๗๕๐.ผ่านฉลุยค่ะ
หลังจากที่ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับโรงเรียนเก่า โดยที่ไม่มีใครมาขอร้อง เพียงแต่อยากปรึกษาหารือ และได้รับฟังการบ่นเหน็ดเหนื่อยในการทำงานหนักของเพื่อนครู และจากผู้อำนวยการโรงเรียน
จึงอาสาไปช่วยงานที่เกี่ยวข้องด้วยความเต็มใจ และรู้สึกภูมิใจที่ได้กลับมารับใช้โรงเรียนที่เคยอยู่ ซึ่งรู้สึกเป็นงานหนักกว่างานประจำที่ผ่านมา เพราะกลับบ้านมืดเย็นกว่าปกติทุกวัน เพียงแต่เราสามารถทำงานได้อย่างคล่องตัวและสบายใจกว่า
งานสำคัญคือการที่ได้ช่วยทำงานวิจัย "ประเมินโครงการ" ด้านการบริหารให้กับผู้อำนวยการ นับว่าเป็นงานที่ชอบและท้าทาย อีกอย่างได้นำความรู้ที่ร่ำเรียนมาใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างจริงจัง
วันนี้งานวิจัยมีความสำเร็จอย่างสมบูรณ์ ความรู้สึกดีได้บังเกิดขึ้นในใจลึก ๆ และครูทุกคนก็คอยเป็นกองเชียร์ให้ ลุ้นว่าวันนี้ต้องได้เข้าเล่มแน่นอน แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงคือมีครูที่ไม่ชอบ ผอ. เป็นการส่วนตัวคนหนึ่ง ทำท่ามานั่งคุยกับฉันแบบ "เจรจาอ่อนหวาน" ทันทีเธอได้ลุกไปคว้างานวิจัยที่อยู่ในฝากล่องกระดาษโรเนียว มาวางบนตักของเธอ ทีแรกคิดว่าเธอจะนำมาอ่าน
แต่เหตุการณ์คือเธอได้แกะมังคุด ทำให้น้ำจากเปลือกมังคุดหยดลงเลอะเทอะเปรอะเปื้อนหน้ากระดาษไปหมด ฉันเห็นแล้วรู้สึกไม่ดีและไม่พอใจต่อการกระทำของเธอ แต่ไม่ได้แสดงกิริยาอะไร ได้แต่ก้มหน้าดูงานจากหน้าจอเหมือนปกติ
บังเอิญครูอีกคนหนึ่งมาเห็นเข้าจึงเกิดอาการโวยลั่นแทนว่า "ใครทำ" และแย่งกล่องงานจากบนตักของเธอออกไปอย่างไม่พอใจ แต่คนทำผิดก็ไม่ได้ขอโทษแต่อย่างใด ความสำคัญคือ "ตัวฉัน" ที่สามารถผ่านบททดสอบอารมณ์ไปได้ฉลุย แถมด้วยยิ้มน้อย ๆ ให้กับครูคนปรารถนาดี
การกระทำของเธอเป็นการจงใจโดยเจตนา เพราะครูหลายคนต่างผลัดกันมาชื่นชมยินดีกับผลงานชิ้นนี้ เพราะถือว่าทุกคนมีส่วนร่วม ความสำเร็จของงานจึงเป็นความภาคภูมิใจของทุกคน และงานอยู่ในกล่องแบบเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่ใช่อยู่แบบขยะ และเธอทราบดีด้วย
บทเรียนรู้และประสบการณ์ชีวิตที่บอกว่า "การเป็นผู้มีจิตสาธารณะทำให้ตนเอง คนรอบข้าง และสังคมมีความสุข หรือว่าเกิดจากการผ่านร้อน ผ่านหนาวมากว่าครึ่งร้อย" ฉันนั่งอยู่ที่เดิม สำรวมจิตใจภาวนาแผ่เมตตาให้เธอผู้น่าสงสารคนนี้ที่สุดเลย
ความเห็น (26)
ผ่านไปได้ก็รู้ทันกิเลสแล้วนะนี่
ถือว่าเอาชนะได้ขั้นตอนหนึ่งก่อน
สุดยอดค่ะ พี่คิม
วอนจังแก...เอ้ย อ่านแล้วเผลออุทานเป็นภาษาเกาหลีเลย..(ฮ่าๆ) พอดีแฟนผมเพิ่งไปเที่ยวเกาหลีมาน่ะครับ เขาส่งรูปมาอวด... ผมเลยติดอยู่ในบรรยากาศแดนกิมจิน่่ะครับ(ขอทุกท่านอย่าได้นำพา) พักนี้ไม่ค่อยเห็นครูคิมออนไลน์ ทีแรกผมนึกว่าไปเป็นชาวนาวันหยุดตามคุณต้นกล้าไปเสียแล้ว...ที่แท้ก็ไปช่วยงานวิจัยของโรงเรียนนี่เอง อย่างไรก็อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ
อ่านแล้วได้ประสบการณ์ชีวิตดีคะ
ขอบคุณนะคะ
ยังนึกถึง วิทยสัมพันธ์ เหมือนเดิมครับเกลอ
นาเซียครบสองขวบแล้วครับ
ประทับใจมากค่ะ..พี่เข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ของน้องคิมดีค่ะ..
