สิ่งที่เรามองข้าม
อาตมาภาพได้อ่านบทความบทหนึ่ง ซึ่งบทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน 2001 (วันเดียวกับวันที่ตึกเวิรด์เทรดถล่ม) หลังจากที่เขาทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย เขาจึงได้เขียนบทความขึ้นมา ซึ่งอาตมาภาพอยากจะให้ทุกท่านได้อ่านข้อความนี้ เพราะมันมีความหมายที่ดีมาก
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้น แต่ความอดทนอดกลั้นของเรากลับลดน้อยลง
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง
เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน สุขภาพของเรากลับแย่ลง
เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในใจกลับไม่อาจสำผัสถึง
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง
เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง
ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
ดังนั้น... ต่อจากนี้ไป....ขอให้พวกเราอย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ ....เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ....โอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...จงแสวงหา การหยั่งรู้
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ .... อยาก ....
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงและคนที่รักให้มากขึ้น กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากไป
ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด
เอาแก้วเจียรไนที่มีอยู่มาใช้เสีย น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า ....... สักวันหนึ่ง ............ออกไปจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน
อย่าพลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย เพราะเราไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่มันจะสิ้นสุดลง
และเวลานี้ ถ้าคุณคิดว่าไม่มีเวลาที่จะ copy ข้อความนี้ไปให้คนที่คุณรักได้อ่าน ........แล้วคิดว่า..........สักวันหนึ่ง ........ค่อยส่ง.............จงอย่าลืมคิดว่า.........สักวันหนึ่ง.........วันนั้น คุณอาจไม่มีโอกาสมานั่งตรงนี้แล้วทำในสิ่งที่คุณต้องการอีกก็ได้
ความเห็น (6)
Hey! man, your story is really knowledgeable, Thanks,
สวัสดีดีค่ะ
ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆๆค่ะ
ข้อคิดดีมากครับพระสมบูรณ์ อยากให้ท่านได้นำเสนอข้อคิดนี้บ่อย ๆ จะดีมาก
arunee chan
ข้อความดีมากทุกท่าน ดิฉันต่อแต่นี้ไปจะตั้งใจ ใคร่ครวญไตร่ตรอง เพื่อต่อสู่กับปีศาลที่กำลังหัวเราะกับความทุกข์ที่เกิดจากเชื้อโรคที่กำลังรุกรามอย่างสนุก ถึงเวลาแล้วที่จะไม่รอ ไม่ผลัดวันรอให้ใคร ๆเขาช่วย เราจะสู้ปีศาลสมอง ตัวเรากำลังที่จะยอมแพ้ ต่อเพลิงทุกข์ พอได้อ่านคำขานว่าอย่ารออีกต่อไป จงลุกและโลดแล่นขึ้นเถิดรอยักของสมอง แล้วท่านจะเจอทางออกจากกองทุกข์ ในเรือนจำแห่งวัฎฏสงสาร มีคนที่รอเราอยู่มากหลาย เช่นลูก ครอบครัว นักเรีอน เขารอคุณครูใจดีแต่เจ็บ เรามาพิจารณากองทุกข์ ที่ทำให้ปีศาลสมองมันหัวเราะเยอะ ใช้สมาธิ สติ ปัญญา แก้ไขกองทุกข์ ไปทีละกอง แก้ไขไปด้วยสติ และไม่กังวนกับเสียงถากถาง ที่มแทงของปีศาล รอยักของสมองทำหน้าที่ของมันอย่างเข็มแข็ง และไม่ฟังเสียงของเหล่าปีศาล มีเสียงปีศาลแว่วมาจากที่ไกลๆ จนในที่สุดเสียงของปีศาลก็หายไป คงมีแต่ความเงียบเข้าครอบงำ มีแต่ความมืดมิด ไร้ผู้คน ไร้เสียง ไร้แสง เราถึงบางอ้อ ว่าอยู่ ณ ที่ไดต่อไปจะเป็นเช่นไร จะทำอย่างไร คิดถึงพระพุทธ พระธรรมพระคุณเจ้าทุกพระองค์ตามที่จำได้ ถูกบ้าง พิดบ้าง ก็ช่างเถอะ จนคิดได้ว่าเราเจ็บปวด เท่าไรยอมทนเอา ความมีสมาธิ จากศีล ปัญญาก็เกิด และหมดทุกข์จากกองทุกขเวทนา อย่าพลัดวัน ที่จะศึกษาธรรมให้เ้ข้าใจ.........เพื่อแก้ไข......ในวันหน้า.........ยิ่งกันเป็น........ไม่มีอะไร..............เป็นของเรา แม้แต่กระดูก..................คงไว้แต่ความดี ความชั่วที่ที่ลูกหลาน.........ชื่นชมและสาปแช้ง.......ทำให้ชาติไทยเจริญไม่ใช่แม้แต่ต่างชาติ ภาษามาเรียนรู้.......คนไทยทำร้ายตนเองลูกหลานไม่ทำตามกติกา หลงตัวกู่ ของกู้ อำนาจกู้ หยุดเถิด เราคนไทยรักกันรว่มกันสร้างประเทศ ดูแลลูกหลานให้พ้นจากสัตว์คน.คที่แฝงมาในคราบต่าง ๆ
ท่านครับ เยี่ยมมาก อนุโมทนา