ฝีมือ...ความคิดสร้างสรรค์...
ดิฉันเป็นคนหนึ่งในทีมจาก สพฐ. ที่พานักเรียนไทยไปประกวดสิ่งประดิษฐ์วิทยาศาสตร์ ณ ประเทศเวียตนาม ในเมืองฮานอย ดิฉันเป็นกลุ่มที่ได้รับมอบหมายให้ไปดูแนวคิดการจัดงาน IEYI ซึ่งเวียตนามเป็นเจ้าภาพ ปี ๕๓ และไทยจะต้องเป็นเจ้าภาพในปีนี้ และได้ทราบคร่าวๆจากคุณ พนิดา วิชัยดิษฐ์ เจ้าของเรื่องว่า กำหนดจัดงานที่ไทยจะเป็นเจ้าภาพจัดประกวดสิ่งประดิษฐ์วิทยาศาสตร์ประมาณเดือนมกราคม ปี ๕๕
ซึ่งสถานศึกษาจะสามารถส่งชิ้นงาน ที่เกิดจากความคิดสร้างสรรค์ และสร้างเป็นชิ้นงานสิ่งประดิษฐ์ทางวิทยาศาตร์โดยฝีมือของนักเรียน ขอย้ำว่าต้องเป็นความคิดและฝีมือของนักเรียนจริงๆ เพราะการประเมินชิ้นงานจะใช้การดูชิ้นงานและสัมภาษณ์นักเรียนผู้สร้างชิ้นงาน...
สิ่งหนึ่งที่ดิฉันพบเห็นจากการประกวดที่เวียตนามในครั้งนั้นคือ
-
ชิ้นงานของเด็กนักเรียนไทย มักเป็นชิ้นงานที่ต้องใช้อุปกรณ์ประกอบอลังการณ์ ซับซ้อน
-
แต่ชิ้นงานของเด็กประเทศอื่นไม่ว่าจะเป็นเกาหลี ญี่ปุ่น อิโดนีเซีย เวียตนาม ฯลฯ มักเป็นชิ้นงานที่เป็นแนวคิดสร้างสรรค์ง่ายๆ ผลิตได้ด้วยตัวนักเรียนเอง และนำมาใช้ในชีวิตประจำวันได้
-
เช่น แปรงสีฟันที่สามารถบีบยาสีฟัน เพิ่มเขัาไปได้ขณะแปรงฟัน โดยไม่ต้องนำแปรงสีฟันออกจากปากก่อน...ของเด็กอินโดฯ ได้รางวัลเหรียญทอง
-
แปรงทาสีที่เด็กใช้สายน้ำเกลือต่อกับถังสี และแปรงทาสี แล้วทาสีได้ต่อเนื่องโดยไม่ต้องยกแปรงมาจุ่มสี ของเด็กฟิลิปปินส์...ฯลฯ
-
จากการสังเกตดิฉันรู้สึกว่า เด็กต่างชาติทำชิ้นงานง่ายๆ แต่เห็นร่องรอยของความคิดสร้างสรรค์แท้...ของเด็กเอง ได้รางวัลเหรียญทองเช่นเดียวกันกับเด็กไทย
ถามกรรมการชาวต่างชาติบอกว่า...การให้คะแนน กรรมการจะพิจารณาจากส่วนที่ีเป็นแนวคิด ส่วนที่เกิดจากฝีมือเด็กโดยแท้ การนำสิ่งของใช้แล้วไปต่อยอดได้ และการนำไปใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน...( เพื่อนๆสามารถดูรายละเอียด การผลิตชิ้นงานโดยละเอียดได้จาก ข้อคิดเห็นจากคุณสันติสุข สันติศาสนสุข ที่ต่อท้ายบันทึกนี้ค่ะ)
จึงขอนำเสนอเรื่องนี้ในครั้งนี้ เพื่อสะท้อนคิดให้ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง เพื่อการพิจารณาในการนำไปใช้ แนะนำนักเรียนได้ในโอกาสต่อไปค่ะ (เสียดายนำรูปแปรงสีฟัน กับแปรงทาสีขึ้นไม่ได้)
ความเห็น (17)
- ข้อเสนอแนะ และกำลังใจ.....
