จำได้ไหมว่ากอดลูกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?
ภาพชายคนนึงเดินหิ้วปีกเด็กชายอายุประมาณ 12 ปีมาที่ ER เด็กคนนั้นเอาแต่ร้องไห้และมีอาการหายใจเร็ว เกร็งมือจีบ ชายผู้เป็นพ่อบอกเพียงว่าเด็กออกไปเล่นกับเพื่อนคงทะเลาะกันหรือไม่ก็โดนใครขัดใจมันถึงเป็นอย่างนี้ นิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ต้องโดนซะมั่ง......อีกหลายประโยคที่เขาระบายอารมณ์ออกมา ฉันเลยต้องกันเขาออกไปโดยบอกว่าให้เขาไปยื่นบัตรตรวจที่เวชระเบียนส่วนลูกชายเขาฉันจะดูแลให้ เพราะถ้า ยิ่งโดนพ่อดุเด็กก็ยิ่งเป็นมากขึ้น ฉันเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าตาที่มอมแมมของเขา และสอนให้เขาหายใจเข้า-ออกช้าๆเพราะถ้าหายใจเร็วๆอย่างนี้เขาจะยิ่งเหนื่อย แต่เขาบอกว่าทำไม่ได้และเอาแต่ร้องไห้ หมอบอกเอาไงดีพี่ ฉันบอกว่าเดี๋ยวพี่ลอง Counseling ดูก่อนถ้าไม่ไหวจะออกมาตามหมอนะ ฉันพาเขาไปนอนพักในห้องเงียบๆ ค่อยๆชวนคุยเรื่องอะไรง่ายๆเพื่อให้เขาตอบคำถามเพราะตอนตอบคำถามเขาจะหยุดอาการหายใจเร็วถี่ลงไปชั่วขณะ ช่วงที่เขากลับมาหายใจเร็วฉันบอกเขาว่า
“ ลองหายใจตามที่บอกนะ หายใจเข้า หายใจออก ช้าๆ ใช่อย่างนั้นแหละ ”
“ เก่งมากลูกเห็นไหมว่าหนูทำได้ ” ก็เป็นวิธีการที่ใช้ได้ผลเพราะต่อมาไม่นานเขาก็เริ่มหายใจเป็นปกติ ส่วนอาการเกร็งมือจีบก็ค่อยๆบรรเทาลงภายหลัง ฉันเคยช่วยเหลือภาวะวิกฤติทางจิตใจของเด็กๆมาหลายคนแต่ละคนต้องใช้เวลาในการพูดคุยและทำความเข้าใจ หากเรามีเวลาเราจะรู้ว่าการใช้ถุงครอบเพื่อแก้ไขภาวะ Co2 คั่งไม่ใช่สิ่งจำเป็นเลย เด็กๆต้องการเพียงคนพูดคุยและให้เขาได้ระบายความเครียดในใจ อาจแนะนำวิธีหาทางออกของปัญหาซึ่งพบว่าส่วนมากไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เราช่วยแก้ปัญหาได้ไม่ยากไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่มีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างสูง หลังจากเด็กหายเป็นปกติฉันออกไปเจอแม่ของเด็กเลยได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกันถึงชีวิตความเป็นอยู่นิสัยใจคอของเด็กและไม่ลืมจะพูดกับพ่อเกี่ยวกับการดูแลเมื่อลูกมีอาการแบบนี้เพระการดุ ตี บ่น ตำหนิ คงไม่ช่วยอะไรและลูกเองก็เข้าสู่วัยรุ่นตอนต้น อาจมีอารมณ์แปรปรวนพลุ่งพล่านการให้เวลาแก่ลูกโดยเป็นผู้รับฟังปรึกษาปัญหาต่างๆของเขากับเพื่อนๆก็สำคัญและการให้ความรักโอบกอดเหมือนตอนที่เขายังเด็กก็จำเป็นไม่น้อยไปกว่ากัน พอฉันถามแม่เด็กว่า
“ จำได้ไหมว่ากอดลูกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ? ” แม่ก็ร้องไห้สะอื้อใหญ่บอกว่าพี่รู้ไหมเมื่อวานลูกพูดกับหนูว่า
“ แม่ อยากกอดแม่ ” แต่เธอก็ไม่ได้กอดลูกที่สำคัญเธอเพิ่งแยกห้องนอนให้ลูกนอนคนเดียวเพราะเห็นว่าลูกเริ่มโตแล้ว ฉันเลยแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเธอว่าตอนเริ่มแยกห้องนอนอาจค่อยเริ่มทีละน้อยก่อนเช่นแยกเฉพาะจันทร์-พฤหัส ส่วนศุกร์-อาทิตย์นอนกับพ่อแม่ ต้องค่อยๆให้เขาคุ้นชินอย่าไปแยกทันทีเด็กอาจเกิดความขัดแย้งในใจว่าแม่ไม่รักเธอยกมือไหว้บอกว่าขอบคุณนะคะแล้วแม่ลูกก็เดินกอดและหอมแก้มกัน หลังจากนั้นก็พากันกลับบ้านไป
“ แล้วคุณล่ะกอดลูกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ? ”
โดย อรพรรณ มันตะรักษ์
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ
กอดแล้วเมื่อวานนี้
ตอนลูกขึ้นรถจะกลับไปเรียนต่อค่ะ
กอดลูกชายเมื่อคืนที่ผ่านมาตอนไปหาที่หอพักคะ ส่วนลูกสาวหอมแก้ม เมื่อวันก่อน