ตั้งแต่วันแรก วันที่ 4 เมษายน 2554ได้เริ่มเข้ามาเรียนในรายวิชา นวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศ เป็นชั่วโมงแรก หลังจากนั้นก็ได้สัมผัสความรู้สึกของความเป็นครูมากขึ้นอาจารย์ได้สอนอะไรมากมายหลายอย่าง ทั้งในตำราเรียนและการใช้ชีวิตในสังคม ตลอดเวลาที่เรียนวิชานี้ ใบหน้าของฉันมีทั้ง รอยยิ้มและรอยเหี่ยวย่น เกิดขึ้นบนใบหน้า บางครั้งได้รับงานมาบางชิ้น ถึงต้องกลับมานอนคิดที่บ้าน ว่าจะทำได้ไหม อาจารย์ผู้สอนเป็นคนที่ปฎิบัติตามกฎกติกาเป็นอย่างมาก เป็นคนที่มุ่งมั่นที่จะสอนเพื่อให้นักศึกษามีความรู้ที่จะนำไปใช้ได้จริง ๆ มีความเมตตาที่จะตรวจงานทุกชิ้นอย่างละเอียดเพื่อที่นักศึกษาจะได้ทราบถึงข้อผิดพลาดของตนเองและนำไปปรับปรุงในอนาคต งานทุกชิ้นที่สั่งมีความหมายในตัวของมันทุกชิ้น ตอนที่ฉันทำงานส่งฉันทำด้วยความตั้งใจทุกครั้ง แต่ก็ได้แก้ไขทุกครั้ง นั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันได้จากวิชานี้คือ ต้องทำให้ดีกว่านี้อีก รอบคอบมากขึ้น ต้องอดทน และอดทน ทำให้ดีที่สุด ในบางครั้งเราคิดว่าดีแล้วแต่ก็ต้องพยายามให้ดีกว่านี้ ในชีวิตที่เรียนมาเป็นวิชาที่มีงานเยอะที่สุดเท่าที่ได้เจอมา แต่ถ้าฉันผ่านพ้นมันไปได้ ฉันก็จะมีประสบการณ์ไปเล่าให้คนอื่นฟังว่า ฉันผ่านมันมาได้ถึงงานมันจะหนัก และสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นคือความภูมิใจในตนเองที่ผ่านมันไปได้ เหนื่อยได้ แต่ห้ามท้อ จนถึงวันนี้ วันที่ 20 พฤษภาคม 2554 เป็นวันปิดคอร์ส ตอนที่อาจารย์ให้เขียนความรู้สึก มันก็มีความรู้สึกว่า ใจหาย สิ่งต่างๆ และสิ่งดี ๆ ที่ได้เรียนรู้ ฉันคิดว่าได้นำไปใช้ในอนาคตอย่างแน่นอน ต้องขอบพระคุณอาจารย์ผู้สอน ที่มีความตั้งใจถ่ายทอดความรู้อย่างใจจริง
สวัสดีครับคุณ chadaporn
ท้อได้ แต่อย่าถอยนะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณ chadaporn
เป็นกำลังใจให้คุณ chadaporn สู้ต่อไปนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ก๊อก ก๊อก แวะไปปลดล็อก บันทึก เหนื่อย...แต่ไม่ท้อ นี้ด้วยครับ
คนเข้ามาแสดงความคิดเห็นไม่ได้ ;)...
"ความผิดพลาด" เป็นประสบการณ์สำคัญที่ตนเองจะได้เรียนรู้
เปิดใจยอมรับ และนำมาปรับปรุงแก้ไข เพื่อความเจริญก้าวหน้าของตนเองต่อไป
การชี้ให้เห็น "ความผิดพลาด" จึงเป็นหน้าที่ของคนเป็นครูโดยปริยาย
เรื่องเล่าบันทึกการฝึกสอนจะทำให้ครูทราบว่า เราได้ใช้ความรู้ที่ครูสอนหรือไม่
อย่าลืมเล่าให้ฟังด้วยล่ะ ;)...