ถ้าคนเรารู้จักหน้าที่คงดีไม่น้อย
สังเกตไหม... ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ใดในสังคม พบเจอคนรอบข้างทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก แม้แต่เพื่อนร่วมงาน ลูกน้อง หรือลูกพี่ ทุกคนต่างเรียกร้องและพูดถึงแต่สิทธิที่ตนมี และพยายามแสดงถึงสิทธิที่ตนควรได้ เมื่ออ่านหนังสือพิมพ์ ดูทีวี ฟังวิทยุ ก็จะเจอแต่ข่าวคนต่างสาขาอาชีพล้วนแล้วแต่แสดงและทวงถามถึงสิทธิของตน แต่คนทั้งหลายเหล่านั้นไม่เคยเลยที่จะระลึกนึกถึงหน้าที่ของตนว่าที่แท้จริงแล้วตนเองมีหน้าที่อะไรในครอบครัว มีหน้าที่อะไรต่อสังคม มีหน้าที่อะไรต่อองค์กร และมีหน้าที่อะไรต่อประเทศชาติบ้านเมือง นอกจากจะไม่พยายามระลึกนึกถึงแล้ว ยังไม่ได้ทำหน้าที่ของตนอย่างเต็มกำลังความสามารถอีก ทั้งๆที่ทั้งคุณ และผม รวมถึงคนอื่นๆก็ไม่ได้มีหน้าที่อะไรมากมายใหญ่โตซักเท่าไหร่ แต่กลับไม่เคยทำหน้าที่ของตนให้เกิดประโยชน์อย่างเต็มที่เลย
ผมไม่แปลกใจว่าทำไมทุกวันนี้สังคมจึงป่วย เพราะเต็มไปด้วยคนป่วย ถ้าเราทำหน้าที่ของตนให้ดีโดยไม่ต้องไปสนใจหรือใส่ใจที่จะคอยตำหนิ ติติงคนอื่น คงจะมีเวลาเหลืออีกมากมายให้ทำประโยชน์ อีกทั้งยังไม่ต้องมีปัญหามองหน้ากันไม่ติด หรือเหม็นขี้หน้ากับคนที่เรารู้สึกไม่ดี ถ้าทำเช่นนี้ได้เชื่อว่าสังคมเราก็จะเป็นสังคมที่เข้มแข็ง องค์กรที่มีพนักงานที่ทุ่มเททำงานและรู้จักหน้าที่ของตนเองโดยไม่คอยไปกล่าวร้ายป้ายสีคนอื่น มีทัศนคติในทางบวก องค์กรนั้นก็จะเป็นองค์กรที่แข็งแกร่งและมีสมรรถนะที่สูง
อยากเห็นทุกคนทำตามแบบอย่างในหลวง พระองค์มีสิทธิมากมายในชาตินี้ แต่ไม่เคยที่จะใช้สิทธิหรือเรียกร้องสิทธิ แต่ปฏิบัติหน้าที่ของพระมหากษัตริย์อันยิ่งใหญ่ จนพสกนิกรชาวไทยและทั่วโลกทุกคนได้ประจักษ์แล้ว
เรามาช่วยกันทำหน้าที่ของพลเมืองที่ดีของประเทศ พนักงานที่ดีขององค์กร และลูกหลานที่ดีของครอบครัวกันเถอะครับ ถึงแม้ว่าสิทธิและหน้าที่มักจะมาคู่กัน แต่การทำหน้าที่ที่ดี จะเป็นเครื่องบ่งชี้ตัวตนของเราได้ดีกว่าการเรียกร้องสิทธิเป็นไหนๆ
