ดื่มชา
ธรรมสวัสดี พี่น้องทุกท่าน
ช่วงนี้อากาศที่ฝรั่งเศสเปลี่ยนแปลงเร็วมาก วันนี้ อบอุ่น พรุ่งนี้เป็นน้ำแข็ง ทำให้ร่างกายปรับตามไม่ค่อยทัน เลย เดี๋ยวรู้สึกร้อน หนาว ไม่ค่อยสบายตัว เช่นเมื่อสองวันอากาศอบอุ่น วันนี้อุณหภูมิติดลบ เมื่อวานเป็นวันนักบวช คือวันที่เฉพาะนักบวช จะไปที่กระท่อมหลวงปู่(ติช นัท ฮันท์) เพื่อฟังธรรม และทำกิจกรรมร่วมกันทั้งวัน เมื่อรับประทานอาหารกลางวันเสร็จรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว ขออนุญาตเดินกลับวัด เพื่อเป็นการออกกำลังกาย และก็สมใจหวังได้เดินออกกำลังกายจริงๆ ประมาณ ๔ ชม. เพราะระยะทางประมาณ 28 กม. แต่ก็มีความสุขมาก เดินในชนบทที่ฝรั่งเศสสบายจริงๆ เงียบ สงบ เย็น สบาย ไม่ค่อยรู้สึกเหนื่อยแต่เท้าก็ระบมพอสมควร แต่ถ้าที่เมืองไทยคงเดินยากนิดนึง แม้แต่ในชนบท รถก็เต็มไปหมด แต่ที่นี่นาน ๆ จะรถจะผ่านมาสักคัน ทำให้เราได้สูดอากาศบริสุทธิ์เต็ม ปอด เมื่อถึงวัด ก็สรงน้ำ หลังจากนั้นนั่งสมาธิ รู้สึกเพลีย เข้านอน ตอนเกือบสองทุ่ม หลับยาว ตื่นอีกที ตี๑หนึ่งครึ่ง ออกกำลังกายประมาณ ๑ชม. นั่งสมาธิ ดื่มน้ำชาอุ่นๆ ตอนเช้าช่างเงียบสงบ เหมาะแก่การภาวนาจริง
มีบทกวีปรากฏขึ้นระหว่างการดื่มชา
ใบชาทุกใบ คือ หลวงพี่ หลวงน้อง นักปฏิบัติชายร่วมกับฉัน
น้ำร้อนแต่ละหยด คือ หลวงพี่ หลวงน้อง นักปฏิบัติหญิงร่วมกับฉัน
ฉันเบิกบานกับการดื่มน้ำชาอย่างแท้จริง
ชุมชนแห่งความตื่นรู้ สงบสุข ปรากฏทันที
ในเวลาที่เราทำอะไรอย่างมีความสงบสุข เบิกบาน ดำรงอยู่ตรงนั้นอย่างเต็มเปี่ยม เรากำลังสร้างสถานปฏิบัติธรรม ณ ที่นั้น เพราะคนรอบตัวเราจะได้รับความสุขจากเรา เราจึงเหมือนผู้ก่อสร้างชุมชนแห่งความเบิกบานเคลื่อนที่ ขอให้มีความสุขกับการสร้างชุมชนร่วมกัน หลวงพี่ก็รู้ว่าพี่น้องทุกท่าน ก็กำลังสร้างสถานปฏิบัติอยู่เช่นเดียวกัน ที่ครอบครัวของเรา ที่ทำงาน ไม่ว่าจะเป็นที่มหาวิทยาลัย โรงพยาบาล บริษัท โรงเรียน ฯลฯ ทุกที่จะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความเห็นอกเห็นใจ มีน้ำใจช่วยเหลือกัน ฟังซึ่งกันและกันด้วยหัวใจ
เช้า วันนี้เป็นวันสวดปาฏิโมกข์ หลวงพี่เดินขึ้นไปวัดบนตอนตี ๔ เพราะหลวงพี่พักอยู่วัดภูล่าง เช้าวันนี้ฟ้ามืด หลวงพี่ใช้ช่องว่างตรงกลางระหว่างแนวต้นสน เป็นเครื่องบอกทางว่าหลวงพี่เดินตรงทาง จุดหมายปลายทางคือห้องสมาธิวัดบน แต่ในเช้าวันนี้ไม่ได้รู้สึกว่าต้องไปให้ถึง แต่ละก้าวหายใจอย่างผ่อนคลาย แต่ละก้าวเบิกบาน หลายครั้งที่ลืม และไม่มีโอกาสสัมผัสความสงบสุขเช่นนี้ เพราะใจถึงปลายทางหรือเป้าหมาย แต่กายยังอยู่ระหว่างทาง การเดินทางครั้งนั้นไร้ความ หมายอย่างสิ้นเชิง เป็นเป้าหมาย จุดหมายที่ว่างเปล่า หรืออาจล้มเหลว บางครั้ง เหนื่อย หอบ หงุดหงิด ฯลฯ แต่เมื่อเดินอย่างผ่อนคลาย หยุดชื่นชม ดวงดาว จุดหมาย หรือ เป้าหมายอยู่ตรงนี้กับเรา เพราะชีวิตเราต้องการความสุข เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความ สุข แต่หลายครั้งเราไม่เคยได้สัมผัส เพราะเรามัวกังวลเรื่องเป้าหมาย หรือความสำเร็จของชีวิต ที่สังคมเป็นคนกำหนด โดยที่เราไม่โอกาสที่จะกำหนดเอง เราจึงต้องเร่งรีบ ถูกกระตุ้น กดดัน เครียด กลุ้มฯลฯ ทั้งๆ ที่เราไม่รู้ว่าจะอยู่ได้ใช้ ชื่นชมของที่เรามี เราเก็บ เราหา ในวันพรุ่งนี้หรือไม่ เช้านี้หลวงพี่อาจไม่ได้รับ ความสำเร็จ คำชื่นชม หรือ สรรเสริญ แต่หลวงพี่ได้รับ ความเบา สบาย อิสระ เบิกบาน ในการต้อนรับเช้าวันใหม่ ได้เดินบนพรมที่ปูด้วยใบโอ๊ค ที่ประดับด้วยเพชรน้ำแข็งเล็กๆ ที่สวยงาม ทุกอย่างก้าว คือของขวัญให้ชีวิต ความสุขเล็กๆ ที่ไม่ต้องเหนื่อยดิ้นรน แสวงหา หรือไปหาซื้อที่ไหน และอาจไม่มีขาย มีเงิน อาจไม่ได้รับ
หลวงพี่หวังพี่น้องทุกคนจะมีความสุขกับการเดินในทุกๆ เช้า ก่อนออกจากบ้าน เดินในที่ทำงาน หรือในที่ใดก็ได้ที่เราอยู่ เมื่อหลวงพี่มีความสุขกับการเดิน หลวงพี่ไม่ต้องหวังว่า จะนั่งสมาธิให้สงบ เพราะเมื่อไปถึงห้องสมาธิ หม่สังฆาฏิ ไปนั่งสมาธิ ตามรู้ลมหายใจ กาย และใจ เบา สบาย หนึ่ง ชม.กว่าๆ ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม้จะเมื่อยขาจากการเดินเมื่อวาน แต่ใจเบาสบาย กายปวด แต่ใจเย็นสบายๆ หลวงพี่จึงสัมผัสความหมายของคำว่า (สงบ สยบ ความเคลื่อนไหว) ปวดอย่างไร ใจสงบ แล้วอะไรเล่าที่ปวด
ขอบคุณ ที่อ่านจดหมายฉบับนี้ ยิ้มให้กับชีวิต เบิกบานให้กับความผิดพลาด สงบกับความไม่เป็นดังหวัง ไม่มีความสำเร็จ ไม่มีความล้มเหลว มีแต่ความคิด
ความเห็น (5)
มาแอบด้านหลังแถวหอมกลิ่นชา
กะว่าจะขอชิมสักถ้วยขอรับ
นมัสการเจ้าค่ะ
กราบขอบพระคุณกับข้อธรรมะเพื่อชีวิตสงบร่มเย็นเจ้าค่ะ
ได้กลิ่นไอใบชา...ส่งมาไกล
เสมือนได้ชิมชาหอมอิ่มเอม
เบาสบายผ่อนคลายจิตเกษม
แสนปรีด์เปรมที่ได้มาทบทวน.....
ขอน้อมธรรมสู่ใจ...
สุข สงบเย็น อยู่กับปัจจุบันขณะ...
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ
นมัสการค่ะหลวงพี่
"Drink your tea slowly and reverently, as if it is the axis on which the world earth revolves - slowly, evenly, without rushing toward the future." — Thich Nhat Hanh
สาธุค่ะ