ชมเมฆา
ขอบคุณภาพจาก คุณปิยะ สร้อยอินทร์
ชวนเธอทอด เอนกายเคียง ปลายเนินหญ้า
แล้วชี้ชวน ชมเมฆา บนฟ้าใส
เห็นไหม โน่นผีเสื้อ โบกบินไป
โน่น! โน่นไง เห็นหรือไม่ ดอกไม้บาน
เอ๊ะ! แล้วนั่น ตัวอะไร คล้ายตัวหมู
ลมพัดพรู พากระจาย กลายเป็นขวาน
นอนชมหมู่ มวลเมฆเพลิน เริงสำราญ
พอลมผ่าน พัดต้อง แปรเปลี่ยนไป
ประเดี๋ยวก็ กลายเป็นนก วิหคเหิร
งามเหลือเกิน เดี๋ยวเดียวเห็น เป็นกระต่าย
เฝ้าชมดู หมู่เมฆ เริ่มกระจาย
ลมพาย้าย กลายกลับรูป เป็นโลมา
ล้อโต้คลื่น ท่ามกลาง ทะเลกว้าง
ไม่อ้างว้าง มีหมึกยักษ์ โผมาหา
เผลอเดี๋ยวเดียว หายวับ ไปกับตา
กลายเป็นม้า ขาวนวล ไปทั้งตัว
เหาะเหิรได้ ราวกับ ว่าติดปีก
ลัดหลบหลีก เข้ากลีมเมฆ เห็นแค่หัว
สักพักเดียว ท้องฟ้า เริ่มมืดมัว
เมฆรวมตัว กลั่นเป็นฝน เย็นชื่นใจ
ฺBY Jan
หมายเลขบันทึก: 447583เขียนเมื่อ 5 กรกฎาคม 2011 14:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:48 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะพี่จรรย์
สบายดีนะคะพี่ ห่างหายไปนานๆมาก
มา อ่านบทกวี จรรโลงใจ ได้รื่นรมย์
ชมเมฆา พาเบิกบาน ด้วยคิดถึงค่ะ
ขอบคุณค่ะ คิดถึงชาวGo to know ทุกท่านเหมือนกัน ที่หายไปเป็นเพราะ
เดินทางบ่อย และก็แอบไป ศึกษา Face book ก็เพลินๆ ดี ได้พบเพื่อนมากมาย
โดยเฉพาะ เพื่อนสมัยเด็กๆ บางคนไม่เคยเจอกัน 3 ทศวรรษ ยังจำกันได้