สวัสดีค่ะอาจารย์โสภณ เปียสนิท
การสอบผ่านอารมณ์ครั้งนี้ ก็ต้องขอบคุณสถานการณ์มาก ๆค่ะ เวลาผ่านไปก็จบเรื่อง แต่เขียนเล่าเป็นบททดสอบให้คนอ่านค่ะ
สวัสดีค่ะน้องpa_daeng
พี่คิมเป็นฝ่ายจัดการกับตัวเอง สมควรมากกว่านะคะ
ขอขอบคุณน้องแดงค่ะ
สวัสดีค่ะหนานวัฒน์
ภาษาเกาหลีของอาจารย์ถูกนำมาใช้จริงค่ะ ขอขอบคุณค่ะ
เวลาพี่คิมสอนนักเรียนก็บอกว่า "ทำดีคือดี" เท่านั้น ไม่ต้องพูดว่าทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว เพราะเหมือนเป็นการอยากได้ดี
คล้าย ๆ สถานการณ์ที่เล่าค่ะ
สวัสดีค่ะคุณธิดา
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ขอขอบคุณที่มาทักทาย
เป็นประสบการณ์กับการจัดการตัวเองค่ะ หากเราไม่จัดการกับอารมณ์ อะไรจะเกิดขึ้นค่ะ
สวัสดีค่ะเกลอวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ฝากความคิดถึงนาเซีย และก๊ะ และทุกคนด้วยนะคะ
เด็ก ๆ ที่นั่นยังน่ารักเหมือนเดิมค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
น้องต้องขอบคุณสถานการณ์ค่ะ
ขอขอบคุณพี่ใหญ่ที่เข้าใจความรู้สึกค่ะ วันนี้น้องตั้งใจมาเข้าบล็อกค่ะ
อรุณสวัสครับครูคิม
อยู่ที่คุนหมิง ผมต้องไปสอนที่วิทยาเขต 2 วันต่ออาทิตย์ครับ ในวันที่ไปนั้นต้องรีบไปขึ้นรถให้ทันก่อน 7 โมงเช้า เลยทำให้ต้องตื่นตีห้าในวันที่ไปวิทยาเขตครับ ...พอตื่นเวลานี้บ่อยๆก็ชิน เลยทำให้ทุกวันพลอยตื่นเช้าไปด้วยครับผม
ปล. ที่จีนเวลาเร็วกว่าบ้านเรา 1 ชม.ครับ อย่างผมบันทึกอะไรไว้ในบล็อก เวลาจริงต้องบวกเพิ่มอีกหนึ่งชั่วโมงครับผม
สวัสดีค่ะอาจารย์หนานวัฒน์
ทำงานไปแวะมาดูบล็อกทีค่ะ เห็นอาจารย์แวะมาทักทาย ก็รีบตอบ ไม่เช่นนั้นกลางวันไปโรงเรียน ที่บ้านนอกเน็ตช้าค่ะ แม้ว่าจะใช้แอร์การ์ดก็ไม่ต่างกันนักค่ะ
การตื่นเช้าเป็นโอกาสทองนะคะ สู้ ๆ ๆ ค่ะ
จะจำบทเรียนนี้ไปใช้บ้าง
คิกถึงพี่ครูอุ๊ยคิมจัง ( ฟังเหมือนภาษษญี่ปุ่นนะคะ)
ยังคิดถึงบัวเจ็ดสีของพี่คิมอยู่ถึงทุกวันนี้
สวัสดีค่ะคุณหมอมนัญญา ~ natachoei
แม้ว่าเราจะห่างหายกันไป แต่ยังจำความหลังของกันและกันได้เสมอนะคะ บัวเจ็ดสียังเป็นที่กล่าวถึงค่ะ
เรื่องนี้ เราไปแก้เขาไม่ได้นะคะ "มองอย่างที่เขาเป็น และทำอย่างที่เราควร" ดีกว่าค่ะ สิ่งที่เราคาดไม่ถึงในการกระทำของบุคคล มีมากมาย หลายอย่างมาจากสาเหตุค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- การไม่ตอบโต้ด้วยการนิ่ง
