ท้องฟ้าเวลาค่ำ...คุณคิดอะไร?


เวลาพลบค่ำ...

เป็นอีกช่วงเวลาที่ผมชอบ อย่างน้อยเวลาแบบนี้เปิดโอกาสให้เราได้พักผ่อน หลังจากที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน

ภารกิจที่สำคัญ (จะเรียกว่าสำคัญสำหรับผม) ก็คือ การเฝ้ามองท้องฟ้า เวลาย่ำค่ำ ของทุกๆวันหากมีเวลาเเละโอกาส

ทุกค่ำ ฉากท้องฟ้าด้านทิศตะวันตก มีปรากฏการณ์สวยๆ ที่มีเมฆเเละดวงอาทิตย์สีส้มให้เห็นอยู่เนืองๆ ท้องฟ้าสวยทุกวัน สวยเเตกต่างกัน

หลายครั้งที่ผมถ่ายภาพนำเสนอความงามของธรรมชาติ...เพื่อนหลายคนมักบอกว่า อารมณ์ที่เจืออยู่ภาพ ดูเหงา..

อาจเป็นเพราะ บรรยากาศของการโบกมือลาของดวงอาทิตย์หรืออย่างไร?  หรือ อาจเพราะ บรรยากาศรอบตัวของคนเฝ้ามอง ที่มองว่า "รู้สึกเหงาๆ" นะ

สำหรับผมเเล้วรูปภาพเป็นงานศิลปะ ที่สื่อสารได้ในทุกมุมมองผ่านต้นทุนประสบการณ์ในขณะนั้น

คนมีความรัก ก็คงเห็นเป็นความสดใส

คนมีความทุกข์ ก็เห็นถึงความอ้างว้าง เหงาหงอย

คนบางคน มองเห็นสัจธรรมที่เกิดขึ้นเป็นวัฏจักร

หลายคนนึกถึงบทกวีหลายบทที่พร่ำถึงอารมณ์อันละไม

เเละบางคน หยิบปากกาขึ้นมาละเลงบทเพลงวรรณกรรมเลยก็ยังมี

ภาพ : จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

สถานที่ : หลักสี่,ดอนเมือง,กรุงเทพฯ

เวลา : 29/05/2011   18.05 น.

 

 

คุณละครับ มองท้องฟ้า เเล้วคิดอะไรอยู่?

 


 

Jutharat :  ชอบมองท้องฟ้าตอนนี้มากๆเลย แต่สวนทางกับความรู้สึกค่ะ มันอ้างว้าง เดียวดายบอกไม่ถูก แต่ก็ทำให้พี่มีพลังทุกครั้งที่อ่อนล้าค่ะ

 

Poonsuk : สวยมากค่ะ ชอบมองฟ้ายามเย็น เพราะมันขลังดี

ในความสวยงามนั้นซ่อนปริศนาแห่งธรรมชาติที่มนุษย์ไม่อาจหลีกพ้น หากแต่สามารถทำความเข้าใจและอยู่ร่วมกันอย่างเป็นธรรมชาติของธรรมชาติ

 

Kissana : กล้องของอาจารย์คงจะดีมากเลยนะคะ...ภาพถึงได้สวยทุกภาพตั้งแต่พี่ได้เห็นมาค่ะ

"ฟากฟ้ายามเย็น....เห็นแสงรำไร....รู้สึกเหงาในใจ....เมื่อไม่มีเธอ"

กลอนนี้พี่แต่งขึ้นมาได้ทันทีเมื่อเห็นภาพถ่ายของอาจารย์ค่ะ....

 

ดวงเเข : ดูแล้วเหงานะคะแต่สวยมาก

 

Pla na ka : สวยจัง มองแล้วคิดถึงบ้านค่ะ

 

Wan Ngamwongwan : คิดถึงคนไกล ฝากใจไปกับแสงสุดท้ายของวัน..ซึ่งคนคนนั้่นไม่เคยรับรู้เลย

 

ส่วนผมเหรอครับ!!!

