ผู้ปรารถนาดี
คนเคยอ่าน เคยเพียร แวะเวียนเยี่ยม
น้ำใจเปี่ยม มอบให้ ดอกไม้ช่อ
สุดซาบซึ้ง ส่งแรงใจ ให้เกินพอ
ความทุกข์ท้อ แทนทดที กวีกลอน
สิ่งที่ยาก เย็นยิ่ง ด้วยจริงนั้น
กลับกลายปัน ศรัทธา ถึงคราอ่อน
ให้ร้อยรส พจมาน อันสุนทร
วิพากษ์วอน จากใจครู ผู้แนะนำ
หากผิดบ้าง เตือนนิด สะกิดบอก
คงไม่ชอก ช้ำใจ ให้ขันขำ
หากเมินหน้า หลีกไป อย่างใจดำ
กลอนลำนำ คงสะดุด หยุดลงไป
อยากบอกว่า ความคิดคน สับสนมาก
ฉันไม่อยาก ขุ่นเคือง เรื่องไหนไหน
ฉันกล้าพอ จะรับรู้ เรื่องของใจ
ขออภัย เถิดนะ ผู้ปรารถนาดี
ความเห็น (38)
ฉันเองก็.....
มิได้เขียนอวดใครในเชิงกลอน
หากเพราะรักอักษรสุนทรถ้อย
มิได้อวดตนว่าเลิศลอย
เรียงรสถ้อยหวังพบประสบการณ์
มิได้เขียนเพราะหลงคำยอ
หรือคอยรอเพื่อเห็นเม้นท์หวาน
ทุกบทกลอนที่ฉันนั้นจาร
มิได้อวดผลงานแข่งขันใคร
ฉันแค่เขียนภาษาตามประสา
พื้นพื้นธรรมดา...แค่พอได้
และมิได้เขียนถ้อยสำออยใคร
โดนติบ้าง...ช่างประไรเป็นบทเรียน
สุนทรีย์ สนทนา คือค่าล้ำ
เป็นลำนำ คำกลอน สอนภาษา
ประดิษฐ์ถ้อย ร้อยวลี ที่นำพา
ล้วนมีค่า ควรนำ ทำสิ่งดี
แม้ไม่เป็น ปรัชญา ค่าสูงส่ง
หรือเป็นองค์ ความรู้ ดูมีศรี
แต่โลกเห็น เป็นจริง ล้วนสิ่งดี
เป็นวิถี ชีวิต พินิจดู
หรือไม่เป็น สักทาง อย่างที่ร้อย
แต่อย่างน้อย คำไพเราะ เสนาะหู
จิตเกิดสุข ทุกข์ผ่าน เมื่ออ่านดู
ซาบซึ้งอยู่ เป็นนิตย์ เมื่อคิดตาม
อย่างที่ทำ อย่างที่เขียน เพียรให้เห็น
ถือว่าเป็น ผู้เบิกทาง สร้างสนาม
ให้ผู้เล่น เรียนร่ำ ฝึกทำตาม
กุศลงาม น้ำใจเลิศ ประเสริฐจริง...
อย่างตัวฉัน เมื่อได้หัน กลับมาอ่าน
วิทยาทาน ท่านให้มา พาสุขยิ่ง
ทุกอย่างมุ่ง จูงใจ ให้ฉันจริง
ทำให้สิ่ง ที่ฝัน บันดาลดล
จึงฝึกหัด ฝึกเขียน เพียรศึกษา
เปิดตำรา จากครู ดูทุกหน
ครูอิงจันทร์ จันทน์รักษ์ รักทุกคน
ครูโสภณ ธรรมทิพย์ หยิบมาเรียน
หวังไว้ว่า ต่อไป จะได้อยู่
เป็นศิษย์ครู ผู้แสนดี ชี้ขีดเขียน
แม้ถูกผิด ไม่คิดมาก หากได้เรียน
เอาความเพียร มาอวดครู ช่วยชูใจ
มาให้กำลังใจ..
โลกภายนอกวุ่นวายคล้ายจะทุกข์
ถึงมีสุขจะจริงแท้สักแค่ไหน
จงระวังยับยั้งชั่งกายใจ
โลกภายในหรือนอกที่หลอกลวง
อันที่จริงต้องรู้ชัดจัดเจนโลก
ไม่เศร้าโศกเสียใจให้เศร้าหมอง
มีสติรู้เท่าคอยเฝ้ามอง
จะไม่ต้องหลงโลกโศกเศร้าใจ (..พระมหาวินัย ๒๑ เม.ย.๕๔)
โลกภายนอกกว้างไกลใครก็รู้
โลกภายในซึ่งอยู่รู้บ้างไหม
จะมองโลกภายนอกมองออกไป
จะมองโลกภายในให้มองตน (..พระสุทธิสารมุนี วัดสำราญนิวาส)
ฉันชอบใจIP: 125 อักษราเรียงคำได้ฉ่ำหวาน
นี่แหละมธุรสพจมาน ที่เจือจานกำลังใจให้แก่กัน
เรียงร้อยเรื่องอักษร ทุกบทตอนให้ผ่องใส
ฟังแล้วสบายใจ แม้นผู้ใดก็ชื่นชม
สรรคำมาร้อยเรียง ประสมเสียงมิขื่นขม
เลือกคำที่นิยม หมั่นอบรมฝึกตนเอง
แต่งไปให้บ่อยบ่อย ทีละน้อยค่อยครื้นเครง
มิท้อมิหวั่นเกรง ผิดพลาดอาจเข้าใจ
ทุกข์ใจอย่าหมองหม่น สู้อดทนดีกว่าไหม
ปล่อยวางสวางใจ กำลังใจที่ให้มา..
