เบื้องหลังการทำงาน FA@อัมพวา
ผู้เขียนรู้สึกว่าทุกอย่างมันดีงามโดยตัวของมันเอง ตราบใดที่เราไม่คิดว่าเราเป็นศูนย์กลาง
ผู้เขียนรู้สึกประทับใจจากการไปสังเกตการณ์การทำงานการจัดการความรู้ผู้นำการศึกษาพิเศษ ที่เป็นการศึกษาเพื่อเด็กพิเศษในด้านต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความด้อยโอกาสของเด็ก เด็กกำพร้า เด็กมีปัญหา หรือเด็กที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ ซึ่งจัดขึ้นที่อัมพวา โดยทีมงาน ได้แก่ ดร. ยุวนุช ทินนะลักษณ์, คุณเอก จตุพร วิศิษฎ์โชติอังกูร, อาจารย์แผ่นดิน พนัส ปรีวาสนา และคุณเก๋
ความประทับใจอย่างแรก ๆ ที่สำคัญที่สุดคือการได้ทานอาหารแสนอร่อยทั้งสองมื้อและการสนทนาร่วมกันอย่างมีความสุขสนุกสนาน... นอกเหนือจากการเตรียมงานอย่างเข้มข้น....
รู้สึกดีเสมอ ที่ได้เจอกัน
หลังหารือเตรียมงานกัน เราก็ออกไป shopping หาที่นวดตัวผ่อนคลาย และหาร้านอร่อย ๆ รับประทาน ... ทั้งหมดที่กล่าวมานี้คือเคล็ดลับการเตรียมความพร้อมของ FA ไม่สงวนลิขสิทธิ์ค่ะ
ความสุขจากการถ่ายภาพวิถีชีวิตของคุณเอกและการทำตัวตามสบายของพี่นุช
คุณเก๋ยืนเชียร์อยู่ข้าง ๆ
หลังจากนวดตัวพักผ่อนกายา ซึ่งถูกห้ามการถ่ายทำเนื่องจากเป็นช่วง relaxation แบบส่วนตัวมากๆ ค่ะ พวกเราก็ไปทานอาหารร้านน้ำทิพย์ ใต้สะพานคลองผีหลอก รสชาติเด็ดมาก ๆ ทีมงานไปทานมื้อเย็นถึงสองมื้อ
รายการอาหารจานโปรด
จริง ๆ มีมากกว่ารายการที่โชว์มานี้ค่ะ แต่ยอมรับว่าถ่ายไม่ทัน ส่วนของหวานที่เราทานก็มีสละลอยแก้ว รสชาติไม่หวานมาก และก็มีมะม่วงอกร่อง (ก้นดำ) ที่เราแวะซื้อกันมาตามภาพก่อนหน้านี้
การไปครั้งนี้ ผู้เขียนเสมือนไปสังเกตการณ์และได้พบปะกับทีม FA ทุกท่านมากกว่า ด้วยธรรมะจัดสรรอะไรบางอย่างที่ทำให้ผู้เขียนยังไม่ได้นำเสนอเรื่อง Human KM by Enneagram ในครั้งนี้ ทั้งที่เตรียมงานมาแล้วก่อนหน้าที่ ส่วนหนึ่งคงมาจากกิจกรรมการทำ Human KM by Enneagram เป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลามาก การแทรกเข้าไปในกิจกรรมส่วนต่าง ๆ ที่จัดลงตัวแล้วเป็นเรื่องยาก และผู้เข้าร่วมการอบรมควรมีพื้นฐานการจัดการความรู้มาก่อนเพื่อจะได้เห็นภาพว่า Enneagram จะนำไปใช้ตรงไหน เนื่องจากเรื่อง Human KM by Enneagram เป็นเรื่องของการสังเกตการณ์ภายใน (Inner Observation) ส่วนใหญ่คนเราจะคุ้นเคยกับการมองโลกภายนอกตัวเองและนำมาคิด รู้สึก ตีความ โดยมองไม่เห็นการทำงานภายในตนเอง จึงอาจจะยังไม่เหมาะสมที่จะเข้าสู่โลกภายในในยามที่ผู้ร่วมกระบวนการจะต้องทำความเข้าใจ KM ในรูปแบบกระบวนการภายนอก และการจัดกิจกรรมครั้งนี้ ผู้เขียนก็เห็นด้วยที่ผู้เข้าร่วมอบรมที่อยู่ในระดับผู้บริหารการศึกษาควรที่จะใช้เวลาอย่างค่อยเป็นค่อยไปกับกระบวนการ KM ทั้งหมดก่อน และมีเวลาพักผ่อนร่องเรือให้สำราญใจจะได้ไม่รู้สึกหนักกับการเรียนรู้ KM