นอกจากมีความสุขกับการเฝ้ามองท้องฟ้า

เเล้วผมยังมีความสุขที่กัลยาณมิตร ฝากคำคิดถึงผ่านการมองภาพมาให้เสมอ...

 

สิ่งเหล่านี้คือความสุขเล็กๆในวันวันหนึ่งของผมครับ

 


 

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

กรุงเทพฯ

คำสำคัญ (Tags): #Sky As Canvas
หมายเลขบันทึก: 441381เขียนเมื่อ 29 พฤษภาคม 2011 21:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (20)

คิดถึงแม่...และบ้านครับ

ดาวมองฟ้าจนติดเป็นนิสัย...มองทีไรก็มีความคิดมากมายหลากหลาย

ขอกลับไปสรรหาคำบรรยายก่อนนะคะ ...มองฟ้าทีไร มีอะไรให้คิดเยอะแยะไปหมด (หรือเป็นคนคิดมากก็ไม่รู้) 555

ขอบคุณครับทุกท่านครับ

ดูเมฆเเล้วคิดถึงบ้าน ผมก็เป็นบ่อยๆนะครับ :)

ÄÄ....มองฟ้าแล้วคิดถึงคนข้างใจที่ไปไกลลิบโลก...โศรกสลด..วิปโยคไปกับฟ้ายามทิวา..โหยหาราตรี...(อ้ะะๆๆว่าจะไม่คิดๆๆๆเชียว)สวีสดีค่ะคุณจตุพร....ยายธีค่ะ

มองฟ้าแล้วคิดถึงพ่อ ..พ่อคงอยู่บนฟ้านี่แหละ

ยายธีครับ คิดได้ครับ เพราะ บรรยากาศชวนให้คิด..

สวัสดีครับยายครับ

คุณพ่อคงนั่งยิ้มๆให้เราจากบนฟ้านู้น ใช่ไหมครับพี่แก้ว..

ขอบคุณมากครับ มีโอกาสผมจะเดินทางไปขอนแก่นอีกครั้งครับผม

คงได้เจอกันอีก

(มองท้องฟ้าแล้วคิดถึงน้องเอก บ้าตัวเองก็ 555)

จริงๆแล้ว ตอนมองท้องฟ้ายามเย็น ชอบจินตนาการว่า เป็นรูปอะไร ท้องฟ้าแบบที่เคยเห็นนี้ เราเคยไปอยู่ที่ใดบ้างครับ...เช่นท้องฟ้าแบบนี้เหมือนที่เราเรียนตอนอยู่สงขลา เป็นต้น ...ขอบคุณครับ

เช้า

มองท้องฟ้า ต้องรีบไปโรงเรียนแล้วเดี๋ยวจะสาย

เที่ยง

มองท้องฟ้า แล้วออกเดินดูรอบโรงเรียน ต้นไม้เฉาไหม

บ่าย

ฝนตกเด็กจะกลับอย่างไร

เย็น

มองฟ้า หากครึ้มฝน เน็ตเล่นไม่ได้ ว้า

  • สมัยมาเรียนกรุงเทพ  ยามเย็นเป็นเวลาที่เกลียดท้องฟ้าที่สุด  เพราะมันทำให้ร้องไห้ คิดถึงบ้านจ๊ะ
  • แต่ตอนนี้ ชอบยามเย็นที่สุด เพราะวิวสวย อากาศดี   พี่รำพึงไว้ที่นี่แล้วค่ะ http://www.gotoknow.org/blog/nuinui/441435
  • พี่ชอบดูหนัง รู้ว่าน้องเอกก็ชอบดูหนัง  ชวนไปดูหนังเรื่องนี้ค่ะ http://www.gotoknow.org/blog/nuinui/435611  และอีก ๒ เรื่องนี้ http://www.gotoknow.org/blog/nuinui/434813
  • พี่จัดโต๊ะ เจอซองจดหมายที่น้องเอกส่งหนังสือ "โรงเรียนนอกกะลา" ไปให้เมื่อปีก่อน ทำให้คิดถึงน้ำใจของคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน หน้าซองมีเบอร์โทร. พี่กดเบอร์ไปว่าจะคุยด้วย แต่...แป๊ว...น้องชายเราเขียนเบอร์โทร.ตัวเองแค่ ๖ ตัว (ระวังอย่าใช้มุกนี้กับสาวๆ นะจ๊ะ)
  • พี่ชอบ อารมณ์ของคุณ ชยันต์ เพชรศรีจันทร์ นะ

