ณ พื้นที่แห่งนี้ เรามีนักประพันธ์ที่เก่ง ๆ อยู่หลายท่านสรุปได้ว่า (๑) บางท่านก็บันทึกด้วยบทร้อยกรองตามที่ตนเองถนัด (๒) บางท่านก็ไม่ได้บันทึกเป็นบทร้อยกรอง แต่จะนำบทร้อยกรองไปแทรกไว้ในบันทึกที่เป็นบทความ (๓)บางท่านเขียนแสดงความคิดเห็นต่อบันทึกผู้อื่นด้วยบทร้อยกรอง (๔) บางท่านเก็บบทร้อยกรองของตนเองไว้ใต้บันทึก
วันหนึ่งฉันซอกแซก วิ่งเล่นไปในที่ต่าง ๆ เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ จนได้ไปเจอสิ่งที่ใจรัก พอใจ ชอบ ชื่นชม จึงแวะเก็บเกี่ยวความชื่นใจอยู่นานมาก นั่นคือบทร้อยกรองประเภท "ฉันท์" ซึ่งหาอ่านได้ไม่ง่ายนัก และเจ้าของบทประพันธ์เองก็มิได้บันทึกเผยแพร่ (หรืออาจเผยแพร่แล้วฉันไม่ทันเหตุการณ์)ในหมู่บ้านแห่งนี้ ที่บ้านหลังนี้ค่ะ
http://gotoknow.org/profile/pramahavinai101
อินทรวิเชียรฉันท์
๏ข่าวว่าจะแต่งงาน สิละคานฤคุณครู
รูปร่างก็พอดู สละโสดสิยินดี
๏อยู่นานจะแก่เกิน มน(มะ-นะ)เพลินมิเปรมปรีดิ์
จงสุขสวัสดี ผิว(ผิ-วะ)ทุกข์สลายคลาย
๏อยู่เดียวก็อ้างว้าง วรนางก็เปลี่ยวกาย
ความสวยจะเสื่อมคลาย และมลายลุตามวัย
๏รูปร่างก็เสื่อมโทรม จะชโลมบ่ห่อนใส
ความดีสิจับใจ นฤมลจะงดงาม
"...พระมหาวินัย..."
๑๕ กุมภาพันธ์ ๕๔
สยามมณีฉันท์ ๘ : สตรีสวย....
๏สตรีจะสวยก็ด้วยหทัย กมลจะใสเพราะได้ตริตรอง
บุรุษสิหมายชะม้ายจะมอง จะร่วมจะครองเพราะน้องอนงค์
๏จะแต่งจะรักประจักษ์แถลง มิคลามิแคลงแสดงประสงค์
จะผูกฤพันจะมั่นฤคง จะยืนฤยงอนงค์ฤดี
๏สตรีจะงาม ณ ยามประจักษ์ บุรุษจะรักสมัครมิหน
บุรุษจะหลงอนงค์สตรี เพราะทรามฤดีฉะนี้ฤทัย
"...พระมหาวินัย..."
๒๔ มีนาคม ๕๔
ภุชงคประยาตฉันท์ ๑๒
๏กมลน้องสิหมองหม่น มิยินยล ณ ชายใด
ประสบการณ์ก็ผ่านไป บ่ห่อนลืมเพราะชายเชือน
อดีตกาลมิผ่านเปล่า อนงค์เศร้ามิรู้เลือน
อนงค์น้องก็ทำเหมือน มิหวั่นไหวและชินชา
บุรุษหนุ่มก็พากเพียร แวะวนเวียนมิสร่างซา
ประเล้าโลมมิเหนื่อยล้า สมัครรักเสนอตน
มนัสน้องฤทนทาน มิอาจต้านและจำนน
บุรุษหนุ่มสิได้ยล อนงค์น้องก็เปลี่ยนไป
"...พระมหาวินัย..."