- บางคนคิดว่าแหย คิดว่าอ่อนแอ
- แต่แท้จริงคือการชนะค่ะ
- ชนะที่เราไม่ตอบโต้ไปตามที่คนทำร้ายต้องการ
- นั่นละเขาจะยิ่งโมโหหุนหันที่ทำร้ายเราไม่ได้ และเขาเองก็จะทำร้ายตนเองด้วยความเครียดของเขาค่ะ
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีครับคุณครูคิม นพวรรณ
- หายไปจากหน้าจอเป็นนานสองนาน ทุกๆคนคงคิดถึงคุณครูคิมมากนะครับ
- ก่อนจะไปพัฒนานักเรียนให้มีทักษะชีวิต(การควบคุมอารมณ์และความเครียด) เราคงต้องมีทักษะชีวิตตัวนี้เสียก่อน ซึ่งในที่สุดครูคิมก็ทำได้
- เพิ่งไปเยี่ยมโรงเรียนบ้านร่มเกล้า อ.ชาติตระการ มาเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา เด็กๆน่ารักมาก ครู ผู้บริหารมีน้ำใจมากเหลือเกิน รู้สึกประทับใจและจะหาโอกาสไปเยี่ยมอีก แม้จะอยู่ไกลแสนไกลก็ตาม
- ขอให้คุณครูคิมมีความสุขกับงานจิตอาสา ที่ดูว่าจะเป็นส่วนสำคัญของชีวิตคุณครูคิมไปแล้ว
สวัสดีค่ะคุณลำดวน
เป็นงานวิจัยประเมินโครงการพัฒนาแหล่งเรียนรู้โดยชุมชนมีส่วนร่วมค่ะ ทำให้มีข้อสนเทศมากมาย และพบว่า "ชุมชนมีความเข้มแข็งต่อการมีส่วนร่วม" ค่ะ
จึงเป็นจุดเด่นของการบริหารจัดการสถานศึกษาค่ะ
การที่เราจัดการกับอารมณ์ได้ครั้ง ก็จะได้ในครั้งต่อ ๆ ไปค่ะ
สวัสดีค่ะคุณสันติสุข สันติศาสนสุข
ยังไม่แน่ใจว่าจะช่วยโรงเรียนไปนานแค่ไหนค่ะ ตอนนี้ช่วยสะสางและต่อยอดงานเก่าเชื่อมโยงไปหางานใหม่ "ไปตั้งก้อนอิฐก้อนแรก หรือพยุงอิฐไว้ก่อนค่ะ ไม่ให้มันล้มก่อน"
ที่ร่มเกล้าเคยไปตอนฤดูหนาวค่ะ ตอนนี้เส้นทางสะดวกแล้วนะคะ คราวหน้าแวะไปทางนครไทยบ้างค่ะ
ขอขอบคุณแทนครูและนักเรียนชาวพิษณุโลกนะคะ
ผมรักยายคิมขึ้นทุกวัน ๆ นะครับ
และยายก็เป็นเหมือนภาพอนาคตที่ผมอยากจะลุก
ขึ้นมาเดินตามรอยของยายบ้าง
(เหมือน ๆ กับชีวิตของปู่สอนของผม)
โลกเราเหมือนนิยายจังนะครับ
ดีใจที่ยายเดินผ่านมาได้
มันไม่ได้ง่ายใช่ไหมครับ
เพราะถ้าเป็นผมก็คงผ่านได้ยาก
แต่เมื่อผ่านมาได้ และเราได้แผ่เมตตาให้กับเขา
และให้อภัยให้เขา
ความสุขก็เกิดขึ้น
และขอให้ความสุขเกิดขึ้นกับคุณยายของผม
ทุกขณะเวลานะครับ
สวัสดีค่ะคุณหมอทิมดาบ
วันนี้ยายคิมอ่านหนังสือ "เหมือนพายุจะมา" ของอนุสรณ์ มาราสา ก็คิดถึงคุณหมอค่ะ เหมือนเราคุ้นเคยกันมานานนะคะ
วันที่ ๒๐ กค.ไม่ว่างค่ะ หากว่างคงจะเป็นกองเชียร์สักครั้ง
