11.คุณว่าคนไทยมีคุณสมบัติเหมือนคนญี่ปุ่นกี่ข้อในการเผชิญวิกฤติร่วมกัน?

          ผมขออนุญาตนำเรื่องนี้จากบล็อกของคุณสุทธิชัย หยุ่นมาตั้งคำถามให้คนไทยลองคิดและตอบเล่นๆนะครับ

          มีคนส่งข้อความ “10 อย่างที่เราควรจะเรียนรู้จากญี่ปุ่น” จากวิกฤติที่เกิดขึ้นกับประเทศนั้นขณะนี้... ซึ่งหลายข้อตรงกับที่ผมได้สังเกตเอาไว้ตั้งแต่เกาะติดข่าวคราวแผ่นดินไหว สึนามิ และอุบัติเหตุที่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่ตามมาเป็นบทเรียนและตัวอย่างแห่ง “บุคลิกของผู้คน” ประจำชาติที่จะสะท้อนออกมาอย่างเห็นได้ชัดแจ้ง ก็ในยามที่ประเทศชาติเผชิญกับความร้ายแรง และประชาชนในชาติจะแสดงออกในลักษณะคล้ายกัน เพื่อร่วมกันฟันฝ่าให้พ้นความหายนะร่วมกันเช่นนั้น

          ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่คนในชาติจะร่วมกันแสดงออกซึ่งความอดทน เสียสละ กล้าหาญ และความห่วงหาอาทรต่อกันในยามที่สัญชาตญาณมนุษย์บอกให้ทุกคน “เอาตัวรอดก่อน” เป็นปฐม

          แต่มีคนรวบรวม “สิบลักษณะ” ที่น่าชื่นชมของคนญี่ปุ่นที่ปรากฏให้เห็นกันอย่างเด่นชัดในครั้งนี้ ที่คนไทยควรจะศึกษาเรียนรู้และนำมาปฏิบัติในฐานะ “เพื่อนร่วมชาติ ร่วมทุกข์ ร่วมสุข” อย่างที่ญี่ปุ่นได้แสดงให้เห็น

สิบคุณลักษณะพิเศษที่ว่านี้คือ
1. ความสงบนิ่ง ไม่แสดงออกถึงความเศร้าโศกโศกาในที่สาธารณะเกินเหตุ ความทุกข์ระทมได้รับการยกระดับให้เป็นคนนิ่งเฉยและความอึดแทน

2. ความสง่างาม...ผู้ คนเข้าคิวรอน้ำและอาหารอย่างเป็นระเบียบ ไม่มีการพูดจาก้าวร้าวใส่กัน ไม่มีท่าทีแห่งความหยาบคายให้แก่กัน ทั้งๆ ที่ต่างคนต่างก็เครียดทั้งนั้น

3.ความสามารถ...สถาปัตยกรรมที่พิสูจน์ว่าสามารถรับแผ่นดินไหวรุนแรงได้...แม้ตึกจะโอนเอียง แต่ไม่ถล่มยับเยินในหลายๆ จุด

4. ความเอื้ออาทรต่อกัน...ทุกคนซื้อสินค้าเฉพาะที่จำเป็นสำหรับตนในขณะนั้น...เพื่อว่าจะได้แบ่งปันให้ทุกคนทุกครอบครัวสามารถซื้อหาด้วยกันได้

5. ระเบียบวินัยสุดยอด...ไม่มีการปล้นสะดมร้านค้า ไม่มีการบีบแตรใส่กันกลางถนน...มีแต่ความเข้าใจซึ่งกันและกันว่าทุกคนล้วนมีความทุกข์โศกเหมือนกัน

6. ความเสียสละ...คน งาน 50 คนของโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ประกาศทำงานต่อไปแม้จะเสี่ยงภัยยิ่ง เพื่อจะได้ปั๊มน้ำจากทะเลใส่เตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์...คนญี่ปุ่นทั่วประเทศจะ ตอบแทนพวกเขาได้อย่างไร?
 

7. ความโอบอ้อมอารีต่อกัน...ร้านอาหารต่างก็ลดราคาให้ลูกค้าในยามวิกฤติ ตู้เอทีเอ็มไม่ต้องมียามพิเศษมาเฝ้า คนแข็งแรงกว่าดูแลคนอ่อนแอ

8. การฝึกฝนคนในสังคมอย่างพร้อมเพรียง...ไม่ ว่าจะเป็นคนชราหรือเด็ก...ทุกคนต่างรู้ว่าในยามเกิดภัยธรรมชาตินั้น แต่ละคนจะต้องทำอะไรบ้าง...และทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างถูกต้อง แม่นยำและมีประสิทธิภาพยิ่ง

9. สื่อสารมวลชน...ได้ แสดงถึงความรับผิดชอบและการรายงานข่าวอย่างสร้างสรรค์ เพื่อช่วยเหลือทุกคนในสังคมให้ข้ามพ้นวิกฤตินี้ ไม่มีการแสวงหาข่าวหวือหวาเกินเหตุ ไม่มีภาพศพคนตาย ไม่มีการออกข่าวลือที่สร้างความตื่นตระหนก...ในยามบ้านเมืองวิกฤติ คนข่าวของเขาทำหน้าที่อย่างรอบด้าน รับผิดชอบและอุดมไปด้วยความเมตตาและกรุณา

10. ความสำนึกร่วมกันของคนในสังคม...เมื่อไฟดับในร้านขายของร้านหนึ่ง ลูกค้าทั้งหลายต่างพากันเอาของใส่กลับไปที่ชั้นวางของ และออกจากร้านอย่างเรียบร้อย

          เราน่าจะถามตัวเองว่าคุณสมบัติสิบข้อนี้ คนไทยเราหาก

เผชิญวิกฤติรุนแรงจริงๆ จะสามารถแสดงออกได้กี่ข้อ? แต่ผมไม่กล้าตอบครับ เพราะ...????