คิดถึง ใคร  บางคน...วี้ดวิ้ววววว  ^_^

ธนวัฒน์ วงศ์พร้อมเดช

คิดถึงวัยเด็กครับ เพราะวัยนั้นเพลง "ดาวลูกไก่" กำลังดัง ชอบฟังมากเหมือนได้ฟัง

นิทาน สงสารลูกไก่ทั้งเจ็ด และในเพลงบอกไปเกิดเป็นดาว ตกกลางคืนมองท้องฟ้า

เมื่อไหร่ ก็จะมองหาดาวลูกไก่เสมอ

ผมคิดถึงความเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล

คิดถึงความเป็นไปของชีวิต

และคิดถึง....ความเปลี่ยนแปลงตลอดชีวิตคนเรา

สวยค่ะ.....แต่รู็สึกเหงา โดดเดี่ยว....

ไม่เหมือนตอนท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ขึ้น ดูสดชื่นมีชีวิตชีวา.....

เจิดจ้าแสดครามทอง               เมฆตระกองเกี่ยวร้อยรัด

สลัวพร่าจิตกระหวัด                 ลาเลื่อนลับสุริยน

..มีมืดมีสว่าง                          รู้กระจ่างหากฉงน

เช่นนี้หนอธรรมชาติดล             หมุนเวียนวนผันแปร..จริง                   

 

เจิดจ้าแสดครามทอง               เมฆตระกองเกี่ยวร้อยรัด

สลัวพร่าจิตกระหวัด                 ลาเลื่อนลับสุริยน

..มีมืดมีสว่าง                          รู้กระจ่างหากฉงน

เช่นนี้หนอธรรมชาติดล             หมุนเวียนวนผันแปร..จริง  

 

สวยดีครับ

แต่บรรยากาศวังเวง

น่ากลัวชอบกลครับ

  • ธุ คุณเอกค่ะ..

ท้องฟ้าเวลาค่ำ...ต้อมจะคิดถึง...   

1. คิดถึงบุคคลอันเป็นที่รัก ทั้งที่จากกันไปในอีกภพชาติ หรือก็ยังอยู่บนโลกใบนี้..แต่มิอาจร่วมทางเดินกันได้อีกต่อไปแล้ว  หรือคิดถึงคนที่ยังมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน  ไม่ว่าจะในสถานะใด

2. ชื่นชมยินดีกับการที่ได้นั่งนิ่งๆ สงบๆ กับความงดงาม    บางครั้งเมื่อบวกกับ "อารมณ์" ณ ตอนนั้นที่เข้ามากระทบ   อาจจะก่อให้เกิดความสุข ความยินดี ความเศร้า ความยินดี  รอยยิ้ม  น้ำตา และอื่นๆ

3. นึกถึงภาระ และหน้าที่

4. ก็จะผ่านไปแล้วอีก 1 วัน ในสามสิบกว่าปีของชีวิต  อุ๊บ!!!!!!!  

^_______^

คิดถึงตอนเป็นเด็กๆ คะ

ตอนเย็นยามอาิทิตย์ตกดิน เป็นเวลาทานข้าวกัน แล้วโดนพ่อว่าเป็นประจำ...เพราะชอบเอาข้าวไปกินหน้าทีวี กว่าจะกินเสร็จใช้เวลาเป็นชั่วโมง เพราะกินข้าวคำนึง ดูละครตอนนึง แล้วค่อยกินต่ออีกหนึ่งคำ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท