเด็กบนดอยสูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง ๑๓๔๐ เมตร อยู่ติดชายแดนประเทศลาวที่พวกเราข้ามเขามากว่าพันลูกก็ว่าได้
นับตั้งแต่ฉันเป็นครูมาสอนอยู่แต่โรงเรียนบ้านนอก และเคยไปสัมผัสโรงเรียนอื่น ๆ ทั้งบ้านนอกและในเมืองมามากมายจนนับไม่ถ้วน น้อยครั้งมากที่จะมีนักเรียนส่งเสียงทักทายกล่าวสวัสดีมาจากด้านหลัง นอกจากลูกศิษย์ของฉันเองซึ่งผ่านการฝึกมาเป็นเวลานานที่จะทำได้เช่นนี้ แต่ครั้งเป็นการทักทายคนแปลกหน้า
ฉันเคยไปโรงเรียนอื่น ๆ หากไม่มีการแนะนำก็เป็นเรื่องยากที่เด็กจะทักทายและสวัสดี ที่เคยพบมาที่ต่างกับที่นี่คือ “แม้ว่าจะรู้ว่าฉันเป็นครู เด็กวิ่งชนข้าวของตกหล่นก็ไม่เคยแสดงการขอโทษ และได้พบอีกว่านอกจากไม่ไหว้ ไม่ทักทายแล้วยังเดินเบียด ตัดหน้าระยะกระชั้นชิด ไม่มีการอ่อนน้อม” กรณีเช่นนี้ฉันไม่ตำหนิหรือกล่าวโทษแก่เด็ก ฉันกลับเห็นใจครูของเด็กประเภทหลังเหล่านี้มาก เพราะครูเหล่านี้คงยั่งยืนในการสอนวิชาการมากเกินไปเพื่อมุ่งให้เด็กเก่งจนลืมสอนเรื่องการมีสัมมาคารวะ เพราะฉันเชื่อว่า “หากมีการสอนในโรงเรียน แม้ว่าครอบครัวจะเป็นอย่างไรก็ตาม เด็กต้องปฏิบัติได้ เพียงคนเดียวก็ยังดี เพราะโรงเรียนเป็นสถานที่อบรมบ่มนิสัยสร้างพื้นฐานการเรียนรู้ให้กับเด็ก”
ขณะที่ฉันเดินผ่านหอนอนไปยังห้องน้ำที่บ้านพักครูทั้งไปและกลับ แม้ว่านักเรียนจะอยู่ด้านใน ก็ยังส่งเสียงมา “สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับคุณครู” และบางคนก็เข้ามาถามไถ่ทักทายว่า “คุณครูมาจากไหนคะ / จะมาจัดค่ายให้พวกผมใช่ไหมครับ” นับเป็นความประทับใจที่ได้พบนักเรียนที่มีคุณลักษณะเด่นด้านกิริยามารยาทงดงามทุกคนทั้งหญิงและชาย ซึ่งพวกเราชื่นชมกันไม่หยุด
บันทึกเรื่องเล่าครั้งแรกที่มาถึงชื่อ “เปียงซ้อรอรัก” คุณชำนาญ เขื่อนแก้ว ได้เสนอแนะว่า “เปียงซ้อไม่รอรักแล้วน่าจะเป็นเปียงซ้ออุ่นไอรัก” ได้แล้ว ทำให้ถูกใจกับความคิดของคุณชำนาญได้นำมาใช้ชื่อบันทึกนี้ ขอขอบคุณเป็นอย่างสูงค่ะ
ถนนเข้าด้านหน้าโรงเรียน
อาคารห้องดนตรี ห้องประชุม บ้านพักครู หอนอน
ภูเขาด้านหลังคือ สปป.ลาว
ภูมิทัศน์น่าดู น่าอยู่ น่าเรียน
อาคารห้องสมุด
ป่าที่รกครึ้มได้รับการบุกเบิกโดย ผอ.โจ เพื่อสร้างอาคารเรียน
เปิดขยายโอกาสสำหรับนักเรียนมัธยมต้น
บรรยากาศสวยงาม
บรรยากาศแหล่งเรียนรู้
ความเห็น (24)
@@@ไม่ต้องหนาวที่เปียงซ้อเพราะรอรัก
ที่นี่มีมิตรพร้อมพรักให้ไออุ่น
กับน้ำใจจากเด็กไทยหวานละมุน
ครูคิมกรุ่นซาบซึ้งนักรักที่นี่(เอย)@@@
สวัสดีค่ะพี่คิม
- บรรยากาศสวยจังเลย อยากมาๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ พี่คิม
โรงเรียนนี้บรรยากาศดีนะคะ สถานที่สะอาด
สิ่งแวดล้อมดี สิ่งที่ดิฉันชื่นชมที่สุดคือเด็ก ๆ มีสัมมาคารวะ
ซึ่งพบหายากจากในเมือง มีแต่แย่งกันเรียนๆๆ และติวๆๆๆ
ไม่ติวก็ไม่ทันเพื่อน เพื่อให้สอบมหาวิทยาลัยได้คณะดี ๆ
จบออกมาทำงาน เจอบางคนไร้สัมมาคารวะต่อผู้อาวุโสกว่า
หันมามองที่เปียงซ้อดีกว่า ขอให้กำลังใจจิตอาสาทุกท่านนะคะ
โดยเฉพาะคุณวอญ่า มาไกลกว่าใคร นับถือค่ะ
หนาวกาย อุ่นน้ำใจ :)
- โรงเรียนอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่สดชื่น
- ปลูกดอกไม้สวยงาม มีแหล่งเรียนรู้ที่ดี
- เปียงซ้ออบอุ่นเพราะG2Kไปเยี่ยมและให้กำลังใจค่ะ
มาชื่นชมและเป็นกำลังใจให้จิตอาสาG2Kทุกท่านค่ะ
รอ...อ่านเรื่องรักๆ ของอาจารย์คิมทุกวันค่ะ
" รักธรรมชาติและมนุษยชาติ "...อ่านไป ชื่นชมไป
แอบหลงรักอาจารย์แล้วนะคะ
พี่ใหญ่มาส่งความสุขใน เทศกาลตรุษจีน..ขอให้มีความสุขตามที่ปรารถนาทุกประการค่ะ..
..ขอบคุณบันทึกดีๆที่นำมาแบ่งปันค่ะ..
- ตามพี่ใหญ่มาติดๆๆ
- เพิ่งว่างเนี่ย
- มาให้กำลังใจพี่และทีมงานครับ
ตามพี่คิม เจอแล้ว
เล่นหนีไปต่างแดนนี่เอง หนาวกายคงทนได้น๊ะพี่ ดูแลสุขภาพด้วย
ตามชมบรรยากาศสวยงาม ประทับใจค่ะ
ชื่นชมและให้กำลังใจทีมงาน
สวัสดีค่ะ krugui Chutima
ขออภัยที่ตอบเม้นท์ช้า เพราะไม่ได้มาเข้าโกหลายวันค่ะ วันนี้กลับมาที่บ้านแล้ว ขอขอบคุณที่มาเม้นท์เป็นคนแรก และเป็นกำลังใจเสมอนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณยาย
บรรยากาศสวยงาม สงบเงียบมากค่ะ และยังมีเรื่องเล่าอีกเยอะเลย รอติดตามอ่านอีกนะคะ
สวัสดีค่ะน้อง nana งาน พสว.ศอ.8
พี่คิมไปมาหลายโรงเรียนแล้ว ขอยกให้ที่นี่มารยาทงามมาก ตามบริบทของเขานะคะ หากไม่แข่งขันหรือเปรียบเทียบกับใคร
เด็กปัจจุบันมารยาทไม่งาม เพราะสนใจนำเรื่องทราม ๆ มาปฏิบัติกันมากกว่า ขึ้นอยู่กับพ่อแม่ด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์
ขอขอบพระคุณค่ะ ที่นี่มีเรื่องเล่าฉบับยาวมากค่ะ
สวัสดีค่ะKRUDALA
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ อย่าลืมมาติดตามต่อไปนะคะ
สวัสดีค่ะคุณคุณแจ๋ว
ยินดีที่ได้รู้จัก ขอต้อนรับสู่สมาชิกใหม่นะคะ
ขอขอบคุณที่ติดตามอ่าน ยังมีต่ออีกนะคะ
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
คิดถึงพี่ใหญ่ค่ะ หลายวันไม่ได้แวะมาในโกค่ะ
ขอขอบคุณสำหรับพรอันเป็นมงคลค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ขจิต ฝอยทอง
หวังว่าคงสบายดีนะคะ พี่คิมไปเยี่ยมพ่อครูบาที่สวนป่ามาค่ะ พ่อครูสบายดี แต่สวนป่าวันทีพี่คิมไปเงียบค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ Todsapol
คิดอยู่ค่ะ ไม่เห็นอาจารย์มาเยี่ยมพี่คิมหลายวันแล้ว เพราะระบบมันเปลี่ยนทำให้เราหากันไม่เจอนะคะ ขอขอบคุณที่แวะมา
ได้อ่านเรื่องเล่าการศึกษาดูงานของอาจารย์แล้วค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง kruposong
ขอขอบคุณค่ะน้องที่คอยติดตามให้กำลังใจ พี่คิมมีเรื่องรอเล่าต่อจากนี้อีกมากเลยนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณครูคิม มาตามชมบรรยากาศอันสงบ งาม อุ่นน้ำใจค่ะ ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะพี่คิม
อากาศคงบริสุทธิ์จริงๆนะคะ ดอกไม้บานสะพรั่ง สีสันสวยงาม เด็กมารยาทดีมีสัมมาคารวะ
ผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลาย ได้ความหนาวสุดขั้วหัวใจและความสุขใจกลับมาเต็มๆ...ส่งกำลังใจไปให้ทั้งไปและกลับค่ะ
...พรุ่งนี้คาดว่าหนูคงจะได้ไป จ.พิษณุโลก(ถ้าไม่มีเหตุขัดข้อง)
พี่คิมสบายดีนะคะ...คิดถึงค่ะพี่
สวัสดีค่ะคุณ...ปริม ทัดบุปผา...
ขอขอบคุณค่ะ ที่ให้ความสนใจติดตามมาอ่าน ยังมีต่ออีกนะคะ เป็นเรื่องเล่าที่เราได้ไปพบสิ่งดี ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะน้องปิ่นธิดา
ยินดีต้อนรับสู่เมืองพิษณุโลกคะ ถึงสามแยกวังทองแล้วโทรหาพี่คิมนะคะ ประมาณ ๑ กม.จะผ่านหน้าบ้านค่ะ
บรรยากาศที่เปียงซ้องดงามทั้งธรรมชาติและผู้คนค่ะ