 

[krutoom]

สวัสดีค่ะท่านเบฯ  ไม่อยากคิดเหมือนกันค่ะ  หรือว่าสมมุติกันไปก่อน  ลองสร้างสถานการณ์แล้วคงรู้นะคะ  อิอิ

[หนุ่ม กร]

สวัสดียามเช้าวันเสาร์  ..ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน ...ตอบตัวเองแล้วว่าก็คงจะต้องอดทนฝึกฝนสร้างให้มีในตัวเราเองก่อน..ไม่รู้ว่าจะได้สักกี่ข้อแต่จะพยายามทำให้ได้ทุกข้อครับ

[ครู ป.1]

เรียนรู้จากบทเรียนเพื่อนบ้าน

คงดีกว่าเรียนรู้จากบ้านตัวเองนะคะ

เราจะตระหนก..หรือ..ตระหนัก   กันดีล่ะ

[เบดูอิน]

Rinda

• ไม่ต้องสมมุติหรอก ที่ภาคใต้ตอนนี้ ดูจากข่าวนะครับ
• โวยวายว่าไม่ได้การช่วยเหลือ
• โขมยเริ่มลักของ
• ฯลฯ

[เบดูอิน]

หนุ่ม กร

• รูปนี้หล่อนะครับ ห้ามเปลี่ยน
• ดูจากเหตุการณ์ตอนนี้คนไทยต้องฝึกอีกมาก

[เบดูอิน]

ครู ป.1

• ถึงวันนี้บทเรียนมีทั้งเพื่อนบ้านและของเราเอง
• แต่คนไทยอดทนน้อยไปเมื่อเทียบกัลบเพื่อนบ้าน

[เอื้องแซะ]

• ชื่นชมคนญี่ปุ่นในเรื่องของการมีวินัย 
•  สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
• ขอให้ท่านและพี่น้องชาวใต้ เกิดสุข สงบร่มเย็นตลอดไปค่ะ

[มนัสดา]

สวัสดีค่ะพี่ชาย

[Preeda]

สวัสดีค่ะเบดูอิน

• คำถามที่ถามมาพี่ก็ไม่กล้าตอบนะเบดูอิน
• กลัวคำตอบในเชิงลบ..ไม่ดีเลย
• คงต้องช่วยกันอีกยาวนาน..วินัยในตนเองบางครั้งคงต้องสร้างกันทั้งชีวิต..คล้ายๆกับมนุษยธรรมนะแหล่ะ..ทำไมบางคนมี...ทำไมบางคนไม่มีเลย...จะให้แต่ละคนเกิดความสำนึกคงยาก..ขนาดสอนเด็กๆ..เดี๋ยวนี้สอนยากเย็นคงต้องบ่นกันอีกยาวนาน..ว่าทำไมๆๆๆๆเขาจึงไม่เป็นเหมือนที่เราคาดหวัง...สงสารประเทศไทยนะเบดูอิน..เราคงช่วยเท่าที่จะทำได้แม้จะน้อยนิดก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยจริงมั้ยเอ่ย...ขอบ่นด้วยคนนะคะ

[Boo]

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะป๊ะเบฯ

ติดตามข่าวคราวพิบัติภัย ด้วยใจลุ้นระทึก และได้หลายๆ มุมมอง ชื่นชม ทึ่งกับสปิริตชาวญิ่ปุ่นค่ะ

ส่วนเมืองไทยบ้านเรา น้ำใจก็ยังไม่เหือดหาย อาจด้วยวิถีสบายๆ ก็ต้องค่อยๆ ปรับกันไปนะคะ :)

[เบดูอิน]

สวัสดีครับ จะมาตอบในภายหลัง

[ยายธี]

ÄÄÄ..บทเรียน..เข้มข้น..บทแรก..ของเรา...คือ..ระบบ ระเบียบ วินัย...(ใช้วิถี..ธรรม..กับคำว่าพอดี)...คงไม่ใช่บทเรียนที่เรียนยากสำหรับ..คนบนแหลม..(ที่ถูกเรียกว่าทอง)...และกำลังจะจมน้ำ...หากช่วยกัน..หยุด..คิด...พิจารณา..(ตัวเอง..ให้ถ้วนทั่ว)..สักวันหนึ่ง..ถ้ารีบๆหน่อยเพราะตรงนี้..คงต้องใช้เวลา.(คนญี่ปุ่น..เรียนรู้มาหลายศตวรรษแล้ว...ผลของการเรียนรู้คือ..วันนี้..)...นี่คือสิ่งที่ยายธี..พยายามเข้าใจ...(เพราะมีและใช้ชีวิต..อยู่กับชนชาติ..ที่เขามี..ระบบ..ระเบียบ..วินัย.."เยอรมัน" ที่มีญี่ปุ่น..เป็นเพื่อนเกลอ ในอดีต"...กว่า..จะปรับเปลี่ยนและเข้าใจความเป็นมาของ..แก่นนี้...ก็เกือบจะสายไป.....เจ้าค่ะ...(ในสถานะ..คนไทย..คนหนึ่ง..)