- การฝึกเด็กให้สร้างสรรค์ชิ้นงานดูเป็นเรื่องยาก
- แต่ไม่พ้นความสามารถของคุณครู
- เพียงคิดเสมอว่าเรื่องเล็กๆจากความคิดของเด็ก
- อาจประสบผลสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต....
สวัสดีครับอ.ลำดวน
- เป็นการเปิดโอกาสให้เด็กๆได้มีเวทีแสดงทักษะความสามารถตั้งแต่ระดับท้องถิ่น ระดับภูมิภาค ระดับชาติ และระดับนานาชาติ ซึ่งโอกาสแบบนี้มีไม่มากนัก
- ไม่ต้องจำเป็นต้องเกิดจากผลงานของกลุ่มส่าระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์เท่านั้น กลุ่มไหนก็ได้ เพียงให้ผลงานที่สร้างขึ้นมีหลักการทางวิทยาศาสตร์
- เป็นสิ่งประดิษฐ์คิดค้นที่สามารถสนองตอบสนองต่อการดำรงชีวิต เช่นหวีที่สางผมแล้วไม่มีเส้นผมติดค้าง เทคนิคการแก้ไขไม่ให้ซิปติดผ้าเวลารูดซิป ไม้เท้าของตาบอดที่สามารถปรับเปลี่ยนให้เป็นม้านั่งได้ เป็นต้น
- ที่สำคัญทุกผลงานต้องเกิดจากแรงบันใจ มีเหตุผล มีที่ไปที่มา หรือเหตุจูงใจให้สร้างผลงาน
- การสร้างสิ่งประดิษฐ์จึงเป็นการบูรณาการความรู้จากหลายกลุ่มสาระ ทั้ง คณิตศาสตร์ ภาษาไทย ศิลปะ การงาน และถ้าถึงระดับนานาชาติก็ต้องใช้ภาษาต่างประเทศด้วย
- อยากให้ครูทุกระดับทั้งประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย ตื่นตัว กระตุ้นให้เด็กๆเข้าสู่เวทีนี้ ดีกว่าปล่อยให้เด็กๆใช้เวลาอยู่กับการเล่นเกมส์ แชดด่ากันไปมาทางอินเทอร์เน็ต
มาชม
มีสาระน่าสนใจนะครับผม
- การเรียนการสอนในโรงเรียนบ้านเรา ส่วนใหญ่ไม่เปิดโอกาสให้นักเรียนคิดเองทำเองอย่างแท้จริง เพราะวัฒนธรรมในครอบครัว สังคม และ/หรือวัฒนธรรมในการปฏิบัติราชการของครู ครูมักเข้าไปชี้แนะหรือให้คำปรึกษามากเกิน เรามุ่งหวังชัยชนะ รางวัล หรือหน้าตา จนละเลยสิ่งที่นักเรียนควรจะรู้เอง หรือเกิดทักษะการค้นคว้าเอง จนสามารถสรุปเป็นองค์ความรู้ได้เอง เราจึงขาดนวัตกรรมใหม่ๆ ผลงานวิจัยซึ่งเผยแพร่ในเวทีระดับนานาชาติจึงน้อย เราซื้อ เราบริโภคนวัตกรรม หรือเทคโนโลยีจากต่างชาติเป็นหลัก...ได้อ่านบันทึกของท่านศน.ลำดวนนี้แล้ว ผมคิดถึงเรื่องที่ว่ามาครับ
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่จะเกิดขึ้นในวงการศึกษา โดยเฉพาะในระดับขั้นพื้นฐานของพวกเรา/บ้านเราครับ
สันติสุข สันติศาสนสุข สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะที่มาเติมเต็ม ทำให้บันทึกนี้มีคุณค่า.... เพราะลำดวนอยากเขียนเรื่องนี้ แต่ไม่รู้รายละเอียดทั้งหมด เพียงอยากให้แง่คิดการผลิตชิ้นงานของนักเรียนค่ะ คุณมาเติมให้เต็มได้จริงๆ เพราะคุณทำมาแด่แรก และเป็นคนในสพฐ.นะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะumi สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากที่แวะมาชมค่ะ
ธนิตย์ สุวรรณเจริญ สวัสดีค่ะ
อาจารย์วิเคราะห์ได้ตรงใจดิฉันค่ะ
แต่ไม่กล้าเขียน.....