ครั้งแรก จะได้เกิดความประทับใจครั้งแรกในการเรียนรู้และไม่มองว่าเป็นส่วนเกิน แต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ขอยืมคำที่พี่นุช (คุณนายดอกเตอร์) ชอบใช้คือคำว่าว่า "คนข้างกาย" คนข้างกายของผู้เขียนให้แง่คิดที่ดีว่า "หากยังไม่ถึงเวลา ก็มักจะมีอะไรมาทำให้คลาดแคล้วไป" ซึ่งเป็นสิ่งที่ผูู้เขียนต้องค่อย ๆ เรียนรู้ไป เป็นเรื่องธรรมะจัดสรรจริง ๆ เหตุการณ์บ่งชี้สำคัญก็คือในช่วงคืนก่อนเริ่มวันงานกิจกรรม หลังทานอาหารร่วมกันตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนถึงสามทุ่มกว่า ถึงที่พักทุกคนเข้านอนประมาณห้าทุ่ม เช้ารุ่งขึ้น ผู้เขียนพบว่าเกิดอาการเจ็บปาก ปากบวมในตอนเช้าไม่ทราบว่าแพ้อะไรหรือโดนแมลงอะไรกัด และทานยาแก้แพ้ของพี่นุช ซึ่งผู้เขียนก็ไม่คิดว่าจะสะลึมสะลือทั้งวัน พี่นุชแนะนำให้ผู้เขียนนั่งหลับตา ซึ่งผู้เขียนก็ทำสมาธิหลับตาจนรู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่ก็อยากกลับมาพักที่บ้าน จึงขอตัวกลับก่อนพร้อมกับพี่นุชที่เสร็จสิ้นการบรรยายในช่วงเช้าแล้ว
กลับมาถึงก็อาบน้ำและเข้านอนพักทันที กว่าจะตื่นก็สายมาก ๆ น่าจะประมาณ 5 โมงเช้าหรือเกือบเที่ยง เป็นการนอนพักแบบหลับไหลจริง ๆ ตื่นขึ้นมาก็แวะเข้า G2K เนื่องจากพี่กานดา ซึ่งเข้ามาเยี่ยมผู้เขียนในบันทึกก่อนนี้มา comment ทำให้ผู้เขียนแวะเข้ามาดู และรู้สึกเสมือนถูกดึงดูดจากอะไรบางอย่างว่าควรจะเขียนเบื้องหลังการทำงานของ FA ที่อัมพวาครั้งนี้
เบื้องหลังที่ว่า "ทีมงานของคุณเอก" กับคำนี้ คำที่ทำให้ผู้เขียนประทับใจในเพื่อนใหม่ ๆ ที่คุณเอกเป็นสื่อกลางให้เราได้มีโอกาสมาพบปะกันอยู่เสมอ เบื้องหลังที่ว่าพวกเราได้หลอมรวมเป็นหนึ่งผ่านกิจกรรมที่ทำร่วมกันอย่างเป็นกันเอง ได้แก่ shopping, นวดตัว และรับประทานอาหารแสนอร่อย โดยเฉพาะบทสนทนาเป็นกันเองอย่างมีรสชาติไม่แพ้รสอาหาร สิ่งเหล่านี้คือการสร้างมิตรภาพทีม FA ให้มีความรู้สึกดี ๆ ร่วมกันก่อนการทำงาน ทั้งที่บางท่านเราอาจจะยังไม่คุ้นเคยกันมาก่อน
สิ่งสำคัญที่ผู้เขียนได้เรียนรู้เป็นบทเรียนสำหรับตัวเองก็คือ "ธรรมะจัดสรร" ผู้เขียนไม่เคยเสียดายหากว่าจะต้องเตรียมตัว เตรียมการอะไรมาด้วยความยากลำบาก และเกิดเหตุการณ์อะไรบางอย่างทั้งปัจจัยภายนอกหรือปัจจัยภายในของผู้เขียนเองก็ตาม ซึ่งทำให้ผู้เขียนไม่ได้มีโอกาสใช้ความรู้หรือแสดงสิ่งที่เตรียมมานั้น ผู้เขียนรู้สึกว่าทุกอย่างมันดีงามโดยตัวของมันเอง ตราบใดที่เราไม่คิดว่าเราเป็นศูนย์กลาง
------------------------------------------------
หมายเลขบันทึก: 432809เขียนเมื่อ 25 มีนาคม 2011 21:05 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:39 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (13)
Thank you for your attention
ผู้บริหารตั้งใจ คิด ตั้งใจ เขียน - ในงานที่ได้รับมอบหมาย...