๒๖ มีนาคม ๕๔
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะพี่ตาล
คิดถึง ณ มิ่งมิตร ปั่นป่วนจิตคิดไปมา
เพียงคิดฝันกะลมพา แล้วเวลาก็ผ่านเลย
วุ่นวี้ สิ การงาน ผันผ่านผิขานไข
เนิ่นนานนิ หัวใจ ระลึกไว้ในทรงจำ
... มาส่งความคิดถึง สุขสันต์นะคะพี่ :)
- สตรีจะสวยก็ด้วยหทัย กมลจะใสเพราะได้ตริตรอง
บุรุษสิหมายชะม้ายจะมอง จะร่วมจะครองเพราะน้องอนงค์
สวัสดีค่ะ
ถ้าย้อนอดีตได้ จะไม่เกลียดชัง เบื่อหน่ายครูผู้สอนภาษาไทย มาทุกระดับชั้นเลยค่ะ และจะตั้งใจเรียนภาษาไทยให้ดีด้วย
สาย...แต่ไม่เกินแก่ที่จะเรียนนะคะ แต่แบบนี้โหดสุดพะย่ะค่ะ
สวัสดีค่ะพี่อิงจันทร์
มาเรียนรู้คำประพันธ์ ชมความงามในภาษา มีคุณค่าน่าอนุรักษ์ค่ะ
ชอบฉันท์ กาพย์กลอนเช่นกันค่ะพี่อิงจันทร์
คิดถึงนะค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาเยี่ยม "ครู" และอ่านคำประพันธ์ฉันท์ ไพเราะซาบซึ้งกับคำและเสียง ความหมายด้วยค่ะ ยังไม่ขอหัดตอนนี้นะคะ เอาของเก่าให้ได้ก่อนค่ะ
ดิฉันอ่านบทฉันท์ของอาจารย์แล้วขอยกย่องชมเชยด้วยใจจริงว่าท่านช่างเป็นนักปราชญ์ที่น่าอิจฉาเพราะตัวดิฉัยเองไม่เคยแม้จะกระดิกในบทโคลง กลอน ทั้งหลายเจ้าค่ะ
ที่แต่งไว้ถูกใจฉันแต่ไม่ถูกต้องฉันท์ เพิ่งเห็นบันทึกนี้ก็วันนี้ คุณครูแอบไปเก็บมา ฉันท์นี้ไม่ได้แสดงในบันทึกที่ไหน ปรารภครูผู้หญิงรุ่นพี่ที่คุ้นเคยกันคนนึงจะแต่งงาน แต่ไม่บอกให้ทราบ..(สมัครมิหนี) ที่จริงก็ไม่ใช่กวีอะไรหรอก คงจะเป็นกระวีกระวาดมากกว่า เรื่องร้อยกรองขอออกตัวด้วยกลอนนี้..
นำภาษามาร้อยเรียงเพียงตัวอย่าง
พอเป็นทางการประพันธ์อันสดใส
ยามที่ว่างจากการเรียนขีดเขียนไป
สะสมไว้เป็นผลงานการประพันธ์
แม้ไม่เพราะเหมือนกวีที่โดดเด่น
แต่ก็เป็นความภูมิใจที่ใฝ่ฝัน
แม้ไม่ใช่กวีศรีสำคัญ
แต่ว่าฉ้นก็รู้เรื่องเบื้องกานท์กลอน
ตัวฉันเองก็มีครูผู้สอนสั่ง
เคยได้ฟังครูแนะนำพร่ำสั่งสอน
ได้ความรู้จากคุณครูผู้อาทร
เป็นดังพรได้ต่อยอดตลอดกาล
กลอนที่แต่งแม้ไม่ซึ้งถึงขนาด
เพราะว่าขาดทำนองร้องขับขาน
สามสองสามงามดีชี้คำกานท์
คือตำนานกลอนสุภาพซาบซึ้งใจ
พระมหาวินัย
ศุกร์ ที่ ๑๘ ก.พ. ๕๔
สวัสดีค่ะคุณ
พีรยาสอนอาจ
|
สวัสดีค่ะพี่อิง
โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ล้วนแต่เป็นศิลปะด้านภาษาล้วนๆเลยนะคะ
สะออน(ชื่นชม) ผู้ที่มีพรสวรรค์ ด้านนี้ โดยเฉพาะท่านสุนทรภู่
ส่วนตัวหนู ก็กลอนสุภาพ งูๆปลาๆ พอด้นดำน้ำไปได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ทุกคนก็แบ่งปัน บ่มิวันจะเสื่อมสูญ
สำเร็จและสมบูรณ์ ก็ระยับละลานตา
มาชื่นชมผู้มากความสามารถค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ
และขออนุญาตเรียนรู้ด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
นมัสการพระคุณเจ้า
- ขอเรียนรู้ด้วยคนนะครับ(ฝากตัวเป็นศานุศิษย์ด้วย)
ถ้อยประพันธ์สลักใจ มิอำไพคงมิวาง
หากหทัยทยอยวาง นานเหินห่างจะเลือนลาง
แทนดอกไม้อิ่มฤทัย เติมแต่งไต้ไว้ในกมล
โปรดดลช่วยเพิ่มคน ใต้สายฝนให้ไฟแรง
( มือใหม่ หากใจสู้ครับ .....ขอความเมตตา เติมเต็มด้วยนะครับ)
เรียนท่านอาจารย์
ขอใฝ่เขียนเรียนรู้ หากมิหรูมิเป็นไร
ถ้อยประพันธ์สลักใจ มิอำไพคงมิวาง
หากเพราะชอบตอบรักษ์ ผูกสมัครมิบาดหมาง
หากหทัยทยอยวาง นานเหินห่างจะเลือนลาง
เริ่มบัดนี้จะดีฤา ช่วยปรบมือประสาสมัย
แทนดอกไม้อิ่มฤทัย เติมแต่งไต้ไว้ในกมล
มีไฟบ่มีเชื้อ มิเหลือไต้ในสายฝน
โปรดดลช่วยเพิ่มคน ใต้สายฝนให้ไฟแรง