พระมหาวินัย
๒๑ เมษายน ๒๕๕๔
นมัสการพระคุณเจ้า และสวัสดีทุกท่านครับ
มาแอบเยี่ยมชม "นักเลงกลอน" ร่ายบทกวีคำกลอนผ่านบันทึก
สุดยอดทุกท่านครับ ;)
ขอเผยคำ ไว้ในกรอบ ขอบคุณท่าน
ครูอิงจันทร์ ฉันท์คำคม คารมเข้ม
เข้าระบบ ผิดหมด อดโชว์เนม
ผมหนุ่มเอม เองครับครู ผู้เขียนกลอน (IP:125 อิอิ)
อาตมาเขียนตกหล่นไปคำนึง
- อิ่มอกอิ่มใจในศิลปะแห่งบทกวีค่ะ
- ขอบคุณมากค่ะ
-
อ๋อ"หนุ่มเอม"นั่นหรือคือคำตอบ
กลอนท่านชอบลื่นไหลช่างได้ผล
"ทั้งจันทน์รักษ์" "อิงจันทร์"ผ่านมายล
"พระมหาวินัย"ล้นด้วยฝีมือ
-
แวะมามอบดอกไม้ให้มวลมิตร
ชุบชูจิตยิ้มรับน่านับถือ
โกทูโนว์โชว์กวีที่เลื่องลือ
หมั่นฝึกปรือวันละนิดจิตครื้นเครง...
ธรรมทิพย์
นมัสการพระมหาวินัย และสวัสดี ทุกท่านค่ะ
ผ่านมาทักทายแล้วก็ทิ้งร่องรอยไว้ค่ะ
ชอบอ่านกลอน เขียนได้เม้นท์กันดี แบบนี้ดูเข้าท่า ขอชมทั้งคนเขียนและคนเม้นท์ครับ
มาเยี่ยมคุณโยมจันทน์รักษ์...
หน้าแล้งอากาศร้อน จะนั่งนอนบ่ห่อนใส
หากเรานี้เย็นใจ อยู่ที่ไหนก็ป่วยการ
แต่เราต้องใจเย็น ดุจดั่งเช่นชลธาร
ความสุขสิพบพาน ณ ดวงมาลย์คราค่ำคืน
ร้อนใดในโลกล้า ร้อนอุราสุดฝ่าฝืน
กิเลสเข้ากล้ำกลืน คราค่ำคืนยังร้อนรน.
พระมหาวินัย
๒๑ เม.ย.๕๔
อยากจะเื้อวจีกวีสวย
แต่จนด้วยความสามารถมีเพียงนี้
ขืนด้นต่อไปคงไม่ดี
พอเพียงนี้ละกันสวัสดี
ฮิ ฮิ...แวะมาเยี่ยมครับ....
การฝึกหัดร้อยเรียงสำเนียงถ้อย
ฝึกบ่อยบ่อยอย่างน้อยคงเคยคุ้น
กำลังใจจากมิตรจิตการุณ
เป็นไออุ่นให้เร่งเพียรเขียนต่อไป
เขียนลำนำวจีนี้เพราะรัก
มิใช่จักแสดงแถลงไข
ขอดค่อนคำอื้อฉาวก้าวร้าวใคร
แม้ว่าได้รับเม้นท์ถากถางมา
นมัสการเจ้าค่ะพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
ทุกข์ทนมิหม่นหมอง ดวงจิตผ่องแผ้วเกษม
นิ่งบ้างให้ใจเปรม ปรีด์เบิกบานสงบงาม
นมัสการเจ้าค่ะพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
ทุกข์ทนมิหม่นหมอง ดวงจิตผ่องแผ้วเกษม
นิ่งบ้างให้ใจเปรม ปรีด์เบิกบานสงบงาม
สวัสดีค่ะคุณอิงจันทร์ บ้านกลอนไฉไล
หวั่นฤดี ip125 เกรงไม่กล้าจะเอื้อนเอ่ย
ใครหนอคงคุ้นเคย กล่าวชื่นชมถึงทุกคน
หนุ่มเอมมาเอ่ยอ้าง จึงเว้นวางความฉงน
พลังใจยามเยี่ยมยล ให้มุ่งฝันเขียนกาพย์กลอน
จันทน์รักษ์สลักถ้อย มาเรียงร้อยเป็นบทกลอน
ท้อแท้มิทอดถอน ขออวยพรให้เชี่ยวชาญ
ใครเอ่ยไม่เคยผิด ทุกชีวิตลิขิตงาน
ผิดพลาดประสบการณ์ แต่วันวานนั้นมีคุณ
สิ่งใดที่ยังด้อย ทีละน้อยค่อยเนืองหนุน
หมู่เพื่อนคงการุญ ขอให้คุณสู้ต่อไป...