".......ส่วนใหญ่ไม่เปิดโอกาสให้นักเรียนคิดเองทำเองอย่างแท้จริง เพราะวัฒนธรรมในครอบครัว สังคม และ/หรือวัฒนธรรมในการปฏิบัติราชการของครู ครูมักเข้าไปชี้แนะหรือให้คำปรึกษามากเกิน เรามุ่งหวังชัยชนะ รางวัล หรือหน้าตา จนละเลยสิ่งที่นักเรียนควรจะรู้เอง หรือเกิดทักษะการค้นคว้าเอง จนสามารถสรุปเป็นองค์ความรู้ได้เอง เราจึงขาดนวัตกรรมใหม่ๆ ผลงานวิจัยซึ่งเผยแพร่ในเวทีระดับนานาชาติจึงน้อย เราซื้อ เราบริโภคนวัตกรรม หรือเทคโนโลยีจากต่างชาติเป็นหลัก......"
ขอบคุณที่มาเติมเต็มค่ะ
สวัสดีค่ะท่านศน.ลำดวน
ฝีมือเด็กไทยมีความละเอียด ซับซ้อน เพิ่มเติมเรื่องการนำไปใช้ในชีวิตประจำวันเข้าไปก็เยี่ยม เป็นกำลังใจสำหรับผู้มีส่วนร่วมในงานที่น่าภูมิใจนี้ค่ะ
ต้องขอชื่นชมผู้ใหญ่ที่สร้างพื้นที่และโอกาสให้เยาวชนไม่ว่าชาติใดได้แสดงความสามารถนะคะ
ข้อสังเกตของอาจารย์และจากอาจารย์ธนิตย์เป็นสิ่งที่คุณครูและวงการการศึกษาของไทยเราควรนำไปทบทวนจริงๆค่ะ
ถาวร สวัสดีค่ะ
......ฝีมือเด็กไทยมีความละเอียด ซับซ้อน เพิ่มเติมเรื่องการนำไปใช้ในชีวิตประจำวันเข้าไปก็เยี่ยม ....
ใช่ค่ะ ชิ้นงานเล็กๆที่ใช้ได้ในชีวิตจริง ที่แสดงความคิดสร้างสรรค์จากเด็กสำคัญต่อการพิจารณาจากกรรมการค่ะ
ขอบคุณที่มาแลกเปลี่ยนค่ะ
คุณนายดอกเตอร์ สวัสดีค่ะ
การทบทวนว่า...การผลิตชิ้นงานที่ดูเหมือนต้องใช้แรงหรืออุปกรณ์ประกอบที่ต้องใช้แรงผู้ใหญ่จึงจะสำเร็จ
ตรงส่วนนี้เราจะไม่มีคะแนน และจะกลายเป็นว่าเขาไม่เชื่อว่าเด็กทำได้ค่ะ
ขอบคุณคุณนุชมากค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ ศน.
