ธรรมสวัสดี
หลวงพี่เองก็เคยตกเป็นเหยื่อกับสิ่งที่รับรู้นับครั้งไม่ถ้วน แต่เมื่อเรากลับมาสัมผัสความสุข เล็กๆ กับการตามรู้ลมหายใจของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการเดิน การนั่ง การรับประทาน การดื่ม อย่างมีสติรู้เท่าทัน เราจะเข้าใจชีวิตภายใน และภายนอกมากขึ้น เพราะใจของเราจะกว้างขึ้น ตัวเราจะเล็กลง เราจะขอบคุณ และสำนึกบุญคุณ ในทุกสิ่งที่ทำให้เราดำรงอยู่ตรงนี้ แม้แต่อากาศบริสุทธิ์ที่เรามองไม่เห็น แค่ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ในยามเช้า ก็ช่างมหัศจรรย์แล้ว ยิ่งถ้าเราอยู่ในชนบท ช่างวิเศษจริงๆ
เมื่อขึ้นเครื่องบิน หลวงพี่ได้ที่นั่งติดทางเดินแถวที่ 5 ผู้หญิงสาวได้ที่นั่งตรงกลาง หลวงพี่เลยขอเปลี่ยนเป็นนั่งตรงกลางเพราะผู้หญิงคงเดินเข้าลำบาก แล้วหลวงพี่บอกเปลี่ยนกับคุณลุงที่ริมกระจก แต่คุณลุงไม่ยอม หลวงพี่เลยนั่งสบายๆ แต่นั่งชิดมาทางด้านคุณลุง ถ้าห่มจีวรเถรวาท คงวุ่นวายตั้งแต่ยังไม่ได้นั่งผู้หญิงคนนั้นคงไม่กล้านั่ง แต่เห็นหลวงพี่ห่มจีวรเซ็น เลยคิดไม่มาก แต่ก็คงคิด หลวงพี่แค่อยู่กับลมหายใจอย่างผ่อนคลาย เพราะเราได้พยายามให้สถานการณ์เหมาะสม แต่เราเกี่ยวพันกับหลายเหตุปัจจัยเมื่อไม่ได้ ต้องวางใจ และที่สำคัญคือ สุขสงบ หลังจากนั้นมีพระขึ้นมาอีกสองรูป แอร์ฮอสเตส เลยขอร้องให้ผู้หญิงไปนั่งแถวหลัง เธอยินยอมแต่โดยดี ด้วยท่าทีที่มีความสุข แอร์ออสเตสก็ขอร้องให้คุณลุงที่นั่ง ริมหน้าต่างเช่นเดียวกัน อยากให้พระสามรูปนั่งด้วยกัน แต่คุณลุงแสดงอาการไม่ค่อยพอใจ และถอนหายใจ เธอขอโทษคุณลุงว่าไม่เป็นไรค่ะ และเปลี่ยนไปขอร้องหนุ่มท่าทางซ่าๆ นั่งแถวหน้าแทน และหนุ่มนั้นยินยอมด้วยความเต็มใจ สถานการณ์เลยดีขึ้น พระ 1 รูปนั่งหน้า 1รูป นั่งติดกับหลวงพี่ แอร์ออสเตสขอบคุณหนุ่มซ่า อย่างสุดใจ หนุ่มซ่าเลยได้โอกาส แซวว่า เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหม เธอได้แต่ยิ้มอย่างขอบคุณ
อีกทั้ง หลายครั้ง เราเองตกเป็นเหยื่อกับรูปลักษณ์ภายนอก รัก เคารพนับถือคนที่ภาพภายนอก มิได้มาจากได้จากเนื้อแท้ จากการกระทำ เรายึดติดกับสิ่งที่รับรู้ และตัดสินในทันทีที่เห็น ซึ่งส่วนใหญ่ ก็หาใช่เป็นจริงอย่างที่คิดไม่ เราไม่ให้โอกาสตัวเองเปิดหัวใจให้กว้าง ทำให้ความคิดแคบๆ เป็นนายบงการเรา และปฏิบัติตามกันเรื่อย ไม่กล้าที่เปลื่ยน ทั้งภายในและภายนอก