Action with Khun Kae
นางงามปลาทู (หน้าไม่งอ คอไม่หัก) :)
ผมว่า ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๙ ชอบ "การนวด" ที่สุด อิ อิ
เรื่องอื่นต้องเป็นประเด็นรองอย่างแน่นอน ;)...
อายุ วันโน สุขัง พลัง (นวด) หมายถึง คนอายุเยอะ ๆ ย่อมต้องการการนวดเป็นธรรมดา ;)
สดชื่น ชื่นชม..ค่ะ
มีความสุขมาก ๆ ค่ะ..^_^
อาหารอร่อย บรรยากาศถูกใจ เพื่อนที่ดี ธรรมะจัดสรร ชอบคะคำนี้
สวัสดีครับคุณ ศิลา
Fa ที่หาดใหญ่ ก็เป็นการ นวดไป คุยไป กับ13 มนุษย์ ทองคำ โกทูโนว์ พบกัน สร้างเคล็ดวิชา กำลังภายใน
- ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจดอกไม้จากคุณเอก พี่ครูคิม ท่านวอญ่า พี่ประกาย คุณสีตะวันค่ะ ดีใจมากค่ะที่มาเยี่ยมเยียน
- ขอบคุณคุณมากค่ะ
ที่ทำให้มีโอกาสได้เห็นเบื้องหลังการทำงานแบบเดิม ๆ ที่ห่างเหินกันไปนาน - เห็นภาพผู้บริหารขะมักเขม้นเช่นนี้แล้วดีใจอย่างมากค่ะ เป็นบรรยากาศที่หาดูได้ยาก ผู้บริหารกลับมาเป็นนักเรียนรู้ที่น่าชื่นชมยกย่องค่ะ
- ภาพคุณเอกกับคุณเก๋นี่ สมกับที่ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๑๐ แซวนะคะ เมื่อไหร่ได้ฤกษ์ อะไรประมาณนั้น หวานแหววมากมาย
- เห็นปลาทูเรียงแถวแล้วคิดถึง คิดถึงทั้งคนและปลาทู และปลาทูที่ซื้อมาทานเรียบแล้วค่ะ
- สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์นพลักษณ์ ๑๐
หลานป้า... - การนวดเป็นการผ่อนคลายเหมาะสำหรับผู้ใหญ่วัยทำงานเคร่งเครียดด้วยค่ะ วัยชราไม่น่าจะเป็นเป้าหมายหลัก เพราะกระดูกอาจหักได้ง่าย อยากให้ลองนวดดูนะคะ หากได้มีโอกาสไปเยี่ยม จะชวนไปนวดกันค่ะ รับรองไม่มีการถ่ายทำ
- คิดถึงค่ะ คุณสีตะวัน
ติดใจรสชาติอาหารอุดรมาก ๆ เห็นคุณสีตะวันทีไร นึกถึงแต่ของกิน อิอิ แต่มันเป็นอะไรที่ชอบที่สุดเลยนะคะ เรื่องเที่ยวเป็นรองด้วยซ้ำ
- สวัสดีค่ะพี่ประกาย
ธรรมะจัดสรรจริง ๆ ค่ะ หากสืบย้อนไปที่ต้นตอก็จะพบว่า G2K สร้างพื้นที่ให้เกิดธรรมะจัดสรรมากมาย ได้รู้จักหลาย ๆ ท่านใน G2K และเรียนตามตรงว่ามีบุคลิกลักษณะนิสัยที่โดดเด่นร่วมกันมากคือ "จิตสาธารณะ" น่ารัก เอื้อเฟื้อทุกคน - ยังอยากเจอพี่ประกายอยู่นะคะ ได้พบคุณสีตะวันแล้ว ความรู้สึกคือพี่และคุณสีตะวันอ่อนโยนสมกับการทำงานจิตบริการผู้อื่นทั้งคู่ค่ะ การได้พบกันเป็นวาสนาอย่างหนึ่ง
อ่านไปน้ำลายไหลไป...
เพราะเป้นบันทึกที่เรียกน้ำย่อย ได้เป็นอย่างดีเลย นะครับ คุณsila
..
นั่งดูรูปคุณเอก...แล้วรู้สึกคล้อยตามนะครับ
การถูกชะตากัน ความชอบส่วนตัวคล้าย ๆ กัน ความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาทางสีหน้าและแววตา บอกความรู้สึกและความคิดคนได้หลายอย่าง มุมมองชีวิตต่างกันจึงไม่ใช่อุปสรรค
..
เชียร์ตามทุกความเห็น นะครับ คุณsila
ด้วยความระลึกถึง เช่นกันครับ