- เป็นบันทึกที่ให้ข้อคิดดี ๆ สำหรับคุณครูจริง ๆ ค่ะ
- นับได้ว่า พี่ ศน. ลำดวน มิใช่เป็น ศน.ของคุณครูชาวสุพรรณเท่านั้น แต่เป็น ศน. ของคุณครูทั้งประเทศ
- และเมื่อได้อ่านข้องคอมเม้นท์ของเพื่อน ๆ ที่เม้นท์ก่อนหน้านี้ยิ่งทำให้มีความรู้ได้ข้อคิดมากขึ้น
- อีกประเด็นหนึ่งที่อยากแสดงความคิดเห็น สนับสนุนว่า ครูไทยชอบความอลังการมากกว่าความคิดสร้างสรรค์
- ทุกครั้งที่มีการเข้าค่ายลูกเสือ จำได้ว่าถ้าเป็นสมัยครูอิง เราจะคิดกิจกรรมการแสดงรอบกองไฟ ณ ตอนที่อยู่ค่าย มิได้เตรียมอะไรไปจากโรงเรียนเลย
- แต่สมัยปัจจุบัน เข้าค่ายลูกเสือทีไร โรงเรียนจะเตรียมการแสดงแบบอลังการไปแสดง โดยซ้อมก่อนล่วงหน้าเป็เดือน ๆ มีการประชันกันอย่างเต็มที่
- เด็ก ๆ มิได้คิดเอง การแสดงส่วนใหญ่ไม่ตรงตามเป้าประสงค์ในการเข้าค่ายลูกเสือมากนัก
- ขออนุญาตแสดงความคิดเห็น อาจนอกประเด็นไปหน่อย แต่อยากแสดงค่ะ
- นำสิ่งของใช้แล้วมาใช้ใหม่ เป็นสิ่งที่ดีมากๆ
- คิดถึงคำพูดของ "เศรษฐีขยะ" ที่พิษณุโลก
- บอกว่า "วันๆ มีแต่คนเอาเงินมาเหวี่ยงใส่บ้านผม
- กราวๆๆ" หมายความว่า เอาขยะมาขายนะครับ
สวัสดีค่ะครูอิง
ลำดวนก็เห็นตรงกับครูอิงด้วยในเรื่องการแสดงในการอยู่ค่ายลูกเสือ....
"......แต่สมัยปัจจุบัน เข้าค่ายลูกเสือทีไร โรงเรียนจะเตรียมการแสดงแบบอลังการไปแสดง โดยซ้อมก่อนล่วงหน้าเป็เดือน ๆ มีการประชันกันอย่างเต็มที่
เด็ก ๆ มิได้คิดเอง การแสดงส่วนใหญ่ไม่ตรงตามเป้าประสงค์ในการเข้าค่ายลูกเสือมากนัก...."
ถ้าเราปล่อยเด็กใหเขาคิดเอง ทำเอง
เราอาจได้เห็นความคิดสร้างสรรค์แปลกๆที่น่าสนใจนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะที่เป็นกัลยาณมิตรที่ให้กำลังใจมากมายค่ะ
โสภณ เปียสนิท สวัสดีค่ะ
เศรษฐีขยะ มีเยอะนะคะที่รวยจากขยะ
และขยะบางชิ้นนำมาต่อยอดผลิตเป็นสิ่งประดิษฐ์
ของเล่น ของใช้ ของประดับตกแต่งได้นะคะ
มาให้กำลังใจเด็กๆเตรียมชื้นงานเพื่อการแข่งขันนะคะ ต้องเด็กๆคิดเองเราห้ามช่วยคิด อ่านบันทึกนี้แล้ว ทำเอาผู้ใหญ่อย่างเราอยากทำอะไรใหม่ๆบ้างแล้วค่ะ เตรียมๆไว้เหมือนกันนะคะ บันทึกนี้เป็นเรื่องวิชาการ ตอนแรกจะนำคำตอบมาให้ คุณลำดวนคลิกไปอ่านอีกครั้งนะคะ http://gotoknow.org/blog/kanda02/450849 ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกานดา
".....ต้องเด็กๆคิดเองเราห้ามช่วยคิด ...."
นี่เป็นประเด็นสำคัญที่ผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะปล่อยเด็กคิดเอง ทำเองค่ะ
ขอบคุณมากนะคะทีกรุณาตอบ
จะตามไปถามน้องแจ๋วค่ะ