งานวิจัยที่ยายคิมทำไว้ก็มาก เพียงแต่ไม่ได้นำมาพัฒนา คราวนี้หยิบจับมาร้อยเรียงและสังเคราะห์ข้อมูล ทำเครื่องมือลงไปใหม่ ก็ทำสำเร็จได้เหมือนกัน
ยายคิมสนใจมากกับงานวิจัยการบริหาร เพราะมันเป็นปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาทุกเรื่อง โดยเฉพาะเด็กผู้รับประโยชน์
การศึกษาธรรมมะ และฝึกปฏิบัติเสมอ ทำให้ยายคิมเปลี่ยนแปลงและนิ่งขึ้นเป็นอัตโนมัติค่ะ
แค่เรามองเขาแบบที่เขาเป็น แต่เราดูแลจิตใจของเราและคนรอบข้างให้รู้สึกดีก็น่าจะได้นะคะ
- คิดถึง "น้องคิม
" ค่ะ ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้เจรจาพูดคุยกันนานพอดู มาซุ่มทำรายงานวิจัยนี่เอง - ดีใจด้วยค่ะ ที่ "งานวิจัยประเมินโครงการพัฒนาแหล่งเรียนรู้โดยชุมชนมีส่วนร่วม" สำเร็จเป็นรูปเล่ม ที่สำคัญเป็นผลงานของการมีจิตอาสา จะมีใครอีกไหมที่ Early Retired แล้ว แต่ยังมีน้ำจิตน้ำใจไปช่วยงานโรงเรียนที่จากมา อย่างเป็นเนื้อเป็นหนังเช่นนี้ ขอให้ "อิฐก้อนแรก" ที่น้องก่อไว้เป็นฐานที่มั่นคงแข็งแรงสำหรับการก่ออิฐก้อนต่อๆ ไปของทางโรงเรียนนะคะ
- พี่เองเกิดมาพร้อมกับการเห็นว่าแม่ถูกเอารัดเอาเปรียบ แต่แม่ก็ไม่เคยตอบโต้และยังมีจิตใจที่ให้อภัย ข้อความที่แม่เขียนไว้ในที่ๆ เห็นได้ชัดที่สุดที่บ้าน คือ "จงชนะความชั่วด้วยความดี" มันซึมลึกเข้าไปเป็นค่านิยมที่พี่ยึดปฏิบัติในการดำเนินชีวิต
- ในที่ทำงานพ่อใหญ่สอเห็นว่าพี่ถูกเอารัดเอาเปรียบและถูกกระทำต่างๆ นาๆ จากใครหลายคนหลายครั้งหลายครา แกก็บ่นว่าพี่โง่ที่ยอมให้คนเอาเปรียบ ในทัศนะของแกต้องตอบโต้แบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน แต่พี่เองมีหลักปฏิบัติคล้ายๆ กับน้องคิม คือคิดว่าคนที่มาเอาเปรียบหรือมากระทำกับเรา เป็นคนที่น่าสงสาร พี่จึงให้อภัยบุคคลเหล่านั้นเสมอ พี่เคยอ่านหนังสือแปลนานมากแล้วจำชื่อไม่ค่อยจะได้ "เกิดอย่างทาส" หรืออะไรทำนองนั้น ในเล่มกล่าวถึงคนผิวสีที่ทำความเคารพประธานาธิบดีสหรัฐฯ แล้วไม่ได้รับการเคารพตอบด้วยพฤติกรรมเหยียดผิว ทำให้กลุ่มคนผิวสีด้วยกันแสดงความไม่พอใจ แต่ผู้ที่ทำความเคารพกล่าวว่า "การที่เราทำความเคารพใครแล้วไม่ได้รับการเคารพตอบ มันไม่ได้ทำให้คุณค่าของเราด้อยลง แต่คนที่ทำให้คุณค่าของตนด้อยลง คือคนที่ไม่เคารพตอบต่างหาก" พี่ประทับใจมากเลยค่ะ
- ขอให้มีความสุขทุกๆ วันนะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ผศ. วิไล แพงศรี
