จำใจจำพรากจาก กันนอ
เคยอยู่สุขนานพอ เนิ่นช้า
ถวิลหาบ่เคยรอ วันหน่าย
ไกลแต่กายใจเล่า ห่อนไป ได้เลย
จำใจจรจากถิ่น มิรู้สิ้นความอาลัย
จากไกลไปแต่กาย ในฤทัยไม่ลืมกัน
ยามไกลให้คิดถึง ครุ่นคำนึงนิจนิรันดร์
จากไปถึงไกลกัน ขอจดจำพร้อมเทอดทูน
แสนซึ้งพระคุณเหลือ ที่ท่านเอื้อและอุดหนุน
จดจำความการุญ สำนึกซึ้งถึงดวงมาลย์
ลาแล้วหนานเกียรตินอ ครอบครัวเพื่อนครูอาจารย์
โศกใดใครจักปาน เปล่าเปลี่ยวร้าวหนาวเหน็บทรวง.
************************************
ด้วยรักและอาลัยพี่หนานเกียรติค่ะ...
ครูแป๋ม
พี่ใหญ่มาร่วมรำลึกถึงความดีของน้องหนานเกียรติเช่นกันค่ะ..เขียนบันทึกข้างล่างไปด้วยใจแอบมีความหวังว่า เธอจะเข้ามาอ่านด้วยญาณวิถีใดๆค่ะ..
http://www.gotoknow.org/blog/nongnarts/449923
ร่วมไว้อาลัยด้วยนะคะ
คนดีที่ใครๆก็ต้องการ...
ด้วยความเสียดายและเสียใจเช่นเดียวกันครับครูแป๋ม
สวัสดีค่ะ พี่ใหญ่ นงนาจ ที่คิดถึง
"เกียรติ" เสริมส่งคงอยู่ผู้รัก"เกียรติ"
"ศักดิ์" ศรีเบียดเบียฬร้ายให้เสื่อม"ศักดิ์"
"ม่วง" คือสีดีงามในความรัก
"มิตร" ประจักษ์แจ้งใจให้กับ "มิตร"
ร่วมไว้อาลัยคุณหนานฯ ผ่านทางนี้ด้วยคนค่ะ น้องแป๋ม
สวัสดีค่ะ
ยังไม่กล้าอ่าน ไม่กล้าดูภาพน้องค่ะ
พี่คิมขออนุญาตนำไปรวมกันนะคะ
ขอร่วมอาลัยคนดีๆ ค่ะ
แสนอาลัยคนดี"หนานเกียรติ"
เจริญพรคุณครูแป๋ม
เสียดายคนดี
ทัศนียภาพของความรัก : รำลึกหนานเกียรติ เกียรติศักดิ์ ม่วงมิตร
โดยดร.วิรัตน์ คำศรีจันทร์
กลิ่นของสัตบุรุษ(คนดีมีคุณธรรม)
นะ ปุปผคันโธ ปฏิวาตเมติ
นะ จันทนัง ตครมัลลิกา วา
สตญฺจ คนฺโธ ปฏิวาตเมติ
สัพพา ทิสา สัปปุริโส ปวายติ.
กลิ่นดอกไม้ฟุ้งทวนลมไปไม่ได้
กลิ่นจันทน์ กฤษณา หรือมะลิ
ก็ฟุ้งทวนลมไปไม่ได้
ส่วนกลิ่นของสัตบุรุษ(คนดีมีคุณธรรม)
หอมฟุ้งไปได้ทั่วทุกทิศ
สัตบุรุษสุดดีกลิ่นศรีสม หอมทวนลมโบกพัดสะบัดหวน
กระจายกลิ่นรินฟุ้งจรุงอวล แสนชื่นชวนชอบจิตสนิทใจ
กลิ่นศีลธรรมนำผลให้พ้นทุกข์ หอมเป็นสุขนานเนิ่นเกินสมัย
ถึงหอมกลิ่นบุปผาสุมาลัย เพียงชื่นใจพักครู่ไม่สู้นาน
ประพันธ์โดย : พระพิพัฒน์ปริยัตยานุกูล
มาร่วมแสดงความเสียใจด้วยครับ....
เป็นสัจธรรม...