ความเห็น (5)
นมัสการเจ้าค่ะ
มีความสุข ยิ้มรับกับการอ่านบันทึกนี้ด้วยได้รับพลังแห่งความดีงาม จากเรื่องเล่าและความรู้สึกอ่อนโยนมีเมตตา ดังคำสอนของท่านติช นัท ฮันห์ เจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ
คุณลุงท่านนั้นเป็นคนที่ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก และได้รับการกำชับจากลูกสาวให้คอยมองภาพบรรยากาศทั้งหลายบนท้องฟ้าที่ไม่เคยมีโอกาสได้เห็นมาก่อน และคงจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณลุงเคยฝันไว้และลูกสาวคุณลุงก็ต้องใช้แรงงานทั้งหลายกว่าจะให้ได้มาซึ่งเงินเพื่อซื้อตั๋วเครื่องบินเที่ยวและเลือกที่นั่งให้คุณลุงได้เป็นพิเศษ....หากนี่คือเหตุผลที่คุณลุงไม่อยากสละที่นั่งจากริมหน้าต่าง เราคงเข้าใจคุณลุงมากขึ้นนะคะ
ขออนุญาตแลกเปลี่ยนมุมมองกับพระคุณเจ้าด้วยค่ะ การยอมรับการตัดสินใจของผู้อื่นโดยไม่ตัดสินว่าผิดถูกคือสิ่งที่ทำให้เราเบา สบายด้วยค่ะ
silver cloud
คำสอนจะไม่เป็นจริง ถ้าเราไม่ลงมือปฏิบัติ @คุณโอ๋ อโณ ขอบคุณในปัญญาที่ทุกคนล้วนมีอยู่ในตน ไม่ว่าระดับไหนก็ตาม ความเข้าใจที่แท้เท่านั้นที่ทำให้เรา รักได้อย่างบริสุทธิ์ ไม่มีใครผิดหรือถูกอย่างเช่นคุณโอ๋ว่า ดอกกุหลาบ คงไม่สามารถเป็นกล้วยไม้ จงงามอย่างที่เป็น ไม่มีใครดีกว่ากัน ไร้ซึ่งการตัดสิน ไร้ซึ่งการครอบครอง การให้อย่างไร้เงื่อนไข คือการให้ที่แท้ ยิ่งสิ่งไหนทีเรารักมาก ยึดมาก เมื่อได้ให้ อิสระและความสุขที่แท้จะปรากฏ ไม่มีอะไรเป็นของเรา แม้แต่เราคิดว่าเรา ปล่อยวางทำให้เราเบาสบายที่สุด ถ้ายังยึดอยู่ เรายังคงขังตัวเองไว้ ทุกอย่างมีความงามในตัวของสิ่งนั้นเอง
เด็กนักเรียนหญิงตัวเล็กๆ เดินออกจากโรงเรียนเพื่อที่จะนั่งรถกลับบ้าน บริเวณที่จอดรถประจำทาง มีขอทานหญิงแก่ดูท่าทางอิดโรย นั่งอยู่ เมื่อเด็กคนนั้นเห็นเข้าก็รู้สึกสงสารจับใจ รีบหยิบเงินในกระเป๋า ให้กับหญิงชราผู้นั้น และเธอก็รู้แก่ใจว่า หลังจากที่เธอให้เงินหญิงขอทานไปแล้ว เธอต้องเดินกลับบ้าน ซี่งเป็นระยะทางที่ไกลพอสมควร แต่หัวใจของเธอพองโต เธอเดินกลับบ้านด้วยความสุข และไม่รู้สึกเหนื่อย ไม่ได้คิดว่าหญิงขอทานนั้น จะหลอกเพื่อเอาเงิน หรือ เป็นขอทานปลอม
กราบนมัสการพระอาจารย์ขอรับ...