การที่กลับเข้าไปช่วยงานโรงเรียนได้สองเดือนกว่า ๆ ก็ได้เข้าใจตนเอง และเข้าใจคนอื่นมากขึ้น เรานิ่งและสงบทำให้เรามองเห็นความเคลื่อนไหว ความต้องการของของตัวเองมากขึ้นค่ะ
งานแหล่งเรียนรู้ น้องเคยรับผิดชอบครูวิชาการโรงเรียนมาก่อน และบากบั่นทำวิจัยเพื่อท้องถิ่นมาแล้ว กิจกรรมเราก็จัดขึ้นเพื่อนำบ้าน วัด และโรงเรียนมาเชื่อมโยงเข้าสู่กิจกรรมการเรียนรู้ของเด็กและคนในชุมชน
แต่ละครั้งเราทำแล้วเงียบ หรือครูผู้รับผิดชอบรายงานแล้วนิ่ง น้องไม่มีอำนาจในการสั่งการมากไปกว่าการพัฒนางานวิชาการ สับสนเป็นระยะ ๆ
เมื่อได้ออกมาแล้ว มองเห็นตัวงานและบริบทชัดเจน เห็นโจทย์ เห็นปัญหามากมาย ก่อนอื่นที่ต้องจัดสรรข้อสนเทศคือ "งานบริหาร" จึงลุกขึ้นมาเขียนรายงานวิจัยเรื่องนี้ค่ะ
อีกเรื่องก็คือนำงานประจำมาพูดคุยกัน น้องเขียนเชิงคุณภาพเกือบเสร็จแล้วค่ะ
ทุกหน่วยงานนะคะเรื่องของคนที่มีความแตกต่างกันทั้งด้านจิตใจ ด้านความสามารถ ส่งผลไปถึงคุณภาพของคน ตอนแรก ๆ น้องต่อสู้แบบเอาให้ใสขึ้น แต่มันทำให้เรามีบทบาทที่วิ่เข้าหาความทุกข์มากขึ้น "ใช้ปัญญาเหนือสติ" ไม่เป็นผลดีเลยค่ะ
กลับตัวใหม่ดีกว่า "เปลี่ยนที่ตัวเอง เขาจะเป็นอย่างไรก็ปล่อยเขา" แต่เมื่อคิดถึงประโยชน์ส่วนรวม "น้องก็ทนไม่ได้อยู่ดี" คิดวิธีที่จะเปลี่ยนอย่างน้อยให้เขาสำนึก แต่ไม่ไหวค่ะ
เหตุการณ์นี้ที่น้องผ่านบททดสอบ น้องควรขอบคุณสถานการณ์และการกระทำของเขาค่ะ เพราะการได้ฝึกมาบ่อย ๆ แม้คราวนี้จะรุนแรงก็ผ่านได้ค่ะ
เมื่อมีอิฐก้อนแรก...น้องคาดว่าจะต้องมีก้อนต่อ ๆ ไปค่ะ
ขอขอบพระคุณอาจารย์ ที่จุดประกายระยิบระยับให้เกิดขึ้นกับน้องค่ะ
สวัสดีค่ะ
ตามมาอ่าน มาเชียร์ และรับฟังเรื่องราวของคนเก่ง
หมายถึงคนที่มาก่อกวน แต่ครูคิมเหนือกว่าตรงที่สามารถ"นิ่ง"ได้
แสดงถึงระดับของจิตใจที่สูงกว่า...
ขอบคุณค่ะที่ทำให้ครูดาหลาเกิดแนวคิดเพื่อยกระดับจิตใจตัวเองเหมือนครูคิมบ้าง
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องKRUDALA
พี่คิมกำลังจะออกจากหน้าจอ เห็นน้องมาทักทายจึงรีบตอบก่อนค่ะ ทุกวันเธอมีผู้เทคะแนนให้มากมายค่ะ ทำให้พี่คิมเวทนาและสงสารเธอมาก ๆ ค่ะ
การนิ่งเมื่อฝึกผ่านก็จะผ่านไปโดยตลอดค่ะ
เราไม่สามารถไปแก้เขาได้ นอกจากแก้ที่ตัวเราเองเป็นทางเลือกที่ดีกว่าค่ะ พี่คิมเชื่อเรื่องการเลือกได้ค่ะ