สวัสดีค่ะคุณWasawat Deemarn
สามวันดีสี่วันเขียน ริเพียรเพียรดูไร้ผล
อยากเขียนให้ดีดีดล เพื่อให้คนคนอ่านจริง
- สวัสดีค่ะ
- อ่านทุกบทกลอน รวมถึงที่ทุกท่านโต้ตอบกัน อ่านด้วยความอิ่มเอมใจแทนคุณค่ะ
- เป็นกำลังใจนะคะ
ขอแก้ใหม่.. ถ้าจะดีให้ลบอันแรกให้ด้วย
จันทน์รักษ์สลักถ้อย มาเรียงร้อยเป็นบทกลอน
ท้อแท้มิทอดถอน ขออวยพรให้เชียวชาญ
ใครเอ่ยไม่เคยผิด ทุกชีวิตลิขิตงาน
ผิดพลาดประสบการณ์ แต่วันวานนั้นมีคุณ
สิ่งใดที่ยังด้อย ทีละน้อยค่อยเนืองหนุน
หมู่เพื่อนก็การุณ ไม่ทิ้งคุณยามท้อใจ.
สวัสดีค่ะคุณคนผ่านมา
คนผ่านมาผ่านไป ขอขอบใจที่ให้เกียรติ
เพียงแค่มาเฉี่ยวเฉียด เม้นท์ให้กำลังใจฉัน
สวัสดีค่ะคุณหนานเกียรติ
คุณหนานเกียรติมิตรใหม่ บรรจงใจมาร่วมเขียน
แถมทักทายอย่างเนียน เหมือนว่าคุ้นเคยมานาน
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
ขอขอบพระคุณเจ้า ช่วยบรรเทาใจเบาหม่น
เตือนว่าอย่าทุกข์ทน สติมาปัญญาเกิด
ขอบอกสวัสดี ทุกเม้นท์มีความหมายมาก
แรงใจที่นำฝาก มีคุณค่าขอขอบคุณ...ค่ะ
จันทร์แรมมิแจ่มแจ้ง สดใส
เมฆหมอกบทบังไป มืดตื้อ
ดาวเด่นก็เป็นใจ ชอบยิ่ง
จันทร์ดับให้ดาวยื้อ ชั่วครั้งคราคืน.
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
คืนนี้มีจันทร์เสี้ยว ลอยเกาะเกี่ยวโค้งขอบฟ้า
ดวงดาวโดดเด่นตา ระยิบงามหยุดที่ใจ
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
เขียนกาพย์ยังไม่เก่ง คงไม่เร่งเขียนโครงสี่ ฯ
ต้องฝึกกาพย์ให้ได้ดี ครูอิงจันทร์จะภาคภูมิ
งามใดในโลกหล้า งามระย้าและเย็นใจ
งามเด่นเย็นสดใส นภาลัยสิเบิกบาน
งามนั้นที่เอ่ยอ้าง คัคนางค์สิผันผ่าน
แสงใดที่ให้ทาง พอเลือนลางนั้นแสงจันทร์
นมัสการพระคุณเจ้าพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
ดวงดาวที่โดดเด่น เพียงคืนเป็นวันจันทร์ดับ
ดาวดวงมิล่วงลับ สว่างพร่างพราวเด่นดาวใจ
กลอนนี้หลงตา ส่งไปไม่รับ ลวง-หมอง แต่ก็ช่างเถิด ขออภัยด้วย
โลกภายนอกวุ่นวายคล้ายจะทุกข์
ถึงมีสุขจะจริงแท้สักแค่ไหน
จงระวังยับยั้งชั่งกายใจ
โลกภายในหรือนอกที่หลอกลวง
อันที่จริงต้องรู้ชัดจัดเจนโลก
ไม่เศร้าโศกเสียใจให้เศร้าหมอง
มีสติรู้เท่าคอยเฝ้ามอง
จะไม่ต้องหลงโลกโศกเศร้าใจ
โลกภายนอกกว้างไกลใครก็รู้
โลกภายในซึ่งอยู่รู้บ้างไหม
จะมองโลกภายนอกมองออกไป
จะมองโลกภายในให้มองตน
นมัสการเจ้าค่ะพระมหาวินัย ภูริปญฺโญ ทิวาพัฒน์
ตอนเย็นจะมาตอบ ด้วยจักขอบพระคุณยิ่ง
ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่ง สำคัญหมายที่ใจตน
